Σχολιασμός
Από τον John Mac Ghlionn
Ενημέρωση μετάφρασης: 21 Ιουλίου 2021
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το Great Reset (Μεγάλη Επανεκκίνηση); Είστε υπέρ αυτού, ή εναντίον; Από τη μία πλευρά, υπάρχουν εκείνοι που το βλέπουν ως μια δύναμη για το καλό, μια απαραίτητη επανεκκίνηση για την ανθρωπότητα. Αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους κλίνουν προς τα αριστερά και πιθανότατα απολαμβάνουν να διαβάζουν την Guardian, το βλέπουν ως έναν τρόπο αντιμετώπισης δραματικών επιπτώσεων κλιματικής αλλαγής και των συνολικών επιπτώσεων του καπιταλισμού.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άνθρωποι που ασκούν σκληρή κριτική. Θεωρούν την Επανεκκίνηση ως μια υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα. Δεν είναι τίποτα άλλο από μια ξεδιάντροπη προσπάθεια για εξουσία. Οι χειριστές των μαριονετών, προειδοποιούν, επιδιώκουν να ληστέψουν την ικανότητα αυτενέργειάς μας. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο;
Πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, είναι σημαντικό να τεθεί ένα σημαντικό ερώτημα: Τι είναι τέλος πάντων αυτή η Μεγάλη Επανεκκίνηση; Η Washington Post θα μας έλεγε ότι η δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι. Στην πραγματικότητα, όμως, πεθαίνει στο Νταβός. Αυτή η πρόταση μπορεί να ακούγεται φθηνή, ακόμη και συνωμοτική, αλλά δεν είναι. Λάβετε υπ’ όψιν τα ακόλουθα:
«Καλώς ήλθατε στο έτος 2030. Καλώς ήλθατε στην πόλη μου ― ή μάλλον θα έπρεπε να πω, “στην πόλη μας”; Δεν έχω τίποτα. Δεν έχω αυτοκίνητο. Δεν έχω σπίτι. Δεν έχω συσκευές ή ρούχα. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά έχει νόημα για εμάς σε αυτήν την πόλη. Όλα όσα στο παρελθόν θεωρούσατε προϊόντα, έχουν πλέον γίνει υπηρεσία.»
Αυτές δεν είναι γραμμές από ένα μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ. Όχι, προέρχονται απευθείας από ένα άρθρο που γράφτηκε από την Ίντα Όκεν, συνεργάτιδα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Κάθε χρόνο, τα μέλη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, πολλά από τα οποία είναι πολιτικοί υψηλού επιπέδου και παράγοντες των τεχνολογικών κολοσσών (Big Tech), συναντιούνται στο Νταβός. Τι συζητούν;
Τον τελευταίο καιρό, έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στην «κοινωνική δικαιοσύνη», ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για ζητήματα όπως η διανομή πλούτου, οι ευκαιρίες απασχόλησης και φυσικά, το προνόμιο ή η έλλειψη αυτoύ. Πέρυσι, ο Μαρκ Ντούμπα, που είναι μέλος του Φόρουμ, έγραψε ένα πολύ εντυπωσιακό άρθρο. Υποστηρίζει ότι η Επανεκκίνηση θα πρέπει να «τοποθετεί την κοινωνική δικαιοσύνη στο κέντρο». Επιπλέον, «ο πλούτος», σύμφωνα με τον παθιασμένο συγγραφέα, «πρέπει να αναδιανεμηθεί ευρύτερα». Με άλλα λόγια, «ο καπιταλισμός, όπως γνωρίζουμε, πρέπει να μεταρρυθμιστεί». Ίσως συμβεί. Ωστόσο, φαίνεται μάλλον παράλογο να πιστεύουμε ότι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που αποτελείται κυρίως από εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους (ο Μπιλ Γκέιτς είναι σύμβουλος, όπως και ο Έρικ Σμιτ, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Google), είναι ο καταλληλότερος οργανισμός για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων ανισοτήτων.
Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο όρος «κοινωνική δικαιοσύνη» είναι μια έννοια που μπορεί να αλλάξει. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει σχεδόν το οτιδήποτε. Όπως σημείωσε πρόσφατα ο συγγραφέας Κόλιν Τέρφις, ο όρος είναι «αναμφισβήτητα μια μορφή μηδενισμού: Δεν πιστεύει πραγματικά σε τίποτα, εκτός από την εγκυρότητα των διαλεκτικών επιχειρημάτων του ως το μοναδικό μέσο για την επίτευξη μιας δίκαιης κοινωνικής δομής και κοινωνικής βελτίωσης γενικότερα».
Δεν πρέπει να είστε φανατικός οπαδός του QAnon για να αμφισβητείτε τον σκοπό της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Εξάλλου, είχαμε ήδη μια Μεγάλη Επανεκκίνηση, με τη μορφή μιας θανατηφόρας πανδημίας. Οι ειδικοί που μας έδειξαν τον δρόμο ― άνθρωποι όπως ο Φάουτσι και οργανώσεις όπως ο ΠΟΥ ― απέτυχαν. Το πιο σημαντικό είναι ότι μας έλεγαν ψέματα επανειλημμένα. Θυμάστε, πριν από πολλούς μήνες, όταν άνθρωποι όπως ο Μπρετ Γουάινστιν και η Χέδερ Χέινγκ, δύο ειδικοί βιολόγοι, αμφισβήτησαν την προέλευση του ιού; Επικρίθηκαν και γελοιοποιήθηκαν, ανελέητα. Δύο υψηλά καταρτισμένοι επιστήμονες είχαν το θάρρος να αμφισβητήσουν το γενικό αφήγημα και γι’ αυτό λογοκρίθηκαν, κυριολεκτικά.
