Όταν τα ζητήματα θεωρητικοποιούνται σε βαθμό που χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, είναι καλό να επιστρέφουμε στα απλά, βασικά πράγματα, για να γειωνόμαστε και να ξαναβρίσκουμε τις σταθερές μας.
Για τις γυναίκες έχουν γραφτεί πολλά, πάρα πολλά, από τις απαρχές της ανθρωπότητας σχεδόν. Η μαγική τους δύναμη να εμφανίζουν μωρά είχε συγκλονίσει τον προϊστορικό άνθρωπο, μέχρι να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε. Αλλά κι όταν ακόμα καταλάβαμε, μήπως αυτό μείωσε τη μαγεία της δημιουργίας μιας νέας ζωής;
Η πατριαρχία διαδέχτηκε τη μητριαρχία, όπως διδαχθήκαμε από την οπτική μιας εσαεί ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ των δύο φύλων. Είναι όμως ο ανταγωνισμός η μοναδική σχέση που μπορεί να υπάρξει μεταξύ ανδρών και γυναικών;
Το ζήτημα της τεκνοποιίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, φαίνεται παίζει καθοριστικό στον τρόπο οργάνωσης των ζωών των ανθρώπων και των κοινωνιών. Είναι μία πραγματικότητα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν, αλλά ούτε θέλουν να αποφύγουν, αφού τα παιδιά είναι ευλογία και ο βιολογικός προορισμός του ανθρώπου.
Για τη δημιουργία των παιδιών χρειάζονται και τα δύο φύλα εξίσου – αυτό το γνωρίζουμε πια καλά! Ωστόσο, η ανθρώπινη φυσιολογία ορίζει το γυναικείο σώμα ως τον χώρο όπου θα λάβει χώρα η δημιουργία. Δεν είμαστε σαν τα ψάρια ή τα πουλιά, που τεκνοποιούν εξωσωματικά. Αυτό και μόνο δημιουργεί μια ξεχωριστή πραγματικότητα για το γυναικείο σώμα, μια διαφορετική συνθήκη για τη γυναικεία ζωή.
Προς Θεού, δεν ισχυριζόμαστε ότι η ζωή μιας γυναίκας εξαντλείται στη μητρότητα ή περιορίζεται σε αυτήν ή οτιδήποτε άλλο παρεμφερές. Αλλά, για πολλές γυναίκες η μητρότητα είναι ένα μείζων κομμάτι της ύπαρξής τους.
Το σημείο αυτό καταπολεμήθηκε συστηματικά τον περασμένο αιώνα και συνεχίζει να υπονομεύεται. Η έφεση των γυναικών στη μητρότητα και τα όσα η μητρότητα προσφέρει στις γυναίκες υποτιμήθηκαν και υποβαθμίστηκαν ως δεσμά και εμπόδια στην αυτοπραγμάτωση των γυναικών. Το ίδιο και οι φροντίδες προς το σπίτι και την οικογένεια. “Ταπεινωτικές” χαρακτηρίστηκαν από ορισμένες φεμινίστριες, που πίστεψαν τι; Ότι η φροντίδα για τον εαυτό είναι ανώτερη από τη φροντίδα για τους άλλους;
Θα μπορούσαμε να δούμε το κίνημα του φεμινισμού ως μια γιγάντια αντίδραση στους πολυετείς περιορισμούς που είχαν υποστεί οι γυναίκες, ανά τους αιώνες και τις κοινωνίες, στη βία και την υποτίμηση. Οφείλουμε, εν τούτοις, να αναρωτηθούμε κατά πόσο ο φεμινισμός υπηρέτησε πράγματι τα συμφέροντα και τις ανάγκες των γυναικών, τα οποία συνυφασμένα καθώς είναι με τη γυναικεία φύση, αναγκαστικά διαφοροποιούνται – σε ένα βαθμό – από τα αντίστοιχα των ανδρών.
