Της Catherine Yang
Μετάφραση: Αλία Ζάε
“Η τέχνη είναι επικοινωνία”, λέει η Ισραηλινή τσελίστρια Ινμπάλ Σεγκέβ. Αλλά στη μουσική, πριν ακόμα ακούσεις αρκετά για να καταλάβεις το μήνυμα, έχεις ήδη έρθει σε επαφή με τον ήχο. Και αυτό είναι που πάντα επεδίωκε η Σεγκέβ: τον όμορφο ήχο.
“Θέλω να κάνω ό,τι μπορώ για να επικοινωνώ με το κοινό και να τους προσφέρω ταυτόχρονα και κάτι νέο.”
Έχοντας έμφυτο χάρισμα, θεωρήθηκε παιδί-θαύμα από πολύ μικρή ηλικία. Η μητέρα της, πιανίστα, της μετέδωσε την αγάπη της για τη μουσική απ’ όταν ήταν ακόμα παιδί. Το τσέλο μπήκε στη ζωή της ήδη από την τρυφερή ηλικία των 5 ετών και έγινε αμέσως αναπόσπαστο μέρος της. Στα 8 της, η Σεγκέβ έπαιξε για τον Ισραηλινό πρόεδρο.
Αυτός που την παρακίνησε να σπουδάσει στις ΗΠΑ ήταν ο θρυλικός βιολονίστας Άιζακ Στερν. Το πρώτο της διεθνές κοντσέρτο το έδωσε με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ, με μαέστρο τον Ζούμπιν Μέτα.
Ακούγοντας τη Σεγκέβ, βιώνουμε μια σπουδαία εμπειρία που μας αποκαλύπτει νέες δυνατότητες του ήχου. Μέσα σε ένα υπέροχο ηχοτοπίο, η βαθιά γνώση και ικανότητά της δημιουργεί δραματικές αφηγήσεις παράγοντας άπειρα τονικά ηχοχρώματα – είτε κινείται μέσα σε μια σουίτα του Μπαχ είτε ερμηνεύει έναν νέο συνθέτη.
“Ο ήχος είναι το σημαντικότερο πράγμα που νιώθουμε. Προτιμώ την τονική μουσική και να συνδυάζω το παλιό με το καινούριο. Μεγάλωσα τη ‘χρυσή εποχή’ των ηχογραφήσεων, όπου ο ήχος βρισκόταν στο επίκεντρο. Τα πράγματα τώρα είναι πολύ διαφορετικά!”
Πίσω από τη μουσική
Πρόσφατα, η τσελίστρια παραχώρησε μια συνέντευξη, ανάμεσα στις συναυλίες της με την Chamber Music Society στο Lincoln Center. Μετά από την αναγκαστική παύση των χρόνων της πανδημίας, έχει αρχίσει σταδιακά να ξαναδίνει ζωντανές συναυλίες. “Είναι υπέροχα! Κάθε καλλιτέχνης θα συμφωνούσε μαζί μου. Χρειαζόμαστε την ενέργεια που προέρχεται από το κοινό που είναι πραγματικά μαζί μας.”
Παρόλα αυτά, η Σεγκέβ απόλαυσε και τον χρόνο που πέρασε αναγκαστικά στο σπίτι λόγω της πανδημίας. Είχε την ευκαιρία να είναι μαζί με την οικογένειά της, κάτι πολύ σημαντικό για αυτήν. Ο επιπλέον χρόνος με τα παιδιά και τον σύζυγό της ήταν μια πραγματική ευλογία γι’ αυτήν.
Η Σεγκέβ ήταν πολύ νεαρή όταν ξεκίνησε να δίνει συναυλίες, όπως και όταν πήγε στις ΗΠΑ για σπουδές. Πήρε πλήρη υποτροφία για σπουδές στο Γέηλ, κάτι που ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία γι’ αυτήν. Εκείνη την εποχή, έκλεινε ήδη συναυλίες υψηλού επιπέδου. Όμως, μετά από τη σχολή, “δεν ήμουν πια ένα wunderkind, ένα παιδί-θαύμα.”
