Η παρακολούθηση σεμιναρίων που εμπνέουν τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να συλλογιστούν το δέος, την ευγνωμοσύνη και την καλοσύνη μπορεί να προωθήσει διαρκείς βελτιώσεις στα αποτελέσματα της ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη και η συναισθηματική εξάντληση, αναφέρουν οι ερευνητές μετά τη διεξαγωγή κλινικής δοκιμής.
Η γρήγορη, καθημερινή παρέμβαση που δοκίμασαν παρέχει έναν έγκαιρο και οικονομικά αποδοτικό τρόπο για την αντιμετώπιση της επαγγελματικής εξουθένωσης των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, η οποία κλιμακώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID.
«Η συναισθηματική εξάντληση ήταν άσχημη μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης ακόμη και πριν από την πανδημία, και είναι χειρότερη τώρα», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Μπράιαν Σέξτον (Bryan Sexton), διευθυντής του Κέντρου Ασφάλειας και Ποιότητας Υγείας του Πανεπιστημίου Duke.
«Το ζήτημα αυτό επηρεάζει όχι μόνο τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και τους ασθενείς. Υπάρχει σαφώς ανάγκη για προσβάσιμες, τεκμηριωμένες προσεγγίσεις που να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα».
Για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Public Health αυτόν τον μήνα, ο Σέξτον και οι συνεργάτες του ανέλυσαν το περιεχόμενο μιας ποικιλίας παρεμβάσεων που βοηθούν τους ανθρώπους να ανακάμψουν μετά από συναισθηματικές αναταραχές.
Η ουσία αυτών των προσεγγίσεων είναι η αναγνώριση των δυσκολιών, ενώ παράλληλα ωθούν τους ανθρώπους να βγουν από τις μελαγχολικές σκέψεις, κατευθύνοντάς τους να σκέφτονται ή να ενεργούν με θετικούς τρόπους, όπως ο εντοπισμός προσωπικών λόγων ευγνωμοσύνης, η προσφορά καλοσύνης προς τους άλλους ή η ανάκληση στιγμών που προκαλούν δέος, όπως όμορφες σκηνές από τη φύση.
«Το ονομάζουμε δεξιότητες, όχι χάπια», δήλωσε ο Σέξτον.
Οι περισσότερες από αυτές τις παρεμβάσεις τείνουν να είναι μακροχρόνιες και κουραστικές, καθιστώντας δύσκολη την παρακολούθηση για τους ανθρώπους που είναι ήδη εξαντλημένοι. Η ομάδα του Σέξτον τελειοποίησε τις στοχαστικές δραστηριότητες σε ενότητες διάρκειας δύο έως επτά λεπτών, στις οποίες οι συμμετέχοντες συμμετείχαν στα τηλέφωνά τους καθημερινά για 10 ημέρες.
«Θέλαμε η παρέμβασή μας να παρέχει μικρά, απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι και να έχουν άμεσο όφελος», δήλωσε. «Ο στόχος μας ήταν να το περιορίσουμε στο ελάχιστο δυνατό και να εξακολουθήσουμε να έχουμε αντίκτυπο».
Οι ερευνητές δοκίμασαν την παρέμβαση -που ονομάζεται WISER (Web-based Implementation for the Science of Enhancing Resilience) («Εφαρμογή με βάση τον Παγκόσμιο Ιστό για την Επιστήμη της Ενίσχυσης της Ανθεκτικότητας»)- σε περίπου 480 εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Τοποθέτησαν τυχαία τους συμμετέχοντες σε μια ομάδα που έλαβε την παρέμβαση αμέσως ή σε μια δεύτερη ομάδα που περίμενε δύο εβδομάδες. Η ομάδα αναμονής χρησίμευσε ως μέτρο σύγκρισης για να μετρηθεί πώς ανταποκρίθηκε η ομάδα παρέμβασης μετά από μία εβδομάδα.
Κάθε βράδυ στις 7 μ.μ., οι συμμετέχοντες λάμβαναν ένα μήνυμα κειμένου με το εκπαιδευτικό βίντεο της ημέρας, το οποίο περιελάμβανε απλές και ενδιαφέρουσες συλλογιστικές δραστηριότητες διάρκειας μικρότερης των 10 λεπτών. Κάθε ενότητα περιλάμβανε μια προτροπή για να κάνουν τρία καλά πράγματα, ενώ άλλες ενότητες περιλάμβαναν δραστηριότητες για την καλλιέργεια του δέους ή της ευγνωμοσύνης, την εκτέλεση πράξεων καλοσύνης ή την ενίσχυση των σχέσεων.
Ο ερευνητής αξιολόγησε κατά πόσον η παρέμβαση επηρέασε τη συναισθηματική εξάντληση, τα καταθλιπτικά συμπτώματα, την ενσωμάτωση της επαγγελματικής ζωής, την ευτυχία, τη συναισθηματική ευημερία και τη συναισθηματική αποκατάσταση.
Κατά την ανάλυση, πέντε από τα έξι αποτελέσματα της ευημερίας σημείωσαν βελτίωση μετά από μία εβδομάδα και όλα τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν μετά από ένα, έξι και 12 μήνες.
«Αυτές οι ενότητες αποδεικνύουν ότι λίγα λεπτά την ημέρα μπορούν να έχουν τεράστιο αντίκτυπο», δήλωσε ο Σέξτον. «Είναι να κάνουν τους ανθρώπους να σταματήσουν και να σκεφτούν το καλό, ή το ελπιδοφόρο, ή το ευγνώμων και εμπνευσμένο, ή το εντυπωσιακό».
«Το να θυμηθείς κάτι που προκαλεί δέος, όπως ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ή το τι έκανε ένας παππούς ή ένας μέντορας ή ένας προπονητής γι’ αυτούς που σε κάνει να νιώθεις ευγνωμοσύνη – αυτές είναι οδηγίες που δεν προκαλούν εκνευρισμό και που πραγματικά βοηθούν πολύ τους ανθρώπους να αναζωογονηθούν. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι είναι απλές και εφαρμόζονται εύκολα, με ελάχιστο χρόνο και χωρίς κόστος».
Το National Institute of Child Health and Human Development (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης) και η Agency for Healthcare Research and Quality (Υπηρεσία Έρευνας και Ποιότητας στην Υγεία) χρηματοδότησαν αυτό το έργο.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά από το Πανεπιστήμιο Duke. Αναδημοσιεύθηκε μέσω του Futurity.org με άδεια Creative Commons 4.0.
Της Sarah Avery
