Ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάολο Κοέλιο, κυκλοφόρησε το 2006 μια συλλογή μικρών ιστοριών με τίτλο «Σαν τον ρέοντα ποταμό». Μία από τις ιστορίες αναφέρεται στον Τζένγκις Χαν, τον πρώτο Μεγάλο Χαν της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, και το γεράκι του.
Η ιστορία του Τζένγκις Χαν και του γερακιού του είναι εμπνευσμένη από ένα ταξίδι του Κοέλιο στο Καζακστάν, στην Κεντρική Ασία. Εκεί, ο συγγραφέας προσκλήθηκε να συνοδεύσει μια ομάδα κυνηγών σε μια ημερήσια εξόρμηση. Οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν γεράκια ως ‘όπλο’ ενάντια στα υποψήφια θηράματά τους.
«Ανίκανος να μιλήσω μαζί τους,» ο Κοέλιο έγραψε για τους κυνηγούς συνοδοιπόρους του, «η προσοχή μου ήταν στο τι έκαναν.»
Ένας από τους κυνηγούς αφαίρεσε μια μικρή ασημένια κουκούλα από το κεφάλι του αρπακτικού. Το γεράκι απογειώθηκε, και η ομάδα πολύ σύντομα ξαναέπιασε το πουλί με μια αλυσίδα πιασμένη στα νύχια του.
Επιστρέφοντας στο χωριό, ο Κοέλιο αφηγήθηκε τα ημερήσια συμβάντα στους χωρικούς που περίμεναν πίσω στο χωριό και ρώτησε πώς το γεράκι είναι τόσο καλά εκπαιδευμένο. Ωστόσο, κανείς δεν μπόρεσε να απαντήσει.
Το μόνο που μπόρεσαν να πουν ήταν:
«Η τέχνη μεταβιβάστηκε από γενιά σε γενιά.»
Αυτό που οι χωρικοί μπόρεσαν να πουν στον συγγραφέα, παρόλο την συγκρατημένη στάση τους, ήταν μια μικρή αλλά βαθυστόχαστη ιστορία, κατά τη διάρκεια του γεύματος.
Ένα πρωί, ο Μογγόλος πολεμιστής Τζένγκις Χαν και η συνοδέια του πήγαν για κυνήγι. Οι σύντροφοί του κουβαλούσαν τόξα και βέλη, αλλά ο Τζένγκις Χαν κρατούσε στο χέρι του το αγαπημένο του γεράκι. Ήταν καλύτερο και πιο αξιόπιστο από οποιοδήποτε βέλος, γιατί μπορούσε να πετάξει στον ουρανό και να δει ό,τι δεν μπορούσε να δει ένα άτομο.
Ωστόσο, παρά τον ενθουσιασμό τους, οι κυνηγοί δεν βρήκαν τίποτα.
Απογοητευμένος, ο Τζένγκις Χαν χωρίστηκε από την ομάδα και συνέχισε το κυνήγι μόνος με το γεράκι του. Μετά από μια μακρά παραμονή στο δάσος, ο Χαν ένιωσε κουρασμένος και διψασμένος.
Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, όλα τα ρέματα είχαν στερεύσει και δεν μπορούσε να βρει τίποτα για να ξεδιψάσει. Τότε, έκπληκτος είδε λίγο νερό να ρέει κάτω από ένα βράχο ακριβώς μπροστά του.
Ο Χαν γέμισε αργά ένα ασημένιο κύπελλο, αλλά καθώς πήγε να πιει μια γουλιά, το γεράκι πέταξε και έσπρωξε το κύπελλο από τα χέρια του. Ο Χαν ήταν εξοργισμένος, αλλά αντιμετώπισε υπομονετικά το αγαπημένο του πουλί, υποθέτοντας ότι μπορούσε να διψάει και αυτό.
Ωστόσο, σε μεγάλη του ενόχληση, το πουλί επανέλαβε την πράξη του.
Ο Τζένγκις Χαν λάτρευε αυτό το γεράκι, αλλά δεν μπορούσε να επιτρέψει, υπό οποιαδήποτε περίσταση, τέτοια ασέβεια. Αν κάποιος τον παρακολουθούσε, θα έλεγε στους πολεμιστές του πως ο μεγάλος κατακτητής είναι ανίκανος να εξημερώσει ένα απλό πουλί.
Ο Χαν τότε πήρε μια απόφαση. Καθώς γέμιζε το κύπελλό του για τρίτη φορά, κρατούσε ταυτόχρονα και το σπαθί του, και καθώς το γεράκι πέταξε ξανά πάνω του, τρύπησε το στήθος του πουλιού με το σπαθί του, σκοτώνοντάς το ακαριαία.
Το νερό στη πηγή ξαφνικά στέρευσε, έτσι ο αποφασισμένος Χαν σκαρφάλωσε επάνω στο βουνό, για να βρει την πηγή. Προς έκπληξή του, υπήρχε όντως μια πηγή, στη μέση της οποίας βρισκόταν νεκρό ένα από τα πιο δηλητηριώδη φίδια της περιοχής. Αν είχε πιεί το νερό θα είχε πεθάνει αμέσως.
Ο Χαν, μετανοιωμένος, μετέφερε το νεκρό γεράκι πίσω στο στρατόπεδο. Προς τιμήν του φτερωτού συντρόφου του, ο Χαν διέταξε να κατασκευαστεί ένα χρυσό άγαλμα με μια επιγραφή σε κάθε φτερό του πουλιού.
«Ακόμα και όταν ένας φίλος κάνει κάτι που δεν σου αρέσει, παραμένει φίλος σου», ήταν χαραγμένο στην πρώτη επιγραφή.
«Οποιαδήποτε πράξη που διαπράττεται εν μέσω θυμού είναι καταδικασμένη σε αποτυχία», ήταν χαραγμένο στην δεύτερη.
Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα
Η Epoch Times είναι αμερόληπτη και βασίζεται σε αξίες. Πιστεύουμε ότι η αληθινή δημοσιογραφία στηρίζεται σε ηθικές αρχές. Επικεντρωνόμαστε σε σημαντικά ζητήματα και σε πολιτικές και τον αντίκτυπό τους, όχι σε κομματική μεροληψία. Δεν ακολουθούμε την ανήθικη τάση της δημοσιογραφίας που υπηρετεί μια ατζέντα, αλλά αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα για να γράφουμε με ειλικρίνεια.
