Ένας άνδρας που γεννήθηκε με καρδιακό ελάττωμα λέει ότι η λήψη χαπιών οιστρογόνων και αναστολέων τεστοστερόνης σε μια προσπάθειά του να γίνει γυναίκα, παραλίγο να τον σκοτώσει.
Ο Ντέιβιντ Μπέικον από την κομητεία Μοντερέι της Καλιφόρνια ενημερώθηκε από τους γιατρούς του το 2017 ότι είχε δύο εβδομάδες ζωής αν δεν σταματούσε τις ορμόνες διασταυρούμενου φύλου που άρχισε να παίρνει το 2014, όπως είπε.
«Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης παραλίγο να με σκοτώσει», δήλωσε ο Ντέιβιντ, ο οποίος σήμερα είναι 31 ετών, στην Epoch Times. «Η εμπειρία μου ήταν πολύ τραυματική και απειλητική για τη ζωή μου».
Πριν του συνταγογραφηθούν τα φάρμακα, ο Ντέιβιντ είπε ότι δύο θεραπευτές του είπαν ότι θα μπορούσε να κινδυνεύσει από αυτοκτονία αν δεν άλλαζε το φύλο του.
Ελάττωμα στην καρδιά
Ο Ντέιβιντ πάσχει από πνευμονική ατρησία, ένα εκ γενετής ελάττωμα της καρδιάς όπου η βαλβίδα που ελέγχει τη ροή του αίματος από την καρδιά προς τους πνεύμονες δεν σχηματίζεται, καθιστώντας δύσκολη τη ροή του αίματος προς τους πνεύμονες για να παραλάβει και να μεταφέρει οξυγόνο στο σώμα.
Έχει υποβληθεί σε εννέα εγχειρήσεις ανοικτής καρδιάς για την εμφύτευση καρδιακών βαλβίδων από ζωικό ιστό βοοειδών και χοίρων, οι οποίες φράζουν ή φθείρονται με την πάροδο του χρόνου.
Στις αρχές της παιδικής του ηλικίας, ο Ντέιβιντ ανέπτυξε διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) από τις επεμβάσεις. Όταν ήταν 13 ετών, ξύπνησε κατά την διάρκεια μιας επέμβασης, γεγονός που επιδείνωσε το φόβο και το άγχος του, όπως είπε.
«Ήταν πολύ τραυματικό. Είχα ήδη μετατραυματικό στρες, οπότε αυτό [ήρθε] και πρόσθεσε επιπλέων», αναφέρει. «Είμαι ένας από τους πολύ λίγους ανθρώπους που μπορούν να πουν “έχω δει το εσωτερικό της καρδιάς μου”».
Ως παιδί, ο Ντέιβιντ περνούσε πολύ χρόνο στην ύπαιθρο ως ένα «κανονικό» αγόρι που έκανε ό,τι κάνουν τα αγόρια.
«Πηδούσα από τα δέντρα. Έκανα ποδήλατο», είπε. «Έπαιζα στη λάσπη, πετούσα πέτρες στα αυτοκίνητα και είχα ένα αεροβόλο όπλο … Ήμουν αγόρι, πειράζοντας τη μικρή και μεγαλύτερη αδελφή μου».
Στο σχολείο, η πάθησή του τον εμπόδιζε να κάνει έντονες δραστηριότητες και να ασχολείται με ορισμένα αθλήματα. Διδάχθηκε στο σπίτι μέχρι την πέμπτη τάξη και του δόθηκε εξατομικευμένο εκπαιδευτικό σχέδιο για παιδιά με αναπηρίες.
«Είχα ένα κενό στην μάθηση», σημειώνει. «Η προσοχή μου δεν ήταν πάντα εκεί».
Ο Ντέιβιντ είχε πει στην μητέρα του πάντα υποψιαζόταν πως μπορεί να είχε κάποια μορφή αυτισμού, αλλά ποτέ δεν εξετάστηκε γι’ αυτό.
Αποσύνδεση φύλου
Στην πέμπτη τάξη, ο Ντέιβιντ ξεκίνησε να πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο στη Τζόρτζια.
Θυμάται ότι μια μέρα γύρισε σπίτι από το σχολείο και ένιωθε σαν να μην έχει σχέση με το φύλο του. Στο τραπέζι του δείπνου εκείνο το βράδυ, ο ίδιος ήθελε να το πει στην οικογένειά του αλλά δεν έβρισκε το κουράγιο.
«Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να το πω στους γονείς μου ή όχι. Δεν ήμουν σίγουρος, οπότε αποφάσισα να πάω στο δωμάτιό μου μετά το δείπνο», αναφερει.
Η μητέρα του κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και πήγε να δει πως είναι.
«Της είπα ότι δεν ήθελα να γίνω αγόρι», είπε ο Ντέιβιντ. «Το σοκ είχε αποτυπωθεί στο πρόσωπό της».
Τότε της ζήτησε να τον πάει στο γιατρό για να πάρει αναστολείς ανάπτυξης της εφηβείας.
«Το σαγόνι της έπεσε στο πάτωμα», είπε.
Ο Ντέιβιντ θυμάται ότι η μητέρα του προσευχόταν πολύ, πήγαινε στην εκκλησία, διάβαζε τη Βίβλο και αναζητούσε συμβουλές. Δεν ενθάρρυνε τη μετάβαση του φύλου του.
«Απλά πίστευε ότι ήταν μια φάση», αναφέρει ο ίδιος.
Αν και η μητέρα του τον έπεισε να συμμετέχει σε κοινωνικές δραστηριότητες, ο Ντέιβιντ πάλευε με το άγχος και θυμάται ότι ένιωθε αμήχανα.
«Δεν είχα μεγάλο κοινωνικό κύκλο ως παιδί», είπε. «Εξοστρακιζόμουν».
Σχολικές αναμνήσεις
Την επόμενη χρονιά, ο Ντέιβιντ πήγε σε τρία διαφορετικά γυμνάσια. Παρακολούθησε το πρώτο μέρος της έκτης τάξης σε δημόσιο σχολείο στη Τζόρτζια, πριν η οικογένειά του μετακομίσει στη Νότια Καλιφόρνια. Στην έβδομη τάξη, μετακόμισε στο βόρειο τμήμα της κομητείας Μοντερέι και την επόμενη χρονιά μετακόμισε σε διαφορετικό σχολείο στην ίδια περιφέρεια.
Όταν έφτασε στην εφηβεία, περίπου στα 12 του χρόνια, ο Ντέιβιντ είχε μπερδευτεί ακόμη περισσότερο σχετικά με τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
«Κάτι δεν αισθανόταν καλά με το σώμα μου. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Δεν το ήξερα τότε, αλλά ήταν απλώς η εφηβεία», σημειώνει.
Κάποια αγόρια στο γυμνάσιο τον εκφόβιζαν και τον αποκαλούσαν ομοφυλόφιλο επειδή έκανε παρέα με κορίτσια και έναν φίλο του, ο οποίος στην πορεία έγινε ομοφυλόφιλος.
«Με έδειραν», είπε. «Θυμάμαι έντονα το γυμνάσιο. Ήταν τρομερό. Το ότι με εκφόβιζαν και με αποκαλούσαν γκέι, φύτεψε τον σπόρο στο κεφάλι μου ότι ίσως ήμουν γκέι».
Ο εκφοβισμός συνεχίστηκε σε όλο το λύκειο, σύμφωνα με τον Ντέιβιντ.
Θυμάται να βλέπει πινακίδες στο χρώμα του ουράνιου τόξου που έγραφαν «Be Kind» αναρτημένες στο σχολείο και ανακοινώσεις της Gay-Straight Alliance που ενθάρρυναν το σεβασμό για τους γκέι και τις λεσβίες μαθήτριες.
Ο Ντέιβιντ ένιωθε έλξη για τις γυναίκες στο γυμνάσιο και έβγαινε με ένα κορίτσι στο πρώτο έτος του λυκείου, αλλά σταμάτησε να τη βλέπει εν μέσω του εκφοβισμού.
«Κατέληξα να μην βγαίνω με κανέναν κατά το 11ο και 12ο έτος της τάξης μου. Χώρισα με το κορίτσι με το οποίο έβγαινα», δήλωσε. «Νομίζω ότι αυτό μπορεί να έγινε εξαιτίας όλου του εκφοβισμού. Δεν ήξερα τι ήμουν τότε και της είπα ότι ήταν προσωπικό θέμα ο λόγος που χώρισα μαζί της».