Πέρυσι, ο Κλάους Σβαμπ, ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, έγραψε ένα μάλλον σοκαριστικό άρθρο που περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους θα πραγματοποιηθεί η Μεγάλη Επανεκκίνηση. Η συμμετοχή είναι απαραίτητη. Δεν μπορείτε να εξαιρεθείτε.
«Κάθε χώρα, από τις Ηνωμένες Πολιτείες έως την Κίνα, πρέπει να συμμετέχει» και «κάθε βιομηχανία, από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έως την τεχνολογία, πρέπει να μετασχηματιστεί». Εν ολίγοις, υποστηρίζει: «Χρειαζόμαστε μια “Μεγάλη Επανεκκίνηση” του καπιταλισμού».
Το συγκεκριμένο άτομο είναι ένας εκατομμυριούχος εξαιρετικά μεγάλης επιρροής, ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στον κόσμο που συζητάει για την καταστροφή του ιδίου πράγματος που τον βοήθησε να γίνει εκατομμυριούχος. Συγχωρέσετε με αν είμαι λίγο μπερδεμένος και περισσότερο από λίγο καχύποπτος. Επίσης, ο καπιταλισμός, για πάρα πολύ καιρό, ήταν μια βρώμικη λέξη. Αυτό είναι επικίνδυνο. Το αντίθετο του καπιταλισμού είναι ο κομμουνισμός, και ξέρουμε σε τι καταλήγει αυτό. Μειωμένες ελευθερίες, λιγότερη προσωπική δύναμη, λιγότερη ελευθερία του λόγου.
Η Μεγάλη Επανεκκίνηση, με πολλούς τρόπους, περιστρέφεται γύρω από την έννοια του ελέγχου. Έλεγχος για το πού πηγαίνετε, τι λέτε, πότε το λέτε και πώς το λέτε. Είναι «κοινωνική δικαιοσύνη» [δηλ. αριστερισμός] με κινεζικά χαρακτηριστικά. Όπως γράφει ο Άντονι Π. Μιούλερ, καθηγητής οικονομικών: «Ο κύριος σκοπός του Φόρουμ είναι παγκόσμιος έλεγχος. Δεν είναι οι κορυφαίες αξίες οι ελεύθερες αγορές και η ατομική επιλογή, αλλά ο κρατικός παρεμβατισμός και ο κολεκτιβισμός».
«Η ατομική ελευθερία», όπως λέει, θα γίνει πράγμα του παρελθόντος. Ακούγεται σαν να βγήκε κατευθείαν από το βιβλίο οδηγιών του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). Καθώς το κινεζικό καθεστώς γνωρίζει πολύ καλά πως τα πειθήνια πλάσματα είναι ευκολότερα στη διαχείριση.
Βιώνουμε άραγε μια περίοδο βαθιάς αλλαγής, στην οποία οι ζωές μας αλλάζουν ριζικά; Μοιάζουμε άραγε με άτυχους βατράχους που βράζουν αργά σε μια κατσαρόλα; Εάν η πρόσφατη πανδημία μάς έχει διδάξει κάτι, είναι ότι οι ελευθερίες μας μπορούν να αφαιρεθούν σε μια στιγμή. Οι κυβερνήσεις δεν το έχουν σε τίποτα να κλειδώσουν τους ανθρώπους στα σπίτια τους για μήνες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο αποκλεισμός, τα μέτρα περιοσιμού, ιδιαίτερα σε μέρη όπως η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη, ήταν δριμέα. Οι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους και πολλοί έχασαν την ζωή τους. Η Μεγάλη Επανεκκίνηση φαίνεται να φλερτάρει με την ιδέα ενός εκτεταμένου αποκλεισμού, με σύντομες περιόδους προσεκτικά παρακολουθούμενης «ελευθερίας». Η αυτονομία θα γίνει πράγμα του παρελθόντος. Ο Σαμόρα Μασέλ, πρώην σοσιαλιστής ηγέτης της Μοζαμβίκης, είπε χαρακτηριστικά: «Για να ζήσει το έθνος, η κοινότητα πρέπει να πεθάνει». Εν τω μεταξύ, οι δεσπότες στο Νταβός λένε: «Για να ζήσει η παγκοσμιοποίηση, η ανθρώπινη ικανότητα αυτενέργειας πρέπει να πεθάνει».
Ο Τζον Μακ Γκλίον είναι ερευνητής και δοκιμιογράφος. Τα έργα του έχουν δημοσιευτεί στους New York Post, Sydney Morning Herald, The American Conservative, National Review, The Public Discourse και σε άλλα διακεκριμένα μέσα ενημέρωσης. Είναι επίσης αρθρογράφος στο Cointelegraph.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως τις απόψεις της Epoch Times.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
