Σχολιασμός
Γράφει ο Ντόναλντ Τζ. Τραμπ
Ως υποψήφιος, η νούμερο ένα υπόσχεση του Τζο Μπάιντεν ήταν να «ενώσει» την Αμερική. Αλλά στους πρώτους μήνες του ως πρόεδρος, η προτεραιότητά του υπήρξε να χωρίσει την χώρα μας βάσει φυλής και φύλου σε κάθε στιγμή.
Δεν υπάρχει καθαρότερο παράδειγμα από την νέα προσπάθεια της διοίκησης Μπάιντεν που στοχεύει στην κατήχηση των μαθητών της Αμερικής με κάποιες από τις πιο τοξικές και αντιαμερικανικές θεωρίες που έχουν ποτέ συλληφθεί. Είναι ζωτικής σημασίας για τους Αμερικανούς να κατανοήσουν τι θα κάνει αυτό το πρόγραμμα, τι το καθοδηγεί και, ακόμα πιο σημαντικό, το πως μπορούμε να το σταματήσουμε.
Για δεκαετίες, η κατηγορούσα την Αμερική Αριστερά προωθεί ανηλεώς μια εικόνα της Αμερικής που παρουσιάζει την ιστορία μας, τον πολιτισμό, τις παραδόσεις, και τα ιδρυτικά μας έγγραφα υπό ένα φως που είναι το πιο αρνητικό που θα μπορούσε να υπάρξει. Παρ΄ όλα αυτά, τα πρόσφατα χρόνια, αυτή η βαθιά αφύσικη προσπάθεια έχει προχωρήσει από το να λέει στα παιδιά ότι η ιστορία τους είναι κακή και διαβολική στο να λέει στους Αμερικανούς ότι οι ίδιοι είναι κακοί.
Σε σχολικές αίθουσες ανά την χώρα, οι μαθητές βρίσκονται υπό ένα νέο πρόγραμμα μαθημάτων που έχει σχεδιαστεί για να κάνει πλύση εγκεφάλου σε αυτούς με το γελοίο αριστερό δόγμα γνωστό ως «κριτική θεωρία φυλής». Το κύριο στοιχείο αυτού του στρεβλωμένου δόγματος είναι ότι αντιτίθεται πλήρως στα πάντα που οι φυσιολογικοί Αμερικανοί κάθε χρώματος θα επιθυμούσαν να διδάξουν στα παιδιά τους.
Αντί να βοηθά τους νέους ανθρώπους να ανακαλύψουν ότι η Αμερική είναι το σπουδαιότερο, πιο ανεκτικό, και πιο γενναιόδωρο έθνος στην ιστορία, τους διδάσκει ότι η Αμερική είναι συστημικά κακή και ότι οι καρδιές των ανθρώπων μας είναι γεμάτες μίσος και κακία. Πολύ μακριά από το να μιλάει για το όμορφο όνειρο του π. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ. – ότι τα παιδιά μας «δεν θα πρέπει να κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους» – η κακόβουλη νέα θεωρία της Αριστεράς κηρύσσει ότι το να κρίνεις ανθρώπους από το χρώμα του δέρματός τους είναι στην πραγματικότητα καλή ιδέα.
Το να διδάξεις έστω και σε ένα παιδί αυτά τα μηνύματα διχόνοιας βρίσκεται στο όριο της ψυχολογικής κακοποίησης. Η κατήχηση γενεών παιδιών με αυτές τις ακραίες ιδέες δεν είναι απλώς ανήθικη – είναι ένα πρόγραμμα για εθνική αυτοκτονία. Ωστόσο αυτό είναι ακριβώς αυτό που η διοίκηση Μπάιντεν έχει στηρίξει πρόσφατα με έναν κανονισμό που εκδόθηκε στο Federal Register με στόχο να επιβάλει ένα πρόγραμμα σπουδών εμπνευσμένο από την κριτική θεωρία φυλής στους Αμερικανούς μαθητές.
