Σχολιασμός
Ο Δρ. Τζόρνταν Πίτερσον έχει μιλήσει εκτενώς για την απειλή της κατάρρευσης του πολιτισμού, την ιδέα ότι η κοινωνία μας θα καταρρεύσει όπως η αρχαία Ρώμη. Αυτό θα συμβεί, διότι οι άνθρωποι γύρισαν την πλάτη στον παραδοσιακό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων του γάμου και της δημιουργίας πυρηνικών οικογενειών.
Σε όλο τον κόσμο, από το Πεκίνο μέχρι τη Βοστώνη, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι αρνούνται αυτές τις αξίες. Οι ανησυχίες του Πίτερσον για την κατάρρευση του πολιτισμού φαίνεται να είναι βάσιμες. Πέρυσι, στην Κίνα, ο αριθμός των νεογέννητων ανά 1.000 κατοίκους έπεσε στα 7,52, το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων σχεδόν πέντε δεκαετιών, σύμφωνα με το Bloomberg. Εν τω μεταξύ, στη Νότια Κορέα, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Στην πραγματικότητα, η Νότια Κορέα έχει το χαμηλότερο ποσοστό γονιμότητας στον κόσμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα ποσοστά γονιμότητας μειώνονται εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες.
Τι κοινό έχουν οι προαναφερθείσες χώρες, εκτός από την πτώση των ποσοστών γονιμότητας; Δημιουργούν μια ακόμη γενιά χαμένων αγοριών, έναν όρο που διαδόθηκε από τον Πίτερσον. Είναι απελπισμένοι, αποκαρδιωμένοι και πλήρως απογοητευμένοι.
Είναι εύκολο για πολλούς να ξεγράψουν αυτά τα Χαμένα Αγόρια (Lost Boys) αναφέροντας τους ως incels (ακούσια άγαμοι), έναν υποτιμητικό όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κατώτερους και ρομαντικά ακατάλληλους άνδρες. Ωστόσο, αν το κάνουμε αυτό είναι σαν να κάνουμε ένα τεράστιο λάθος, παρόμοιο με αυτό που έκανε η Χίλαρι Κλίντον όταν αναφέρθηκε σε όλους τους υποστηρικτές του Τραμπ ως«άθλιους».
Η κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες και πέραν αυτών αφορούν τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Η κατάρρευση του πολιτισμού συνεπάγεται αλλαγή στάσης. Πιο συγκεκριμένα, μια αλλαγή στάσης απέναντι στην τεκνοποίηση και την ανατροφή παιδιών. Οι γυναίκες, περισσότερο από ό,τι οι άνδρες, φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο για τη διατήρηση των παραδοσιακών αξιών.
Στην Κίνα, περίπου 30 εκατομμύρια άνδρες βρίσκονται σε αναζήτηση συζύγου. Για τη συντριπτική πλειονότητα, η αναζήτηση ήταν και εξακολουθεί να είναι άκαρπη.
Στη Νότια Κορέα, εκατομμύρια άνδρες βρίσκονται σε αναζήτηση συντρόφου. Ωστόσο, όπως και οι Κινέζοι, αυτοί οι άνδρες δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ένα ραντεβού, πόσο μάλλον μια σύζυγο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο μισός ενήλικος πληθυσμός είναι πλέον ανύπαντρος. Σχεδόν το ένα τρίτο των ανύπαντρων ανδρών ζει με τους γονείς του. Αυτό δεν συμβάλλει στην κοινωνική ευημερία. Στην πραγματικότητα οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο.
Τι συμβαίνει εδώ;
Φυσικά, η κουλτούρα του swipe έχει κάνει τα πράγματα σημαντικά χειρότερα. Σήμερα, οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν τον έρωτα σε μπαρ και κλαμπ. Αντ’ αυτού, είναι πιο πιθανό να τον/την αναζητήσουν στο διαδίκτυο, ιδίως μέσω εφαρμογών γνωριμιών. Αυτό ισχύει στην Κίνα, ισχύει στη Νότια Κορέα και σίγουρα ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το στερεότυπο ότι οι άνδρες έχουν χαμηλότερα κριτήρια για τις υποψήφιες συντρόφους ενώ οι γυναίκες είναι πιο επιλεκτικές, είναι ένα ξεπερασμένο στερεότυπο. Ωστόσο, τυγχάνει επίσης να είναι αληθινό.
Σύμφωνα με τον Μπρέιντεν Τζέραρντ, έναν αξιόπιστο επιστήμονα ανάλυσης δεδομένων, στο Tinder, την πιο δημοφιλή εφαρμογή γνωριμιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, «οι γυναίκες κάνουν swipe το ναι σε μόλις ένα στα 20 άτομα, ενώ η πλειοψηφία των ανδρών κάνει swipe το ναι συχνότερα από το όχι». Με σχεδόν 10 εκατομμύρια χρήστες, το «φαινόμενο Tinder» έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την αμερικανική κοινωνία (και όχι μόνο).
