Αναδημοσιευμένο από το Magnifissance, ένα περιοδικό που εξερευνεί την διαχρονική ομορφιά της Ανατολής και της Δύσης.
Από έξω, ο θόρυβος της Νεοϋορκέζικης ζωής — κορναρίσματα, που και που μια κραυγή, ο γενικός βόμβος της πόλης. Αλλά μέσα στο διαμέρισμα, ένα ανακουφιστικό αντίθετο — απαλή κινέζικη μουσική παίζει καθώς η ζωγράφος Τσεν Σιαοπίνγκ κάθεται με πόδια διπλωμένα το ένα πάνω στο άλλο, με άνεση, σε πλήρη λωτό, εκπέμποντας την γαλήνη μιας ακίνητης λίμνης. Ως καλλιτέχνες, μπορούμε να ανυψώσουμε το πνευματικό μας επίπεδο μόνο με μια πιο ταπεινή στάση προς το θείον — ο μόνος τρόπος για να απεικονίσεις αυτές τις ιερές σκηνές», λέει η Τσεν, η ζωγράφος παραδοσιακής κινέζικης τεχνικής, που αργότερα υιοθέτησε δυτικές τεχνικές και μάγεψε τον κόσμο με τις δραματικές ελαιογραφίες της.
Με την ειλικρινή της αφοσίωση, η Τσεν, κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση: Το 1998, ο κυβερνήτης των Βορείων Μαριανών Νήσων της απέδωσε τον τίτλο του «Εξέχοντος Καλλιτέχνη». Το 2009 και 2011, κέρδισε χρυσά μετάλλια στον 2ο και 3ο Διεθνή Διαγωνισμό Ζωγραφικής Πορτρέτων του κινέζικου τηλεοπτικού δικτύου, με έδρα στην Αμερική, NTD Television. Αλλά η αναγνώριση δεν υπήρξε ποτέ ο σκοπός της, καθώς η Τσεν πιστεύει πως οι καλλιτέχνες έχουν την υποχρέωση να υπηρετούν την κοινωνία, ρόλος που απαιτεί αφοσίωση όχι μόνον στην τεχνική ικανότητα.
Εκ των έσω
Από την ηλικία των 6 στην Κίνα, η Τσεν ζωγράφιζε ενώ «άλλα παιδιά έπαιζαν έξω», λέει γελώντας. Ο πατέρας της, δάσκαλος, αναγνώρισε την κλίση της κόρης του προς την ζωγραφική και την πήγε σε έναν δάσκαλο ζωγραφικής που είδε ένα εγγενές δώρο στη νεαρή Τσεν, ένα απρόσμενο ταλέντο που δεν υπήρχε σε κάποιον άλλον στην οικογένεια.
Το πρώτο βήμα στην εκμάθηση παραδοσιακής κινέζικης ζωγραφικής ήταν η εκπαίδευση στην καλλιγραφία, μια τέχνη ριζωμένη στην εσωτερική έκφραση — την πεμπτουσία της κινεζικής τέχνης.«Ένιωθα πως όσο πιο ολοκληρωμένοι ήταν οι καλλιτέχνες, τόσο ψηλότερες οι αρετές τους», λέει η Τσεν. Ο διάσημος μέντοράς της στην καλλιγραφία ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. «Αν και νέα, μπορούσα πράγματι να νιώσω πως ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Είχε έναν καλλιεργημένο και ήρεμο αέρα, δεν τον ένοιαζε τόσο η φήμη και ο πλούτος».
Η καλλιγραφία του θύμισε στην Τσεν τους αρχαίους Κινέζους λογίους, των οποίων «η ήρεμη κατάσταση δεν μπορεί να αντιγραφεί». Αυτή η «κατάσταση», μια έννοια που εμποτίζει όλη την κινεζική τέχνη, από την ζωγραφική μέχρι τον χορό και το κουνγκ φου, υπογραμμίζει το εσώτερο πνεύμα ως αρχή της τέχνης. Από την καρδιά και τον εσωτερικό χαρακτήρα πηγάζει η δημιουργικότητα, και έτσι αρχίζει μια πινελιά στην καλλιγραφία ή μια πιρουέτα. Είναι μια ποιότητα που δεν μπορείς να προσποιηθείς, καθώς η τέχνη γίνεται μια επέκταση ή αντανάκλαση της εσωτερικής σύστασης του καλλιτέχνη.
