Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας, από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».
Πίνακας περιεχομένων
- Κομμουνισμός: Ένας διάβολος αφοσιωμένος στο να καταστρέψει την ανθρωπότητα
- Οι τρόποι και τα μέσα του Διαβόλου
- Κομμουνισμός: Η ιδεολογία του Διαβόλου
- Μια μεταφυσική κατανόηση του Διαβόλου
- Τα πολλά πρόσωπα του Διαβόλου
- Σοσιαλισμός: Το αρχικό στάδιο του κομμουνισμού
- Ρομαντικές ιδέες περί κομμουνισμού
- Η καταστροφή του πολιτισμού και της ηθικής
- Επιστρέφοντας στον Θεό και την παράδοση
****
Η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη σήμανε το τέλος μισού αιώνα Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των καπιταλιστικών και κομμουνιστικών στρατοπέδων στην Ανατολή και την Δύση. Πολλοί ήταν αισιόδοξοι, πιστεύοντας πως ο κομμουνισμός είχε γίνει ένα υπόλειμμα του παρελθόντος.
Η λυπηρή αλήθεια, παρ΄ όλα αυτά, είναι ότι μια μεταπλασμένη κομμουνιστική ιδεολογία έχει αντ΄αυτού κυριαρχήσει και παγιωθεί ανά τον κόσμο. Στην Κίνα, Βόρεια Κορέα, Κούβα, Βιετνάμ, υπάρχουν πραγματικά κομμουνιστικά καθεστώτα. Στις Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες, η κομμουνιστική ιδεολογία και συνήθειες ακόμα ασκούν μια σημαντική επίδραση. Και στις Αφρικανικές και Νοτιοαμερικανικές χώρες, ασκείται σοσιαλισμός υπό την σημαία της δημοκρατίας και ρεπουμπλικανισμού. Έπειτα υπάρχουν τα έθνη της Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής, στα οποία ο κορμός της πολιτικής τους έχει ενσωματώσει κομμουνιστικές επιρροές χωρίς οι άνθρωποι να το αντιλαμβάνονται καν.
Ο κομμουνισμός δημιουργεί πόλεμο, λιμό, σφαγές, και τυραννία. Αυτά από μόνα τους είναι τρομακτικά, αλλά η ζημία που προκαλείται από τον κομμουνισμό πηγαίνει πολύ πέρα από αυτό. Έχει γίνει όλο και πιο ξεκάθαρο σε πολλούς ότι, σε αντίθεση με άλλα συστήμα στην ιστορία, ο κομμουνισμός κηρύσσει πόλεμο κατά της ίδιας της ανθρωπότητας — συμπεριλαμβάνοντας τις ανθρώπινες αξίες και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Κατά την διάρκεια ενός αιώνα, ο κομμουνισμός εγκαθίδρυσε μαζικές δικτατορίες στην Σοβιετική Ένωση και την Κίνα. Προκάλεσε πάνω από 100 εκατομμύρια αφύσικους θανάτους. Σκλάβωσε δισεκατομμύρια, και έφερε τον κόσμο στο χείλος πυρηνικού πολέμου και καταστροφής. Επιπροσθέτως, η ηθελημένη και ευρεία καταστροφή της οικογένειας, η πρόκληση κοινωνικής αναταραχής, και η επίθεση εκ μέρους του στην ηθική, είναι όλα καταστροφικά για τα θεμέλια του πολιτισμού.
Ποια είναι η φύση του κομμουνισμού; Ποιος ο στόχος του; Γιατί θεωρεί την ανθρωπότητα εχθρό του; Πως μπορούμε να τον αποφύγουμε;
1. Κομμουνισμός: Ένας διάβολος αφοσιωμένος στο να καταστρέψει την ανθρωπότητα
Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο αρχίζει με την πρόταση: «Ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη — το φάντασμα του κομμουνισμού». Η χρήση του όρου «φάντασμα» δεν ήταν κάποιο καπρίτσιο του Καρλ Μαρξ. Όπως ισχυριζόμαστε σε αυτό το βιβλίο, ο κομμουνισμός δεν πρέπει να κατανοηθεί ως ένα ιδεολογικό κίνημα, ένα πολιτικό δόγμα, ή μια αποτυχημένη προσπάθεια για έναν νέο τρόπο διαχείρισης των ανθρώπινων θεμάτων. Αντ’ αυτών, θα πρέπει να κατανοηθεί ως ένας διάβολος — ένα διαβολικό φάντασμα φτιαγμένο από μίσος, διαφθορά, και άλλες στοιχειακές δυνάμεις στο σύμπαν.
Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, το δηλητήριο του κομμουνισμού δεν συνέχισε να ζημιώνει μόνο πρώην κομμουνιστικές χώρες, αλλά εξαπλώθηκε επίσης σε όλο τον κόσμο. Από τότε, η ιδεολογική διείσδυση του κομμουνισμού έχει επιτρέψει στο φάντασμα να επηεράσει την κοινωνία σε παγκόσμια κλίμακα, και τώρα πολλοί άνθρωποι έχουν φτάσει να πιστεύουν ότι οι σκοτεινές επιθυμίες του κομμουνισμού είναι δικές τους. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι έχουν χάσει την δυνατότητά τους να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό. Η συνωμοσία του διαβόλου έχει εκτελεστεί σχεδόν ολοκληρωτικά.
Ακόμα και όταν το φάντασμα χαιρόταν για τον εαυτό του, έχοντας χαρά για την σκοτεινή του νίκη, οι περισσότεροι άνθρωποι πίστεψαν ότι είχε καταστραφεί. Δεν υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής, που όμως χωρίς να το γνωρίζει γιορτάζει τον θρίαμβο του διαβόλου.
2. Οι τρόποι και τα μέσα του Διαβόλου
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και η συμπόνια των θεών έχει προστατεύσει από παλιά τον άνθρωπο. Ο διάβολος το ήξερε αυτό, έτσι θέλησε να κόψει αυτήν την σύνδεση, ώστε να διαφθείρει τον άνθρωπο και να σιγουρευτεί ότι οι θεοί δεν θα τον προσέχουν πλέον. Η προσέγγιση του διαβόλου ήταν να υπονομεύσει τον πολιτισμό που δόθηκε στην ανθρωπότητα από τους θεούς, να διαφθείρει την ανθρώπινη ηθική, και έτσι να αλλοιώσει τον άνθρωπο και να τον κάνει ανάξιο σωτηρίας.
Τόσο το καλό όσο και το κακό, ο Θεός και ο διάβολος, βρίσκονται στην καρδιά του κάθε ατόμου. Μια ζωή μπορεί να βυθιστεί σε ηθική διαφθορά ή να ανυψωθεί μέσω ηθικής καλλιέργειας. Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό γνωρίζουν ότι προσπαθώντας για ηθική συμπεριφορά και σκέψη, οι ορθές σκέψεις κάποιου μπορούν να ενισχυθούν από τους θεούς, και οι θεοί θα επιτρέψουν θαύματα να συμβούν. Οι θεοί θα βοηθήσουν επίσης την ηθική κάποιου να ανέβει επίπεδο ώστε να βοηθήσουν κάποιον να γίνει ένας πιο ευγενής άνθρωπος, και στο τέλος θα του επιτραπεί να επιστρέψει στον Ουρανό.
