Με ζωγραφισμένα πρόσωπα, καλλιτέχνες αντιστέκονται στην τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου

ΛΟΝΔΙΝΟ – Καθώς νυχτώνει στο Λονδίνο, η Τζορτζίνα Ρόουλαντς (Georgina Rowlands) και η Άννα Χαρτ (Anna Hart) αρχίζουν να βάφονται. Αντί για κραγιόν και μολύβι ματιών, σχεδιάζουν στα πρόσωπά τους γεωμετρικά σχήματα.

Η Ρόουλαντς έχει σχεδιάσει μακρόσθενα μπλε τρίγωνα και άσπρα ορθογώνια, τα οποία διασταυρώνονται στο πρόσωπό της. Η Χαρτ, έχει σχεδιάσει κόκκινα, πορτοκαλί και άσπρα τριγωνικά σχήματα.

Είναι δύο εκ των τεσσάρων ιδρυτών του Dazzle Club, μία ομάδα καλλιτεχνών που στήθηκε πέρυσι για να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με την αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου.

Η ομάδα κάθε μήνα κάνει σιωπηλούς περιπάτους σε διαφορετικά μέρη του Λονδίνου, για να ευαισθητοποιήσει σχετικά με τη συγκεκριμένη τεχνολογία, για την οποία λένε ότι χρησιμοποιείται για «έντιμη επιτήρηση». Αλλά υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με την έλλειψη κανόνων, την ανακρίβεια και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει τους δημόσιους χώρους.

Η τεχνική αυτή εξελίχθηκε από τον καλλιτέχνη και ερευνητή Άνταμ Χάρβει (Adam Harvey) και στοχεύει στο καμουφλάζ έναντι των συστημάτων αναγνώρισης προσώπου, τα οποία μπορούν να μετατρέπουν τις εικόνες των προσώπων σε μαθηματικές φόρμουλες που μπορούν να αναλυθούν από αλγόριθμους. Το CV Dazzle – όπου το CV είναι η συντομογραφία του computer vision, χρησιμοποιεί σχέδια εμπνευσμένα από τον κυβισμό, για να μπερδέψει τον υπολογιστή, λέει η Ρόουλαντς

«Προσπαθείς κάπως να το κρυπτογραφήσεις, χρησιμοποιώντας αυτούς τους τυχαίους χρωματισμούς και σχέδια», λέει. «Το σημαντικότερο είναι να έχεις φωτεινά και σκοτεινά χρώματα. Έτσι συχνά χρησιμοποιούμε άσπρα και μαύρα, πολύ αντίθετα χρώματα, γιατί προσπαθείς να παίξεις με τις σκιές και τα πιό φωτεινά σημεία του προσώπου σου».

Μία παρόμοια τεχνική χρησιμοποιήθηκε ευρέως στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να καμουφλαριστούν τα βρετανικά πλοία του ναυτικού και να μπερδέψουν τους αντιπάλους σχετικά με τον πραγματικό προορισμό ή την τοποθεσία των πλοίων.

Για να δοκιμάσουν εάν λειτουργούν τα σχέδιά τους, χρησιμοποιούν την απλή εφαρμογή αναγνώρισης προσώπου, της κάμερας των κινητών τους τηλεφώνων.

«Μπορώ να δω ότι κρύβομαι και δε με εντοπίζει», λέει η Ρόουλαντς, βλέποντας στο κινητό της ότι το πρόσωπό της δεν έχει ένα τετράγωνο γύρω του.

Η άνοδος της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου δοκιμάζεται και διαδίδεται σε ανεπτυγμένες δημοκρατίες, ύστερα από την επιθετικής φύσεως χρήσης της σε απολυταρχικές χώρες όπως η Κίνα.

