Ο Επισκέπτης του πλουσίου είναι ένα παραμύθι που μας διδάσκει να κοιτάμε πέρα από την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων και να τους αντιμετωπίζουμε όλους με καλοσύνη, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση.
Αποτελεί μέρος μιας ειδικής συλλογής ηχητικών ιστοριών και πρωτότυπων εικονογραφήσεων για παιδιά, που συγκεντρώθηκαν και παράχθηκαν το 2012 στο πλαίσιο του προγράμματος «Αρχαία παραμύθια σοφίας» του Sound of Hope Radio Network.
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σε μια χώρα μακρινή ένας πολύ σοφός βασιλιάς. Μια μέρα, ενώ έκανε βόλτες με το άλογό του, πέρασε μπροστά από ένα όμορφο σπίτι. «Ποιος ζει σε αυτό το σπίτι;», ρώτησε ο βασιλιάς τον υπηρέτη του.
«Ω, βασιλιά», απάντησε ο υπηρέτης, «εκεί μένει ο πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας. Κάθε μέρα παραθέτει υπέροχα γλέντια για τους πλούσιους φίλους του».
«Και τι κάνει για τους φτωχούς;», ρώτησε ο βασιλιάς.
«Τίποτα», απάντησε ο υπηρέτης.
Την επόμενη μέρα, ο βασιλιάς ντύθηκε με παλιά, κουρελιασμένα ρούχα και πήγε στο σπίτι εκείνου του πλουσίου. Ο άντρας καθόταν μπροστά στην πόρτα του. «Ω, σπουδαίε άνθρωπε», είπε ο βασιλιάς, σκύβοντας σε μια βαθιά υπόκλιση, «σε παρακαλώ, δώσε μου λίγο φαγητό και άφησέ με να ξεκουραστώ στο όμορφο σπίτι σου. Είμαι πεινασμένος και κουρασμένος.»
«Φύγε από εδώ», είπε ο πλούσιος με δυνατή και θυμωμένη φωνή. «Φύγε, αλλιώς θα φωνάξω τους υπηρέτες μου να σε χτυπήσουν. Δεν θέλω ζητιάνους γύρω από το σπίτι μου». Ο βασιλιάς απομακρύνθηκε με λύπη.
Την επόμενη μέρα, ντύθηκε πάλι με τα παλιά κουρελιασμένα ρούχα. Αλλά τα κάλυψε με ένα όμορφο μανδύα από μετάξι, διακοσμημένο με χρυσό και κοσμήματα. Με αυτήν την αμφίεση, ξαναπήγε στο σπίτι εκείνου του πλουσίου.
Όπως και την προηγουμένη, ο άντρας καθόταν μπροστά στην πόρτα του. Μόλις είδε τον ξένο με τον πλούσιο μανδύα, σηκώθηκε όρθιος και πήγε να τον χαιρετίσει. Παίρνοντας τον ξένο από το χέρι, τον οδήγησε μέσα στο σπίτι και σύντομα έστρωσε μπροστά του ένα υπέροχο γεύμα. «Φάε, φίλε μου», του είπε. «Είναι μεγάλη χαρά για μένα να φιλοξενώ έναν άντρα σαν εσένα στο σπίτι μου.»
Ο βασιλιάς πήρε λίγο από το πλούσιο φαγητό και το έσπασε σε μικρά κομμάτια. Αλλά αντί να τα φάει, τα έβαλε στις πτυχώσεις του πλούσιου μανδύα του.
«Γιατί δεν τρως το φαγητό;» ρώτησε ο πλούσιος. «Γιατί το βάζεις στον μανδύα σου;»
«Επειδή είναι ο μανδύας μου που ταΐζεις, και όχι εγώ», απάντησε ο βασιλιάς. «Χθες, ήρθα σε σένα ντυμένος σαν φτωχός και με έδιωξες. Σήμερα, επειδή φοράω αυτόν τον ωραίο μανδύα, με φιλεύεις. Αλλά είμαι ο ίδιος σήμερα όπως και χθες: είμαι ακόμα ο βασιλιάς σου.»
«Συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με, ω, βασιλιά!» φώναξε ο πλούσιος. «Ήμουν υπερήφανος και εγωιστής. Αλλά από σήμερα, κανένας φτωχός δεν θα διωχθεί από το σπίτι μου. Μου έμαθες ότι ένας άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από τα ρούχα που φορά.»