Ένα άτομο χαμηλής ηθικής όμως, είναι γεμάτο εγωισμό: επιθυμία, απληστία, άγνοια, και ύβρη. Ενώ οι θεοί δεν θα αναγνώριζαν ποτέ τέτοιες σκέψεις και πράξεις, ο διάβολος θα τις ενισχύσει, δυναμώνοντας τον εγωισμό και την κακία, και ελέγχοντας το άτομο ώστε να διαπράξει κακό, και έτσι παράγει κάρμα και προκαλεί περισσότερη ηθική διαφθορά, μέχρι που στο τέλος, μόνο η Κόλαση τον περιμένει.
Αν τα ηθικά πρότυπα της ανθρώπινης κοινωνίας ως σύνολο χαμηλώσουν, ο διάβολος θα επισπεύσει αυτές τις τάσεις με στόχο να προκληθεί περισσότερο κακό, περισσότερο κάρμα, και η τελική καταστροφή της ανθρωπότητας.
Η αναταραχή της Ευρώπης που άρχισε τον δέκατο όγδοο αιώνα και η επακόλουθη ηθική διαφθορά έδωσαν στον διάβολο μια ευκαιρία. Άρχισε να υπονομεύει, βήμα το βήμα, τα κριτήρια διάκρισης καλού και κακού. Προώθησε αθεϊσμό, υλισμό, Δαρβινισμό, και την φιλοσοφία της πάλης.
Ο διάβολος διάλεξε τον Μαρξ ως αντιπρόσωπό του μεταξύ των ανθρώπων. Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του, του 1848 υποστήριζε την βίαιη καταστροφή της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, των κοινωνικών τάξεων, των εθνών, θρησκειών, και της οικογένειας. Η Κομμούνα του Παρισιού του 1871 ήταν η πρώτη προσπάθεια του διαβόλου να πάρει την εξουσία.
Οι ακόλουθοι του Μαρξ ισχυρίζονται ότι η πολιτική δύναμη είναι το κεντρικό ερώτημα της μαρξιανής πολιτικής επιστήμης. Αυτό είναι σωστό και μη σωστό. Όταν δούμε καθαρά τους απώτερους στόχους του κομμουνισμού, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η πολιτική δύναμη είναι σημαντική και μη σημαντική για το κομμουνιστικό σχέδιο. Είναι σημαντική καθώς πρόσβαση στην πολιτική δύναμη δημιουργεί ένα μέσο για την αστραπιαία ευρεία διαφθορά της ανθρωπότητας. Με έλεγχο των μοχλών εξουσίας, οι κομμουνιστές μπορούν να προωθήσουν την ιδεολογία τους μέσω βίας και να εξαλείψουν έναν παραδοσιακό πολιτισμό σε μόνο μερικές δεκαετίες ή λιγότερο.
Όμως η δύναμη είναι και μη σημαντική, καθώς ακόμα και χωρίς τον κρατικό μηχανισμό, ο διάβολος έχει άλλα μέσα για να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες και λάθη των ανθρώπων: Μπορεί να εξαπατήσει, αλλάξει ρόλους, εξαναγκάσει, μπερδέψει, και έτσι να ανατρέψει την παραδοσιακή σκέψη, να υπονομεύσει την ευταξία, και να δημιουργήσει αναστάτωση. Μπορεί να διαιρέσει και να βασιλεύσει με στόχο την επίτευξη παγκοσμίου ελέγχου.
3. Κομμουνισμός: Η ιδεολογία του Διαβόλου
Ο Θεός καθιέρωσε έναν πλούσιο πολιτισμό για την ανθρώπινη κοινωνία βασισμένο σε οικουμενικές αξίες, προετοιμάζοντας τον δρόμο για την επιστροφή των ανθρώπων στον Ουρανό. Ο κομμουνισμός και ο παραδοσιακός πολιτισμός του Θεού δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Στον πυρήνα του κακού φαντάσματος είναι ο αθεϊσμός και ο υλισμός: μια συμβολή στοιχείων από γερμανική φιλοσοφία, γαλλική κοινωνική επανάσταση, και βρετανική πολιτική οικονομία συναρμολογημένα ως μια κοσμική θρησκεία με στόχο να πάρει την θέση που προηγουμένως κατείχε ο Θεός και τα ορθά πιστεύω.
Ο κομμουνισμός μετατρέπει τον κόσμο σε εκκλησία του, φέρνοντας όλες τις πτυχές κοινωνικής ζωής υπό την εποπτεία του. Ο διάβολος κατακτά τις σκέψεις των ανθρώπων, κάνοντάς τους να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και να απορρίψουν την παράδοση. Αυτό είναι το πως ο διάβολος οδηγεί τον άνθρωπο στην καταστροφή.
Ο διάβολος επέλεξε τον Μαρξ και άλλους ως τους πράκτορές του για να αντιταχθούν και να καταστρέψουν τις αρχές που έθεσε ο Θεός για την ανθρώπινη κοινωνία. Ο διάβολος προωθεί πάλη των τάξεων και την κατάργηση των καθιερωμένων κοινωνικών δομών. Στην Ανατολή, εκκίνησε μια βίαιη επανάσταση και εγκαθίδρυσε ένα δικτατορικό κράτος που συνδύασε πολιτική μαζί με κοσμική θρησκεία. Στην Δύση, υλοποιεί τον προοδευτικό, μη βίαιο κομμουνισμό μέσω υψηλής φορολόγησης και αναδιανομής πλούτου.
Σε μια παγκόσμια κλίμακα, προσπαθεί να εξαπλώσει κομμουνιστική ιδεολογία σε πολιτικά συστήμα παντού, με στόχο την υπονόμευση των ενθών-κρατών και την ίδρυση ενός παγκοσμίου σώματος εξουσίας. Αυτός είναι ο «επίγειος παράδεισος» που υπόσχεται ο κομμουνισμός, μια υποτιθέμενη συλλογική κοινωνία χωρίς τάξη, έθνη, ή κυβέρνηση, βασισμένη στις αρχές του «από τον καθένα σύμφωνα με την ικανότητά του, προς τον καθένα σύμφωνα με την ανάγκη του».
Ο κομμουνισμός χρησιμοποιεί το πρόγραμμά του της δημιουργίας «ενός παραδείσου» στην γη, για να προωθήσει μια αθεϊστική αντίληψη «κοινωνικής προόδου». Χρησιμοποιεί υλισμό για να υπονομεύσει τις πνευματικές αναζητήσεις της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένων των πιστεύω στο θείον και στην θρησκεία, ώστε να μπορέσει η κομμουνιστική ιδεολογία να εξαπλωθεί σε κάθε σφαίρα, όπως στην πολιτική, οικονομία, εκπαίδευση, φιλοσοφία, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνη, κοινωνική επιστήμη, φυσικές επιστήμες, ακόμα και στην θρησκεία.
