Οι πεποιθήσεις μας για το τι τρώμε επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας αντιδρά στο φαγητό.
Για παράδειγμα, όταν τρώμε κάτι με λίγες θερμίδες, αν μας πουν ότι το φαγητό μας περιέχει πολλές θερμίδες, το σώμα μας μπορεί να αντιδράσει σαν να είχαμε φάει κάτι με πολλές θερμίδες – αυτή είναι η δύναμη του μυαλού.
Παρόμοιοι αντιληπτικοί παράγοντες μπορούν να αλλάξουν τον μεταβολισμό μας.
Έρευνα μιλκσέικ
Το 2011, ο ερευνητής του Γέηλ Ααλίγια Τζ. Κραμ [Aaliyah J. Crum] και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν μια μελέτη στο περιοδικό Health Psychology, στην οποία 46 συμμετέχοντες κατανάλωσαν ένα μιλκσέικ 380 θερμίδων το οποίο τους παρουσιάστηκε με δύο διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το θερμιδικό του περιεχόμενο.
Η μία ομάδα έλαβε ένα μιλκσέικ με την ένδειξη «γλυκό – 620 θερμίδες», ενώ η άλλη ομάδα έλαβε το ίδιο μιλκσέικ με την ένδειξη «υγιεινό – 140 θερμίδες».
Πριν και μετά την κατανάλωση του μιλκσέικ, μετρήθηκαν τα επίπεδα της γκρελίνης, ‘ορμόνης της πείνας’, στο αίμα των συμμετεχόντων και αξιολογήθηκε η αντίληψή τους για την υγιεινή των τροφίμων.
Η ομάδα των ατόμων που έλαβαν το μιλκσέικ με την ετικέτα «γλυκό» ανέφερε σημαντικά χειρότερες αντιλήψεις για την υγιεινή των τροφίμων σε σύγκριση με την ομάδα των ανθρώπων που έλαβαν το μιλκσέικ με την ετικέτα «υγιεινό».
Στην ομάδα που ονομάστηκε «ήπια», τα επίπεδα γκρελίνης έπεσαν απότομα μετά την κατανάλωση του μιλκσέικ, ενώ στην ομάδα που ονομάστηκε «υγιεινή», η απόκριση της γκρελίνης ήταν σχετικά επίπεδη.
Η ορμόνη γκρελίνη σηματοδοτεί την πείνα, ενώ η ορμόνη λεπτίνη σηματοδοτεί τον κορεσμό. Η πρώτη απελευθερώνεται στο αίμα από τα έντερα όταν ένα άτομο πεινά και η δεύτερη από τα λιπώδη κύτταρα όταν ένα άτομο έχει χορτάσει.
Μέσω της αλληλεπίδρασης της γκρελίνης και της λεπτίνης, ο υποθάλαμος ρυθμίζει τα συναισθήματα πείνας και κορεσμού, γεγονός που οδηγεί σε ενεργειακή ισορροπία και σωστή φυσική κατάσταση.
Κακή σύνδεση
Στα παχύσαρκα άτομα, τα επίπεδα γκρελίνης δεν μειώνονται μετά το φαγητό και ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει σήμα κορεσμού.
Εάν ένα άτομο τρώει υπερβολικά, τα συνεχώς υψηλά επίπεδα γκρελίνης μπορεί να προκαλέσουν αντίσταση στη λεπτίνη, με συνέπεια ο εγκέφαλος να μην ανταποκρίνεται σωστά στις πραγματικές ανάγκες του σώματος. Σε συνθήκες παχυσαρκίας, η λεπτίνη καθίσταται αναποτελεσματική.
Ως αποτέλεσμα, χάνεται η σύνδεση μεταξύ του εντέρου και του εγκεφάλου σχετικά με το φαγητό και τον κορεσμό.
Πειράματα με ορμόνες
Με την ανακάλυψη της γκρελίνης, οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να αναπτύξουν θεραπείες που στοχεύουν σε μεθόδους που σχετίζονται με την γκρελίνη για τη θεραπεία της παχυσαρκίας, αλλά λόγω των πιθανών αρνητικών επιπτώσεων στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου, υπήρξε μικρή επιτυχία μέχρι στιγμής.
