Μια μητέρα τριών παιδιών από τη Χαβάη, η οποία έχει επιλέξει, αντί να στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο, να τα καθοδηγήσει με την πίστη, τη φύση και τη σοφία της κοινότητας, μοιράζεται το ταξίδι της οικογένειάς της από ένα κακοποιητικό παρελθόν στην ελευθερία και περιγράφει πώς τα παιδιά της ευημερούν χτίζοντας τον χαρακτήρα τους και τη σχέση τους με τον Θεό.
Η Χέιλι Σελέστ Μίλερ, 31 ετών, από το Μάουι της Χαβάης και ο σύζυγός της Τράβις Οκάνο, 32 ετών, γνωρίστηκαν στον κινηματογράφο σε ηλικία 12 ετών και από τότε είναι μαζί. Η Μίλερ είναι μητέρα που μένει στο σπίτι και επαγγελματίας έμπορος δικτύων για τα αιθέρια έλαια Young Living, ενώ ο Οκάνο εργάζεται ως αγρότης μερικής απασχόλησης, ως κηπουρός και ως παρκαδόρος ξενοδοχείου. Τα παιδιά τους είναι ο Κέιλεμπ, 11 ετών, ο Νας, 8 ετών και η Μίλα, 4 ετών.
«Ο Κέιλεμπ είναι ένα πολύ σοβαρό παιδί και στην πραγματικότητα είναι ο λόγος που δεν πηγαίνουμε στο σχολείο. Είναι πολύ έξυπνος», δήλωσε η Μίλερ, στην Epoch Times, περιγράφοντας τον Νας ως «την ψυχή της παρέας» και υποστηρίζοντας ότι η Μίλα «κάνει κουμάντο τις περισσότερες μέρες».
«Υπάρχει μια παροιμία: “Το εγώ μας είναι ένας τρόπος να παραγκωνίζουμε τον Θεό”, είπε. «Όταν είμαστε στη μήτρα της μητέρας μας, η μητέρα μας δεν ανησυχεί για το τι συμβαίνει, επειδή είναι τόσο εναρμονισμένη με τον Θεό και όλη τη μαγεία της δημιουργίας μιας ζωής. Δεν σκεφτόμαστε αν η μύτη τους είναι ακόμα εκεί, ή τα μάτια τους ή τα αυτιά τους … απλά εμπιστευόμαστε ότι όλα αναπτύσσονται όπως πρέπει. Αλλά από τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο, αρχίζει η “εμφύτευση” των δικών μας πεποιθήσεων, των δικών μας ιδεών και του δικού μας τρόπου σκέψης, και ξαφνικά ο Θεός μπαίνει στην άκρη.»
Η Μίλερ τονίζει ότι οι περισσότερες από αυτές τις πεποιθήσεις δεν είναι καν δικές μας, αλλά αντίθετα συνδέονται με τα σχολικά συστήματα, τους γονείς και τις φιλίες, και ο έλεγχός τους πάνω μας εξελίσσεται σε σημείο που «δεν αναγνωρίζουμε πια ούτε καν ποιος είναι ο Θεός».
Ξεκινώντας για τον ωκεανό
Ενώ ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της στα 23 της, η Μίλερ αποφάσισε ότι ήθελε τα παιδιά της να έχουν όλα όσα εκείνη δεν είχε ποτέ. Μεγαλώνοντας ως παιδί εθισμένων στα ναρκωτικά γονέων, είχε αναγκαστεί να αναλάβει την ευθύνη για τις αδελφές της, εις βάρος της δικής της εκπαίδευσης, μέχρι που ένας δάσκαλος τη βοήθησε και τη στήριξε, όταν πήγαινε στην ογδόη.
Όταν ήταν 23 ετών, η Μίλερ και ο Οκάνο δούλευαν και οι δύο σε δύο δουλειές και έπαιρναν κουπόνια φαγητού και στέγαση με χαμηλό εισόδημα, παλεύοντας να τα βγάλουν πέρα. Αλλά όταν η Μίλερ βρήκε μια ευκαιρία για εργασία από το σπίτι σε διαδικτυακές πωλήσεις, πήρε την κατάσταση στα χέρια της.
«Ήθελα πολύ να ταξιδέψω με την οικογένειά μου», είπε. «Όταν ο Κέιλεμπ έγινε 5 ετών, μπόρεσα να πραγματοποιήσω αυτόν τον στόχο. Είχα αρκετό εισόδημα για να σταματήσουμε να δουλεύουμε εγώ και ο σύζυγός μου και ταξιδέψαμε για οκτώ μήνες. Ο κόσμος βρισκόταν κυριολεκτικά στα πόδια [των παιδιών μου] και το επάγγελμα που ασκώ μας δίνει την ευκαιρία να μπορούμε να μαθαίνουμε οπουδήποτε και αν βρισκόμαστε.»