Κατόπιν, πέρασε μερικά δύσκολα και πιεσμένα χρόνια, προσπαθώντας να συνδυάσει την καριέρα της με τη δημιουργία μιας οικογένειας, μέχρι που συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν και πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή από μια καριέρα. Η οικογένειά της τη βοήθησε να ξεκαθαρίσει μέσα της τα πράγματα και να χαλαρώσει ως προς τον ρόλο της μουσικής στη ζωή της. “Και μετά, εκείνο το κομμάτι της ζωής μου, η καριέρα μου, άρχισε να ανθίζει.”
Ο σύζυγός της Τόμας Μπρένερ είναι και ο σύντροφος και ο συνεργάτης της. Η καριέρα της είναι λίγο αντισυμβατική. Οι δυο τους παραγγέλνουν πολλή νέα μουσική. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ξεκίνησαν ένα μεγάλο, πολυετές έργο, το “20 for 2020”: μια σειρά άλμπουμ με καινούργια μουσική που γράφτηκε για τη Σεγκέβ. Σήμερα δεν είναι μόνο η ηχογράφηση. Όλα έχουν οπτικοποιηθεί και η Σεγκέβ έχει και αυτή μάθει να γυρίζει βίντεο για τη μουσική της.
“Δεν θέλω να είναι πολύ απλά, πρέπει να έχουν κάποια συνθετότητα και βάθος”, λέει για τις καινούργιες της δουλειές. “Επίσης, πρέπει να είναι ευχάριστα από το πρώτο άκουσμα – αλλιώς τα αφήνω. Και θέλω να ακούγεται η φωνή του συνθέτη, δηλαδή να έχει την προσωπική του σφραγίδα, να μην είναι ένα κομμάτι που θα μπορούσε να έχει γράψει οποιοσδήποτε άλλος.”
Η Σεγκέβ είναι συνηθισμένη σε μεγάλα πρότζεκτ. Το 2015 έβγαλε ένα άλμπουμ με τις έξι σουίτες του Μπαχ, σημείο αναφοράς για κάθε τσελίστα. Αυτού του είδους η μουσική δεν εξαντλείται κι ένας μουσικός μπορεί να επιστρέφει ξανά και ξανά σε αυτήν, χωρίς ποτέ να ακούγεται η ίδια. Αν ήταν να ξαναηχογραφήσει αυτά τα κομμάτια σήμερα, όπως μας λέει, μάλλον θα έβγαιναν διαφορετικά – ίσως πιο ελεύθερα, πιο γρήγορα, λιγότερο ‘τέλεια’.
Τελευταία μελετά την ιστορικά τεκμηριωμένη εκτέλεση (Historically informed performance ή period performance ή HIP), κάτι αρκετά διαφορετικό από το στυλ της και προσπαθεί να βρει την ισορροπία ανάμεσα στη σύγχρονη συνθήκη των μεγάλων συναυλιακών χώρων και μεγάλων ήχων και στην αίσθηση που δημιουργεί το παίξιμο με χορδές από φυσικό έντερο ενός μπαρόκ τσέλου, με όλους τους στυλιστικούς κανόνες της περιόδου εκείνης.
Ακόμα όμως κάτι λείπει, για τη Σεγκέβ, και από τις αυστηρά μπαρόκ και από τις μοντέρνες ερμηνείες. “Δεν είναι εύκολο να βρω τον δρόμο μου ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους”, λέει γελώντας. “Μπορεί πραγματικά κανείς να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο μόνο με ένα τσέλο.”
“Αλλά τα πράγματα αλλάζουν – ευτυχώς! Αλλιώς θα ήταν πολύ βαρετά.”
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Radiant Life, τεύχος 2, Απρίλιος.