Σαν καρκίνος, ο κομμουνισμός κάνει μεταστάσεις, εξαλείφοντας άλλα πιστεύω, όπως και την πίστη στον Θεό, καθώς εξαπλώνεται. Στην συνέχεια καταστρέφει την εθνική κυριαρχία και ταυτότητα, και τις ηθικές και πολιτισμικές παραδόσεις της ανθρωπότητας, οδηγώντας έτσι τον άνθρωπο στην καταστροφή.
Στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ο Μαρξ δήλωσε: «Η κομμουνιστική επανάσταση είναι η πιο ριζοσπαστική κατάργηση των δεσμών με τις παραδοσιακές σχέσεις ιδιοκτησίας. Δεν είναι τότε περίεργο πως η ανάπτυξή της περιλαμβάνει την πιο ριζοσπαστική κατάργηση των δεσμών με τις παραδοσιακές ιδέες». Έτσι, ο Μαρξ ο ίδιος συνόψισε με ακρίβεια το έργο του κομμουνισμού σχεδόν τους δύο τελευταίους αιώνες.
Ο Θεός είναι η πηγή της ηθικής τάξης, και η ηθική του Θεού είναι αιωνία και αμετάβλητη. Τα ηθικά πρότυπα δεν είναι για να τα καθορίσει ο άνθρωπος, και ούτε μπορούν να αλλάξουν από την δύναμη του ανθρώπου. Ο κομμουνισμός προσπαθεί να καταδικάσει την ηθική σε θάνατο και να έχει τον κομμουνιστή Νέο Άνθρωπο να ιδρύσει μια νέα ηθική. Ενώ αρνείται την πραγματική ηθική, την ίδια στιγμή ο κομμουνισμός χρησιμοποιεί αρνητικές μεθόδους για να αποβάλλει όλους τους θετικούς παράγοντες από τις ανθρώπινες παραδόσεις, με στόχο να έχει αρνητικούς παράγοντες να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Οι παραδοσιακοί νόμοι προέρχονται από την ηθική και χρησιμεύουν στο να υπερασπίζουν την ηθική. Ο κομμουνισμός προσπαθεί να διαχωρίσει την ηθική από τον νόμο, μετά καταστρέφει την ηθική φτιάχνοντας κακούς νόμους και ερμηνεύοντας κακόβουλα παραδοσιακούς νόμους.
Ο Θεός λέει στον άνθρωπο να είναι καλός· ο κομμουνισμός δημιουργεί πάλη των τάξεων και υποστηρίζει βία και δολοφονία.
Ο Θεός ίδρυσε την οικογένεια ως το βασικό κοινωνικό κύτταρο· ο κομμουνισμός πιστεύει ότι η οικογένεια είναι μια εκδήλωση του ιδιωτικού, καπιταλιστικού συστήματος και απειλεί να την εξαλείψει.
Ο Θεός δίνει στον άνθρωπο την ελευθερία να αποκτήσει πλούτο και το δικαίωμα στην ζωή· ο κομμουνισμός προσπαθεί να εξαλείψει την ιδιωτική ιδιοκτησία, να δημεύσει περιουσία, να αυξήσει τους φόρους, να μονοπωλεί χρήμα και κεφάλαιο, και να ελέγχει πλήρως την οικονομική ζωή.
Ο Θεός καθιέρωσε την μορφή που η ηθική, η διακυβέρνηση, ο νόμος, η κοινωνία και ο πολιτισμός θα πρέπει να έχουν· ο κομμουνισμός στοχεύει στην βίαιη ανατροπή ολόκληρης της υπάρχουσας κοινωνικής δομής.
Ο Θεός μετέδωσε στον άνθρωπο την ξεχωριστή μορφή της παραδοσιακής τέχνης ως μέσον μετάδοσης της μορφής του. Η παραδοσιακή τέχνη θυμίζει στην ανθρωπότητα την ομορφιά του παραδείσου, ενισχύει την πίστη στον Θεό, ανυψώνει την ηθική, και καλλιεργεί την αρετή. Ο κομμουνισμός, από την άλλη, βάζει τον άνθρωπο να λατρέψει εκφυλισμένα μοντέρνα δημιουργήματα, καλλιτεχνικές παραγωγές που καταπιέζουν την θεϊκή μας φύση, ανοίγουν τελείως τον δρόμο στην δαιμονική τάση προς το χάος και την αταξία, και χειραγωγεί τον κόσμο της τέχνης διαχέοντας αισχρές, άσχημες, παραμορφωμένες, διαβολικές και διεφθαρμένες ιδέες.
Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να είναι ταπεινός και γεμάτος σεβασμό και θαυμασμό για την θεϊκή δημιουργία. Ο κομμουνισμός αφήνει την δαιμονικότητα και την αλαζονεία του ανθρώπου να εμφανιστούν, παροτρύνοντάς τον να επαναστατήσει κατά του Θεού. Ενισχύοντας το κακό που βρίσκεται εγγενώς και αναπόφευκτα στην ανθρώπινη φύση, εκμεταλλεύεται την ιδέα της «ελευθερίας» ώστε να ενθαρρύνει συμπεριφορά που δεν περιορίζεται από ηθική και δεν δεσμεύεται από μια αίσθηση καθήκοντος ή ανάληψης ευθύνης. Το σύνθημα της «ισότητας» χρησιμοποιείται για να προκαλέσει φθόνο και ματαιοδοξία, καθώς ο άνθρωπος δέχεται πειρασμό από φήμη και υλικά συμφέροντα.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κομμουνιστές επέκτειναν την στρατιωτική και οικονομική τους αυτοκρατορία, και το κομμουνιστικό μπλοκ και ο ελεύθερος κόσμος ήταν σε αντιπαράθεση για δεκαετίες. Το κομμουνιστικό δόγμα έγινε μια κοσμική θρησκεία σε εκείνες τις χώρες — ένα δόγμα πέραν αμφισβήτησης που γράφτηκε στα εκπαιδευτικά βιβλία. Αλλά αλλού, ο κομμουνισμός υπό άλλες μεταμφιέσεις επίσης ρίζωσε και είχε τεράστια επιρροή.
4. Μια μεταφυσική κατανόηση του Διαβόλου
Η ιδέα του διαβόλου που αναφέρεται σε αυτό το κείμενο είναι μιας υπερφυσικής δύναμης. Ένα από τα κλειδιά για την κατανόηση του χάους που ο διάβολος έχει σπείρει στον κόσμο είναι να καταλάβουμε τελείως τι είδους πράγμα είναι το φάντασμα του κομμουνισμού.
Με απλά λόγια, το φάντασμα του κομμουνισμού αποτελείται από μίσος· παίρνει την ενέργειά του από το μίσος που γεμίζει την ανθρώπινη καρδιά.
Το κομμουνιστικό φάντασμα είναι συνδεδεμένο με τον Σατανά. Μερικές φορές δεν μπορεί να διακριθεί το ένα από το άλλο, έτσι δεν θα προσπαθήσουμε να τα εξετάσουμε χωριστά.
