Γράφει η Nancy Colier
Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που έχω στις συνομιλίες μου με γονείς είναι η εξής: Τι πρέπει να κάνω όταν το παιδί μου λέει ότι βαριέται;
Πρόσφατα, μια μαμά μου είπε ότι ο γιος της την ρωτάει πάντα: «Τι να κάνω μετά; Βαριέμαι». Αυτή η μαμά, όπως πολλοί γονείς, αισθάνεται μια τεράστια πίεση στο να αφιερώνει χρόνο καθ’ όλη τη διάρκεια την ημέρας στον γιο της, ώστε να τον απαλλάξει από την πλήξη του και να τον ανακουφίσει.
Πολλά παιδιά αυτές τις μέρες έχουν πολύ φορτωμένα προγράμματα, όπως εξωσχολικά μαθήματα, αθλήματα, συνάντηση με τους φίλους τους κλπ. Ακόμα και σε πάρτι γενεθλίων, όταν μαζεύονται δώδεκα παιδιά, οι γονείς συχνά αισθάνονται ότι πρέπει να τα διασκεδάζουν την κάθε στιγμή.
Το να βαρεθεί ένα παιδί για πολλούς γονείς είναι μια «τρομακτική» εμπειρία στην οποία πρέπει να ανταποκριθούν αμέσως. Ένα παιδί δεν έχει τον χρόνο και τον χώρο να διαχειριστεί την πλήξη του, αφού είναι πλέον ζήτημα του γονέα και πρόβλημα του γονέα για να την διαχειριστεί, και αν δεν το κάνει μπορεί ακόμη και να θεωρηθεί έλλειψη γονικής μέριμνας.
Όπως λανθασμένα το φανταζόμαστε, για πολλούς η πλήξη είναι μια στιγμή αδράνειας. Την συσχετίζουμε με μια κατάσταση ανυπαρξίας: Δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε, τίποτα να μάθουμε, τίποτα να βιώσουμε. Η πλήξη, όπως το βλέπουμε, είναι ένα κενό.
Λόγο του φόβου μας για την πλήξη των παιδιών μας, ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας στο είναι διαρκώς απασχολημένα με κάτι. Ταυτόχρονα, η τεχνολογία παρουσιάζει σαν κάτι φυσιολογικό το να είναι τα παιδιά μας (καθώς και εμείς οι ενήλικες) σε μια κατάσταση αδιάλειπτης ψυχαγωγίας και ευχάριστης, ανά πάσα στιγμή.
Δυστυχώς, δεν αφήνουμε πλέον τα παιδιά μας να έχουν την ευρηματικότητα να διαχειριστούν την πλήξη τους.
Δυστυχώς, δεν εμπιστευόμαστε πλέον την ικανότητα των παιδιών μας να διαχειρίζονται μόνα τους την πλήξη τους. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι έχουμε χάσει την πίστη στη φαντασία των παιδιών μας και στη δημιουργικότητά τους.
Τα οφέλη της πλήξης
Δύο πολύ σημαντικά πράγματα συμβαίνουν όταν βαριόμαστε. Πρώτον, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας και να γίνουμε πιο ευρυματικοί. Αυτή είναι μια ικανότητα που δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ανεξάρτητα από το πόσο άφθονες είναι οι ευκαιρίες αποφυγής της πλήξης, η ικανότητα της δημιουργίας, και αυτοαπασχόλησης εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξη ενός υγιούς ανθρώπου.
Είναι ευθύνη μας ως γονείς να φυτεύουμε τους σπόρους στα παιδιά μας και να τους δώσουμε τους τη δυνατότητα να αναπτύξουν τη φαντασία τους, να παίξουν, να εξελιχθούν και να είναι ο εαυτός τους. Η πλήξη είναι το νερό για αυτούς τους σπόρους. Ενώ αντίθετα όταν απασχολούμε διαρκώς τα παιδιά μας – την κάθε στιγμή, δεν τα ενθαρρύνουμε πραγματικά στο να αναπτύξουν τη φαντασία τους και τη δημιουργικότητά τους.
Δεύτερον, όταν ένα παιδί λέει «βαριέμαι», είναι διότι δεν μπορεί να βρει κάτι που του κινεί το ενδιαφέρον. Συνήθως, ψάχνει για κάτι έξω από τον εαυτό του. Όταν λέμε ότι βαριόμαστε, το λέμε συνήθως επειδή δεν έχουμε τίποτα να αντλήσουμε από τον εαυτό μας. Δυστυχώς, πολλοί από εμάς είμαστε συνηθησμένοι στο μη βρίσκουμε μεγάλο ενδιαφέρον στο να περνάμε ώρα με τον ευατό μας. Όταν απασχολούμε διαρκώς το παιδί μας όταν βαριέται, δημιουργούμε (και υποστηρίζουμε) την πεποίθησή του ότι δεν είναι σημαντικό να περνάει χρόνο με τον ευατό του.
Η πλήξη είναι μια μοναδική ευκαιρία που μας δίνετε για να κάνουμε παρέα με τον εαυτό μας. Να στρέψουμε την προσοχή μας στις δικές μας σκέψεις, συναισθήματα και ίσως ακόμη και στην εμπειρία της ίδιας της πλήξης.
Είναι πολύτιμη ικανότητα το να μη φοβούνται τα παιδιά να περνάνε χρόνο με τον ευατό τους.
Η ικανότητα του να μην φοβούνται τα παιδιά να περνάνε χρόνο με τον ευατό τους, εξακολουθεί να είναι η πιο πολύτιμη δεξιότητα που μπορούν να μάθουν. Στα χέρι μας είναι να τους δώσουμε αυτήν την ευκαιρία να την καλλιεργήσουν.
Έτσι επιστρέφουμε στην ερώτηση, «Είναι εντάξει να αφήσω το παιδί μου να βαρεθεί»; Δεν είναι μόνο εντάξει, αλλά και υψίστης σημασίας να το κάνετε. Όταν το παιδί σας παραπονιέται ότι βαριέται, μπορείτε απλώς να του πείτε: «Είναι εντάξει να βαριέσαι τώρα ή και πιο μετά. Δεν είναι κάτι που θα σε βλάψει και θα σε βοηθήσει με τρόπους που ίσως ακόμα να μην μπορείς να τους καταλάβεις». Και μετά, απολαύστε την ικανοποίηση του να ξέρετε ότι αφήνοντας το να πλήττει και λιγάκι, κάνετε το καθήκον σας ως γονέας.
Η Nancy Colier είναι ψυχοθεραπεύτρια, συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με την επίγνωση και την προσωπική ανάπτυξη. Η Colier είναι διαθέσιμη για ατομική ψυχοθεραπεία, εκπαίδευση ελλειμματικής προσοχής, πνευματικής φροντίδας και συμβουλευτικής μέσω Skype σε όλο τον κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τον ιστότοπο NancyColier.com
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
