Η Τζιανγκ Λιαντζιάο έχει υπάρξει κυνηγημένη από τη στιγμή της γέννησή της.
Ως το τέταρτο παιδί της οικογένειάς της, δεν έπρεπε να είχε γεννηθεί σύμφωνα με την πολιτική του ενός παιδιού της Κίνας. Έπρεπε να κρυφτεί στο σπίτι της γιαγιάς της από ενός μηνός. Καλούσε τους γονείς της «θεία και θείο» μέχρι τα επτά της, προκειμένου να αποφύγει τις υποψίες των αρχών. Οι γονείς της ξόδεψαν όλες τις αποταμιεύσεις τους – έναν μεγάλο σάκο με δεκάρες – για να δωροδοκήσουν τοπικούς αξιωματούχους, ώστε να ζει μαζί τους στο σπίτι.
Μετά την επανένωση με τους γονείς της στην ηλικία των επτά, άρχισε να ασκεί μαζί τους μια πνευματική άσκηση με το όνομα Φάλουν Γκονγκ . Κάθε μέρα, περίπου τριάντα άτομα συνόδευαν τη Τζιανγκ και την οικογένειά της στην αυλή της πολυκατοικίας τους για να εξασκήσουν μαζί τις ασκήσεις διαλογισμού. Η Τζιανγκ, η αδερφή της και οι γονείς της ταξίδεψαν με πλοίο στην πατρίδα του πατέρα της στο κοντινό δήμο Γουφένγκ για να δείξουν τον διαλογισμό σε άλλους χωρικούς. Αυτή και η αδερφή της ήταν πάντα μπροστάρες.
Η ευτυχισμένη αυτή ζωή έληξε μέσα σε μια νύχτα.
Στις 20 Ιουλίου 1999, η τότε 8 ετών Τζιανγκ, βρήκε τον εαυτό της και την οικογένειά της να στοχοποιούνται από μια εθνική εκστρατεία εξάλειψης του Φάλουν Γκονγκ. Μερικοί ασκούμενοι που εργαζόντουσαν για το κράτος ενημερώθηκαν σχετικά με τα σχέδια σύλληψης και κράτησης ασκουμένων. Παρ ‘όλα αυτά, δεκάδες εμφανίστηκαν στην αυλή της Τζιανγκ για τις ασκήσεις, απτόητοι. Τα αυτοκίνητα της αστυνομίας σύντομα εμφανίστηκαν και οι αστυνομικοί τους μετέφεραν όλους στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ο πατέρας της κρατήθηκε για ένα μήνα.
Η δίωξη ξεκίνησε από τον τότε ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τζιανγκ Ζεμίν, ο οποίος θεώρησε την τεράστια δημοτικότητα του Φάλουν Γκονγκ απειλή για την κυριαρχία του Κόμματος.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, έως και 100 εκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα ασκούσαν Φάλουν Γκονγκ, μια αρχαία άσκηση με ηθικές διδασκαλίες που επικεντρώνονται στις βασικές αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, το Minghui.org, ένα κέντρο πληροφόρησης αφιερωμένο στην τεκμηρίωση της δίωξης, θα εντοπίσει περισσότερους από 4.500 ασκούμενους που πέθαναν υπό βασανιστήρια. Λόγω των εκτενών προσπαθειών λογοκρισίας των αρχών με ό,τι είχε να κάνει σχετικά με το θέμα, ο πραγματικός αριθμός θανάτων είναι πιθανώς πολύ υψηλότερος.
Το σπίτι μετατρέπεται σε φυλακή
Η απότομη στροφή των γεγονότων δεν έβγαζε κανένα νόημα για τη νεαρή Τζιανγκ και την οικογένειά της, ούτε για εκατομμύρια άλλους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ σε όλη τη χώρα, που άρχισαν την πρακτική για τα θεραπευτικά οφέλη της και τα ηρεμιστικά αποτελέσματα, αλλά τώρα αντιμετώπιζαν τη σύλληψη για τις πεποιθήσεις τους.
Το 2000, η εξαμελής οικογένεια της Τζιανγκ, μαζί με περίπου 100 άλλους τοπικούς ασκούμενους, πήγαν στο Πεκίνο να κάνουν έκκληση για την απόφαση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος να καταστείλει την πίστη τους. Μόλις ξετύλιξαν ένα πανό που έγραφε «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό» στην πλατεία Τιενανμέν, η αστυνομία ακινητοποίησε τη μητέρα της στο έδαφος και άρχισε να την κλωτσάει καθώς η Τζιανγκ στεκόταν δίπλα της, τρέμοντας από φόβο. Μεταφέρθηκαν σε φορτηγά της αστυνομίας – η 16χρονη αδερφή της τραβήχτηκε από τις πλεξούδες της. Ένας αστυνομικός χτύπησε με ένα μπαστούνι την Τζιανγκ στο κεφάλι, κάνοντάς την να λιποθυμήσει.