Οι ρυθμίσεις του διαβόλου υπάρχουν στην Ανατολή και στην Δύση, σε κάθε επάγγελμα και σε κάθε κοινωνικό στρώμα. Μερικές φορές η δύναμή του είναι διαιρεμένη, μερικές φορές ενοποιημένη· μερικές φορές χρησιμοποιεί αυτήν την τακτική, άλλες φορές την άλλη. Δεν ακολουθεί κάποιο απλό πρότυπο [εκδήλωσης].
Ο διάβολος είναι ο εκκινητής ενός πολέμου χωρίς περιορισμούς κατά της ανθρωπότητας που έχει δημιουργήσει πεδία μάχης στην θρησκεία, οικογένεια, πολιτική, οικονομία, επιχειρηματικότητα, στρατιωτικά θέματα, εκπαίδευση, στον ακαδημαϊκό χώρο, στις τέχνες, στα ΜΜΕ, στην ψυχαγωγία, στην λαϊκή διασκέδαση (pop culture), στα κοινωνικά θέματα, και στις διεθνείς σχέσεις.
Η σκοτεινή ενέργεια του διαβόλου μπορεί να εξαπλωθεί από μία σφαίρα, ομάδα, ή κίνημα σε ένα άλλο. Για παράδειγμα, αφότου το κίνημα κατά του Πολέμου του Βιετνάμ έσβησε στην Δύση την δεκαετία του 1970, ο διάβολος χειραγώγησε επαναστατικούς νέους να δώσουν την ενέργειά τους στην πρόκληση αναστάτωσης σχετικά με τον φεμινισμό, περιβαλλοντισμό, και την νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Ο διάβολος τότε χρησιμοποίησε αυτές τις προσπάθειες για να υπονομεύσει τον Δυτικό πολιτισμό εκ των έσω.
Ο διάβολος μπορεί να μετατρέψει ανθρώπους με κακή πρόθεση σε πράκτορές του στον ανθρώπινο κόσμο. Μπορεί να χρησιμοποιήσει υποκρισία για να εξαπατήσει καλοσυνάτους και αθώους ανθρώπους, που μετά γίνονται απολογητές του.
Οι πράκτορες του διαβόλου — οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν καταλαβαίνουν καν τον ρόλο τους— είναι παντού στην κοινωνία, από την ελίτ, στην μεσαία τάξη, μέχρι τις χαμηλότερες τάξεις. Έτσι, οι δρατηριότητές του εκδηλώνονται κάποιες φορές ως επαναστάσεις από κάτω προς τα πάνω, άλλες ως από πάνω προς τα κάτω συνωμοσίες, άλλες φορές ως μεταρρυθμίσεις από το κέντρο.
Ο διάβολος μπορεί να αλλάξει μορφές και να υπάρξει σε πολλά μέρη την ίδια στιγμή. Χρησιμοποιεί τιποτένια όντα και φαντάσματα σε άλλες διαστάσεις για να κάνουν την δουλειά του. Αυτά τα όντα τρέφονται από τις αρνητικές ενέργειες του ανθρώπου, όπως το μίσος, φόβο, απόγνωση, αλαζονεία, επαναστατικότητα, φθόνο, ακολασία, έντονο θυμό, τρέλα, οκνηρία, και άλλες.
Η πορνογραφία και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι εργαλεία που χρησιμοποιεί ο διάβολος.
Ο διάβολος κάνει τα πράγματα στα μυστικά και είναι γεμάτος πονηριά. Χρησιμοποιεί την ανθρώπινη απληστία, εκφυλισμό, και σκοτεινότητα, για να επιτύχει τους στόχους του, και όσο οι σκέψεις κάποιου ανθρώπου συμβαδίζουν με αυτές τις ποιότητες, ο διάβολος μπορεί να ελέγξει αυτό το άτομο. Πολλές φορές, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δρουν σύμφωνα με τις δικές τους σκέψεις, αλλά αποτυγχάνουν να αντιληφθούν ότι χειραγωγούνται.
5. Τα πολλά πρόσωπα του Διαβόλου
Όπως ακριβώς ο διάβολος έχει πολλά ονόματα, ο κομμουνισμός εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ο δαίμονας χρησιμοποιεί αντικρουόμενες θέσεις για να εξαπατήσει: ένα απολυταρχικό καθεστώς ή μια δημοκρατία, μια προσχεδιασμένη οικονομία ή μια οικονομία αγοράς, έλεγχο του Τύπου ή καθόλου περιορισμούς στον λόγο, αντιτίθεται στην ομοφυλοφιλία σε κάποιες χώρες ή νομιμοποιεί την ομοφυλοφιλία σε άλλες χώρες, τρελή περιβαλλοντική καταστροφή ή έντονες φωνές για περιβαλλοντική προστασία, και ούτω καθεξής.
Μπορεί να υποστηρίξει βίαιη επανάσταση ή να ασπαστεί ειρηνική μετάβαση. Μπορεί να εκδηλωθεί ως ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα ή ως μια ιδεολογική τάση στην τέχνη και τον πολιτισμό. Μπορεί να πάρει την μορφή καθαρού ιδεαλισμού ή ωμής μηχανορρραφίας. Τα απολυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι μόνο μία από τις εκδηλώσεις του διαβόλου. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός και ο Μαοϊσμός αποτελούν μόνο μία πτυχή της εξαπάτησης του διαβόλου.
Από την ανάπτυξη του ουτοπικού σοσιαλισμού τον δέκατο όγδοο αιώνα, ο κόσμος έχει δει την εμφάνιση πολλών ιδεολογικών τάσεων: επιστημονικού σοσιαλισμού, Φαμπιανού σοσιαλισμού, συνδικαλισμού, Χριστιανικού σοσιαλισμού, δημοκρατικού σοσιαλισμού, ανθρωπισμού, οικο-σοσιαλισμού, καπιταλισμού επιδομάτων, Μαρξισμού-Λενινισμού, και Μαοϊσμού. Αυτές οι ιδεολογίες είναι δύο ειδών: βίαιος κομμουνισμός, ή μη βίαιος κομμουνισμός. Η διείσδυση και σταδιακή διάβρωση του status quo είναι οι κύριες τακτικές που υιοθετούνται από τις μη βίαιες εκδοχές του κομμουνισμού.
Μία από τις απάτες του διαβόλου είναι να κάνει ρυθμίσεις στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα Ανατολής και Δύσης. Καθώς επιχειρούσε μια τεράστια εισβολή στην Ανατολή, πήρε επίσης μια νέα μεταμφίεση και εισήλθε στα κρυφά στην Δύση. Η Φαμπιανή Ένωση της Βρετανίας, το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας, η Δεύτερη Διεθνής της Γαλλίας, το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών, και πολλά άλλα σοσιαλιστικά κόμματα και οργανισμοί εξάπλωσαν τους σπόρους της καταστροφής στην Δυτική Ευρώπη και Βόρεια Αμερική.
Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, η σφαγή, τα στρατόοπεδα συγκέντρωσης, οι λιμοί, και οι δολοφονικές εκκαθαρίσεις στην Σοβιετική Ένωση και Κίνα έκαναν κάποιους Δυτικούς να θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό που ζούσαν ακόμα στην πολυτέλεια και ελευθερία. Κάποιοι σοσιαλιστές καταδίκασαν δημοσίως την βία της Σοβιετικής Ένωσης βασισμένοι σε λόγους ανθρωπισμού, γεγονός που οδήγησε πολλούς να σταματήσουν να ανησυχούν για αυτούς.
Ο δαίμονας του κομμουνισμού παίρνει πολλές και περίπλοκες μεταμφιέσεις στην Δύση και λειτουργεί υπό πολλά ονόματα, κάνοντάς το σχεδόν αδύνατον να προστατευτείς. Οι ακόλουθες σχολές ή κινήματα είτε προέρχονται από τον κομμουνισμό είτε χρησιμοποιήθηκαν από τον κομμουνισμό για την επίτευξη των στόχων του: αριστερισμός, προοδευτισμός, η Σχολή της Φρανκφούρτης, Νεο-μαρξισμός, κριτική θεωρία, ο αντιπολιτισμός της δεκαετίας 1960, το αντιπολεμικό κίνημα, σεξουαλική απελευθέρωση, νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας, φεμινισμός, περιβαλλοντισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτική ορθότητα, Κεϋνσιανά οικονομικά, σχολές μοντέρνας τέχνης, και πολυπολιτισμικότητα.
6. Σοσιαλισμός: Το αρχικό στάδιο του κομμουνισμού
Στην Δύση, πολλοί πιστεύουν ότι σοσιαλισμός και κομμουνισμός είναι ξεχωριστά πράγματα, και αυτό δίνει γόνιμο έδαφος για την άνθηση του σοσιαλισμού. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία, ο σοσιαλισμός είναι απλά το αρχικό στάδιο του κομμουνισμού.
Το 1875, στην «Κριτική στο πρόγραμμα Γκότα», ο Μαρξ διατύπωσε την ιδέα πως υπάρχει μια αρχική φάση του κομμουνισμού, ακολουθούμενη από μια «ανώτερη» φάση. Στα τελευταία του χρόνια, ο Φρίντριχ Ένγκελς, οδηγούμενος από αλλαγές στην διεθνή κατάσταση εκείνη την εποχή, επίσης πρότεινε «δημοκρατικό σοσιαλισμό», στον οποίον ψήφοι θα χρησιμοποιούνταν για την απόκτηση πολιτικής δύναμης. Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός υιοθετήθηκε από αρχηγούς κοινωνικών δημοκρατικών κομμάτων και θεωρητικούς της Δεύτερης Διεθνούς και οδήγησε στα αριστερά κόμματα σε πολλές καπιταλιστικές χώρες ανά τον κόσμο σήμερα.
Αργότερα, ο Λένιν διατύπωσε σαφείς ορισμούς για τον σοσιαλισμό και κομμουνισμό: Πίστευε πως ο σοσιαλισμός είναι η αρχική φάση του κομμουνισμού, και ο κομμουνισμός αναπτύσσεται στην βάση του σοσιαλισμού.
Επομένως, είναι σαφές ότι ο σοσιαλισμός ήταν από πάντα μέρος του μαρξισμού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Η δημόσια ιδιοκτησία και η προσχεδιασμένη οικονομία του σοσιαλισμού είναι μέρη της αρχικής προετοιμασίας για κομμουνισμό. Σήμερα, αν και παρακλάδια του σοσιαλισμού ή αριστερά δόγματα δημοφιλή στην Δύση φαίνονται επιφανειακά χωρίς σχέση με τον κομμουνισμό, είναι απλώς οι μη βίαιες μορφές του κομμουνισμού.
Αντί για βίαιη επανάσταση, οι ψήφοι χρησιμοποιούνται για την απόκτηση δύναμης στην Δύση. Αντί για απευθείας κρατική ιδιοκτησία, η υψηλή φορολόγηση στις Δυτικές χώρες φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα. Αντί για μια κρατικά σχεδιασμένη οικονομία, τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας της Δύσης χρησιμοποιούνται για να σιγοτρώνε τον καπιταλισμό. Αριστερά κόμματα στις Δυτικές χώρες θεωρούν την κοινωνική ασφάλιση και τα συστήματα πρόνοιας μια σημαντική πτυχή της πραγματοποίησης του σοσιαλισμού.
Όταν καταδικάζουμε τα εγκλήματα του κομμουνισμού, η βία και οι σφαγές δεν θα πρέπει να είναι το μόνο σημείο εστίασης. Θα πρέπει να μπορούμε να δούμε τους κινδύνους που ο ίδιος ο σοσιαλισμός φέρνει. Ο κομμουνισμός, έχοντας μεταμφιεστεί σε διάφορα παρακλάδια σοσιαλισμού, έχει εξαπατήσει και θολώσει το μυαλό των ανθρώπων. Για να καταλάβει τον κομμουνισμό, κάποιος θα πρέπει να αντιληφθεί την αρχική του φάση διότι ο κομμουνισμός αναπτύσσεται από αυτήν την αρχική φάση και μετά, και δεν ωριμάζει μέσα σε μια νύχτα. Μεγαλώνει σταδιακά, όπως ακριβώς ένα ζωντανό πλάσμα.
Κάποια σοσιαλιστικά κράτη ή κράτη με πολιτική επιδομάτων στην Δύση σήμερα, χρησιμοποιούν την ιδέα του «κοινού πλούτου» [ή «κοινοπολιτείας»] ώστε να καταστρέψουν ατομικές ελευθερίες. Πολίτες σε αυτές τις χώρες διατηρούν κάποιες πολιτικές ελευθερίες διότι το είδος του σοσιαλισμού εκεί δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα επαρκώς. Αλλά ο σοσιαλισμός δεν είναι μια στατική έννοια. Οι σοσιαλιστικές χώρες θέτουν την ισότητα τελικού αποτελέσματος [που κάποιος παράγει ή κατέχει] ως τον κύριο στόχο, και έτσι, είναι σίγουρο πως θα στερήσουν από τους ανθρώπους την ελευθερία τους. Αναπόφευκτα, ο σοσιαλισμός αρχίζει να μετασχηματίζεται σε κομμουνισμό, καθώς οι άνθρωποι όλο και περισσότερο χάνουν τις προσωπικές τους ελευθερίες.
Εάν μια ελεύθερη χώρα γινόταν απολυταρχικό καθεστώς εν μία νυκτί, η δραματική διαφορά μεταξύ προπαγάνδας και πραγματικότητας θα σόκαρε τους περισσότερους ανθρώπους. Πολλοί θα επαναστατούσαν ή τουλάχιστον θα αντιστέκονταν παθητικά. Αυτό θα δημιουργούσε υψηλό κόστος για την απολυταρχική διοίκηση, και το καθεστώς πιθανότατα θα έπρεπε να διαπράξει μαζική σφαγή ώστε να εξαλείψει την αντίσταση. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η Σοβιετική Ένωση και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχουν διαπράξει μαζικές δολοφονίες των πολιτών τους εν καιρώ ειρήνης.
