Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times
Από την Jean Chen
Σχολιασμός
Ας αρχίσουμε με μια πραγματική ιστορία που συνέβη στην Κίνα.
Ο κ. Τζανγκ (ψευδώνυμο) ήταν ο δάσκαλος Αγγλικών του πατέρα μου στο Λύκειο την δεκαετία του 1960. Είκοσι χρόνια πριν από αυτό, είχε εργαστεί ως διερμηνέας για Αμερικανούς διπλωμάτες στην Κίνα τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επειδή αυτός και η γυναίκα του προέρχονταν από πλούσιες οικογένειες, αφότου πήρε εξουσία το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), ζούσαν μια ζωή χαμηλού προφίλ ώστε να αποφύγουν προβλήματα που μπορεί να προέκυπταν από το οικογενειακό τους υπόβαθρο και από την εμπειρία του εργασίας με Αμερικανούς.
Το 1966, η Πολιτιστική Επανάσταση άρχισε. Νέοι ενθαρρύνθηκαν να κατηγορούν, καταδίδουν, ή ακόμα και να χτυπάνε τους γονείς τους για να αποδείξουν την επαναστατική τους αφοσίωση, ή για να κόψουν δεσμούς με ένα δυσμενές οικογενειακό υπόβαθρο. Όσοι τόλμησαν να το κάνουν αυτό θεωρούνταν ήρωες.
Η έφηβη κόρη του κ. Τζανγκ, Λινγκ (επίσης ψευδώνυμο), συμμαθήτρια του πατέρα μου, ανήρτησε μια αφίσα που κατηγορούσε τους γονείς της ότι χόρευαν βαλς και είχαν καπιταλιστικές σκέψεις. Αυτό πυροδότησε μια άγρια εκστρατεία κατά του πατέρα της. Αφίσες που του επιτίθονταν ήταν παντού, αποκαλώντας τον «τέρας». Μπροστά σε μαζικές συγκεντρώσεις, τα μισά του μαλλιά ξυρίστηκαν. Με μια μεγάλη και βαριά πινακίδα να κρέμεται από τον λαιμό του με το όνομά του διαγραμμένο με κόκκινο μελάνι, τον ξυλοκόπησαν, τον έφτυσαν, και τον καταράστηκαν.
Ως αποτέλεσμα, ο γιος του κ. Τζανγκ τρελάθηκε, ολόκληρη η οικογένεια υπέφερε τρομερά, και η Λινγκ έζησε με τεράστια ενοχή. Δύο χρόνια πριν, πριν πεθάνει από καρκίνο, οι γονείς της ήρθαν να την δουν. Όμως, κράτησε τα μάτια της κλειστά, προσποιούμενη πως κοιμάται επειδή δεν τολμούσε να τους κοιτάξει.
Αυτή είναι μόνο μία από τις εκατομμύρια θλιβερές ιστορίες που συνέβησαν στην Κίνα: Οικογένειες καταστράφηκαν, φίλοι πρόδιδαν φίλους, δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου από μαθητές…
Παρόμοια σενάρια συνέβησαν σε κάθε κομμουνιστική χώρα. Τώρα, κάτι παρόμοιο συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Επίσης στην Αμερική
Η Χελένα Ντιουκ, δεκαοκτώ χρονών από την Μασσαχουσέτη, γελοιοποίησε δημοσίως την μητέρα της αναρτώντας βίντεο που έδειχνε την μητέρα της στην διαδήλωση του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου, και γράφοντας ασεβή σχόλια κάτω από αυτό. Η ανάρτηση έγινε πολύ δημοφιλής, προκαλώντας στην μητέρα της Χελένα να χάσει την δουλειά της. Η Χελένα έγινε «ηρωίδα», και κέρδισε πάνω από $73.000 όταν πήγε στο Gofundme να ζητήσει δωρεές για την πανεπιστημιακή της εκπαίδευση.
Η Χελένα δεν είναι η μόνη. Σύμφωνα με μέσα ενημέρωσης, από την διαδήλωση του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου, το FBI έχει λάβει πάνω από 100.000 υποδείξεις για συμμετέχοντες, οι περισσότερες εξ αυτών από οικογενειακά μέλη.
Αν ψάξετε στο Τουίτερ της Χελένα ή στην σελίδα της στο Gofundme, είναι γεμάτες σχόλια όπως «περήφανη για σένα», «σωστή επιλογή», «γενναία», κλπ.
Αλλά ως Κινέζα Αμερικανίδα, έχω βαριά καρδιά. Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι οι πιο πολύτιμοι. Είναι πέρα από πολιτικές προτιμήσεις. Καμία ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ κοινωνία δεν δοξάζει την κατάδοση οικογενειακών μελών. Από την αυτοκρατορική Κίνα έως τα Δυτικά νομικά συστήματα από την αρχαία Ρώμη, υπάρχει νομική προστασία για την απόκρυψη μεταξύ συγγενών.