Εξετάζοντας την εξέλιξη του κινήματος, βλέπουμε ότι αυτό που προωθήθηκε τελικά δεν ήταν ακριβώς η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, αλλά η εξομοίωση των γυναικών με τους άνδρες. Αυτό που ίσως ξεκίνησε με τις αγνότερες προθέσεις απέτυχε να αναδείξει τις ιδιαιτερότητες του γυναικείου φύλου ως εξίσου καλές και απαραίτητες και συμπληρωματικές με αυτές του ανδρικού και ουσιαστικά τις μείωσε περαιτέρω, προτάσσοντας το ανδρικό πρότυπο ως καθολικό πρότυπο. Ισότητα για τις γυναίκες κατέληξε να σημαίνει μίμηση του ανδρικού τρόπου – ζωής, σκέψης, συμπεριφοράς κλπ.
Χρόνια μετά, ίσως πρέπει να αναθεωρηθούν όλα αυτά και οι γυναίκες να μπορέσουν να κοιτάξουν τους εαυτούς τους και τους άνδρες χωρίς να νιώθουν ότι πρέπει να αποδείξουν ή να κερδίσουν κάτι. Εγκαταλείποντας το ανταγωνιστικό πρότυπο, μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι οι μεν χρειάζονται τις δε και το αντίστροφο. Σε μία σχέση μέσα, σε μία οικογένεια, το ζητούμενο είναι το κάθε μέρος να συνεισφέρει τις δυνάμεις του για την ευημερία όλων. Σε μία οικογένεια, τελικά, όλοι υποτάσσονται στις ανάγκες της οικογένειας.
Οι δυτικές κοινωνίες των τελευταίων αιώνων φαίνεται πως έχουν μια δυσκολία να διαχειριστούν τα ζητήματα της διαφορετικότητας. Ειδικά σήμερα, που η διαφορετικότητα είναι στο προσκήνιο ως αίτημα και ως δικαίωμα, παρατηρούμε πως αυτό που ουσιαστικά γίνεται είναι μία προσπάθεια εξάλειψης κάθε διαφορετικότητας.
Οι διαφορές θεωρούνται προβληματικές – οι διαχωρισμοί επίσης. Στο επίπεδο των φύλων, αυτό παρατηρείται έντονα. Οι γυναίκες και οι άντρες έχουν χάσει τους ρόλους τους σε κάθε επίπεδο και φαίνεται να ματαιοπονούν σε προσπάθειες αυτοεκπλήρωσης άνευ ερείσματος.
Κάποτε ως γυναίκα οριζόταν ο άνθρωπος θηλυκού φύλου κάθε ηλικίας. Τώρα, η θηλυκότητα γίνεται ζήτημα άποψης. Η ανεδαφικότητα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι προφανής, όπως και η απόλυτη παράβλεψη κάθε είδους αντικειμενικότητας.
Καλώς ή κακώς, πριν ή πέραν των συναισθημάτων, των επιθυμιών και της αντίληψής μας, η οποία μπορεί να υφίσταται πάσης φύσεως στρεβλώσεις, υπάρχει μια πραγματικότητα κοινή στους περισσότερους ανθρώπους, παρόλο που μπορεί να είναι προϊόν των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης. Παρόλα αυτά, είναι ο κοινός μας παρονομαστής και πάνω σε αυτήν οι άνθρωποι οργανώνουν τις ζωές τους και επικοινωνούν. Η άρνηση της κοινής λογικής ίσως είναι πρόσφορη όταν εμπλέκονται μεταφυσικά ζητήματα, αλλά αποβαίνει καταστροφική όταν ασχολούμαστε με τα καθ’ ημάς.
Ας δούμε, λοιπόν, τα πράγματα με απλό τρόπο και ας αναγνωρίσουμε ότι μια γυναίκα γεννιέται, δεν γίνεται. Το είδος του αναπαραγωγικού συστήματος που φέρει το κάθε άτομο κατά τη γέννησή του, το κατατάσσει και στο αντίστοιχο φύλο.
Οι αέναοι κύκλοι
Το αναπαραγωγικό σύστημα των γυναικών είναι ένα αρκετά πολύπλοκο σύστημα πολλών τμημάτων, που επηρεάζει με τις ορμονικές διακυμάνσεις που επιφέρουν οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι της εμμήνου ρύσεως τη ζωή των γυναικών σε πολλά επίπεδα.
Οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι είναι μέρος της γυναικείας καθημερινότητας. Ιδίως όταν οι ημέρες της περιόδου συνοδεύονται από έντονους πόνους. Αλλά ακόμα κι όταν έρχονται και φεύγουν ανώδυνα, οι αλλαγές στα επίπεδα και η συνεπακόλουθη αναστάτωση που προκαλείται στον οργανισμό είναι αρκετές για να αποδιοργανωθεί η ρουτίνα μίας γυναίκας.
Ο εμμηνορροϊκός κύκλος μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις: εμμηνορρυσία, ωοθυλακιορρηξία, ωχρινική περίοδος και προεμμηνορρυσία. Η συγκέντρωση των οιστρογόνων και της προγεστερόνης αλλάζει σε κάθε φάση.
Κατά τη φάση της εμμήνου ρύσεως (της περιόδου), τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους. Καθώς όμως ξεκινά η φάση της ωοθυλακιορρηξίας, τα οιστρογόνα αρχίζουν να αυξάνονται. Στην ωχρινική φάση, η οποία ακολουθεί αμέσως μετά, οι συγκεντρώσεις προγεστερόνης αρχίζουν επίσης να αυξάνονται. Και οι δύο ορμόνες φτάνουν στο αποκορύφωμά τους κοντά στο τέλος της ωχρινικής φάσης, πριν πέσουν δραματικά κατά τη διάρκεια της προεμμηνορροϊκής φάσης (από την 25η έως την 28η ημέρα ενός μέσου κύκλου).
Καθώς τα επίπεδα ενέργειας του σώματος επηρεάζονται επίσης, υπάρχει μία σύγχρονη τάση, να ρυθμίζεται το είδος άσκησης και η διατροφή μίας γυναίκας ανάλογα με τις φάσεις του εμμηνορροϊκού της κύκλου. Παραδείγματος χάριν, η ωχρινική φάση μπορεί να είναι η ιδανική στιγμή για προπόνηση δύναμης λόγω της αύξησης τόσο των οιστρογόνων όσο και της προγεστερόνης. Έρευνες δείχνουν ότι υπάρχουν αξιοσημείωτες αυξήσεις στη δύναμη και την αντοχή κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης.
Αλλά όταν η προγεστερόνη και τα οιστρογόνα βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδά τους κατά τη διάρκεια της περιόδου (φάση της εμμήνου ρύσεως), είναι πιθανό να δείτε λιγότερες αλλαγές όσον αφορά την οικοδόμηση των μυών. Υπάρχει, επίσης, μεγαλύτερη πιθανότητα να νιώθετε κόπωση λόγω των χαμηλών επιπέδων ορμονών, παράλληλα με την απώλεια αίματος της περιόδου. Αυτή μπορεί να είναι μια καλή στιγμή για να σκεφτείτε να προσαρμόσετε την προπόνησή σας, να επικεντρωθείτε σε ασκήσεις χαμηλότερης έντασης.
Εμμηνόπαυση
Εξίσου σημαντική στη ζωή μίας γυναίκας είναι και η διακοπή των εμμηνορροϊκών κύκλων. Πρόκειται για μία μακρά διαδικασία, η οποία ποικίλει από γυναίκα σε γυναίκα, τόσο όσον αφορά την ηλικία έναρξης όσο και τη διάρκεια και τα συμπτώματα που την ακολουθούν.
Επισήμως, η εμμηνόπαυση (ή αλλιώς κλιμακτήριος) αρχίζει μόλις το σώμα μιας γυναίκας σταματήσει να έχει εμμηνορροϊκούς κύκλους. Μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει εισέλθει στην εμμηνόπαυση όταν το σώμα της δεν έχει εμμηνόρροια για 12 μήνες, εφόσον δεν μπορούν να εντοπιστούν ιατρικές παθήσεις ή χειρουργικές επεμβάσεις ως αιτία για την απουσία εμμηνορροϊκών κύκλων. Οι περισσότερες γυναίκες εισέρχονται στην εμμηνόπαυση μετά από τα 50, αν και η εμμηνόπαυση μπορεί να ξεκινήσει ακόμα και μετά τα 40 ή, πιο σπάνια, τα 30 σε μια γυναίκα.