Σε αντίθεση με τα απολυταρχικά καθεστώτα, ο σοσιαλισμός σε δημοκρατικές χώρες τρώει αργά τις ελευθερίες των ανθρώπων μέσω νομοθεσίας χωρίς οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν — σαν την μεταφορά του βρασμένου βατράχου. Η διαδικασία καθιέρωσης ενός σοσιαλιστικού συστήματος παίρνει δεκαετίες ή γενιές, σταδιακά μουδιάζοντας τους ανθρώπους, [σταδιακά] βάζοντς σε λήθαργο [τους ανθρώπους], και κάνοντας [τους ανθρώπους] να συνηθίσουν στον σοσιαλισμό, και όλα αυτά ενισχύουν την απάτη. Η ουσία και ο τελικός στόχος αυτού του τύπου σταδιακού σοσιαλισμού δεν διαφέρουν στην ουσία από την βίαιη μορφή του.
Ο σοσιαλισμός χρησιμοποιεί την ιδέα ότι εγγυάται «ισότητα» μέσω νομοθεσίας, ενώ στην πραγματικότητα, ζημιώνει τις ηθικές αξίες και ληστεύει τους ανθρώπους από την ελευθερία να πάνε προς την καλοσύνη.
Σε κανονικές συνθήκες, άνθρωποι κάθε είδους διαφέρουν, όπως είναι φυσικό, στα θρησκευτικά τους πιστεύω, στα ηθικά πρότυπα, στην πολιτισμική καλλιέργειά τους, στα εκπαιδευτικά τους υπόβαθρα, στην ευφυία, στην αποφασιστικότητα, στην επιμέλεια, στην αίσθηση ευθύνης, στην επιθετικότητα, στην εφευρετικότητα, στην επιχειρηματικότητα, και σε άλλα. Φυσικά, είναι αδύνατον να επιβληθεί ισότητα με μια ξαφνική ανύψωση αυτών που βρίσκονται σε χαμηλότερα επίπεδα, έτσι αντ΄ αυτού, ο σοσιαλισμός παρεμποδίζει τεχνητά αυτούς στα υψηλότερα επίπεδα.
Ειδικά σε θέματα ηθικών αξιών, ο σοσιαλισμός της Δύσης χρησιμοποιεί προσχήματα όπως «ενάντια στην διάκριση», «αξιακή ουδετερότητα», ή «πολιτική ορθότητα» ώστε να επιτεθεί στην βασική ηθική [ικανότητα] διάκρισης. Αυτό ισοδυναμεί με μια προσπάθεια εξάλειψης της ίδιας της ηθικής καθαυτής. Αυτό έχει έρθει μαζί με την νομιμοποίηση και κανονικοποίηση κάθε είδους αντιθεϊστικού και αισχρού λόγου, με σεξουαλικές ανωμαλίες, δαιμονική τέχνη, πορνογραφία, τζόγο, και χρήση ναρκωτικών. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος αντίστροφης διάκρισης κατά αυτών που πιστεύουν στον Θεό και θέλουν να ανέλθουν ηθικά, με στόχο την περιθωριοποίησή τους, και τελικά την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους.
7. Ρομαντικές ιδέες περί κομμουνισμού
Μέχρι και σήμερα, υπάρχουν πολλοί Δυτικοί που διατηρούν ρομαντικές φαντασίες για τον κομμουνισμό, όμως δεν έχουν ποτέ ζήσει σε μια κομμουνιστική χώρα και δεν έχουν υποφέρει τα βάσανα εκεί, και έτσι δεν έχουν καταλάβει τι πραγματικά σημαίνει να ζεις μέσα στον κομμουνισμό.
Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, πολλοί διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, και νεαροί μαθητές από τον ελεύθερο κόσμο πήγαν στην Ρωσία, Κίνα, ή Κούβα ως τουρίστες ή ταξιδιώτες. Αυτά που είδαν — ή μάλλον αυτά που τους επιτράπηκε να δουν— ήταν τελείως διαφορετικά από την πραγματική καθημερινότητα των ανθρώπων αυτών των χωρών.
Οι κομμουνιστικές χώρες έχουν τελειοποιήσει την ικανότητά τους να εξαπατούν ξένους: Κάθε τι που είδαν οι ξένοι επισκέπτες ήταν προσεκτικά κατασκευασμένο για το γούστο τους, όπως τα υποδείγματα-χωριά, εργοστάσια, σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα πρωινής φροντίδας, και φυλακές. Οι υπάλληλοι των ρεσεψιόν που συνάντησαν ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος ή άλλοι που θεωρούνταν πολιτικά αξιόπιστοι.
Οι περιηγήσεις ήταν σκηνοθετημένες. Οι επισκέπτες δέχονταν σαν χαιρετισμό λουλούδια, κρασί, χορό και τραγούδι, μπουφέ, και χαμογελαστά μικρά παιδιά και κρατικούς υπαλλήλους. Μετά τους πήγαιναν να δουν ανθρώπους που εργάζονταν σκληρά, ικανούς να μιλούν ελεύθερα και σαν ίσοι· μαθητές που διάβαζαν σκληρά· και αξιαγάπητους γάμους.
Αυτά που δεν είδαν ήταν οι ψεύτικες δίκες, οι μαζικές καταδίκες, τα λιντσαρίσματα από τον όχλο, τα μαθήματα πάλης, οι απαγωγές, η πλύση εγκεφάλου, η φυλάκιση σε απομόνωση, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, οι σφαγές, οι κλοπές γης και περιουσίας, οι λιμοί, οι ελλείψεις δημοσίων υπηρεσιών, η έλλειψη ιδιωτικότητας στην προσωπική ζωή, άτομα που κρυφακούνε, η παρακολούθηση, ο έλεγχος από γείτονες και πληροφοριοδότες παντού, βίαιη πολιτική πάλη στην αρχηγία, και σπάταλες πολυτέλειες της ελίτ. Ειδικά δεν τους επιτράπηκε να δουν τα βάσανα των συνηθισμένων ανθρώπων.
Οι επισκέπτες πίστεψαν πως αυτά που είχαν σκηνοθετηθεί για αυτούς, είναι το συνηθισμένο σε μια κομμουνιστική χώρα. Έπειτα προώθησαν τον κομμουνισμό στην Δύση μέσω βιβλίων, άρθρων, και ομιλιών, και πολλοί από αυτούς δεν ήξεραν πως είχαν εξαπατηθεί.
Ένας μικρός αριθμός είδε ύποπτες ρωγμές στην βιτρίνα, αλλά πολλοί εξ αυτών έπεσαν τότε σε μια άλλη παγίδα: Θεώρησαν τον εαυτό τους ως «συνταξιδιώτη» και υιοθέτησαν την κινέζικη συμπεριφορά όπου «δεν βγάζεις τα άπλυτα έξω μπροστά σε ξένους». Σκέφτηκαν πως οισφαγές, λιμοί, και καταστολή στις κομμουνιστικές χώρες ήταν απλώς μέρος του κόστους μετάβασης στον κομμουνισμό. Πίστεψαν πως αν και το μονοπάτι προς τον κομμουνισμό ήταν στραβό, το μέλλον ήταν λαμπρό. Αρνήθηκαν να πουν την αλήθεια διότι αυτό θα μαύριζε το όνομα του «σοσιαλιστικού πρότζεκτ». Μην έχοντας το θάρρος να πουν την αλήθεια, επέλεξαν μια ντροπιαστική σιωπή.
