Σπάνια σκεπτόμαστε πώς εκδηλώνονται τα συναισθήματά μας στο σώμα μας. Προσπαθήστε να θυμηθείτε την τελευταία φορά που θυμώσατε πολύ. Μήπως η καρδιά σας χτυπούσε πιο δυνατά, το σαγόνι σας σφίχτηκε, κοκκίνισατε και ιδρώσατε; Αυτά είναι συνήθως τα σωματικά συμπτώματα της έκρηξης της ενέργειας που προκαλείται από την οργή, μαζί με μια ακατανίκητη επιθυμία να πείτε λόγια που θα μετανιώσετε αργότερα.
Γεγονός είναι ότι οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις επηρεάζουν το σώμα μας.
Στη δυτική επιστημονική σκέψη έχει επικρατήσει η θεώρηση ότι τα φυσικά μας σώματα και τα συναισθήματά μας είναι ξεχωριστά. Ωστόσο, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί – και τα ιατρικά συστήματα που ανέπτυξαν – αναγνώριζαν μια βαθιά σύνδεση μεταξύ τους. Κατανοούσαν ότι τα συναισθήματα μάς επηρεάζουν βαθιά σωματικά, επηρεάζοντας την πορεία της υγείας μας – είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Η κινεζική ιατρική κατανοεί τη σύνδεση σώματος και νου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πιστεύει ότι τα συναισθήματα είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία μας και ότι η αδυναμία μας να τα διαχειριστούμε αποτελεσματικά, μπορεί να επιφέρει ασθένειες.
Στο πλαίσιο του εξελιγμένου αυτού ιατρικού συστήματος, κάθε συναίσθημα συνδέεται με συγκεκριμένα όργανα, εποχές, στοιχεία, χρώματα και γεύσεις. Τα συναισθήματα και το φυσικό σώμα έχουν μια αμφίδρομη σχέση. Έντονα, επίμονα, μη αναγνωρισμένα ή μη επεξεργασμένα συναισθήματα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στα σχετικά με αυτά όργανα, και αντίστροφα. Εάν τα συναισθήματα αγνοηθούν, καταπιεστούν ή αντιμετωπιστούν με λάθος τρόπο, μπορεί να εκδηλωθούν ως σωματικά συμπτώματα και να οδηγήσουν σε επιδείνωση της υγείας.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, τα συναισθήματα είναι αναπόσπαστες πτυχές του ανθρώπινου όντος που πρέπει να φροντίζονται, να καλλιεργούνται, να αναγνωρίζονται και να εκφράζονται για να παραμένουμε υγιείς.
Παρακάτω παρατίθενται τα συναισθήματα και τα σχετιζόμενα με αυτά όργανα στην κινεζική ιατρική:
- Πένθος – Πνεύμονες
- Φόβος – Νεφρά
- Θυμός – Συκώτι
- Χαρά – Καρδιά
- Ανησυχία/Υπερβολική σκέψη – Σπλήνας
Η Αγιουρβέδα , η παραδοσιακή ιατρική της Ινδίας, είναι ένα άλλο ιατρικό σύστημα που κατανοεί από καιρό τη σύνδεση μεταξύ συναισθημάτων και υγείας. Άλλα συστήματα περιλαμβάνουν τη θιβετανική ιατρική, την ιαπωνική ιατρική Kampo και την ιατρική Unani (ελληνοαραβική ιατρική), ένα παραδοσιακό θεραπευτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από τους Έλληνες και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τους Άραβες, και κυρίως από τον μουσουλμάνο φιλόσοφο και γιατρό Αβικέννα.
Η δυτική επιστήμη τώρα αρχίζει να διερευνά αυτήν τη σύνδεση και να επικυρώνει τις σωματικές επιπτώσεις των συναισθημάτων.