Οι ερευνητές πειραματίζονται και με μια άλλη ορμόνη που ονομάζεται πεπτίδιο-1 και η οποία μοιάζει με γλυκαγόνη (GLP-1) για απώλεια βάρους. Το GLP-1 απελευθερώνεται μετά την πρόσληψη τροφής, ρυθμίζοντας έτσι την όρεξη και το σωματικό βάρος.
Αν και η θεραπεία με GLP-1 RA όπως το Wegovy φαίνεται να είναι χρήσιμη για άτομα που θέλουν να χάσουν το 5 ή 10% του σωματικού τους βάρους, το φάρμακο έχει παρενέργειες και αντενδείκνυται για εγκύους, σε εκείνες με σοβαρή γαστροπάρεση (καθυστερημένη γαστρική κένωση) και σε άτομα με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Η μακροχρόνια χρήση του φαρμάκου ενέχει κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του θυρεοειδούς, ο οποίος αποτελεί τη βάση για την προειδοποίηση για το μαύρο σημάδι της Αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων. Υπάρχουν άλλοι τρόποι, εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της σύνδεσης μεταξύ εντέρου και εγκεφάλου;
Η επίδραση της ενσυνειδητότητας
Σε μελέτη του 2020, Μεξικανοί ερευνητές αξιολόγησαν τα αποτελέσματα ενός κύκλου μαθημάτων 8 εβδομάδων με βάση την ενσυνειδητότητα στο σωματικό βάρος, τους ρυθμιστές της όρεξης και το στρες, σε 45 μαθητές με συννοσηρότητα παχυσαρκίας και άγχους.
Η μία ομάδα ακολούθησε επί 8 εβδομάδες μία συμβατική διατροφική θεραπεία (δίαιτα) και η άλλη ακολούθησε μία θεραπεία βασισμένη στην επίγνωση. Η διατροφή με βάση την ενσυνειδητότητα στόχευε στη βελτίωση της σωματικής επίγνωσης, στην αύξηση της συνειδητής διατροφής και στην κατανόηση των συναισθημάτων.
Πριν από τη μελέτη, τα παιδιά είχαν παρόμοια επίπεδα σωματικού λίπους, γκρελίνης, λεπτίνης και άλλες παραμέτρους υγείας.
Μετά από οκτώ εβδομάδες, τα παιδιά της ομάδας της ενσυνειδητότητας εμφάνισαν μειωμένα επίπεδα άγχους και μειωμένο σωματικό λίπος. Τα επίπεδα της γκρελίνης και των ορμονών του στρες είχαν επίσης μειωθεί. Επιπλέον, μετά από 16 εβδομάδες, εμφάνισαν σταθερή μείωση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ).
Αντίθετα, τα παιδιά στην ομάδα της τυπικής δίαιτας, που δεν έκαναν ασκήσεις νοητικής ανάπτυξης, είχαν αυξημένα επίπεδα γκρελίνης και πιο μέτρια μείωση του δείκτη μάζας σώματος.
Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η διανοητική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση των φυσιολογικών μηχανισμών στον άξονα εντέρου-εγκεφάλου, πιθανώς μέσω δύο βασικών ορμονών, της γκρελίνης και της λεπτίνης, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους.
Αυτό που τρώμε επηρεάζει αυτό που μας αρέσει
Όπως η συνείδησή μας επηρεάζει την αντίδραση των μορίων στο σώμα μας, έτσι και αυτά που κάνει το σώμα μας αναδομούν τη συνείδησή μας.
Η επανάληψη ορισμένων ερεθισμάτων μπορεί να αλλάξει τις προτιμήσεις μας για διαφορετικές αισθήσεις, όπως γεύσεις και μυρωδιές. Αυτό έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες, ειδικά σε σχέση με τα τρόφιμα και τις γεύσεις.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ παρατήρησαν ότι οι άνθρωποι που άρχιζαν να τρώνε γιαούρτι με πολλά λιπαρά και ζάχαρη ανέπτυσσαν σταδιακά απαρέσκεια για την πουτίγκα με χαμηλά λιπαρά και τον χυμό μήλου με χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη.