Σύμφωνα με την κομμουνιστική φαντασία, ο καθένας είναι ελεύθερος και ίσος, δεν υπάρχει καταπίεση ή εκμετάλλευση, υπάρχει μεγάλη υλική αφθονία, ο καθένας δίνει σύμφωνα με την ικανότητά του και λαμβάνει σύμφωνα με την ανάγκη του — ένας παράδεισος επί γης, όπου το κάθε άτομο είναι ικανό να αναπτυχθεί ελεύθερα. Μια ανθρώπινη κοινωνία τέτοιου είδους είναι μόνο μια φαντασία, μία που ο διάβολος έχει χρησιμοποιήσει ως δόλωμα για να εξαπατήσει τον άνθρωπο.
Στην πραγματικότητα, η δύναμη πέφτει στα χέρια μιας μικρής ελίτ. Ο πραγματικός κομμουνισμός είναι μια απολυταρχική μηχανή που ελέγχεται από μια μικρή ομάδα που χρησιμοποιεί το μονοπώλειό της στην δύναμη ώστε να καταπιέσει, σκλαβώσει, και ληστεύσει την πλειοψηφία. Ο χρόνος δεν έχει ακόμα φτάσει για αυτό σε κάποιες σοσιαλιστικές χώρες, και έτσι φαίνεται να είναι μετριοπαθείς. Όταν οι συνθήκες ωριμάσουν, όλα θα αλλάξουν, και οι αφελείς υποστηρικτές μιας σοσιαλιστικής ουτοπίας θα βρουν πως είναι πλέον αργά να μετανιώσουν.
8. Η καταστροφή του πολιτισμού και της ηθικής
Η τοποθέτηση από τον διάβολο των πρακτόρων του σε κάθε πεδίο και έθνος έχει κάνει τους αδαείς και εύπιστους να επιταχύνουν το ταξίδι τους προς την καταστροφή.
Ο κομμουνισμός διδάσκει στους ανθρώπους να αντιτίθονται στην πίστη στον Θεό και να αποβάλλουν το θείον. Ταυτόχρονα εκκινεί επιθέσεις στην θρησκεία από έξω, ενώ χειραγωγεί ανθρώπους να διαφθείρουν την θρησκεία εκ των έσω. Οι θρησκείες έχουν πολιτικοποιηθεί, εμπορευματοποιηθεί, και έχουν μετατραπεί σε ψυχαγωγία.
Πολλοί ηθικά διεφθαρμένοι κληρικοί διατυπώνουν ψεύτικες ερμηνείες θρησκευτικών κειμένων, οδηγώντας τους ακόλουθούς τους σε λάθος μονοπάτι, και φτάνουν μέχρι και να διαπράξουν μοιχεία με τα μέλη τα κοσμικά τους μέλη, ή ακόμα και να διαπράξουν παιδεραστία.
Αυτό το χάος έχει κάνει τους ειλικρινείς πιστούς να μπερδευτούν και να χάσουν την ελπίδα. Μόλις έναν αιώνα πριν, μια ακλόνητη πίστη στο Θεό ήταν σημείο καλής ηθικής ποιότητας. Τώρα, οι πιστοί θεωρούνται ανόητοι και δεισιδαίμονες. Κρατάνε τα πιστεύω τους για τον εαυτό τους, και ούτε συζητούν για την πίστη τους μεταξύ φίλων, φοβούμενοι την γελοιοποίηση.
Ένας άλλος σημαντικός στόχος του κομμουνισμού είναι η καταστροφή της οικογένειας μέσω ιδεών όπως ισότητα φύλων και «μοίρασμα πλούτου και γυναίκας». Ο εικοστός αιώνας, συγκεκριμένα, είδε την εμφάνιση μοντέρνων φεμινιστικών κινημάτων που προώθησαν σεξουαλική απελευθέρωση, την θόλωση των διαφορών των δύο φύλων, επιθέσεις κατά της «πατριαρχίας», και την αποδυνάμωση του ρόλου του πατέρα στην οικογένεια.
Αυτά τα κινήματα άλλαξαν τον ορισμό του γάμου, προώθησαν την νομιμοποίηση και το να γίνεται αποδεκτή η ομοφυλοφιλία, προώθησαν τα «δικαιώματα» του διαζυγίου και της έκτρωσης, και χρησιμοποίησαν πολιτικές κοινωνικών επιδομάτων για να ενθαρρύνουν επιτυχώς και να χρηματοδοτήσουν τις μονογονεϊκές οικογένειες. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της οικογένειας και οδήγησαν σε αύξηση φτώχειας και εγκληματικότητας. Αυτή είναι μια από τις πιο σοκαριστικές μεταμορφώσεις της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Στην πολιτική σφαίρα, ενώ τα κομμουνιστικά καθεστώτα συνέχισαν με τις άκαμπτες δικτατορίες τους, η κομματική πολιτική στις ελεύθερες κοινωνίες έχει φτάσει ένα σημείο κρίσης. Ο κομμουνισμός εκμεταλλεύτηκε κενά στα νομικά και πολιτικά συστήματα των δημοκρατικών εθνών στην προσπάθειά του να χειραγωγήσει κύρια πολιτικά κόμματα. Για την εξασφάλιση εκλογικής νίκης, οι πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει βρώμικα κόλπα και έδωσαν υποσχέσεις που ποτέ δεν θα μπορούσαν να υλοποιήσουν.
Το αποτέλεσμα της επιρροής του κομμουνισμού είναι ότι πολιτικά κόμματα ανά τον κόσμο σήμερα είναι συχνά κάπου στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, υποστηρίζοντας υψηλότερη φορολόγηση, υψηλότερες δαπάνες για κοινωνική πρόνοια, μεγάλο κράτος, και επεμβατισμό — και όλα αυτά θέλουν να τα καθιερώσουν στην νομοθεσία. Η συμπεριφορά της κυβέρνησης παίζει τεράστιο ρόλο στην διαμόρφωση της κοινωνίας, και με μια κυβέρνηση που κλίνει στα αριστερά, η αριστερή ιδεολογία διεισδύει σε όλη την κοινωνία, υποστηριζόμενη από την πλύση εγκεφάλου στους νέους, που με την σειρά τους εκλέγουν περισσότερους αριστερίζοντες υποψηφίους.
Η ανώτερη εκπαίδευση, που θα έπρεπε να έχει τον ρόλο της μετάδοσης της πεμπτουσίας της σοφίας και του πολιτισμού των αιώνων, έχει επίσης υποστεί δολιοφθορά. Στο πρώτο ήμισυ του εικοστού αιώνα, το κομμουνιστικό φάντασμα κανόνισε για την συστηματική καταστροφή του εκπαιδευτικού συστήματος. Η Κίνα, διάσημη για τον βαθύ αρχαίο πολιτισμό της, υποβλήθηκε στο Κίνημα Νέου Πολιτισμού πριν ακόμα την καθιέρωση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό ήταν μέρος της προσπάθειας αποσύνδεσης των Κινέζων από τις παραδόσεις τους.