Ο κανονισμός δηλώνει σαφώς ότι το αποδεδειγμένα λάθος «Πρότζεκτ 1619» της New York Times είναι ένα κίνητρό του. Η Times έχει περιγράψει τον στόχο της προσπάθειάς της ως την «επανεκπαίδευση» των Αμερικανών, και το πρότζεκτ περιλαμβάνει ακόμα και ένα σχέδιο μαθήματος που ενθαρρύνει τους μαθητές να προσπαθούν να «σβήνουν» τμήματα της Διακήρυξης Ανεξαρτησίας. Ο κανονισμός του Μπάιντεν επίσης αναφέρει άμεσα έναν αριστερό ακτιβιστή και επικεφαλής παράγοντα της κριτικής θεωρίας φυλής το σχολικό βιβλίο του οποίου γράφει: «Η μοναδική θεραπεία για παλιότερες διακρίσεις είναι να γίνουν διακρίσεις στο παρόν. Η μοναδική θεραπεία για τις διακρίσεις του παρόντος είναι μελλοντικές διακρίσεις.»
Αυτό είναι που θέλει να διδάξει στα παιδιά της Αμερικής η διοίκηση Μπάιντεν.
Ο κανόνας του υπουργείου Εκπαίδευσης πηγάζει από μια εκτελεστική εντολή που ο Μπάιντεν υπέγραψε την πρώτη μέρα του στο αξίωμα. Η εντολή του Μπάιντεν κατήργησε την Προεδρική Συμβουλευτική Επιτροπή 1776 που είχα δημιουργήσει για να τιμήσω τις ιδρυτικές αρχές της Αμερικής, και αναίρεσε μια εκτελεστική δράση που είχα πάρει για να σταματήσω την επιβολή αυτών των διεφθαρμένων θεωριών επί ομοσπονδιακών υπαλλήλων σε εκπαιδευτικά σεμινάρια εργατικού δυναμικού.
Ευτυχώς, οι περισσότεροι Αμερικανοί αντιτίθενται σε αυτήν την παράνοια. Η Αριστερά κατάφερε να μην υποστεί συνέπειες για αυτό έως τώρα μόνο επειδή δεν έδιναν προσοχή αρκετοί γονείς και δεν μιλούσαν ενάντια σε αυτό. Αλλά αυτό γρήγορα αλλάζει. Από την κομητεία Λόουντον, Βα., έως το Κουπερτίνο, Καλιφ., γονείς αρχίζουν να κάνουν τις φωνές τους να ακούγονται κατά της αριστερής πολιτιστικής επανάστασης. Αυτό που χρειάζονται τώρα είναι ένα σχέδιο για την σταματήσουν πραγματικά.
Παρακάτω είναι οι μεταρρυθμίσεις που κάθε γονέας στην Αμερική που ανησυχεί για αυτό πρέπει να απαιτήσει.
Πρώτον, κάθε πολιτειακό κοινοβούλιο θα πρέπει να ψηφίσει να απαγορευτεί τα δολάρια των φορολογουμένων να χρηματοδοτούν μια διεύθυνση εκπαίδευσης ή χώρο εργασίας που διδάσκει κριτική θεωρία φυλής, που εγγενώς παραβιάζει υπάρχοντες νόμους κατά της διάκρισης. Εμπνευσμένοι από την εκτελεστική εντολή μου του προηγούμενου έτους, η Φλόριδα, Τέξας, Βόρεια Καρολίνα, Οκλαχόμα, και άλλες πολιτείες έχουν ήδη κάνει βήματα για να περάσουν τέτοιους νόμους. Χρειάζεται να συμβεί παντού – και το Κογκρέσο θα πρέπει να προσπαθήσει να καθιερώσει μια ομοσπονδιακή απαγόρευση μέσω νομοθεσίας επίσης.