Επιστρέφοντας στη Χαβάη, η Μίλερ και ο Οκάνο έβαλαν τον Κέιλεμπ στο σχολείο.
«Μια μέρα που ήμαστε μαζί στο αυτοκίνητο, κοίταξε τον ωκεανό και είπε: “Μαμά, όταν πεθάνω, θα γίνω ολόκληρος ο ωκεανός”», θυμάται η Μίλερ. «Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι αυτός ήταν ο δρόμος μας. Δεν έχω τίποτα κακό να πω για το σχολείο… αλλά όπως το βλέπω εγώ, μπορώ να συμπεριλάβω όλα όσα είναι και να τον χτίσω. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μας.»
Ενώ ταξίδευαν, η Μίλερ συνέλλεγε βιβλία για να διαβάζει στον Κέιλεμπ και είχε μείνει έκπληκτη από το πόσα έμαθε. Ζωγράφιζαν και έγραφαν μαζί κάθε μέρα, πήγαιναν για ψάρεμα σε ποτάμια και λίμνες και μάθαιναν από τη φύση. Η Μίλερ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα του τα στερούσε όλα αυτά. Σήμερα, και τα τρία παιδιά της διδάσκονται στο σπίτι.
«Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια λέξη γι’ αυτό που κάνω – ένα μείγμα από οικοδιδασκαλίας και μη-διδασκαλίας – είναι σε μεγάλο βαθμό καθοδηγούμενο από τα παιδιά», δήλωσε η Miller. «Απλά τους βάζω μπροστά τους πράγματα που ήδη αγαπούν.
»Θα έλεγα ότι η ζωή μας έχει εποχές. Κάποιες εποχές είναι… πολύ προγραμματισμένες και σκόπιμες, και κάποιες άλλες εποχές είναι πολύ ελεύθερες. Είναι σαν το νερό. Αυτή την εποχή, τώρα, έχουμε το μπέιζμπολ.»
Μια τυπική μέρα για τη Μίλερ και τα παιδιά της ξεκινάει νωρίς. Η Μίλερ σηκώνεται στις 4 π.μ. για να φροντίσει τον εαυτό της πριν ετοιμάσει πρωινό με τα παιδιά της, τα οποία μερικές φορές μαγειρεύουν μόνα τους. Μετά το πρωινό, η τετράδα βγαίνει έξω για να παίξει μπάλα, να βουτήξει στον ωκεανό, να κάνει καταδύσεις ή να ψαρέψει για μερικές ώρες. Ακολουθεί το μεσημεριανό γεύμα.
«Μετά, αν έχουν όρεξη, θα κάνουμε εργασίες με βιβλία, όπως μαθηματικά, ανάγνωση και γραφή», δήλωσε η Μίλερ. «Θα μιλήσουμε για την ιστορία ή θα παίξουμε παιχνίδια- τα παιχνίδια είναι ένα τεράστιο μέρος της ζωής μας.»
Ο Κέιλεμπ, ο Νας και η Μίλα διαβάζουν ένα βιβλίο της επιλογής τους για 20 λεπτά κάθε μέρα, ενώ τα βράδια συνοδεύουν τους γονείς τους στο οικογενειακό αγρόκτημα και παρακολουθούν αθλητικές προπονήσεις. Τα δείπνα είναι πάντα μια οικογενειακή υπόθεση και ο χρόνος για να «χωνέψουν και να συνδεθούν» με όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Την ημέρα κλείνουν τα ντους, περισσότερο διάβασμα και ο ύπνος.
Στα χέρια του Θεού
Η Μίλερ πιστεύει ότι τα παιδιά μαθαίνουν πολλά από τη φύση και τους μεγαλύτερους. Ωστόσο, η πιο θεμελιώδης σύνδεση για τη Μίλερ είναι με τον Θεό και πιστεύει ότι όλοι οι γονείς πρέπει να καλλιεργούν αυτό τον δεσμό.
Λέει: «Το Άγιο Πνεύμα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από εμένα. Μπορώ να κοιτάξω πέρα από τα δικά μου μάτια και να δω πραγματικά ένα παιδί που μου χάρισε ο Θεός. […] Πρέπει να περπατήσουν στο φως και στο σκοτάδι, πρέπει να μάθουν και να περιηγηθούν στον κόσμο, οπότε νομίζω ότι η πίστη παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, επειδή είναι αυτή η αναμφισβήτητη εμπιστοσύνη ότι βρίσκονται στα χέρια του Θεού.»