Ο εκφοβισμός επηρέασε την ικανότητα του Ντέιβιντ να συγκεντρωθεί στις σχολικές εργασίες. Ο μέσος όρος των βαθμών του ήταν τόσο χαμηλός στο τελευταίο έτος που εγκατέλειψε το σχολείο, επιλέγοντας ένα πρόγραμμα κατ’ οίκον μελέτης. Αποφοίτησε το 2009.
«Ο μέσος όρος μου εκτοξεύτηκε στα ύψη, οπότε ο εκφοβισμός ήταν το πρόβλημα για μένα», είπε.
«Ήθελα να γίνω γυναίκα»
Ο Ντέιβιντ αναγνώρισε τον εαυτό του ως «queer», αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισε να ντύνεται με πιο θηλυκά ρούχα και στα 18 του είχε δεσμευτεί στην ιδέα της πλήρους μετάβασης στο φύλο.
«Ήθελα να είμαι γυναίκα. Ήθελα να έχω στήθος. Ήθελα να αφαιρέσω το πέος μου. Ήθελα να είμαι γυναίκα για το υπόλοιπο της ζωής μου εκείνη τη στιγμή», αναφέρει. «Πραγματικά ένιωθα ότι ήμουν γυναίκα. Αισθανόμουν πλήρως ότι ήμουν γυναίκα».
Άρχισε να παίρνει αναστολείς οιστρογόνων και τεστοστερόνης τον Νοέμβριο του 2014, ενώ ήταν 23 ετών.
Περίπου ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης, ο ίδιος πήγε στα γραφεία της Planned Parenthood στο Σαλίνας της Καλιφόρνια για να συναντηθεί με μια χειρουργική ομάδα ειδικών για τη μετάβαση φύλου.
«Προφανώς πληρούσα τις απαιτήσεις τους για εμφυτεύματα στήθους και χειρουργική επέμβαση στα οπίσθια», είπε.
Συγκρίνει την εμπειρία της Planned Parenthood με «ένα εργαστήριο κατασκευής αρκούδας», όπου αναμενόταν να δημιουργήσει μια θηλυκή εκδοχή του εαυτού του, όπως είπε.
«Είχαν περίπου 40 διαφορετικούς τύπους και μεγέθη στήθους για να επιλέξουν», είπε. «Ήταν πολύ περίεργο».
«Μου μίλησαν επίσης για την αφαίρεση του πέους μου», όπως λέει. «Το αποκαλούν αναστροφή πέους. Μου έδειξαν ακόμη και το διάγραμμα Gender Unicorn (pdf). Μου έδειξαν 27 εικόνες για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο κόλπος μου».
Αλλά όταν οι ειδικοί έφυγαν από το δωμάτιο, μια νοσοκόμα έμεινε πίσω για να του εξηγήσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τις χειρουργικές επεμβάσεις. Του είπε τότε ότι πάνω από το 90% των ασθενών τρανσέξουαλ από άνδρα σε γυναίκα συνήθως διατηρούσαν τα ανδρικά τους γεννητικά όργανα και ότι οι χειρουργικά δημιουργημένοι «κόλποι» που γίνονται από αντιστροφή πέους, ή κολποπλαστική, δεν ήταν χωρίς ιατρικές επιπλοκές.
«Έχουν αυτή τη διαδικασία που ονομάζεται διαστολή, όπου πρέπει να βάζεις κάτι εκεί πάνω τέσσερις με πέντε φορές την ημέρα για να μην κλείσει, επειδή είναι κυριολεκτικά απλά μια ανοιχτή πληγή», δήλωσε ο Ντέιβιντ.
Μετά από αυτή τη συζήτηση, ο Ντέιβιντ αποφάσισε να μην κάνει καμία χειρουργική επέμβαση, ούτε πάνω ούτε κάτω.
Γυναικεία προσωπικότητα
Το 2015, ο Ντέιβιντ άλλαξε νόμιμα το μικρό του όνομα και φοίτησε στο Monterey Peninsula College ως Λίσα Μπέικον.
Ωστόσο, με τα ιατρικά του προβλήματα και την ενασχόλησή του με το φύλο, έχασε τη συγκέντρωσή του στο κολέγιο και το παράτησε.
«Δεν είχα πραγματικά τα θεμέλια για το τι ήθελα να κάνω», δήλωσε.