Δεύτερον, κάθε πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει την δική της Επιτροπή 1776 για να εξετάσει το πρόγραμμα μαθημάτων των δημόσιων σχολείων και να διασφαλίσει ότι οι μαθητές λαμβάνουν μια πατριωτική, υπέρ της Αμερικής εκπαίδευση – και ότι δεν διδάσκονται ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα κακό έθνος.
Τρίτον, οι γονείς έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν ακριβώς τι διδάσκεται στα παιδιά τους. Πέρυσι, πολλοί γονείς είχαν την ευκαιρία να ακούσουν συστηματικά τι διδάσκεται στις τάξεις για πρώτη φορά λόγω της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Καθώς οι μαθητές επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες, οι πολιτείες θα πρέπει να περάσουν νόμους που απαιτούν όλα τα σχέδια μαθήματος να είναι διαθέσιμα στους γονείς – κάθε εργασία, εκπαιδευτικό υλικό, και κείμενο θα πρέπει να αναρτάται σε μια διαδικτυακή πύλη που επιτρέπει στους γονείς να δουν τι διδάσκεται στα παιδιά τους. Επίσης, σε πολλά μέρη, υπάρχουν κανόνες που αποτρέπουν μαθητές από την καταγραφή του τι λένε οι διδάσκοντες στην αίθουσα. Πολιτείες και εκπαιδευτικές διευθύνσεις θα πρέπει να καθιερώσουν ένα «Δικαίωμα στην Καταγραφή».
Τέταρτον, οι γονείς πρέπει να οργανωθούν τοπικά – σε κάθε εκπαιδευτική διεύθυνση στην Αμερική – για να εξαλείψουν τα «Μαθήματα πολιτειακής δράσης» και άλλες εκδοχές της προσπάθειας διαστρέβλωσης των παραδοσιακών μαθημάτων πολιτικής δομής για πολιτική κατήχηση. Το νέο επιχείρημα της Αριστεράς είναι ότι οι «διαχωρισμοί» μας προέρχονται από μια έλλειψη «εκπαίδευσης στην πολιτική δομή» – πρόβλημα που θέλουν να «διορθώσουν» με πολλά επιπλέον χρήματα φορολογουμένων και με έναν επαναπροσδιορισμό της εκπαίδευσης «πολιτικής δομής» στα σχολεία, όπως ακριβώς προσπαθούν να ορίσουν εκ νέου το νόημα της «υποδομής». Τώρα, το Κογκρέσο επεξεργάζεται έναν νόμο $1 δισεκατομμυρίου γνωστό με το όνομα Η Πολιτική Εκπαίδευση Διασφαλίζει την Δημοκρατία. Κανένας Ρεπουμπλικανός δεν θα πρέπει να εμπιστευθεί στην διοίκηση Μπάιντεν ένα δισεκατομμύριο δολάρια για να τα ξοδέψει σε τέτοια προγράμματα. Ακόμα χειρότερα, η νομοθεσία απειλεί να καθιερώσει ένα ντε φάκτο εθνικό πρόγραμμα σπουδών για ιστορία και πολιτική δομή, που στην πραγματικότητα ισοδυναμεί με δωροδοκία πολιτειών για να υιοθετήσουν το αντιαμερικανικό πρόγραμμα σπουδών της Αριστεράς. Είναι το Common Core και πάλι – αλλά πολύ πιο ακραίο. Και όπως για το Common Core, οι γονείς θα πρέπει να ενωθούν για να σταματήσουν αυτήν την καινούρια αρπαγή εξουσίας από το ομοσπονδιακό επίπεδο.
Πέμπτον, κάθε γονέας που δεν συμφωνεί με το υλικό που διδάσκεται στο παιδί του στο δημόσιο σχολείο θα πρέπει να παίρνει αυτόματα ένα κουπόνι, που θα του δίνει την δυνατότητα να επιλέξει ένα διαφορετικό σχολείο. Η κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να κάνει πλύση εγκεφάλου σε μαθητές με αμφιλεγόμενες ιδεολογίες ενάντια στην θέληση των γονέων.
