Ο καφές με καραμέλα και αλάτι είναι εδώ και καιρό η τελευταία λέξη της μόδας στον κόσμο του καφέ. Όταν παρασκευάζουν το ρόφημα, ορισμένοι μπαρίστες ρίχνουν μια πρέζα αλάτι πάνω από τον καφέ, δίνοντάς του μια πιο εξεζητημένη γεύση.
Ωστόσο, στο διήγημα της Λουκρητίας Π. Χέηλ, «Η κυρία που έβαλε αλάτι στον καφέ της», όταν η κυρία Πέτερκιν βάζει κατά λάθος αλάτι στον καφέ της αντί για ζάχαρη, το αποτέλεσμα είναι αηδιαστικό. Και, καθώς η οικογένεια Πέτερκιν προσπαθεί να διορθώσει τον αλμυρό καφέ, παραβλέπει με κωμικό τρόπο την κοινή λογική.
Η «Κυρία που έβαλε αλάτι στον καφέ της» είναι μία από τις πολλές ιστορίες για την οικογένεια των Πέτερκιν και τη σοφή κυρία από τη Φιλαδέλφεια που έγραψε η Λουκρητία Χέηλ, αρχικά για το περιοδικό The Young Folks του Χάουαρντ Μ. Τίκνορ, και ύστερα για το Αγ. Νικόλαος.
Αλάτι αντί για ζάχαρη
Όταν η κυρία Πέτερκιν ανακαλύπτει ότι έβαλε αλάτι αντί για ζάχαρη στον καφέ της είναι πλέον αργά. Ο καφές της έχει καταστραφεί και δεν μπορεί να τον πιει. Βλέποντας τη δυσάρεστη κατάσταση της κυρίας Πέτερκιν, όλη η οικογένεια αναζητά μια λύση.
Μετά από λίγη σκέψη, ο Αγαμέμνονας προτείνει να ζητήσουν βοήθεια από τον χημικό. Όλοι συμφωνούν και φέρνουν τον χημικό για να δει τον καφέ.
Ο χημικός ανακατεύει τον καφέ και προσθέτει λίγο χλωρικό κάλιο. Αλλά αυτό δεν διορθώνει το πρόβλημα. Στη συνέχεια, προσθέτει διχλωρικό μαγνήσιο, αλλά και αυτό αποτυγχάνει. Δοκιμάζει τρυγικό οξύ και υπερθειικό ασβέστιο, και μετά αμμωνία. Αποτυχία, αποτυχία, αποτυχία.
Δοκιμάζει να προσθέσει «λίγο οξαλικό, κυανικό, οξικό, φωσφορικό, χλωρικό, υπερχλωρικό, θειικό, βορικό, πυριτικό, νιτρικό, μυρμηκικό, νιτρώδες νιτρικό και ανθρακικό οξύ». Η κυρία Πέτερκιν θεωρεί ότι αυτά τα οξέα έχουν μεν ευχάριστη γεύση, αλλά δεν μοιάζουν με καφέ.
Ο χημικός προσθέτει ασβέστιο, αλουμίνιο, βάριο, στρόντιο, πίσσα, αρσενικό, μπελαντόνα, ατροπίνη, κοκκοποιημένο υδρογόνο, ποτάσα, αντιμόνιο, καθαρό άνθρακα και άμυλο. Δυστυχώς, τίποτα από αυτά δεν εξουδετερώνει το αλάτι στον καφέ.
Αφού φεύγει ο χημικός, η Ελίζαμπεθ προτείνει να ζητήσουν βοήθεια από τη γυναίκα με τα βότανα. Όλη η οικογένεια συμφωνεί, οπότε η Ελίζαμπεθ και μερικοί από τους αδελφούς της βγαίνουν να βρουν τη γριά και να τη φέρουν στο σπίτι για να διορθώσει τον καφέ της κυρίας Πέτερκιν.