Πρόκειται για ένα απλό ζήτημα προσφοράς και ζήτησης. Όταν πρόκειται για την επιλογή ενός υποψήφιου συντρόφου, οι γυναίκες επαναπροσδιορίζουν τους κανόνες. Αυτό κάνουν εδώ και χρόνια. Τα στάνταρ τους έχουν αυξηθεί με εκθετικούς ρυθμούς. Ακριβώς όπως ο πληθωρισμός των πτυχίων έχει καταστρέψει την οικονομία, ο πληθωρισμός του κατάλληλου και σωστού συντρόφου φαίνεται να καταστρέφει την ιδέα του ραντεβού – και μαζί με αυτό, ολόκληρο τον ιστό της κοινωνίας. Τι πιθανότητες υπάρχουν για τον μέσο άνδρα του σήμερα, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι άνδρες δεν φαίνονταν ποτέ τόσο μέτριοι;
Στο Tinder, όπως σημειώνει ο Τζέραρντ, αυτό που μας μένει «είναι ένας μεγάλος αριθμός ανδρών που μάχονται για μια συγκριτικά μικρή δεξαμενή γυναικών, γεγονός που επιτρέπει στις γυναίκες να επιλέγουν πολύ προσεκτικά το πιθανό ταίρι τους». Πρόκειται για το Hunger Games που συναντάται στον Δαρβίνο και συναντά τις εντελώς μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Είναι ένα βάναυσο σύστημα, όπου μόνο οι ισχυρότεροι και πιο αισθητικά εμφανίσιμοι άνδρες μπορούν να επιβιώσουν.
Επικοινώνησα με τον Ρόλο Τομάσι, μπεστ σέλερ συγγραφέα και θεματοφύλακα της «ανδρόσφαιρας», για να σχολιάσει το θέμα. Τι έχει συμβεί στους σημερινούς άνδρες;
«Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70», υποστηρίζει ότι «ο δυτικός γυναικοκεντρισμός έχει συστηματικά ευνουχίσει και απομαζικοποιήσει τους άνδρες». Καθώς «η προϋπάρχουσα φεμινιστική αντίληψη μιας καταπιεστικής Πατριαρχίας πουλάει πιο εύκολα», δόθηκε στις γυναίκες «μονομερής έλεγχος της διαδικασίας του τοκετού». Ο ορμονικός έλεγχος των γεννήσεων για τις γυναίκες, φαινομενικά «το ιερό δισκοπότηρο της ανθρώπινης εφευρετικότητας», έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση και τη στέρηση των δικαιωμάτων των ανδρών.
Τώρα, κάποιοι θα βρουν τα σχόλια του Τομάσι ενοχλητικά. Ο 53χρονος έχει χαρακτηριστεί με όλους τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι μισογύνης; Δεν είναι. Έχοντας διαβάσει μερικά βιβλία του, το λέω αυτό με απόλυτη βεβαιότητα. Ένας απόλυτα ρεαλιστής, ο Τομάσι είναι σαν μια διασταύρωση μεταξύ του Τζόρνταν Πίτερσον και του Χάντερ Σ. Τόμσον – διασκεδαστικός και εξίσου διαφωτιστικός. Παντρεμένος εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, ο Τομάσι είναι πατέρας και, όπως όλα δείχνουν, ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ την οικογένειά του.
Αν «προχωρήσουμε στο 2022»,συνεχίζει, ο ανδρισμός είναι πλέον επίσημα «τοξικός». Ο θάνατος του τι σημαίνει να είσαι άνδρας -σύζυγος, πατέρας κ.λπ.- δεν συνέβη εν μία νυκτί. Συμβαίνει εδώ και δεκαετίες.
Τέσσερις γενιές ανδρών «έχουν απομονωθεί συστηματικά ο ένας από τον άλλον», υποστηρίζει ο Τομάσι. Ένα επιχείρημα που έχει μεγάλη βαρύτητα, πιστεύω. Τα ανθρώπινα όντα, λέει -και πάλι, μάλλον με ακρίβεια- «είναι εκ φύσεως φυλετικά». Παρόλο που η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει «τον κόσμο μας ακόμη μικρότερο, η ανθρώπινη φυσιολογία στην πραγματικότητα δεν αλλάζει».
Σε όλη τη χώρα, οι άνδρες «αυτοκτονούν 3,5 έως 5 φορές συχνότερα από τις γυναίκες. Οι περισσότερες από αυτές τις αυτοκτονίες είναι «θάνατοι από απελπισία» μεταξύ ανδρών ηλικίας 45-65 ετών». Ο Τομάσι, στο έργο του, αναφέρεται σε αυτό το φαινόμενο ως «μηδενισμός». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, «αυτοί οι άνδρες χάνουν τα πάντα με κάποιο τρόπο -μια δουλειά, μια σύζυγο, τα παιδιά τους κ.λπ.- και ο κόσμος που τους έλεγαν ότι θα τους προσέχει στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ».
«Οι άντρες χωρίς αξία», προειδοποιεί, «είναι αξιολύπητοι άντρες και 4 γενιές απομόνωσης και δαιμονοποίησης της ανδρικής επιρροής αφήνουν στους Μηδενιστές δύο επιλογές: Να ξαναχτίσουν ή να διαγράψουν τον εαυτό τους».
Μεγάλες κουβέντες. Δυστυχώς, πάρα πολλοί άνδρες επιλέγουν το δεύτερο.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ο John Mac Ghlionn είναι ερευνητής και δοκιμιογράφος. Το έργο του έχει δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στις εφημερίδες New York Post, Sydney Morning Herald, Newsweek, National Review και The Spectator US. Ασχολείται με την ψυχολογία και τις κοινωνικές σχέσεις και έχει έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνική δυσλειτουργία και τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης.