Ο Ντέιβιντ ξεκίνησε να συναναστρέφεται με άνδρες που γνώρισε σε γκέι ιστοσελίδες γνωριμιών ενώ ζούσε ως γυναίκα, μια εμπειρία για την οποία μετανιώνει βαθιά.
«Έμοιαζα με γυναίκα από την κορυφή ως τα νύχια. Είχα και μακριά μαλλιά. Τα είχα τραβηγμένα στο πλάι με μια μικρή κορδέλα στο κεφάλι. Είχα επίσης βλεφαρίδες. Έπαιζα το ρόλο μου», αναφέρει.
Στα 24 αυτοπροσδιοριζόταν ως «τρανς γυναίκα».
Έκανε σχέση με έναν άνδρα και μετακόμισε μαζί του στην Ουάσινγκτον. Αλλά, όταν έφτασε στην περιοχή του Σιάτλ, ο άνδρας είχε εκδιωχθεί από το διαμέρισμά του και το ζευγάρι έμεινε άστεγο. Κοιμόντουσαν στο φορτηγό του Ντέιβιντ για αρκετούς μήνες.
«Ζούσα στους δρόμους και στο φορτηγό μου. Ήμουν άστεγος και έκανα δύο δουλειές», δηλώνει ο Ντέιβιντ.
Η σχέση διήρκεσε περίπου οκτώ μήνες.
Μετακομίζοντας στο σπίτι
Ο Ντέιβιντ έμεινε στην Ουάσινγκτον για περίπου ένα μήνα μετά τον χωρισμό του πριν τηλεφωνήσει στη μητέρα του για να την ρωτήσει αν μπορούσε να μετακομίσει πίσω στο σπίτι του. Μόλις είχε κλείσει τα 25 του χρόνια.
«Έχασα τα πάντα. Είχα πουλήσει το όχημά μου, δεν είχα τίποτα. Ζούσα στο σπίτι μου στον καναπέ που εξακολουθώ να ζω», είπε.
Μόλις γύρισε σπίτι, άρχισε να έχει αμφιβολίες σχετικά με τη μετάβαση.
«Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι δεν φαινόταν σωστό», είπε.
Οι γονείς του, του πρότειναν να ζητήσει μια τρίτη γνώμη από έναν ιδιώτη ψυχολόγο, οπότε κάλεσε τον ασφαλιστή του για παραπομπές. Ζήτησε συγκεκριμένα να δει έναν ψυχολόγο και όχι έναν ψυχίατρο.
«Οι ψυχίατροι είναι αυτοί που προωθούν την ιδεολογία των φύλων», σημειώνει. «Ο ψυχολόγος με βοήθησε να ανακαλύψω ποιος είμαι».
Καθ’ όλη τη διάρκεια των συνεδριών ομιλητικής θεραπείας, αναρωτιόταν αν η μετάβαση ήταν η σωστή επιλογή γι’ αυτόν.
Ο ψυχολόγος πρότεινε ότι μπορεί να είναι αυτιστικός και ότι πιθανότατα η πορνογραφία ήταν ένας από τους παράγοντες που τον οδήγησαν στη μετάβαση.
«Συνήθιζα να βλέπω τέτοιου είδους πράγματα όλη την ώρα. Όχι πια. Έβγαλα το πορνό από τη ζωή μου», αναφέρει. «Δεν έχω παρακολουθήσει πορνό εδώ και δύο χρόνια».
Ως παιδί, περνούσε αμέτρητες ώρες στο διαδίκτυο πειραματιζόμενος με τον κώδικα HTML και τελικά βρήκε το δρόμο του προς το «σκοτεινό διαδίκτυο».
«Βρήκα το δρόμο μου προς αυτό με κάποιο τρόπο. Δεν ξέρω πώς τον βρήκα, αλλά τον βρήκα», είπε. «Είναι κάτι που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχα κάνει … επειδή τα πράγματα εκεί μέσα δεν ήταν καλό να τα βλέπει ένα παιδί».
Στιγμή αλήθειας
Όταν ήταν 27 ετών, η υγεία του Ντέιβιντ χειροτέρεψε και πήγε στο καρδιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο για εξετάσεις.
Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Οι γιατροί του είπαν ότι θα πέθαινε αν δεν σταματούσε αμέσως να παίρνει φάρμακα ορμονικής υποκατάστασης.