Μια σουηδική μελέτη του 2022 εξέτασε δεδομένα από 490.527 ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια για περίπου τέσσερα χρόνια. Τα ευρήματα έδειξαν ότι όσοι έχασαν ένα στενό μέλος της οικογένειας είχαν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες θανάτου από εκείνους που δεν βίωσαν παρόμοια απώλεια. Ο θάνατος του/της συζύγου αύξησε τον κίνδυνο θανάτου κατά 20%, ποσοστό που αυξήθηκε περαιτέρω στο 35% για όσους έχασαν δύο άτομα.
Μελέτες έχουν επίσης διαπιστώσει ότι ο συχνός θυμός αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, η θλίψη έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα, η ανησυχία αυξάνει την αρτηριακή πίεση και τον καρδιακό ρυθμό και ο φόβος μπορεί να προκαλέσει καρδιαγγειακά προβλήματα, πεπτικά προβλήματα, εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα και να μας γεράσει πρόωρα.
Η αρθρογράφος υγείας της Epoch Times, Σίνα ΜακΚάλοχ, παρατήρησε άμεσα τη σχέση συναισθήματος/σώματος στην περίπτωση της μητέρας της, η οποία αν και είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία πολλές παθήσεις, τελικά υπέκυψε στη θλίψη που της προκάλεσε ο θάνατος του συζύγου της.
Η δημοσιογράφος υγείας, Ζένα λε Ρου, γράφει ότι ακόμη και ο χρόνιος πόνος μπορεί να υποδηλώνει ανεπεξέργαστα συναισθήματα από το παρελθόν μας, πολλά από τα οποία ανάγονται στην παιδική ηλικία. Αναφέρει έρευνα που διαπίστωσε ότι το 84% των ενηλίκων με χρόνιο πόνο είχαν άλυτο παιδικό τραύμα.
Η σύγχρονη ζωή μάς ενθαρρύνει να κυνηγάμε τα «θετικά» συναισθήματα και να αποφεύγουμε οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε δυσάρεστα. Συναισθήματα που χαρακτηρίζουμε αρνητικά – όπως θλίψη, θυμό, θλίψη ή φόβο – συχνά αποφεύγονται. Αντί να τα αντιμετωπίσουμε, προσπαθούμε να τα ξεχάσουμε, καταφεύγοντας σε μέσα που εκτείνονται από την τεχνολογία μέχρι το αλκοόλ, τα οποία μουδιάζουν τα βασανιστικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα αυτά να αρχίσουν να δρουν εσωτερικά.
Δυστυχώς, η συνήθεια της αποφυγής γίνεται ένα μοτίβο που μεταδίδουμε και στα παιδιά μας.
Αντί να τα διδάσκουμε πώς να αναγνωρίζουν και να επεξεργάζονται τα συναισθήματά τους, τους δίνουμε κινητά τηλέφωνα και άλλα μέσα. Αυτές οι ‘ψηφιακές πιπίλες’ μπορεί να αποτρέπουν τις εκρήξεις θυμού και τα ξεσπάσματα της στιγμής, αλλά παράλληλα εμποδίζουν τα παιδιά να μάθουν να αποδέχονται την ενόχληση και να διαχειρίζονται τα έντονα συναισθήματα με υγιείς τρόπους.
Τα συναισθήματα είναι περίπλοκα, αλλά η καλλιέργεια μιας υγιούς σχέσης μαζί τους έχει ανεκτίμητα οφέλη. Η αναγνώριση των συναισθημάτων μας, η επεξεργασία τους και η απελευθέρωση από αυτά ενισχύει τη συναισθηματική νοημοσύνη και την αυτογνωσία και μπορεί τελικά να οδηγήσει στην αυτοκυριαρχία, όπως και στην εσωτερική γαλήνη, την απαλλαγμένη από το συναισθηματικό φορτίο του παρελθόντος και τη φυσική επιβάρυνση που αυτό συνεπάγεται.
Της Emma Suttie, D.Ac, AP