Ο Κομφούκιος είπε: «Η καλοσύνη είναι το χαρακτηριστικό δομικό στοιχείο της ανθρωπότητας, και η μεγαλύτερη άσκησή της είναι η αγάπη προς τα μέλη της οικογένειας.» Οι μόνες κοινωνίες που ενθάρρυναν την προδοσία οικογενειακών μελών είναι οι κομμουνιστικές και ναζιστικές κυβερνήσεις.
Πως έχει φτάσει έως εδώ η Αμερική;
Πιστεύω πως υπάρχουν δύο λόγοι: ένας λίγου χρόνου, και ένας μεγάλης διάρκειας.
Ο λόγος λίγου χρόνου είναι η δαιμονοποίηση των συντηρητικών από τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι η συνήθης πρακτική των κομμουνιστικών και ναζιστικών κυβερνήσεων. Πριν διώξουν μια συγκεκριμένη ομάδα, η μηχανή προπαγάνδας θα λειτουργήσει σε πλήρη ισχύ για να δαιμονοποιήσει την ομάδα ώστε οι άνθρωποι να νιώσουν αδιάφοροι όταν η ομάδα κακοποιείται, και τα οικογενειακά τους μέλη θα νιώσουν την επιθυμία να κόψουν δεσμούς με αυτούς ώστε να αυτοπροστατευτούν.
Η διωκόμενη ομάδα μπορεί να είναι ιδιοκτήτες γης, καπιταλιστές, διανοούμενοι, θρησκευτικοί πιστοί, ο Εβραϊκός λαός, ή οποιοσδήποτε.
Ο λόγος μεγάλης διάρκειας είναι η καταστροφή των οικογενειακών δεσμών και ηθών από την δεκαετία του 1960. Στην πραγματικότητα, η δεκαετία του 1960 ήταν μια στιγμή καμπής για την μοντέρνα ιστορία που είδε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία αντιπαράδοσης να ρημάζει τα πράγματα από την Ανατολή έως την Δύση. Επαναστατικοί νέοι στην Δύση λάτρευαν τον Καρλ Μαρξ, Χέρμπερτ Μαρκούζε, και Πρόεδρο Μάο, κάνοντας όρκους να καταστρέψουν τον Ιουδαιο-Χριστιανικό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών δεσμών και ηθών, όπως ακριβώς και οι Ανατολικοί παρόμοιοί τους. Αν και πολύ μακριά, Δύση και Ανατολή βίωσαν παρόμοιο χάος σχεδόν τις ίδιες περιόδους, προερχόμενο από την ίδια πηγή: κομμουνισμός.
Στην πραγματικότητα, δεν είμαστε τόσο μακριά από μια Πολιτιστική Επανάσταση 2.0 στην Αμερική.
Όταν ακτιβιστές του Black Lives Matter ρίχνουν στο έδαφος αγάλματα ιστορικών μορφών, κατουρούν πάνω τους, και τα αποκεφαλίζουν, ποια είναι η διαφορά από τους Ερυθροφρουρούς του «Προέδρου Μάο», που ρήμαξαν βουδιστικά αγάλματα και έκαψαν γραφές;
Όταν η Αντίφα θέλει να κάψει τα πάντα, και να πάρει «έναν νέο κόσμο από τις στάχτες», ποια η διαφορά από το ιδανικό των κομμουνιστών της «καταστροφής του παλιού κόσμου;»
Όταν η «πτώχευση της αστυνομίας» γίνεται η νέα πολιτική ορθότητα, ποια η διαφορά από την ανομία και εξουσία του όχλου της κινεζικής Πολιτιστικής Επανάστασης;
Όταν τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης γίνονται φερέφωνα αριστερής ιδεολογίας, ποια η διαφορά από τα τμήματα προπαγάνδας στην Κίνα και Σοβιετική Ένωση;
Όταν το ζήτημα της φυλής γίνεται πανταχού παρόν, και οι λευκοί θεωρούνται ότι έχουν γεννηθεί με «εγγενή μεροληψία», ποια η διαφορά από την κατηγοριοποίηση ανθρώπων σύμφωνα με τα οικογενειακά τους υπόβαθρα, και την κατηγορία προς τα παιδιά των καπιταλιστών και ιδιοκτητών γης ως «μπάσταρδα»;
Ο πρώην πρόεδρος Ρόναλντ Ρέηγκαν είχε πει: «Η ελευθερία είναι πάντα σε απόσταση μίας γενιάς από την εξάλειψη». Ως ανθρώπινα όντα, έχουμε όλων των ειδών τις αδυναμίες, όπως απληστία, λαγνεία, εγωισμό, και εγωκεντρισμό. Αλλά ο κομμουνισμός, το φάντασμα, μας κοιτά επίμονα με ορθάνοιχτα μάτια, και επιτίθεται στις κοινωνίες μας. Αν δεν αντιλαμβανόμαστε την στρατηγική του και δεν αναλαμβάνουμε δράση για να την αναχαιτίσουμε, θα κλέψει την ελευθερία μας – γρήγορα.
Η Jean Chen κατάγεται από την Κίνα, και γράφει με ψευδώνυμο για να προστατεύσει την οικογένειά της στην Κίνα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.
Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