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι διατροφικές προτιμήσεις των ανθρώπων διαμορφώνονται από την έκθεση στα διάφορα τρόφιμα. Αυτή η επίδραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της σχέσης σας με το φαγητό.
Μελέτη του 2012 διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι αποδέχονταν με την πάροδο του χρόνου τις ανάλατες σούπες με καρότο και κόλιανδρο, όταν τις κατανάλωναν τακτικά:
Μετά από μια αρχική αξιολόγηση της γνώριμης γεύσης και αλμυρότητας σε έξι σούπες με διαφορετική περιεκτικότητα σε αλάτι (0-337 mg χλωριούχου νατρίου/ml), 37 συμμετέχοντες που είχαν προηγουμένως προσδιορίσει το προτιμώμενο επίπεδο αλατιού στη σούπα χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες στην κύρια μελέτη .
Η πρώτη ομάδα δοκίμαζε μικρές μερίδες (20 ml) ανάλατης σούπας. Η δεύτερη ομάδα λάμβανε ένα μεγάλο μπολ (280 ml) της ίδιας ανάλατης σούπας. Η τρίτη ομάδα έτρωγε μικρές μερίδες (20 ml) της ίδιας σούπας, με την προσθήκη 280 mg αλατιού ανά 100 γραμμάρια.
Οι σούπες σερβίρονταν μία φορά την ημέρα επί οκτώ ημέρες σε όλους τους συμμετέχοντες. Ύστερα, οι αξιολογήσεις της ανάλατης σούπας επαναλήφθησαν.
Αυτοί που έτρωγαν 20 ml ανάλατης σούπας την ημέρα για τρεις ημέρες, βελτίωσαν την αξιολόγησή τους κατά 27%. Αυτοί που έτρωγαν 280 ml ανάλατης σούπας την ημέρα για πέντε ημέρες, την προτίμησαν κατά 50% περισσότερο.
Παρόμοιες αλλαγές σημειώθηκαν στην αξιολόγηση του βαθμού εξοικείωσης με τη σούπα χωρίς αλάτι.
Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η επαναλαμβανόμενη κατανάλωση ανάλατης σούπας δημιουργεί τις προϋποθέσεις για απόλαυση ίση με αυτή που προσέφεραν οι αλμυρές εναλλακτικές εκδοχές της.
Εάν είστε συνηθισμένοι σε εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα, μπορείτε να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας ώστε να απολαμβάνετε πιο αγνές και θρεπτικές τροφές. Όσο πιο συχνά τρώτε αυτές τις τροφές, τόσο περισσότερο θα σας αρέσουν.
Ας το σκεφτούμε
Η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου σώματος περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από τις ατομικές προτιμήσεις – πρόκειται για την εναρμόνιση των πολύπλοκων σχέσεων μεταξύ των εκατομμυρίων κυττάρων στο σώμα μας, του εντέρου, του εγκεφάλου, των διατροφικών μας επιλογών, ακόμη και της σκέψης ή των απόψεών μας για το φαγητό.
Σκεφτείτε μια συμφωνική ορχήστρα, όπου κάθε όργανο παίζει έναν ζωτικό ρόλο, αλλά είναι στο χέρι του μαέστρου να συντονίσει τις προσπάθειές του. Ομοίως, μια ολιστική προσέγγιση ενσωματώνει το μυαλό και το σώμα σε διάφορα κυτταρικά και μοριακά επίπεδα για βέλτιστη υγεία.
Τελικά, οι αποτελεσματικές λύσεις δεν χρειάζεται να είναι περίπλοκες. Οι απλές και προσιτές μέθοδοι πολλές φορές είναι στα χέρια μας – απλά πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και έτοιμοι να ξαναβρούμε το χαμένο μονοπάτι της υγείας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραιτήτως τις απόψεις των Epoch Times.
