Σχόλιο (απομαγνητοφώνηση)
Γεια σας, είμαι ο Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον για το Daily Signal. Σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για την κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, συγκεκριμένα την αυτοκαταστροφή της σε όλο το φάσμα – ενέργεια, πληθυσμός, γονιμότητα, άμυνα. Η Γερμανία, για παράδειγμα, κλείνει συστηματικά τους πυρηνικούς σταθμούς της και, για λίγο, έκλεισε και τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας φυσικού αερίου.
Βασίζεται, είτε το πιστεύετε είτε όχι, περισσότερο στο πετρέλαιο και τον άνθρακα. Αλλά το καθαρό αποτέλεσμα όλης αυτής της σκόπιμης στροφής προς την αιολική και την ηλιακή ενέργεια, σε βάρος των ορυκτών καυσίμων και των πυρηνικών, είναι ότι κοστίζει περίπου τέσσερις φορές περισσότερο η χρήση ηλεκτρικής ενέργειας στη Γερμανία από ό,τι κατά μέσο όρο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα.
Η Γερμανία αποβιομηχανοποιείται. Και με αυτό εννοώ ότι χάνει περίπου 200.000 θέσεις εργασίας στην αυτοκινητοβιομηχανία της λόγω αυτών των υψηλών τιμών ενέργειας και κανονισμών. Οι πράσινες διαταγές της, ειδικά οι κανονισμοί ηλεκτρικών οχημάτων, έχουν φέρει επανάσταση στην αυτοκινητοβιομηχανία, με την έννοια ότι δεν πωλούν στο εξωτερικό όπως έκαναν στο παρελθόν.
Επιπλέον, η Γερμανία αφοπλίστηκε. Έχουν μόνο περίπου 125 πολεμικά αεροσκάφη. Έχουν πολύ λίγα τεθωρακισμένα οχήματα. Ο ενεργός στρατός τους είναι μόνο περίπου 180.000 στρατιώτες.
Έχουν 84 εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα. Ο μέσος όρος γεννήσεων πλησιάζει πολύ στο 1,4. Ξέρω ότι έχουμε προβλήματα εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες στο 1,6, αλλά εκεί είναι στο 1,4.
Και δεν έχουν σύνορα. Είχαν ένα εκατομμύριο έως δύο εκατομμύρια παράνομους αλλοδαπούς να εισέρχονται στη Γερμανία, ειδικά τα τελευταία χρόνια της προεδρίας της Μέρκελ. Όσον αφορά το ποσοστό των γεννημένων στο εξωτερικό, η Γερμανία έχει περισσότερους γεννημένους στο εξωτερικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν έχουν σύνορα στον νότο, τουλάχιστον μέχρι να έρθει ο Ντόναλντ Τραμπ. Το 20 τοις εκατό του γερμανικού πληθυσμού είναι γεννημένοι στο εξωτερικό.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Επειδή η Γερμανία αντιπροσωπεύει, παραδοσιακά, την κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής οικονομίας, ακόμη και του πολιτισμού, και αρχίζει να καταρρέει. Το ευρώ, το σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής χρηματοοικονομικής υγείας, είναι περίπου, αυτή τη στιγμή που μιλάω στα τέλη Δεκεμβρίου, ένα δολάριο προς ένα ευρώ, και μερικές φορές ακόμη λιγότερο για το ευρώ.
Αυτό είναι πολύ περίεργο γιατί όταν διεύθυνα μια ταξιδιωτική εταιρεία, για να πάω στην Ευρώπη – θυμάμαι το 2008— το ευρώ ήταν 1,6, σχεδόν 1,7 ανά δολάριο. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι ότι η Γερμανία, υποθέτω θα το λέγαμε, επιχειρεί μια αργή αυτοκτονία.
Αλλά εδώ είναι η ειρωνεία. Τον Σεπτέμβριο του 1944, στο αποκορύφωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών υπό τη διοίκηση Ρούσβελτ, Χένρι Μοργκεντάου, είχε ένα σχέδιο για τη μεταπολεμική Γερμανία όταν ηττήθηκε.
Δεν ήθελε άλλον πόλεμο — τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870–71, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είπε: «Αρκετά». Τι έκανε λοιπόν; Υπέβαλε ένα σχέδιο που επρόκειτο να αποβιομηχανοποιήσει τη Γερμανία, να ερημώσει τη Γερμανία, να αλλάξει τα σύνορά της. Ήταν σχεδόν σαν να προσπαθούσε να την μετατρέψει σε κάτι σαν την περιγραφή του Τάκιτου για τη Γερμανία του πρώτου αιώνα μ.Χ., μια ποιμενική, αγροτική κοινωνία. Μάλιστα το είπε ρητά.
Όταν ο Τζόσεφ Γκέμπελς το άκουσε, είπε: «Θεέ μου, αυτό είναι ένα δώρο. Χάνουμε τον πόλεμο. Θα πούμε σε όλο τον γερμανικό λαό ότι θέλουν να είμαστε μόνιμα κτηνοτρόφοι. Θα πεθάνουμε από την πείνα. Και ακόμα και που δεν τους αρέσουν οι Ναζί, καθώς καταστρέψαμε τη χώρα, χάνετε περισσότερα, αυτοί θα πολεμήσουν».
Ευτυχώς, ο Τζορτζ Μάρσαλ, αρχηγός του επιτελείου του Στρατού, ο πρώην πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ, και άλλοι πήγαν στη διοίκηση του Ρούσβελτ και είπαν: «Αν θεσπίσετε αυτό το σχέδιο, θα πολεμήσουν μέχρι θανάτου. Και έχουμε βομβαρδίσει τη Γερμανία. Έτσι, όταν φτάσουμε στη Γερμανία, θα δείτε ότι είναι σχεδόν ερημωμένη τώρα».
Το καθαρό αποτέλεσμα ήταν ότι ακύρωσαν το Σχέδιο Μοργκεντάου που θα έκανε τη Γερμανία μόνιμα ερημωμένη, αφοπλισμένη, αποβιομηχανοποιημένη.
Για ποιον λόγο αναφέρω αυτό το ιστορικό παράδειγμα; Εμείς, οι νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πιστεύαμε ότι η επιβολή ενός σχεδίου σκόπιμης αποβιομηχάνισης, ερήμωσης, αφοπλισμού, ανοιχτών συνόρων, κατεστραμμένων συνόρων θα ήταν πολύ Καρχηδονιακό, και έτσι υποχωρήσαμε. Και τώρα βρισκόμαστε εδώ 80 χρόνια μετά την απόρριψη του Σχεδίου Μοργκεντάου και ο γερμανικός λαός, ή η γερμανική ηγεσία, το έχουν ουσιαστικά προσαρμόσει στην εποχή και το έχουν επιβάλει στον εαυτό τους αυτοβούλως, όχι με εξαναγκασμό. Αυτή είναι μια τραγική ειρωνεία και είναι κάτι που πρέπει όλοι να σκεφτούμε πολύ προσεκτικά.
Ανατυπώθηκε με άδεια από το Daily Signal, μια έκδοση του Heritage Foundation.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