«Ζούσα σαν γυναίκα μέχρι που οι γιατροί μου είπαν ότι είχα δύο εβδομάδες ζωής», περιγράφει. «Επέλεξα τη ζωή».
Ο Ντέιβιντ υποβλήθηκε στην ένατη εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς χρόνια νωρίτερα από το αναμενόμενο, επειδή τα φάρμακα ορμονικής υποκατάστασης είχαν φράξει και καταστρέψει τις βαλβίδες της καρδιάς του.
«Μου είπαν ότι οι βαλβίδες μου είχαν καταστραφεί εντελώς. Αυτό ήταν που πραγματικά με συγκλόνισε. Αυτό ήταν που πραγματικά με ξύπνησε» αναφέρει ο Ντέιβιντ.
Εκτός από τα οιστρογόνα που έβλαψαν την καρδιά του, ο αναστολέας τεστοστερόνης του προκάλεσε μια μη αναστρέψιμη βλάβη
«Μου συρρίκνωσε τους όρχεις», είπε. «Φοβάμαι ότι μπορεί να μείνω στείρος».
Η διακοπή των οιστρογόνων ήταν σαν να περνούσε ξανά την εφηβεία, είπε.
«Είχα πόνους στα κόκκαλα», αναφέρει. «Είχα μυϊκή πυκνότητα που αυξανόταν επειδή η τεστοστερόνη μου ήταν αυξημένη, οπότε κυριολεκτικά πέρασα ξανά την εφηβεία ως ενήλικας».
Ανασυγκρότηση και αναστοχασμός
Παρόλο που ο Ντέιβιντ έχει μετανιώσει για το παρελθόν του, δεν μένει σε αυτό. Πέταξε κάθε γυναικείο ρούχο που είχε.
«Τα έβγαλα από το σπίτι μου για να μην με ελκύουν πια. Ήταν μια απόφαση που άλλαξε τη ζωή μου και ήταν προς το καλύτερο», δήλωσε.
Ο Ντέιβιντ πιστεύει ότι τα «υποσυνείδητα μηνύματα» της πινακίδας «Be Kind» στο σχολείο φύτεψαν τον σπόρο για τη σύγχυση του φύλου του.
«Υπήρχε αυτός ο σπόρος, αυτή η πινακίδα “Be Kind”», αναφέρει. «Είχε μια ΛΟΑΤΚΙ σημαία από πίσω, και ήταν στην είσοδο σε μερικά από αυτά τα σχολεία. Πιστεύω ότι αυτό συνέβη σε μένα και δεν θέλω να συμβεί σε κανένα άλλο παιδί».
Για τον ίδιο, η θεωρία των τρανσέξουαλ είναι ακριβώς αυτό: μια θεωρία.
«Ένα αρσενικό δεν μπορεί να μετατραπεί σε θηλυκό και να κάνει παιδί, και ένα θηλυκό δεν μπορεί πραγματικά να γίνει αρσενικό», είπε.
Κοιτάζοντας πίσω, το γεγονός ότι γνώριζε ακόμη και για τους αναστολείς της εφηβείας όταν ήταν αγόρι είναι κάτι που τον ενοχλεί.
«Με εξαπάτησαν ως παιδί», σημειώνει. «Δεν ξέρω καν γιατί την πάτησα. Κυριολεκτικά την πάτησα. Ό,τι πήρα, το πήρα ως ενήλικας. Πήρα την απόφαση ως ενήλικας και νιώθω ηλίθιος γι’ αυτό. Αλλά, ξέρετε, όλοι κάνουμε λάθη. Είμαστε μόνο άνθρωποι».
Από τότε που απεξαρτήθηκε πλήρως, ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του «πρώην τρανσέξουαλ» και όχι απεξαρτημένο.
Επικροτεί τον αυξανόμενο αριθμό των γυναικών που επιστρέφουν στην κανονική τους φύση να μιλούν και παροτρύνει περισσότερους άνδρες που έχουν επιστρέψει να βγουν μπροστά.
«Χρειάζεται θάρρος για να το κάνεις αυτό», σημειώνει. «Οι άνδρες φοβούνται να μιλήσουν. Μερικοί από αυτούς εξακολουθούν να είναι κάπως φοβισμένοι. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο εξαιτίας του μίσους».