Η γυναίκα με τα βότανα αρχίζει βάζοντας τον καφέ στη φωτιά και μετά προσθέτει βότανα. Προσθέτει λυκίσκο, φλαγκρούτ, σνακρούτ, κόμμι ερυθρελάτης, κύμινο, άνηθο, ρου, δενδρολίβανο, γλυκιά μαντζουράνα, ξινή μαντζουράνα, μέντα, σπαθόλαδο, δυόσμο, άγριο θυμάρι, γλυκό θυμάρι, τάνσυ, βασιλικό, γατόχορτο, βαλεριάνα, σαφράν, τζίντζερ και φλησκούνι.
Όμως, όσο περισσότερα προσθέτει τόσο η γεύση του καφέ χειροτερεύει. Μη μπορώντας να διώξει το αλάτι από τον καφέ, η γυναίκα με τα βότανα δηλώνει ότι ο καφές πρέπει να είναι μαγεμένος και φεύγει. Η κυρία Πέτερκιν έχει τώρα έναν καφέ χειρότερο από αυτόν με τον οποίο ξεκίνησε και καμία λύση για να τον διορθώσει.
Ξαφνικά, η Ελίζαμπεθ Ελίζα αναφωνεί: «Λένε ότι η κυρία από τη Φιλαδέλφεια, που μένει στην πόλη, είναι πολύ σοφή. Ας πάω να τη ρωτήσω τι πιστεύει ότι θα έπρεπε να κάνουμε». Μετά από όλες τις δυσκολίες και τις προσθήκες στον αλατισμένο καφέ, η γυναίκα από τη Φιλαδέλφεια ήταν η μόνη ελπίδα των Πέτερκιν.
Η Ελίζαμπεθ Ελίζα πήγε στην κυρία από τη Φιλαδέλφεια μαζί με μερικά από τα αδέλφια της και της είπαν όλη την ιστορία: ότι η μητέρα της είχε βάλει αλάτι στον καφέ, ότι είχαν καλέσει τον φαρμακοποιό, ότι αυτός είχε δοκιμάσει τα πάντα χωρίς να καταφέρει να φτιάξει τον καφέ, ότι μετά είχαν φωνάξει τη γριά με τα μαντζούνια, αλλά κι αυτή απέτυχε και η μητέρα της δεν μπορούσε να πιει αυτόν τον καφέ. Η κυρία από τη Φιλαδέλφεια άκουσε πολύ προσεκτικά και μετά πρότεινε: «Γιατί η μητέρα σου δεν φτιάχνει έναν καινούριο καφέ;»
Ο Σολομών Τζον έβαλε τις φωνές από τη χαρά του, το ίδιο και ο Αγαμέμνονας, που μόλις είχε τελειώσει το άθροισμα, το ίδιο έκαναν και τα μικρά αγόρια, που τους είχαν ακολουθήσει. «Γιατί δεν το σκεφτήκαμε κι εμείς αυτό;» αναρωτήθηκε η Ελίζαμπεθ Ελίζα. Επέστρεψαν στη μητέρα τους με την καλή συμβουλή και επιτέλους εκείνη ήπιε τον απογευματινό καφέ της.
* * * * *
Με την κωμική της ιστορία, η Χέηλ δείχνει ότι αν και η φαντασία είναι διασκεδαστική, η κοινή λογική φέρνει καλύτερα αποτελέσματα. Το δείχνει με κωμικό τρόπο, υπερβάλλοντας την ανθρώπινη τάση να σκέφτεται ανεδαφικά και να μπερδεύεται ακολουθώντας δαιδαλώδεις διαδρομές που ο ίδιος μας ο νους φτιάχνει. Η ιστορία της προκαλεί το γέλιο και παράλληλα καθοδηγεί το μυαλό των αναγνωστών προς την κοινή λογική, που ξέρει τον καλύτερο τρόπο για να μας βγάζει από διάφορες… αλατισμένες καταστάσεις!
Της Kate Vidimos
