Του Jeff Minick
Μετάφραση: Αλία Ζάε
Παίρνοντας συνέντευξη από τον Νέιτ, έναν έξυπνο 20χρονο, ξαφνιάστηκα ακούγοντάς τον να μου λέει: «Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, βαριόμουν παίζοντας συνέχεια βιντεοπαιχνίδια και προσπάθησα να σκεφτώ τρόπους να πλουτίσω και να έχω μια άνετη ζωή. Μια μέρα όμως κατάλαβα ότι δεν ήταν η άνεση αυτό που πραγματικά ήθελα. Αυτό που ήθελα ήταν μια δύσκολη ζωή, γεμάτη προκλήσεις.»
Τα τελευταία δυο χρόνια, για να εκπληρώσει τον στόχο του, ο Νέιτ ταξιδεύει σε όλη τη χώρα μαζί με μια ομάδα θρήσκων νέων, δίνοντας ομιλίες σε διάφορες εκκλησίες και πραγματοποιώντας εργαστήρια για εφήβους. Έχει αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά να γίνει κληρικός ή ιεραπόστολος.
Η επιθυμία του για μια ζωή γεμάτη προκλήσεις μου έφερε ποικίλες σκέψεις στο μυαλό, όπως το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούν τις ανέσεις και τις ευκολίες της σύγχρονης ζωής και θέλουν να νιώθουν ασφάλεια. Θέλουν ένα ωραίο σπιτικό, καλό φαγητό και χρήματα στην τράπεζα.
Για ορισμένους όμως η άνεση έχει πάρει την έννοια του αράγματος μπροστά από την τηλεόραση κάθε βράδυ, του να παίζουν παιχνίδια στις οθόνες τους ή να πίνουν τη μία μπύρα μετά από την άλλη. Η ευχαρίστηση και η άνεση γίνονται μέσα απόδρασης από τη δουλειά και τις υποχρεώσεις, σαν ένα είδος αναισθητικού ή υποκαθιστούν πιο απαιτητικές δραστηριότητες.
Από την άλλη, οι δυσκολίες και οι προκλήσεις είναι μέρος της ζωή ανθρώπινης ζωής και όλοι έχουμε το μερίδιό μας. Κάθε ενήλικος έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον μια ερωτική απογοήτευση ή οικονομικές δυσχέρειες ή τον θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου, συγγενή ή φίλου. Οι δυσκολίες συνήθως έρχονται χωρίς να τις επιδιώκουμε.
Φυσικά, δεν συνδέονται όλες οι προκλήσεις με αρνητικά γεγονότα. Μπορεί να πρόκειται για το πρώτο μας μωρό ή το ξεκίνημα μιας μικρής επιχείρησης. Ακόμα κι έτσι όμως, η αδρεναλίνη μας ανεβαίνει και το μυαλό μας δουλεύει υπερωρίες!
Για πολλούς, το να νιώσουν έστω και για λίγο άνεση και ασφάλεια συνιστά από μόνο του μια πρόκληση. Παραδείγματος χάριν, ένας πατέρας με δυο παιδιά, που δουλεύει υπερωρίες και πρέπει να φροντίζει και μια άρρωστη σύζυγο, σίγουρα ονειρεύεται τη μέρα που το Σαββατοκύριακο θα σημαίνει γι’ αυτόν πραγματικά ξεκούραση κι όχι επιπλέον υποχρεώσεις.
Ή ένας άνθρωπος που έχει παλέψει και δουλέψει προκειμένου να δραπετεύσει από τη φτώχεια και τις δυσχέρειες της παιδικής του ηλικίας, να αφήσει την υποβαθμισμένη γειτονιά του όπου η εγκληματικότητα είναι σε υψηλά επίπεδα και να αποκτήσει ένα όμορφο σπίτι σε μια καλή περιοχή, ίσως νιώθει ότι έχει αντιμετωπίσει αρκετές προκλήσεις και δυσκολίες στη ζωή του.
Ο κατάλογος των δυσκολιών της ζωής δεν έχει τέλος. Οι παλιοί έλεγαν «Να προσεύχεσαι να μη σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις», εννοώντας ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπομείνει πάρα πολλά βάσανα αν χρειαστεί – μακάρι να μη χρειαστεί να τα περάσει όλα. Κάποιοι αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τις δυσκολίες, κάποιοι προσπαθούν να τις αποφύγουν. Οι περισσότεροι πιστεύω ότι τις αντιμετωπίζουν. Ωστόσο, καταλαβαίνω αυτό που ήθελε να πει ο Νέιτ. Το όραμά του μου θύμισε τα λόγια του Πάπα Βενέδικτου ΙΔ’: «Ο κόσμος σου προσφέρει άνεση, αλλά εσύ δεν γεννήθηκες για να ζήσεις άνετα. Γεννήθηκες για να κάνεις σπουδαία πράγματα.»
Το να επιδιώκουμε να πραγματώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό είναι σίγουρα ένας αξιόλογος στόχος. Ίσως πολλοί από εσάς έχετε επίσης τον ίδιο στόχο. Αν προσπαθείτε να κάνετε τον τόπο σας ένα καλύτερο μέρος, αν εργάζεστε επαγγελματικά ή εθελοντικά για έναν ανώτερο σκοπό, αν πασχίζετε να μεγαλώσετε τα παιδιά σας με αρχές για να γίνουν καλοί άνθρωποι, αν είστε έντιμος και ευγενής, τότε έχετε εγκαταλείψει την άνεση και έχετε αποδεχτεί την πρόκληση.
Οι προκλήσεις έχουν τις δυσκολίες τους, αλλά πιστεύετε ότι η ευτυχία βρίσκεται στην ευκολία; Συνήθως όχι. Η άνεση μας οδηγεί στη νωθρότητα. Ένα απλό παράδειγμα είναι η ‘εισβολή’ του νεογέννητου στη ζωή ενός ζευγαριού. Πριν από την εμφάνισή του, οι γονείς του θα κοιμούνταν ήσυχα τη νύχτα και θα έβγαιναν μόνοι ή με τους φίλους τους αρκετά συχνά. Θα άφηναν όμως ποτέ το μωρό τους για χάρη της πρότερης καλοπέρασή τους; Μάλλον όχι.
Όσο για τον Νέιτ… φαντάζομαι πως, ότι δρόμο και να επιλέξει, δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ για δυσκολίες – θα τον βρουν αυτές!
Ο Τζεφ Μίνικ ζει στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Έχει γράψει δυο μυθιστορήματα («Αμάντα Μπελ» και «Σκόνη στα φτερά τους») και δυο βιβλία με μη μυθιστορηματικό περιεχόμενο («Μαθαίνοντας καθ’ οδόν» και «Οι ταινίες κάνουν τον άνθρωπο»).