Μετά από αυτήν την έκκληση, ο πατέρας της Τζιανγκ καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών, ενώ η μητέρα της για δύο χρόνια. Η 16χρονη αδερφή της κρατήθηκε επίσης για ένα μήνα. Η Τζιανγκ, ο μεγαλύτερος αδελφός της και η μικρότερη αδερφή της έμειναν στο σπίτι τους για να φροντίσουν μόνοι τους τον εαυτό τους . Ο μεγαλύτερος ήταν μόλις 12 εκείνο το καιρό. Φοβούμενοι ότι θα φύγουν, ο διαχειριστής του κτιρίου τους κλείδωνε τακτικά μέσα στο σπίτι, ξεβιδώνοντας την πόρτα μόνο το πρωί για να συνοδεύσει τα παιδιά στο σχολείο.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η Τζιανγκ και τα αδέλφια της αγωνίζονταν σκληρά για να βρουν φαγητό. Για να ξεγελάσει τις μεγάλες πείνες, η Τζιανγκ γέμιζε με νερό το στομάχι της ή έτρωγε άγρια φυτά από κάτι κοντινά χωράφια.
Η οικογένεια επανενώθηκε σιγά σιγά μετά την απελευθέρωση της μεγαλύτερης αδερφής και της μητέρας της Τζιανγκ. Το 2003, η μητέρα και η μεγαλύτερη αδερφή της είδαν τον πατέρα της Τζιανγκ για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια. Ήταν ακόμα φυλακισμένος και αναμενόταν να απελευθερωθεί σε ένα μήνα. Ο πρώην υγιής άντρας ήταν πια κοκκαλιάρης και έπρεπε να κουβαληθεί από έξι άντρες. Του έλειπαν πολλά δόντια. Τα πόδια του είχαν συνθλιφθεί από επαναλαμβανόμενα βασανιστήρια, που τον άφησαν με πατερίτσες. Είχε ξεχάσει να μιλάει λόγω παρατεταμένης απομόνωσης. Τα βασανιστήρια προορίζονταν να τον «μεταμορφώσουν» – να τον εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει την πίστη του.
Ήταν αξιολύπητο θέαμα και καταστροφικό για την οικογένεια, η οποία ανέκαθεν είχε βασιστεί πάνω του για το ψωμί στο σπίτι.
Ένιωσα σαν «ο ουρανός να έπεφτε», είπε η Τζιανγκ.
Η Τζιανγκ Λιγιού, η μικρότερη αδερφή της Τζιανγκ, συνελήφθη το 2017 επειδή κολλούσε αυτοκόλλητα με μηνύματα που υποστήριζαν την πρακτική. Παραμένει υπό κράτηση.
Πριν τη δίωξη, ο πατέρας της ήταν κορυφαίος χειρούργος σε τοπικό νοσοκομείο στην πόλη Σιγιάν της επαρχίας Χουμπέι της κεντρικής Κίνας, και η μητέρα της εργαζόταν ως διοικητικός υπάλληλος. Αφού αφέθηκαν ελεύθεροι, το νοσοκομείο μείωσε την αμοιβή τους στα 250 γιουάν (λιγότερο από 36 $) το μήνα – λιγότερο από το ένα τέταρτο του μισθού των συναδέλφων τους. Ο πατέρας της υποβιβάστηκε σε καθαριστή τουαλέτας, ενώ η μητέρα της έπλενε τα σεντόνια των ασθενών στο χέρι.
Για να εξοικονομήσει χρήματα, η οικογένεια, παρά τη ζέστη, έσβηνε τους ανεμιστήρες το καλοκαίρι. Τα παιδιά ύφαιναν κουρτίνες από μπαμπού που πουλούσαν για 1,1 γιουάν (0,16 $) τη καθεμία. Αγόραζαν μόνο τη φθηνότερη δυνατή τροφή: ρύζι μολυσμένο με περιττώματα ποντικών και ωριμασμένα λαχανικά που επρόκειτο να χαλάσουν.
Ένας ιστός ψεμάτων
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων, το καθεστώς έχει αναπαράγει μια καταστροφική προπαγάνδα μέσω ελεγχόμενων από το κράτος ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να βλάψει την πρακτική και τους οπαδούς της. Η πιο διαβόητη ήταν μια στημμένη αυτοπυρπόληση την παραμονή της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς το 2001. Το συγκεκριμένο περιστατικό βοήθησε στην μεταστροφή της Κινέζικης λαϊκής γνώμης ενάντια στην εξάσκηση.
Ο ιστός των ψεμάτων διαπέρασε την ίδια τη δομή της κινεζικής κοινωνίας.
Η Ανίτα Μπάο, μια 30χρονη σχεδιάστρια κοσμημάτων στη Νέα Υόρκη και ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ, εγκατέλειψε την Κίνα το 2016. Ανακάλεσε ότι στην πατρίδα της στη Γουχάν, πρωτεύουσα της Χουμπέι, όλοι οι μαθητές στο δημοτικό σχολείο της αναγκάστηκαν να υπογράψουν με τα ονόματά τους ένα τεράστιο πανό που καταδίκαζε την εξάσκηση.
«Είναι μια παράσταση» για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ολόκληρος ο πληθυσμός της Γουχάν είχε γυρίσει την πλάτη του στους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, είπε η Μπάο.