Η Βρετανία χρησιμοποιεί για καιρό τις κάμερες επιτήρησης σε δημόσιους χώρους για να αντιμετωπίσει πιθανές απειλές για την ασφάλεια, και το Λονδίνο έχει ένα μεγάλο αριθμό καμερών κλειστών κυκλωμάτων τηλεόρασης στον κόσμο. Αλλά αυτή η συνθήκη δοκιμάζεται καθώς οι αρχές και οι εταιρείες επιδιώκουν όλο και περισσότερο να εξελίξουν μία νέας γενιάς καμερών, τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου, ενώ οι ακτιβιστές, οι νομοθέτες και ανεξάρτητοι ειδικοί εκφράζουν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη μαζική επιτήρηση, την ιδιωτικότητα και την ευκρίνεια.

Η αντίσταση στην αλγοριθμική επιτήρηση δεν περιορίζεται μόνο στη Βρετανία. Στη Ρωσία, ακτιβιστές συνελήφθησαν επειδή έκαναν μία παρόμοια διαμαρτυρία με τα πρόσωπά τους βαμμένα για τις κάμερες αναγνώρισης προσώπου στη Μόσχα. Στο Χονγκ Κονγκ ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας χρησιμοποιούν συχνά μάσκες προσώπου σε διαμαρτυρίες στους δρόμους, για να αποκρύψουν τις ταυτότητές τους. Στη Σερβία και στην Ουγκάντα, ομάδες  υπέρ των δικαιωμάτων έχουν αντιταχθεί σε κυβερνητικά πρότζεκτ τοποθέτησης καμερών εφοδιασμένων από την Κίνα.

Άλλοι σχεδιαστές έχουν σκεφτεί αντίμετρα όπως τα γυαλιά ηλίου που καθρεφτίζουν το υπέρυθρο φως πίσω στις κάμερες, τυφλώνοντας τες.

«Υπάρχει ένα κίνημα αντίστασης στην αναγνώριση προσώπου και συμμετέχουμε ενεργά σε αυτό και θέλουμε κάπως να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο», λέει η Ρόουλαντς.

Η Ρόουλαντς, η Χαρτ και δύο άλλοι καλλιτέχνες ίδρυσαν το Dazzle Club τον Αύγουστο 2019, αφότου γνωστοποιήθηκε ότι η περιοχή King’s Cross του Λονδίνου – ένα πολυπληθές κεντρικό σημείο στο οποίο χτίζονται με ραγδαίους ρυθμούς πολλά μεγάλα κτίρια με γραφεία – είχε αποτελέσει ένα σιωπηλό πείραμα με ζωντανή μετάδοση από κάμερες αναγνώρισης προσώπου, χωρίς να το γνωρίζει το κοινό ή να το εγκρίνει, προκαλώντας τις αντιδράσεις.

Η αστυνομία του Λονδίνου άρχισε πρόσφατα να χρησιμοποιεί τη ζωντανή αναγνώριση προσώπου στις επιχειρήσεις της. Την προηγούμενη εβδομάδα οι αστυνομικοί συνέλαβαν μία γυναίκα που ήταν καταζητούμενη για ένα έγκλημα, αφού την ξεχώρισαν οι κάμερες μέσα στο πλήθος σε έναν εμπορικό δρόμο. Η αστυνομία λέει ότι η καινούρια τεχνολογία είναι αναγκαία για να παραμένει το κοινό ασφαλές και ότι οι εικόνες αθώων ανθρώπων διαγράφονται αμέσως.

Οι αντιδράσεις του κοινού στη Βρετανία για την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου φαίνονται να ποικίλλουν, σύμφωνα με μία περσινή έρευνα, η οποία έδειξε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δήλωσαν ότι δε γνωρίζουν αρκετά γι’αυτό, αλλά περίπου οι μισοί δήλωσαν ό,τι θα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα να εξαιρούνται.

Οι ιδρυτές του Dazzle Club, λένε ότι ανησυχούν πολύ για την επίδραση που έχει η τεχνολογία στο κοινό εάν οι κάμερες συλλέγουν τα βιομετρικά τους δεδομένα – εικόνες προσώπου – χωρίς να εξηγείται καθαρά τι γίνεται με αυτά.

«Πρέπει να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας στους δημόσιους χώρους με έναν τρόπο που θεωρώ προβληματικό», λέει η Χαρτ.

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Του Kelvin Chan