Έκτον, οι πολιτείες χρειάζεται να ανακτήσουν τον έλεγχο των παιδαγωγικών σχολών τους και των σωμάτων πιστοποίησης για να διασφαλίσουν ότι δεν παράγουν ριζοσπαστικοποιημένους διδάσκοντες. Για να είμαστε ειλικρινείς, η συντριπτική πλειοψηφία των διδασκόντων της χώρας μας είναι κάποιοι από τους πιο ανιδιοτελείς και υπέροχους ανθρώπους που υπάρχουν – αλλά δυστυχώς, πολλοί έχουν αποφοιτήσει από εξαιρετικά μεροληπτικές παιδαγωγικές σχολές και ίσως δεν αντιλαμβάνονται καν τον βαθμό στον οποίον αριστερή ιδεολογία έχει εμποτίσει το πρόγραμμα σπουδών τους. Οι πολιτείες θα πρέπει να ιδρύσουν εναλλακτικά σώματα που μπορούν να πιστοποιούν εξαίρετους διδάσκοντες που γνωρίζουν πως να μεταδώσουν μια αίσθηση αγάπης για την Αμερική. Οι εκπαιδευτικές διευθύνσεις μπορούν μετά να κάνουν προτεραιότητα να προσλαμβάνουν διδάσκοντες με αυτές τις πιστοποιήσεις, ειδικά για την Γλώσσα, ιστορία, και κοινωνικές σπουδές. Οι πολιτείες θα μπορούσαν ακόμα και να ιδρύσουν τις δικές τους εκδοχές του Teach for America για να βάλουν παθιασμένους και πατριωτικούς νέους ανθρώπους στις αίθουσές τους.
Τελικά, οι πολιτείες χρειάζεται να σπάσουν το μονοπώλιο μονιμότητας στα δημόσια σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η μονιμοποίηση αρχικά υποτίθεται ότι ήταν για να προστατεύσει ικανούς διδάσκοντες από το να υφίστανται αδικαιολόγητη πολιτική επιρροή. Έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό προστασίας των ανίκανων διδασκόντων που οι ίδιοι ασκούν αδικαιολόγητη πολιτική επιρροή στα παιδιά μας. Οι εκπαιδευτικοί που αποξενώνουν τα παιδιά από την ίδια τους την χώρα δεν θα πρέπει να προστατεύονται με μονιμοποίηση εφ’ όρου ζωής. Θα πρέπει να απελευθερώνονται ώστε να ακολουθήσουν μια καριέρα πολιτικού ακτιβιστή.
Μην απατάσθε: Το κίνητρο πίσω από όλη αυτήν την αριστερή τρέλα είναι να συκοφαντήσουν και να εξαλείψουν τα μεγαλύτερα εμπόδια στην θεμελιώδη μεταμόρφωση της Αμερικής. Για να επιτύχουν στην ακραία ατζέντα τους, οι ριζοσπάστες γνωρίζουν ότι θα πρέπει να καταργήσουν την στενή μας σύνδεση με το Σύνταγμα, την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, και περισσότερο από όλα, την ίδια την ταυτότητα των Αμερικανών ως ελεύθερου, υπερήφανου, και αυτοκυβερνώμενου λαού. Η Αριστερά γνωρίζει ότι αν μπορέσουν να διαλύσουν την εθνική μας μνήμη και ταυτότητα, θα μπορέσουν να κερδίσουν τον απόλυτο πολιτικό έλεγχο που επιθυμούν σφοδρά.
Ένα έθνος είναι μόνο τόσο δυνατό όσο το πνεύμα του. Για τα παιδιά μας, πρέπει να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά.
Από το RealClearWire.
Ο Ντόναλντ Τζ. Τραμπ ήταν ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως τις απόψεις της Epoch Times.