Όταν η Τσεν έγινε 15, είχε αναπτύξει μια συμπαγή κατανόηση της καλλιγραφίας και της ζωγραφικής και άρχισε να ασχολείται με την σχεδόν πνευματική τέχνη της ζωγραφικής τοπίων, ένα ταξίδι εξερεύνησης της συμβολικής αρμονίας μεταξύ ουρανού και γης και της ανθρώπινης αναζήτησης της αθανασίας. Αλλά δεν ήταν μέχρι που η οικογένειά της αποφάσισε να αφήσει την Κίνα, που ανακάλυψε το πραγματικό κάλεσμά της, το οποίο αποκάλυψε έναν ακόμα μεγαλύτερο κόσμο.
Αληθινό σπίτι
Το 1992, μετά το Λύκειο, η Τσεν μετανάστευσε στην Σαϊπάν στον Βόρειο Ειρηνικό με τους γονείς της, όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιων των Βορείων Μαριανών για να επεκτείνει τις ήδη εντυπωσιακές σπουδές της. «Έστειλα την αίτηση για σπουδές στο πανεπιστήμιο, μαζί με δείγματα έργων μου, και η επιτροπή νόμισε, βλέποντας τα έργα μου, πως αιτούμουν για μια θέση διδασκαλίας», λέει γελώντας η Τσεν.
Καθώς έτρεχε από μέρος σε μέρος για την προετοιμασία εκθέσεων, η Τσεν προσπερνούσε μεγάλες ομάδες Κινέζων που έκαναν κάποιες ήρεμες ασκήσεις διαλογισμού δίπλα στη θάλασσα. Μια μέρα, ο πατέρας της σταμάτησε και μίλησε με τους ασκούμενους, που του έδωσαν το Τζούαν Φάλουν, το κύριο βιβλίο του αρχαίου συστήματος άσκησης που λέγεται Φάλουν Ντάφα.
«Ως καλλιτέχνες, μπορούμε να ανυψώσουμε το πνευματικό μας επίπεδο μόνο με μια πιο ταπεινή στάση προς το θείον — ο μόνος τρόπος για να απεικονίσεις αυτές τις ιερές σκηνές»
Το Τζούαν Φάλουν απάντησε πολλές πανάρχαιες ερωτήσεις για το νόημα της ζωής, και ο πατέρας της πίστευε πως ήταν ένα θεϊκό βιβλίο, και έτσι άρχισε να ασκείται μαζί με την ομάδα. Λίγο αργότερα ο νεότερος αδελφός της Τσεν τον ακολούθησε, κάνοντας την Τσεν να θέλει να μάθει περί τίνος πρόκειται. «Απλώς σκέφτηκα πως ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο, που διδάσκει κάποιον πως να είναι καλός. Πίστευα πως θα ήταν υπέροχο αν ο καθένας το διάβαζε», λέει η Τσεν.
Το Φάλουν Ντάφα είναι ένα γνήσιο σύστημα καλλιέργειας νου και σώματος, που κέντρισε την προσοχή της Τσεν επειδή δεν προσφέρει μόνο ασκήσεις τσιγκόνγκ που κάνουν το σώμα να νιώθει απεριόριστο και ελαφρύ, αλλά υπογραμμίζει επίσης την βελτίωση του χαρακτήρα μέσω της αφομοίωσης στις συμπαντικές αρετές αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα.
Μια από τις αρχές που ξεχώριζε ήταν να σκέφτεσαι πρώτα τους άλλους, που υπενθύμισε στην Τσεν τον ρόλο της να βελτιώσει την κοινωνία ως καλλιτέχνης. Νιώθοντας υπέροχα με την εξάσκηση και πόσο γαλήνια την έκανε, άρχισε να αποτυπώνει τις εμπειρίες της στον καμβά.
Η ανώτατη τέχνη
Το 2001, η Τσεν θέλησε να συνεχίσει την καλλιτεχνική καριέρα της στη Δύση, έτσι ξεκίνησε για το Βανκούβερ. Αλλά προς λύπη της, οι σχολές καλών τεχνών επικεντρώνονταν μόνο στη μοντέρνα τέχνη. «Ίσως κάποιοι σκεφτούν πως οι κλασικές τέχνες δεν είναι ζωντανές τώρα», λέει η Τσεν. «Αλλά προτιμώ την ορθόδοξη και ρεαλιστική τέχνη».