Πολλά από αυτά που διδάσκει η Miller στα παιδιά της πηγάζουν από τη διάθεση να τιμήσουν την αυτόχθονη κληρονομιά τους, φροντίζοντας να μην χαθεί η χαβανέζικη κουλτούρα, η γλώσσα και ο σεβασμός για τον ωκεανό. Ο Κέιλεμπ, ο Νας και η Μίλα έχουν πολλούς φίλους σε δημόσια σχολεία και η Μίλερ βρίσκει υποστήριξη σε φίλους που επίσης διδάσκουν τα παιδιά τους στο σπίτι. Στηρίζεται επίσης στη σοφία των μεγαλύτερων γυναικών γύρω της.
Έχει δεχτεί και αρκετή κριτική για την αποχή από το σχολικό πρόγραμμα από σκεπτικιστές που πιστεύουν ότι τα παιδιά της θα είναι ακαδημαϊκά κατώτερα από τους συνομηλίκους τους. Σε απάντηση, η Μίλερ μιλάει για ένα από τα αγαπημένα της βιβλία, το «8 μεγάλες εξυπνάδες για μαθητές στο σπίτι» (8 Great Smarts for Homeschoolers) της Kathy Koch, και για έναν ευρύτερο τρόπο θεώρησης της νοημοσύνης.
«Μπορώ να κοιτάξω το παιδί μου και να πω: “Είσαι τόσο έξυπνος από τη φύση σου, κοίτα τι έφτιαξες μόλις τώρα ή “σωματικά έξυπνος”, όπως ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να κινηθούν, να παλέψουν και να πετάξουν μπάλες», λέει. «[Ενισχύει] την αυτοπεποίθησή τους επειδή δεν λένε “Ω, δεν ξέρω πώς να γράψω αυτή τη λέξη και αυτό σημαίνει ότι είμαι χαζή”. Αντίθετα, λέμε “Όχι, είμαι έξυπνος με το σώμα, είμαι φύση έξυπνος, είμαι έξυπνος με τις λέξεις!”»
Γεμάτη ταπεινότητα
Οι πιο πολλές φιλοφρονήσεις που δέχεται η Μίλερ είναι για το πόσο καλά επικοινωνούν τα παιδιά της και πόσο ικανά είναι.
«Μπορούν να δέσουν διαφορετικές πετονιές, να τις ρίξουν, να πιάσουν τεράστια ψάρια, να ανοίξουν τις δικές τους καρύδες», λέει η Μίλερ, η οποία είναι εξίσου περήφανη για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών της και ισχυρίζεται ότι ούτε αυτή ούτε ο Οκάνο εμπδίζουν ποτέ τα παιδιά τους όταν μιλούν για τα συναισθήματά τους.
«Ακούω πραγματικά και ο σύζυγός μου το ίδιο», είπε. «Νομίζω ότι το να είμαι απλώς η μητέρα τους και να τα βλέπω να λάμπουν με τα δικά τους έμφυτα χαρίσματα και ταλέντα είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο – νιώθω τόσο ταπεινή κάθε μέρα.»
Η Μίλερ γεννήθηκε από μητέρα έφηβη και έναν 20χρονο «πανκ ροκά» πατέρα, οι οποίοι ήταν και οι δύο εθισμένοι στη μεθαμφεταμίνη και ισχυρίζεται ότι είναι θαύμα που παρέμεινε σώα ως αγέννητο μωρό.
Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 12 ετών και μια σειρά βίαιων ανδρών πέρασε από το σπίτι της οικογένειας. Η Μίλερ έγινε και μαμά και μπαμπάς για τις δύο μικρότερες αδελφές της, καθώς η οικογένειά της περνούσε από καταφύγια αστέγων και διάφορα σπίτια ναρκομανών, έκλεβε τρόφιμα από το κατάστημα όταν το ντουλάπι τους ήταν άδειο και πήγαινε με ωτοστόπ στο σχολείο αφού έβαζε τις αδελφές της στο λεωφορείο.
Για να αμβλύνει τον πόνο, η Μίλερ άρχισε να καπνίζει μαριχουάνα. Η κρίση της κορυφώθηκε όταν η μητέρα της επέστρεψε μετά από πολυήμερη απουσία και η Μίλερ την έπιασε να καπνίζει μεθαμφεταμίνη στο μπάνιο.