Η εμμηνόπαυση, όταν αρχίζει φυσικά, είναι ένα φυσιολογικό και υγιές μέρος της διαδικασίας γήρανσης. Η έμμηνος ρύση μιας γυναίκας επανέρχεται σε συνεχείς κύκλους από τότε που εκείνη μπήκε στην εφηβεία. Καθώς γερνάει, το σώμα αρχίζει φυσικά να επιβραδύνει τον αναπαραγωγικό του κύκλο, έως ότου οι ωοθήκες σταματήσουν πλήρως να απελευθερώνουν ωάρια, φέρνοντας τον επαναλαμβανόμενο κύκλο σε πλήρη διακοπή.
Τα οιστρογόνα είναι μία ορμόνη απαραίτητη για τον φυσικό αναπαραγωγικό κύκλο μιας γυναίκας. Καθώς μια γυναίκα μεγαλώνει, ιδιαίτερα όταν περνά τα 40, οι ωοθήκες της θα επιβραδύνουν την παραγωγή οιστρογόνων. Τα χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων θα προκαλέσουν αλλαγές στην έμμηνο ρύση, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν για κάθε γυναίκα. Για πολλές, υπάρχει μια περίοδος ακανόνιστων εμμηνορροϊκών κύκλων πριν οι κύκλοι σταματήσουν πλήρως.
Ενώ η εμμηνόπαυση είναι μια απολύτως φυσιολογική βιολογική διαδικασία, είναι πιθανό να έχει συμπτώματα και παρενέργειες που μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν τόσο σε σωματικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Υπάρχουν τέσσερα επιμέρους στάδια στην εμμηνόπαυση: η προεμμηνόπαυση, η περιεμμηνόπαυση, η εμμηνόπαυση και η μεταεμμηνόπαυση. Καθώς το σώμα μιας γυναίκας προσαρμόζεται στα κυμαινόμενα επίπεδα των οιστρογόνων και άλλων ορμονών, είναι πιθανό να βιώσει μια ποικιλία σωματικών αλλαγών κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι:
- Νυχτερινές εφιδρώσεις
- Ακανόνιστες περίοδοι (αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ακανόνιστο πρόγραμμα, πιο έντονη ή πιο ελαφριά ροή και μικρότερους ή μεγαλύτερους κύκλους)
- Κρύος ιδρώτας
- Εξάψεις
- Κολπική ξηρότητα
- Αϋπνία ή γενική δυσκολία στον ύπνο
- Ευαισθησία στο στήθος
- Πιο έντονα συμπτώματα
- Κυκλοθυμία
- Επείγουσα ή συχνή ούρηση
- Αλλαγές στη λίμπιντο
- Πονοκέφαλοι
- Αύξηση βάρους
- Νοητική ύφεση
Αν και ορισμένες γυναίκες καταφεύγουν στην ορμονοθεραπεία και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα για να καταπραΰνουν τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, είναι πιο λειτουργική μια ολόπλευρη φροντίδα για την επίτευξη της ευεξίας.
Αλλαγές στον τρόπο ζωής, ιδίως σε τομείς όπως η διατροφή και η άσκηση, καθώς και η χρήση βοτάνων και συμπληρωμάτων, αποτελούν πιο φυσικούς τρόπους διαχείρισης των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Συχνά οι γυναίκες που συνεργάζονται με έναν πάροχο λειτουργικής ιατρικής δημιουργούν ένα σχέδιο μοναδικό για τη φυσιολογία της κάθε μίας, ώστε να μπορέσει να περάσει την εμμηνόπαυση με ευκολία και ενδυνάμωση.
Με πληροφορίες από τους Epoch Times.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις της γράφουσας και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
