ΚΑΜΠΑΛΑ, Ουγκάντα – νέοι έπαιζαν διελκυστίνδα και άλλοι χόρευαν μέσα στο πλήθος υπό τους ευχάριστους ρυθμούς της μουσικής, καθώς ο καυτός αφρικανικός ήλιος έδυε κοντά στην πρωτεύουσα. Ένας μισομεθυσμένος ποιητής προκαλούσε τις επευφημίες του κοινού,επαναλαμβάνοντας συχνά : «Μία μέρα, κάποια μέρα, θα μπορούσε να είναι αυτή η ημέρα».
Άλλοι έβαφαν τα πρόσωπά τους, έτρωγαν ψητή γίδα, έπαιζαν σκάκι και έκαναν γιόγκα. Η καλοκάγαθη συγκέντρωση προσέλκυσε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων,υποστηρικτών του οράματος εκείνης της ημέρας όπου ολόκληρη η Αφρική θα είναι ελεύθερη από την ένοπλη βία.
Το φεστιβάλ ειρήνης Mara Mara εμπνεύστηκε από την προκήρυξη της Αφρικανικής Ένωσης του 2020 για «κατάργηση των όπλων» σε μία ήπειρο που για πολύ καιρό αντιμετωπίζει τη βία από εμφύλιους πολέμους μέχρι εθνικές διαμάχες και εξεγέρσεις. Σε μία προσπάθεια μείωσης της διακίνησης του παράνομου εμπορίου όπλων σε όλη την ήπειρο, η Αφρικανική Ένωση είπε ότι θα υπάρξει αμνηστία κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου, όταν τα παράνομα όπλα επιστραφούν στις τοπικές αρχές.
Η Αφρικανική Ένωση, ένας συνασπισμός ολόκληρης της ηπείρου που κατηγορείται συχνά ότι δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει την ένοπλη βία, δήλωσε ότι οι αρχηγοί της θα προσεγγίσουν τους νέους,για να τους αποθαρρύνουν από τα να πάρουν όπλα.
Η Αφρική έχει ακόμη πολλά μέτωπα συγκρούσεων που κυμαίνονται από την ισλαμική εξτρεμιστική βία στην περιοχή Σάχελ της Δυτικής Αφρικής και σε μέρη της Νιγηρίας, μέχρι την ένοπλη επανάσταση από στρατιωτικές ομάδες στο ανατολικό Κονγκό. Στο Νότιο Σουδάν, την πιο νεοσύστατη χώρα του κόσμου, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και ένα εκατομμύριο εκτοπίστηκαν από τον πενταετή εμφύλιο πόλεμο,που έληξε επισήμως το 2018, αλλά ακόμη υποβόσκει. Αυτή η σύγκρουση δημιούργησε τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση της Αφρικής από τη γενοκτονία του 1994 στη Ρουάντα.
Οι Ζώνες Ειρήνης της Αφρικής, ένα δίκτυο εθελοντών που οργάνωσε τη συνάντηση ειρήνης στην Ουγκάντα,για την υποστήριξη της αποστολής της Αφρικανικής Ένωσης ,χαρακτήρισαν τον σκοπό ως «φιλόδοξο»,επικαλούμενες τις προκλήσεις που περιλαμβάνουν τη φυλετική βία και την ανεργία.
«Και ενώ βιώσιμες λύσεις θα χρειαστούν την ανάπτυξη ευρείας δράσης στην κοινωνία, πιστεύουμε ότι ως νέοι της Αφρικής, έχουμε το κλειδί για να χτίσουμε μία ήπειρο απελευθερωμένη από τη βία», είπε η ομάδα σε δήλωση της.«Μερικά από τα δυνατότερα χαρακτηριστικά της Αφρικής – ανεκτικότητα, καλοσύνη,γενναιοδωρία, σθένος, επίλυση των προβλημάτων και ομαδικό πνεύμα – είναι τα βασικότερα θεμέλια την καλλιέργεια πνεύματος συμφιλίωσης και γόνιμου διαλόγου αντί της βίας».
Η Ουγκάντα έχει σχετικά απολαύσει την ειρήνη για περισσότερο από είκοσι χρόνια, μετά το τέλος μιας θανατηφόρας επανάστασης στα βόρεια της χώρας. Αλλά η χώρα της Ανατολικής Αφρικής έχει σημάδια πολιτικής βίας, με τις ομάδες ασφαλείας να κατηγορούνται για τη διάλυση των δραστηριοτήτων της αντιπολίτευσης. Ο πρόεδρος Yoweri Museveni,είναι στην εξουσία από το 1986 και προσπαθεί να επεκτείνει την κυριαρχία του, δημιουργώντας ανησυχίες για πιθανή βία κατά τις εκλογές του 2021.
Νέοι της Ουγκάντα όπως ο William Musinguzi, ένας ζωγράφος του φεστιβάλ που σχεδίασε ένα χάρτη της Αφρικής με κόκκινα σημάδια που αναφέρονται στις χώρες που αντιμετωπίζουν ανταρσίες ή έχουν εμφύλιο πόλεμο, επισημαίνει την αναξιοπιστία για τις ένοπλες αρχές. Ο εικοσιπεντάχρονος ανέφερε με χαρά ότι αν δεν εμπλέκεται η αστυνομία στις διάφορες δραστηριότητες, αυτό σημαίνει ειρήνη.
Για τη Gerry Ssebunya, μία δασκάλα χορού και οπαδό της πνευματικής υγείας,της οποίας η οικογένεια υπέφερε από τον πόλεμο στη βόρεια Ουγκάντα, τα φεστιβάλ ειρήνης είναι ένας «φανταστικός τρόπος» για να προσεγγίσει νέους ανθρώπους που χρειάζονται μία αίσθηση κοινότητας. Η Ssebunya μοιράστηκε ότι το 2019, επισκέφτηκε το πατρικό της σπίτι στη βόρεια Ουγκάντα για πρώτη φορά μετά από 33 χρόνια, γιατί ήταν ακόμη πληγωμένη από τις αναμνήσεις της ανταρσίας που έληξε στις αρχές του 2000. Αυτό σημαίνει ότι ήταν «ένας πρόσφυγας» στην ίδια της τη χώρα, όπως είπε.
Χρειαζόμαστε δραστηριότητες σαν κι αυτή για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα και να τους υπενθυμίσουμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε σε διαμάχη για να τα επιλύσουμε. Δεν χρειάζεται να πάρουμε τα όπλα. Δεν χρειάζεται να παλέψουμε», είπε, καθώς μία ομάδα έπαιζε ντότζ μπολ εκεί κοντά.«Μπορούμε να μιλάμε, μπορούμε να μιλάμε. Δραστηριότητες σαν και αυτή μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να λέμε,’ Ξέρεις κάτι; Δεν είμαστε ζώα. Μπορούμε να μιλάμε ο ένας με τον άλλον».
Μετάφραση κειμένου: Μάριος Καπερώνης
Επιμέλεια κειμένου: Νίκος Βλαχόπουλος