Ο Ντέιβιντ είναι απογοητευμένος που ορισμένοι ακτιβιστές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχουν απορρίψει τις φωνές των ατόμων που δεν επιθυμούν να είναι πια τρανς.
«Ένιωσα ότι με κατηχούσαν κατά κάποιον τρόπο, ότι εξοστρακίστηκα από ορισμένες ομάδες αφού έφυγα, και στη συνέχεια με απομυθοποίησαν, είναι σπαρακτικό», αναφέρει.
Ο Ντέιβιντ προτρέπει σε περισσότερη ανοχή και σεβασμό από όλες τις πλευρές της συζήτησης για τους τρανσέξουαλ.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με την ιδεολογία τους. Σημαίνει απλώς ότι τους σέβομαι ως ανθρώπινα όντα. Πρέπει να αρχίσουμε να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με περισσότερο σεβασμό», δήλωσε.
Το κίνημα των τρανσέξουαλ έχει δυνατή φωνή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά αντιπροσωπεύει ένα μικρό τμήμα της κοινωνίας που είναι δυσανάλογο με την πραγματικότητα, σημειώνει ο ίδιος.
«Ο υπόλοιπος κόσμος δεν συμφωνεί καν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους», είπε. «Μπορούμε να νικήσουμε αυτόν τον ψυχολογικό πόλεμο γιατί αυτό πιστεύω ότι είναι: ένας μαζικός πολιτιστικός πόλεμος».
Μαθαίνοντας να τα βγάζω πέρα
Ο Ντέιβιντ εξακολουθεί να υποφέρει από κοινωνικό άγχος και αισθάνεται «λίγο ταραγμένος και εκνευρισμένος» σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων.
«Δεν είναι αυτοί. Είμαι μόνο εγώ», λέει.
Αλλά τελευταία, ο Ντέιβιντ παράγει ένα podcast που ονομάζεται The Bacon Project – και η εμπειρία αυτή, όπως είπε, ήταν θεραπευτική.
Σήμερα, έχει έναν μικρό κύκλο φίλων – μερικοί από τους οποίους τον γνώριζαν πριν από τη μετάβαση – που τον αποδέχονται γι’ αυτό που είναι.
«Έχω μια πλατωνική σχέση με έναν ομοφυλόφιλο άνδρα. Παραδέχτηκε ότι ήταν γκέι στο λύκειο. Εγώ απλά τον αποδέχτηκα γι’ αυτό που ήταν», δήλωσε ο Ντέιβιντ. «Είμαστε απλώς φίλοι».
Ο Μπέικον δήλωσε ότι είναι έτοιμος να βγει ραντεβού με γυναίκες ως ο άνδρας που ήταν πάντα.
«Είμαι στρέιτ», είπε για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Έχει αλλάξει το νόμιμο όνομά του και πάλι σε Ντέιβιντ και επανέφερε το δίπλωμα οδήγησης και άλλες ταυτότητές του, στο όνομα της γέννησής του. Σήμερα, παρακολουθεί διαδικτυακά μαθήματα για να προετοιμαστεί για την ενδεχόμενη επιστροφή του στο κοινοτικό κολέγιο.
«Ειλικρινά νόμιζα ότι ήμουν εγκεφαλικά νεκρός τον μισό χρόνο όταν πήγαινα στο κολέγιο, επειδή έπαιρνα φάρμακα. Ήταν ομίχλη του εγκεφάλου τον περισσότερο καιρό», είπε.
Αλλά, από τότε που σταμάτησε τα φάρμακα ορμονικής υποκατάστασης, ο Ντέιβιντ έχει καθαρό μυαλό.
«Τότε ήταν που άρχισα να αμφισβητώ τα πάντα», σημειώνει.
Γυμνάζεται για να αισθάνεται καλύτερα και να αναδιαμορφώνει το σώμα του για να δείχνει πιο αρρενωπό. Έχει αφήσει μερικές τρίχες στο πρόσωπο και έχει πάρει συμπληρώματα για να αυξήσει τα επίπεδα τεστοστερόνης του.
Έχει εργαστεί επιμελώς για να ξαναφτιάξει τη ζωή του και να ζήσει έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Βρήκε δουλειά και αγόρασε ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Αλλά, δυστυχώς, λόγω των πρόσφατων ιατρικών επιπλοκών, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δουλειά του.
