Ο μικρός ορειβάτης, που ξεκίνησε να σκαρφαλώνει σε κορυφές από την ηλικία των 3 ετών, ακολουθώντας τη μητέρα του στη δουλειά της, έγινε φέτος ο νεότερος Βρετανός που κατακτά το βουνό των θεών.
Ο Φράνκι ΜακΜίλαν, 7 ετών, σκαρφαλώνει τακτικά τα βουνά στη Λίμνη Ντίστρικτ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τη μαμά του, Μπάσια ΜακΜίλαν, 39 ετών, η οποία τον έβαλε στο άθλημα από μικρό παιδί.
Ο Φράνκι ανέβηκε στο Σκάφελ Πάικ σε ηλικία μόλις 4 ετών και σε όλα τα 214 Γουέινραϊτ στο Εθνικό Πάρκο της Λίμνης Ντίστρικτ.
Αυτόν τον Σεπτέμβριο, ήρθε με τη μητέρα του στην Ελλάδα έχοντας ως στόχο την κορυφή του Ολύμπου, στα 2.918 μ.
Το δίδυμο μητέρας και γιου ανέβηκε μέσα σε δύο ημέρες το βουνό με έναν τοπικό οδηγό, φτάνοντας στην κορυφή στις 2 Σεπτεμβρίου και κατεβαίνοντας στις 3 Σεπτεμβρίου.
Η κα ΜακΜίλαν είχε περάσει μήνες ανταλλάσσοντας μηνύματα και τηλεφωνήματα με τους διοργανωτές της πεζοπορίας, τους οποίους έπρεπε να πείσει ότι ο Φράνκι θα μπορούσε να φτάσει στην κορυφή.
«Είμαι πολύ περήφανος για τον εαυτό μου, είναι το μεγαλύτερο ύψος που έχω φτάσει», δήλωσε ο Φράνκι, που κατάγεται από το Γκόσφορθ της Κάμπρια.
«Στην αναρρίχηση μού αρέσει που περνάω χρόνο με την οικογένειά μου, βγαίνω στην ύπαιθρο, κοιτάζω τη θέα και βρίσκω θησαυρούς. Αλλά πάνω απ’ όλα μου αρέσει το σκαρφάλωμα των βράχων.»
Οι φίλοι του Φράνκι στο σχολείο τον σέβονται και τον θεωρούν καταπληκτικό, όπως λέει ο ίδιος. Τον παρακολούθησαν στην τηλεόραση και τον συνεχάρησαν για το επίτευγμά του.
«Δεν τους αρέσει να σκαρφαλώνουν σε βουνά όσο σε εμένα, γιατί τα πόδια τους κουράζονται, αλλά εμένα μου αρέσει», είπε.
«Θα ήθελα να ανέβω στην κορυφή του Έβερεστ, αλλά είμαι πολύ μικρός, οπότε ίσως μπορέσω να ανέβω στο όρος Ουράνιο Τόξο στο Περού ή στο Τουμπκάλ στο Μαρόκο ή στο Στρατόπεδο Βάσης του Έβερεστ, αν με αφήσει η μαμά μου.»
Η κα ΜακΜίλαν, επαγγελματίας οδηγός βουνού, «ανησυχεί λίγο» για το αν θα τα καταφέρει ή όχι.
«Αλλά με έκανε περήφανη – δεν υπήρξε ούτε ένα δευτερόλεπτο που να παραπονέθηκε ή να ήθελε να ξεκουραστεί», είπε, προσθέτοντας ότι «αν μη τι άλλο, ήταν καλύτερος από μένα».
«Απλώς ρουφούσε την εμπειρία – μερικές φορές ακόμη και ο οδηγός έπρεπε να του πει να επιβραδύνει.
»Τα πήγε πάρα πολύ καλά.
»Είναι τόσο ξεχωριστό.»
Από τότε που ήταν μικρός, η μητέρα του πάντα του έλεγε ότι μια μέρα θα μετακινούσε βουνά.
«Ήξερα ότι μπορούσε να το κάνει, βέβαια ανησυχούσα, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος», είπε η κα Μακμίλαν. «Αλλά όταν φτάσαμε στην κορυφή, ήμουν τόσο περήφανη.
»Ήταν μια πολύ χαρούμενη εμπειρία να τον βλέπω να αγγίζει την κορυφή μετά από όλο τον προγραμματισμό και τις ανησυχίες.»
Στη δουλειά της πηγαίνει ανθρώπους στις κορυφές της Λίμνης Ντίστρικτ. Λέει ότι ο Φράνκι πάντα ήθελε να πάει μαζί της.
«Ο Φράνκι πάντα με έβλεπε να ανεβοκατεβαίνω και πάντα ήθελε να έρθει μαζί μου. Όταν ήταν τριών ετών, τον πήρα», είπε η κα ΜακΜίλαν.
«Και το έκανε μόνος του. Νόμιζα ότι θα γύριζε πίσω, αλλά έφτασε μέχρι την κορυφή και από τότε ζητάει όλο και περισσότερα.
«Ήθελε να πάει να παίξει ποδόσφαιρο αφού ανεβήκαμε στο Σκάφελ Πάικ.»
Η τελική ανάβαση στον Όλυμπο είναι πολύ «τεχνική», αλλά η κα ΜακΜίλαν λέει ότι αυτό ήταν που ενθουσίασε περισσότερο τον Φράνκι.
«Προσπαθήσαμε να βρούμε κάτι όσο το δυνατόν υψηλότερο, αλλά εντός του ορίου», είπε. «Τα 2.500 μέτρα θεωρούνται ένα καλό αρχικό υψόμετρο για την ανάβαση.»
Σε αυτή την ηλικία, αυτό ήταν το υψηλότερο σημείο που μπορούσαν να πάνε, αλλά ο Φράνκι πραγματικά απολαμβάνει τα τεχνικά μέρη της αναρρίχησης.
«Το τελευταίο χιλιόμετρο είναι πολύ τεχνικό στον Όλυμπο και ήταν πολύ ενθουσιασμένος με αυτό το κομμάτι, καθώς είναι μια σχεδόν κάθετη ανάβαση όπου χρειάζονται τα σχοινιά», είπε η μητέρα του.
Τώρα που ο Όλυμπος έχει κατακτηθεί, ο Φράνκι έχει στρέψει την προσοχή του στο όρος Τουμπκάλ στο Μαρόκο – με απώτερο στόχο να κατακτήσει μια μέρα το Έβερεστ.
«Ρωτούσε πότε είναι οι επόμενες σχολικές διακοπές για την επόμενη περιπέτειά του», είπε η κα ΜακΜίλαν. «Και έφτιαξε μια λίστα με τα μέρη που θέλει να πάει: Μαρόκο, Νεπάλ, Περού και Εκουαδόρ.»
«Έτσι, είτε θα είναι το Μαρόκο τον Νοέμβριο είτε θα περιμένουμε μέχρι τον Απρίλιο για να δοκιμάσουμε το Στρατόπεδο Βάσης του Έβερεστ.»
Το τελευταίο ταξίδι δεν είναι εύκολη υπόθεση, καθώς περιλαμβάνει 15 ημέρες περπάτημα.
«Νομίζω ότι έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι και τεχνικά θα μπορέσει να το κάνει και αυτό θα είναι πιο κοντά στο όνειρό του – οπότε θα δούμε», είπε η μητέρα του.
Της/Του SWNS
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