Αξιωματικοί της επιτροπής γειτονιάς επισκέπτονταν επίσης συχνά το σπίτι της και ρωτούσαν για το εάν εξακολουθούσε να ασκεί, στο όνομα του «ενδιαφέροντος για την ακαδημαϊκή της απόδοση».
Εάν η οικογένεια αρνιόταν να εγκαταλείψει την εξάσκηση, προειδοποίησαν, θα έκαναν μια δημόσια ανακοίνωση στο σχολείο της Μπάο για να την εξευτελίσουν. Για χρόνια, η οικογένεια της Μπάο κρατούσε σβηστά τα φώτα του σαλονιού για να μην καταλάβει η αστυνομία ότι ήταν σπίτι.
Ο Λου Ζονγκγιάνγκ, ένας πλέον φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, είπε ότι οι μαθητές στο δημοτικό σχολείο του στην Κίνα αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν και να ακούσουν δυσφημιστικά βίντεο και εκπομπές. Παρόμοια προπαγάνδα διαδίδεται στα σχολικά βιβλία όλα αυτά τα χρόνια.
Ο αέρας ήταν «καταθλιπτικός», είπε ο Λου, «σαν η ζωή να μπορεί να γίνει χίλια κομμάτια ανά πάσα στιγμή». Ο πατέρας του, συντάκτης ειδήσεων στο Πεκίνο, πέρασε περίπου τέσσερα χρόνια στη φυλακή γιατί έγραφε ενημερωτικά μηνύματα πάνω σε χαρτονομίσματα σχετικά με τη δίωξη.
Όταν οι γονείς της Τζιανγκ συνελήφθησαν για πρώτη φορά, ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός Shiyan Radio and Television της πατρίδας τους, αναζήτησε τη Τζιανγκ και τα αδέλφια της, λέγοντας ότι ήθελε να γυρίσει κάποιο υλικό με αυτούς ώστε να δείξει στους γονείς τους ότι τα αδέλφια ήταν εντάξει.
Μόνο όταν ένας γείτονας είδε το κομμάτι της εκπομπής και είπε στην Τζιανγκ για αυτό, τα αδέλφια συνειδητοποίησαν ότι είχαν ξεγελαστεί: Τα βίντεο ήταν μέρος ενός προγράμματος προπαγάνδας για να περιγράψουν πόσο «πεισματικοί» ήταν οι γονείς τους στην εξάσκηση του Φάλουν Γκονγκ και ισχυριζόταν ότι η πολιτεία φρόντιζε τα παιδιά, είπε η Τζιανγκ.
«Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό – δημιουργώντας φήμες λέγοντας ψέματα;» η Τζιανγκ είπε, αποκαλώντας την τακτική αυτή «απάνθρωπη». «Όχι μόνο διώκουν [τους γονείς μου], αλλά και προσπάθησαν να εξαπατήσουν το κοινό. … Ήταν εξαιρετικά ντροπιαστικό.»
Γλυκόπικρο
Εάν και το αίσθημα του φόβου είχε καταντήσει κάτι σύνηθες για αυτούς τους ασκούμενους καθώς μεγάλωναν υπό τη σκιά της δίωξης, σήμερα προσπαθούν σκληρά να μην το αφήσουν να τους καθορίσει.
Η Τζιανγκ, της οποίας ο προπάππους οδηγήθηκε στην τρέλα για την πίστη του στον Ταοϊσμό κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, ορκίστηκε ότι «οι αντιξοότητες δεν θα συντρίψουν το πνεύμα μου». Η σειρά των διωγμών που έχει βιώσει η οικογένειά της εδώ και γενιές, είπε, της επέτρεψε να δει το πραγματικό πρόσωπο του καθεστώτος και την έχει παρακινήσει να ενημερώσει περισσότερους ανθρώπους για τις συνεχιζόμενες διώξεις στην Κίνα.
«Η ζημιά που προκαλεί το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αφορά μόνο μία γενιά… ούτε ένα είδος ανθρώπων», είπε η Τζιανγκ, η οποία έκτοτε δραπέτευσε από την Κίνα. Η υποταγή στην τακτική τρόμου του καθεστώτος θα ενθάρρυνε τις αρχές να ενεργήσουν περισσότερο εκτός ελέγχου. Μόνο όταν γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση μπορεί κάποιος να αναδειχθεί πιο δυνατός, είπε.
Όπως η Τζιανγκ, η Μπάο άρχισε την εξάσκηση όταν ήταν επτά ετών. Είπε ότι οι εμπειρίες της της έδωσαν ένα «αίσθημα αποστολής».
Η προσέγγισή της στον σχεδιασμό κοσμημάτων μεταφράζεται σε μια προσπάθεια για τελειότητα, ενώ δεν δίνει έμφαση στα υλικά οφέλη, είπε.
«Όσο περισσότερο το [Κόμμα] πιστεύει ότι είμαστε αδύναμοι, τόσο περισσότερο πρέπει να τους βγάλουμε λάθος», είπε, προσθέτοντας ότι πήρε τις προκλήσεις ως ευκαιρίες για να ανυψώσει τον χαρακτήρα της. «Γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος.»
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
[give_form id=”3924″]