Η παραδοσιακή τέχνη και ζωγραφική απαιτεί μια βαθύτερη κατανόηση των βασικών, αλλά τελικά, πιστεύει ότι αξίζει την δυσκολία. «Το πιο σημαντικό στάδιο της ορθόδοξης ζωγραφικής είναι η σύλληψη της ιδέας — οι ηθικές αξίες που εκφράζονται στο έργο και το υποκρυπτόμενο μήνυμα που θέλει να μεταφέρει ο καλλιτέχνης στον θεατή», αναφέρει. Μετά ο καλλιτέχνης εστιάζεται στην τεχνική, στις αναλογίες, τις μορφές, την προοπτική, το φως, την σκιά και το χρώμα. «Στα τελευταία κάποιος μπορεί να αποκτήσει ικανότητα μέσω εξάσκησης και μελέτης. Αλλά το πρώτο εξαρτάται από την προσωπική καλλιέργεια του χαρακτήρα του καλλιτέχνη, που είναι μια αθροιστική, μακρά διαδικασία».Έργα της Αναγέννησης, όπως η Καπέλα Σιστίνα, καταδεικνύουν την σύνδεση της υψηλής τέχνης με το θείον. Στην κλασική τέχνη, οι πινελιές του καλλιτέχνη εξαφανίζονται ώστε να μην τραβήξουν την προσοχή στην ικανότητά του, αλλά να απεικονίσουν την αγνότητα και ομορφιά του ουρανού, μια εμπειρική διάφανη ομορφιά πέρα από τον ανθρώπινο κόσμο.
Η Τσεν βλέπει την σχέση μεταξύ παραδοσιακής τέχνης, καλλιτέχνη και κοινωνίας να είναι στενή και συμβιωτική. «Τα κλασικά έργα συχνά εκπέμπουν θετική και ωφέλιμη ενέργεια, που είναι καλή για το ανθρώπινο σώμα και ψυχή, είναι η δύναμη από την αφοσίωση στους θεούς και την εξύμνησή τους». Το επίπεδο επίγνωσης του καλλιτέχνη και του θεατή εξυψώνονται κατά τη δημιουργία ή παρατήρηση των θεϊκών σκηνών και όντων.
Πέρα από την τέχνη
Το 1999 το κομμουνιστικό καθεστώς στην Κίνα άρχισε μια βίαιη δίωξη κατά των ασκουμένων του Φάλουν Ντάφα, στοχεύοντας περισσότερους από 70 εκατομμύρια αθώους ανθρώπους — η μεγαλύτερης κλίμακας δίωξη στη σύγχρονη ιστορία. Αφότου συμμετείχε σε δραστηριότητες στη Νέα Υόρκη για την έκθεση της γενοκτονίας, η Τσεν ένιωσε ένα νέο κάλεσμα.
Άρχισε να ζωγραφίζει σκηνές ασκουμένων του Φάλουν Ντάφα που διώκονταν για τα πιστεύω τους, συχνά απεικονίζοντας την αντίθεση της καλοσυνάτης φύσης ενός ασκουμένου προς το σκληρό εξωτερικό περιβάλλον τους.
Ο βραβευμένος πίνακάς της «Σάστισμα», απεικονίζει μια φυλακισμένη ασκούμενη του Φάλουν Ντάφα που αιωρείται ήρεμα σε ένα κελί φυλακής, εκπέμποντας μια συμπονετική αύρα που εξουδετερώνει τους φύλακες, που μαζεύονται μακριά από το φως.«Δείχνει ότι ένας ασκούμενος του Φάλουν Ντάφα δεν έχει μίσος ή θυμό, και ούτε δείχνει να πονά ή να υποφέρει όταν υπόκειται σε τέτοια απαίσια βασανιστήρια», λέει η Τσεν. «Είναι μια υπερβατική συμπεριφορά που μόνο ένας ασκούμενος μπορεί να έχει, είναι η εκδήλωση θεϊκής φύσης στον ανθρώπινο κόσμο».
Παρά την τραγωδία της δίωξης στην Κίνα, η Τσεν βλέπει μια ευρύτερη εικόνα, μέσα στην οποία ταπεινά ενστερνίζεται τον ρόλο της. «Μετά από την προσεκτική μελέτη της ομορφιάς της φύσης και του ανθρώπινου σώματος, μπορώ εύκολα να δω πως είναι αδύνατον τα ανθρώπινα όντα να ελέγξουν τον κόσμο», λέει η Τσεν. «Πρέπει να υπάρχουν ανώτερα όντα που δημιουργούν έναν τόσο τέλειο και όμορφο κόσμο, με ανώτερη σοφία». Γελά. «Οι καλλιτέχνες είναι απλώς οι αγγελιαφόροι των θεών στον ανθρώπινο κόσμο».
Kείμενο: J.H. White / Παραγωγή: Peggy Liu