Η Μίλερ είπε: «Ολόκληρη η ύπαρξή μου απλά έκλεισε και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να τρέξω. Έτρεχα μέχρι που δεν μπορούσα να αναπνεύσω. […] Λυγίζω, κλαίω, είμαι ξαπλωμένη στη μέση του δρόμου και προσεύχομαι με την καρδιά μου ορθάνοιχτη. [Αυτό που έλαβα] ήταν απλά ένα δυνατό μήνυμα: “Φρόντισε τις αδελφές σου”. Δεν έπρεπε να ανησυχώ για τίποτα άλλο εκτός από τις αδελφές μου.»
Φοβούμενη την υιοθεσία, η Μίλερ απομονώθηκε από τον κόσμο για χάρη των δύο μικρότερων αδελφών της. Δεν είπε σε κανέναν τι συνέβαινε, μέχρι που ένας δάσκαλος της όγδοης τάξης παρατήρησε ότι δεν τα κατάφερνε και παρενέβη.
«Απλώς κατέρρευσα και του είπα τι συνέβαινε», είπε ο Μίλερ. «Άρχισε να με πηγαίνει ο ίδιος στο σχολείο και με ανάγκαζε να μένω μετά το μάθημα και να κάνω τις εργασίες μου. Μέχρι το τέταρτο τρίμηνο της όγδοης τάξης, είχα αρχίσει να παίρνω άριστα. Είχα μέσο όρο 4,1.»
Όταν η Μίλερ ήταν 18 ετών, οι γονείς της μπήκαν ταυτόχρονα σε κέντρο αποτοξίνωσης. Η μητέρα της είναι πλέον νηφάλια εδώ και σχεδόν 14 χρόνια, και παρόλο που ο πατέρας της εξακολουθεί να είναι εθισμένος στη μεθαμφεταμίνη, η Μίλερ τον «αποδέχεται πλήρως και τον αγαπάει παρόλα αυτά».
Η Μίλερ κέρδισε μια πλήρη υποτροφία ποδοσφαίρου στο Πανεπιστήμιο Chaminade της Χονολουλού για να σπουδάσει παιδαγωγική πρώιμης παιδικής ηλικίας και ψυχολογία στην και ολοκλήρωσε 18 μήνες σπουδών πριν μείνει έγκυος στον Κέιλεμπ.
Επιμονή
Η Μίλερ λέει ότι δεν κρίνει την εκπαίδευση με βάση τα κανονιστικά πρότυπα.
«Πιστεύω ότι όταν θέλεις να μάθεις κάτι, θα το μάθεις», είπε. «Δεν ήξερα τίποτα για τις πωλήσεις και όταν ήθελα να χτίσω αυτή τη ζωή για την οικογένειά μου και να είμαι μητέρα που μένει στο σπίτι, βυθίστηκα βαθιά στις πωλήσεις και στην ψυχολογία των πωλήσεων και του διαδικτυακού μάρκετινγκ – ήθελα να το μάθω και το έμαθα.
»Αισθάνομαι το ίδιο με τα παιδιά – είναι τόσο έμφυτα συντονισμένα με αυτό που είναι. Αν τους δώσουμε μεγάλους χώρους ανάπτυξης για να είναι όλα όσα είναι πλασμένα να είναι, μπορούν να κάνουν τα πάντα.»
Η Μίλερ ενθαρρύνει άλλους γονείς που σκέπτονται να μην στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να επιμείνουν πέρα από την αυτοαμφισβήτηση.
«Κάθε μέρα θα αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου- αν κάνεις το σωστό, αν κάνεις αρκετά, αν πρέπει να κάνεις περισσότερα, αν πρέπει να τα βάλεις στο σχολείο. Θα κρίνεις συνεχώς τον εαυτό σου», λέει. «Εκπαιδεύστε τον εαυτό σας. Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ιδέες γύρω από την οικοδιδασκαλία και την αποχή από το σχολείο, οπότε πρέπει πραγματικά να βρείτε τι είναι καλύτερο για την οικογένειά σας.
»Πάντα λέω στις μητέρες, ότι τον πρώτο χρόνο είναι ο γονιός που πρέπει να εγκαταλείψει τις ιδέες και τις προσδοκίες σχετικά με το πώς είναι ένα σχολείο και εστιάσει στο να γνωρίσει πραγματικά το παιδί του. Να μάθει πραγματικά τι το ενθουσιάζει, τι το κάνει να φλέγεται και να θέλει να μάθει.»
Μοιραστείτε μαζί μας τις ιστορίες σας και συνεχίστε να λαμβάνετε δόσεις έμπνευσης, εγγραφόμενοι στο ενημερωτικό μας δελτίο.
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
