Είναι γνωστό πως το ελαιόλαδο έχει οφέλη για την υγεία, αλλά τι γίνεται με τα φύλλα της ελιάς;
Πρόσφατη μελέτη δείχνει πως τα εκχυλίσματα αιθανόλης από τα φύλλα της ελιάς που παράγονται στην Ισπανία και την Ελλάδα περιέχουν αντιοξειδωτικές, αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές ιδιότητες και πως ενδέχεται να έχουν θεραπευτική αξία για την αντιμετώπιση του μελανώματος, έναν τύπο καρκίνου του δέρματος.
Ελλάδα εναντίον Ισπανίας
Ερευνητές από τη Ρουμανία διεξήγαγαν μια μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Antioxidants («Αντιοξειδωτικά») στις 27 Ιουνίου, για να διερευνήσουν τις φυτοχημικές ενώσεις και τις δυνατότητες των φύλλων της ελιάς.
Ενώ άλλες έρευνες έχουν δείξει πως το ελαιόλαδο και τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς έχουν αντιοξειδωτικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες που μπορούν να καταπολεμήσουν αρκετά είδη καρκίνου, οι Ρουμάνοι ερευνητές ήθελαν να μάθουν κατά πόσο η περιοχή στην οποία μεγάλωσε το δέντρο επηρεάζει τις φυτοχημικές του ενώσεις.
Οι ερευνητές μάζεψαν φύλλα ελιάς από τη Σεβίλη της Ισπανίας και τη Λευκάδα της Ελλάδας, τα αποξήραναν και τα συνέθλιψαν, και ύστερα τα ανακάτεψαν με ένα διαλυτικό μέσο για να τα ετοιμάσουν για ανάλυση.
Τα εκχυλίσματα ελέγχθηκαν για τοξικότητα ως προς τα ανθρώπινα κύτταρα μελανώματος και εκτιμήθηκαν για την επίδραση τους στην ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων. Όταν ένας όγκος αναπτύσσεται, συνήθως αρχίζουν να παράγονται περισσότερα αιμοφόρα αγγεία για να παρέχουν θρεπτικά συστατικά στον όγκο.
Τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς από την Ελλάδα περιείχαν περισσότερες πολυφαινόλες, όπως η λουτεΐνη, η οποία βελτιώνει την υγεία των οφθαλμών και η ελαιοευρωπαΐνη, η οποία έχει αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, καθώς και ιδιότητες μείωσης των λιπιδίων και κατά της αθηροσκλήρωσης.
Τα εκχυλίσματα από τα φύλλα της ελιάς από την Ισπανία περιείχαν σχεδόν τη διπλάσια ποσότητα μετάλλων από τα εκχυλίσματα από την Ελλάδα. Τα Ισπανικά εκχυλίσματα είχαν υψηλότερα επίπεδα νικελίου, ψευδαργύρου, χαλκού, χρωμίου και σιδήρου – όλα αναγκαία θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, περιείχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα καδμίου και αλουμινίου, τα οποία μπορεί να είναι τοξικά σε υψηλές δόσεις. Οι ερευνητές καθόρισαν πως τα επίπεδα δεν ήταν τοξικά.
Τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς από την Ελλάδα είχαν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δραστηριότητα, ως εκ τούτου ήταν πιο αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών. Ήταν επίσης πιο αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των κυττάρων του μελανώματος και για την πρόληψη του σχηματισμού αιμοφόρων αγγείων, άλλη μια αντικαρκινική ιδιότητα.
Ωστόσο, τα εκχυλίσματα φύλλων ελιάς από την Ισπανία ήταν πιο αποτελεσματικά ενάντια σε ένα ευρύτερο φάσμα βακτηρίων, υποδηλώνοντας πως περιέχουν περισσότερες αντιμικροβιακές ιδιότητες. Τα ισπανικά εκχυλίσματα δεν επηρέασαν τον σχηματισμό αιμοφόρων αγγείων.
«Τα ευρήματά μας συνεισφέρουν σε έναν πιο ευρύ χαρακτηρισμό των φύλλων ελιάς που προέρχονται από την Ισπανία και την Ελλάδα […] με τα φυτοχημικά και βιολογικά δεδομένα να υποδεικνύουν πιθανή χρήση τους ως υψηλά εκχυλίσματα αντιοξειδωτικών με πιθανό αντίκτυπο στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης», έγραψε η ερευνητική ομάδα.
Γιατί τέτοια διαφορά;
Οι ερευνητές πιστεύουν η διαφορά στη χημική σύσταση είναι πιθανόν να οφείλεται στις διαφορές του κλίματος και τις περιοχές καλλιέργειας μεταξύ της Ισπανίας και της Ελλάδας. Επομένως, η ερευνητική ομάδα είπε πως είναι απαραίτητο να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τον τύπο του φύλλου ελιάς που χρησιμοποιείται κατά την παραγωγή θεραπευτικών μέσων.
«Κατά τον προσδιορισμό των φυτών, η περιεκτικότητα σε στοιχεία έχει εξεταστεί μεμονωμένα, σκεπτόμενοι μόνο τη συμβολή του αντίστοιχου στοιχείου στο φυτό και στον ανθρώπινο οργανισμό σε σύγκριση με τις συνιστώμενες ημερήσιες προσλήψεις και τα ημερήσια επιτρεπτά όρια», έγραψαν οι ερευνητές.
Από τη στιγμή που οι ελιές καλλιεργούνται και σε άλλα μέρη του κόσμου, περιλαμβανομένης της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, είναι σημαντικό να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα των ενώσεων στα φύλλα ελιάς που έχουν μαζευτεί από αυτές τις χώρες επίσης, σημείωσε η ομάδα.
Της Amie Dahnke