«Δούλευα σε μια πιτσαρία. Φτιάχνω και κόβω τη ζύμη. Αγάπησα την παρασκευή πίτσας. Έγινε τέχνη για μένα», είπε. «Μου άρεσε να βοηθάω τους ανθρώπους, και ένας τρόπος για να φέρεις στους ανθρώπους χαμόγελα και χαρά είναι μια πίτσα».
Η ανάρρωση από την εμπειρία του τρανσέξουαλ άφησε στον Ντέιβιντ μια νέα προοπτική για τη ζωή και ένα ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη χριστιανική πίστη.
«Οι φύλακες άγγελοι με προστάτευαν σε όλη μου τη ζωή. Το πιστεύω πραγματικά αυτό. Είμαι οπαδός του Ιησού Χριστού. Προσπαθώ να ακολουθώ τις αρχές και την καθοδήγησή του. Καταλαβαίνω ότι δεν είμαι τέλειος και θα εξακολουθήσω να κάνω λάθη σε αυτό το ταξίδι», δήλωσε.
«Πιστεύω στον Θεό. Υπάρχει μια τάξη στο σύμπαν. Γι’ αυτό έχουμε αρσενικό και θηλυκό όταν πρόκειται για ζώα και ανθρώπους. Πιστεύω στη φυσική τάξη των πραγμάτων».
Υποψηφιότητα για το σχολικό συμβούλιο
Ο Ντέιβιντ διεκδίκησε ανεπιτυχώς μια θέση στο εκπαιδευτικό συμβούλιο του Monterey Peninsula Unified School District τον Νοέμβριο.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ανακάλυψε ότι η σχολική περιφέρεια πέρασε ένα ψήφισμα που ζητούσε την αναγνώριση του Ιουνίου ως μήνα υπερηφάνειας ΛΟΑΤΚΙ στο επίπεδο του προ-νηπιαγωγείου.
«Όταν το είδα αυτό, είπα: “Όχι, όχι, όχι -όχι σε δημοτικό σχολείο, όχι σε γυμνάσιο”», αναφέρει.
Το προ-νηπιαγωγείο δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για την εισαγωγή της σεξουαλικότητας και του φύλου, δήλωσε ο Ντέιβιντ.
«Αυτή είναι η στιγμή που τους μαθαίνεις την Άλφα Βήτα, και το 1-2-3», σημειώνει. «Αυτό είναι που πρέπει να μάθουν, όχι «όλοι σας μπορείτε να γίνετε μονόκεροι σήμερα» ή «μπορείτε να γίνετε γυναίκες». Όχι, ας μην το κάνουμε αυτό. Ας τους δώσουμε απλώς χρώματα, παιχνίδια, γράμματα, και πράγματα για να μάθουν να είναι κοινωνικά».
Η πολιτική πλατφόρμα του Ντέιβιντ εξαρτιόταν από το να αντιταχθεί στη διδασκαλία της θεωρίας των φύλων στα σχολεία και να επαναφέρει τις παραδοσιακές αξίες στην τάξη.
Ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να υπάρχει ευαισθητοποίηση για τα ΛΟΑΤΚΙ στο λύκειο, ο Ντέιβιντ διαφωνεί.
«Εξακολουθώ να πιστεύω ολόψυχα ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει στο λύκειο, αλλά υπάρχει ένα επιχείρημα που μπορεί να γίνει και το καταλαβαίνω αυτό. … Θα έλεγα όχι, μέχρι να ενηλικιωθείς… μέχρι να γίνεις 18 ετών», δηλώνει.
Τα δημόσια σχολεία θέτουν τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ και των τρανσέξουαλ πάνω από αυτά των γονέων, σημειώνει.
«Παραβιάζουν τον εκπαιδευτικό κώδικα και τους νόμους για τα γονικά δικαιώματα που έχουμε γράψει στο σύνταγμα της Καλιφόρνια και που είναι γραμμένα στο σύνταγμα της χώρας μου», είπε. «Θέλω να προστατεύσω τα γονικά δικαιώματα, διότι αν δεν τα προστατεύσουμε τώρα, δεν θα έχουμε γονικά δικαιώματα στο μέλλον».
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Twitter @epochtimesgreece