Αφότου οι κομμουνιστές υφάρπαξαν την εξουσία, κρατικοποίησαν το εκπαιδευτικό σύστημα και γέμισαν τα διδακτικά βιβλία με ιδεολογία του Κόμματος, μεταμορφώνοντας γενιές νέων Κινέζων σε τρομερά «κουτάβια λύκου», όπως είναι ο κινέζικος όρος για αυτούς που μεγάλωσαν υπό τον κομμουνισμό και τους έγινε πλύση εγκεφάλου για να μισούν και να σκοτώνουν ταξικούς εχθρούς.
Στην Δύση, το φάντασμα εκκίνησε το κίνημα προοδευτικής εκπαίδευσης, χρησιμοποιώντας το όνομα της «επιστήμης και προόδου» ώστε να πάρει τον έλεγχο στην φιλοσοφία, ψυχολογία, παιδαγωγική, και τελικά όλου του εκπαιδευτικού συστήματος, και έτσι να κάνει πλύση εγκεφάλου σε διδάσκοντες και διοικητικούς της εκπαίδευσης. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση άρχισε να αποβάλλει ορθόδοξες ιδέες και την παραδοσιακή ηθική. Τα ακαδημαϊκά πρότυπα μειώθηκαν ώστε οι μαθητές να γίνουν λιγότερο ικανοί στην γλώσσα και την αριθμητική, και λιγότερο ικανοί στο να διαμορφώνουν την δική τους κρίση ή να χρησιμοποιούν κοινή λογική. Ο αθεϊσμός, η θεωρία της εξέλιξης, ο υλισμός, και η φιλοσοφία της πάλης, όλα ενσταλάχθηκαν στους μαθητές.
Μετά την αντιπαράδοση της δεκαετίας του 1960, οι υπέρμαχοι της πολιτικής ορθότητας έχουν γίνει αστυνομία σκέψης, αναγκάζοντας τους καθηγητές να κατηχούν τους μαθητές με κάθε είδους διεστραμμένη ιδέα. Οι μαθητές σήμερα τελειώνουν το σχολείο χωρίς μια δυνατή ηθική πυξίδα, χωρίς μια βάση στον πολιτισμό τους, και με λίγη κοινή λογική ή αίσθηση ευθύνης. Αφήνονται να ακολουθούν τυφλά το πλήθος, και έτσι πηγαίνουν και αυτοί προς τα κάτω, σύμφωνα με την τάση της κοινωνίας.
Έξω στην κοινωνία, υπάρχει πολύ διαδεδομένη χρήση ναρκωτικών, αυξανόμενα ποσοστά εγκληματικότητας, μια σφαίρα ΜΜΕ γεμάτη με σεξ και βία, ένας κόσμος της τέχνης που θεωρεί τερατώδη πράγματα όμορφα, και κάθε είδους κακές θρησκείες και σκοτεινές ομάδες. Οι νέοι θαυμάζουν τυφλά αστέρες της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, σπαταλούν τον χρόνο τους σε διαδικτυακά παιχνίδια και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και καταλήγουν απογοητευμένοι και σε απόγνωση. Η παράλογη βία της τρομοκρατίας κατά αθώων παραβιάζει κάθε ηθική παράμετρο καθιερωμένη από την παράδοση και κάνει τους ανθρώπους να ανησυχούν απεγνωσμένα για την ασφάλεια του κόσμου και για το τι επιφυλάσσει το μέλλον.
9. Επιστροφή στον Θεό και την παράδοση
Ο ανθρώπινος πολιτισμός μεταδόθηκε στον άνθρωπο από θεούς. Ο κινέζικος πολιτισμός είδε την ευημερία των δυναστειών Χαν και Τανγκ, και ο Δυτικός πολιτισμός έφτασε στην κορυφή του κατά την Αναγέννηση. Αν τα ανθρώπινα όντα μπορούν να διατηρήσουν τον πολιτισμό που τους έδωσαν οι θεοί, τότε όταν οι θεοί επιστρέψουν, ο άνθρωπος θα είναι ικανός να διατηρήσει μια σύνδεση με αυτούς και να κατανοήσει τον Νόμο που διδάσκουν.
Αν οι άνθρωποι καταστρέψουν τον πολιτισμό και την παράδοσή τους, και η ηθική της κοινωνίας καταρρεύσει, τότε όταν οι θεοί επιστρέψουν, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν τις θεϊκές διδασκαλίες καθώς το κάρμα τους και οι αμαρτίες τους είναι πολύ μεγάλες, και η σκέψη τους έχει αποκλίνει πάρα πολύ από την θεϊκή διδασκαλία. Αυτό είναι επικίνδυνο για την ανθρωπότητα.
Αυτή είναι μια εποχή απόγνωσης αλλά και ελπίδας. Αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό περνούν ζωές εκφυλισμένης απόλαυσης. Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό περιμένουν την επιστροφή του μέσα σε σύγχυση και ανησυχία.
Ο κομμουνισμός είναι μια μάστιγα για την ανθρωπότητα. Ο στόχος του είναι η καταστροφή της ανθρωπότητας, και οι ρυθμίσεις του είναι λεπτομερείς και συγκεκριμένες. Η συνωμοσία είναι τόσο επιτυχής που έχει σχεδόν εκτελεστεί μέχρι τέλους, και τώρα ο διάβολος ελέγχει τον κόσμο μας.
Η αρχαία σοφία της ανθρωπότητας μας λέει αυτό: Μία ορθή σκέψη μπορεί να νικήσει εκατό κακά, και όταν η φύση του Βούδα ενός ανθρώπου αναδύεται, τραντάζει τον κόσμο σε δέκα κατευθύνσεις. Ο διάβολος μοιάζει δυνατός αλλά είναι ένα τίποτα μπροστά στον Θεό. Αν οι άνθρωποι μπορούν να διατηρήσουν την ειλικρίνειά τους, την καλοσύνη, συμπόνια, ανεκτικότητα, και υπομονή, θα προστατευτούν από τον Θεό, και ο διάβολος δεν θα έχει εξουσία πάνω τους.
Το έλεος του Δημιουργού δεν έχει όρια, και κάθε ζωή έχει μια ευκαιρία να αποφύγει την καταστροφή. Αν η ανθρωπότητα μπορέσει να επαναφέρει την παράδοση, να ανυψώσει την ηθική, και να ακούσει το συμπονετικό κάλεσμα του Δημιουργού και τον Θεϊκό Νόμο που προσφέρει σωτηρία, ο άνθρωπος θα είναι ικανός να υπερνικήσει την προσπάθεια του διαβόλου για καταστροφή, να μπει στο μονοπάτι προς την σωτηρία, και να κινηθεί προς το μέλλον.
Διαβάστε μετά: Κεφάλαιο Πρώτο.
Διαβάστε ολόκληρη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
[give_form id=”3924″]
