ΚEΙΠ ΚΑΝAΒΕΡΑΛ, ΦΛOΡΙΝΤΑ – Επιστήμονες έχουν επιβεβαιώσει μια σπηλιά στην Σελήνη, πολύ κοντά στο σημείο που ο Νιλ Άρμστρονγκ και ο Μπαζ Όλντριν προσγειώθηκαν 55 χρόνια πριν, και υποπτεύονται πως υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από μελλοντικούς αστροναύτες.
Ομάδα με Ιταλική καθοδήγηση ανέφερε την Δευτέρα πως υπάρχουν στοιχεία αρκετά μεγάλης σπηλιάς με πρόσβαση από γνωστό πολύ βαθύ λάκκο στην σελήνη. Βρίσκεται στην Θάλασσα της Ηρεμίας (Sea of Tranquility – Mare Tranquillitatis), μόλις 400 χιλιόμετρα από το σημείο προσγείωσης του Απόλλο 11.
Ο λάκκος, όπως και πάνω από 200 άλλοι που έχουν ανακαλυφθεί εκεί, δημιουργήθηκε από την κατάρρευση μιας σήραγγας που δημιουργήθηκε από λάβα.
Ερευνητές ανέλυσαν μετρήσεις ραντάρ από το ρομποτικό διαστημόπλοιο, Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA, και σύγκριναν τα αποτελέσματα με τους σήραγγες λάβας στην Γη. Τα ευρήματα τους εμφανίστηκαν στο περιοδικό Nature Astronomy.
Τα δεδομένα του ραντάρ αποκαλύπτουν μονάχα το αρχικό κομμάτι της υπόγειας κοιλότητας, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Εκτιμούν πως είναι τουλάχιστον 40 μέτρα σε φάρδος και δεκάδες μέτρα σε μήκος, μπορεί και περισσότερο.
«Οι σεληνιακές σπηλιές παραμένουν ένα μυστήριο για πάνω από 50 χρόνια. Επομένως ήταν πολύ συναρπαστικό να μπορέσουμε επιτέλους να αποδείξουμε την ύπαρξη μίας», έγραψαν σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου οι Λεονάρντο Καρέρ και Λορέντζο Μπρουτζόνε του Πανεπιστημίου του Τρέντο.
Οι περισσότεροι λάκκοι φαίνεται να βρίσκονται στις αρχαίες πεδιάδες λάβας του φεγγαριού, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν και μερικές στον νότιο πόλο της σελήνης, το σημείο που σχεδιάζουν να προσγειωθούν οι αστροναύτες της NASA αργότερα αυτή τη δεκαετία. Οι μόνιμα σκιεροί κρατήρες εκεί πιστεύεται πως περιέχουν παγωμένο νερό το οποίο θα μπορούσε να παρέχει πόσιμο νερό και καύσιμο για τους πυραύλους.
Κατά την διάρκεια του προγράμματος Απόλλο της NASA, 12 αστροναύτες προσγειώθηκαν στην Σελήνη, ξεκινώντας με τον Άρμστρονγκ και τον κ. Όλντριν στης 20 Ιουλίου, 1969.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν πως θα μπορούσαν να υπάρχουν εκατοντάδες λάκκοι στο φεγγάρι και χιλιάδες σήραγγες λάβας. Τέτοια μέρη μπορούν να χρησιμεύσουν ως φυσικά καταφύγια για τους αστροναύτες, προστατεύοντας τους από τις κοσμικές ακτίνες και την ηλιακή ακτινοβολία όπως επίσης και από χτυπήματα μικρομετεωριτών. Το χτίσιμο κατοικιών από το μηδέν θα ήταν πολύ πιο χρονοβόρο και δύσκολο, ακόμα και αν λάβουμε υπόψιν την πιθανή ανάγκη για ενίσχυση των τοιχωμάτων των σπηλιών για την αποφυγή κατάρρευσης, είπε η ομάδα.
Πέτρες και άλλα υλικά μέσα στις σπηλιές – αναλλοίωτα από τις σκληρές συνθήκες της επιφάνειας ανά τους αιώνες – μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα πως εξελίχθηκε το φεγγάρι, ειδικά περιλαμβάνοντας την ηφαιστειακή του δραστηριότητα.
Tης Marcia Dunn
