Το παρόν αποτελεί το τέταρτο και τελευταίο μέρος μίας σειράς άρθρων με θέμα τις επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει για να βρεθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τη συνείδηση, την ύπαρξη και αυτό που υπάρχει παραπέρα.
Ο Δρ Έμπεν Αλεξάντερ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του ως νευροχειρουργός. Με διδακτορικό στην ιατρική από το Πανεπιστήμιο Duke και ειδικότητα από το Χάρβαρντ, πίστευε ότι κατανοούσε τη συνείδηση και τον εγκέφαλο. Ωστόσο, στις 10 Νοεμβρίου 2008, μια σπάνια και σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη έπληξε τον εγκέφαλό του, αλλάζοντας όλα όσα γνώριζε.
Έπεσε σε κώμα και επτά ημέρες αργότερα ξύπνησε σε πλήρη σωματική ανάρρωση. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια εκείνων των επτά ημερών, το μυαλό του δεν ήταν αδρανές. Θυμάται ότι η συνείδησή του είχε μεταβεί σε μια άλλη διάσταση – ένα μέρος με σύννεφα, ακτινοβόλα όντα και αιθέρια τοπία.
«Βρισκόμουν σε ένα μέρος με σύννεφα. Μεγάλα, φουσκωτά, λευκορόδινα, που ξεχώριζαν έντονα στον βαθύ μπλε ουρανό. Πιο ψηλά από τα σύννεφα – πολύ πιο ψηλά – [πετούσαν] σμήνη από διαφανείς σφαίρες, αστραφτερά όντα που διέγραφαν τόξα στον ουρανό, αφήνοντας πίσω τους μακριές, λαμπερές γραμμές», έγραψε ο Αλεξάντερ στο βιβλίο του «Μια απόδειξη του ουρανού».
«Είδα αυτό το βασίλειο σε όλο του το μεγαλείο», αφηγήθηκε ο Aλεξάντερ κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στην Epoch Times. «Αν και δεν ήξερα πού ήμουν ούτε καν τι ήμουν, ήμουν απολύτως σίγουρος για ένα πράγμα: αυτό το μέρος στο οποίο είχα ξαφνικά βρεθεί ήταν απολύτως πραγματικό», τόνισε.
Παρομοίως, ο Δρ Σαμ Πάρνια, ιατρός και ερευνητής, παρατήρησε ότι το 7% των ασθενών που επέστρεψαν στη ζωή είπαν ότι βρέθηκαν σε μια απόκοσμη διάσταση κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας εμπειρίας τους – εμπειρία που οι άνθρωποι θυμούνται συνήθως πολύ καλά όταν επανέρχονται. Ο Δρ Πιμ βαν Λόμμελ, καρδιολόγος από την Ολλανδία, ανέφερε ότι το 29% των ανθρώπων που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία περιγράφουν την είσοδο σε ένα τεράστιο, όμορφο βασίλειο πέρα από τον φυσικό μας κόσμο.
Αυτά τα κοινά στοιχεία έχουν κινήσει το ενδιαφέρον των ειδικών σχετικά με την προέλευση της συνείδησης. Μπορεί η συνείδησή μας να συνδεθεί και να ταξιδέψει σε μια διάσταση απρόσιτη στα ανθρώπινα μάτια; Αν και οι θρήσκοι άνθρωποι λένε ότι γνωρίζουν ήδη αυτές τις απαντήσεις, οι γιατροί εξακολουθούν να ερευνούν και οι φυσικοί ισχυρίζονται ότι βρίσκονται κοντά στην απάντηση.
Πολλαπλές διαστάσεις
Οι φυσικοί αναγνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν πολλές διαστάσεις. Η σύγχρονη φυσική αποδέχεται την έννοια του πολυδιάστατου χώρου και των παράλληλων συμπάντων ως σοβαρή επιστημονική ιδέα.
Οι κορυφαίες θεωρίες περιλαμβάνουν τη θεωρία των χορδών και τη θεωρία Μ. Η θεωρία των χορδών υποστηρίζει ότι τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία του σύμπαντος δεν είναι σωματίδια αλλά μικροσκοπικά, δονούμενα νήματα ή «χορδές».
Φανταστείτε να αναλύετε ένα μήλο. Καθώς το μεγεθύνετε, ανακαλύπτετε στρώματα δομής μέχρι τα κύτταρα, τα μόρια και τα άτομα. Οι συμβατικές θεωρίες συνήθως σταματούν στα υποατομικά σωματίδια. Η θεωρία των χορδών υποστηρίζει ότι τα απειροελάχιστα μικρά υποατομικά σωματίδια είναι στην πραγματικότητα χορδές ενέργειας που δονούνται σε διαφορετικά μοτίβα, όπως οι χορδές ενός βιολιού. Κάθε ξεχωριστή δόνηση παράγει μοναδικά σωματίδια, δημιουργώντας μια κοσμική συμφωνία που αποτελεί όλη την ύλη.
Η θεωρία των χορδών κερδίζει την εμπιστοσύνη μας επειδή παρέχει ένα πλαίσιο για την ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης – της βαρύτητας, της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης και της πυρηνικής δύναμης – σε μια συνεπή θεωρία. Ωστόσο, η θεωρία χορδών προϋποθέτει ένα σύμπαν με τουλάχιστον δέκα διαστάσεις ως αναπόσπαστο στοιχείο της διατύπωσης και της μαθηματικής της συνέπειας.
Η θεωρία Μ είναι μια έννοια της φυσικής που συνδυάζει διαφορετικές θεωρίες για μικροσκοπικές χορδές, οι οποίες θεωρείται ότι αποτελούν τον ιστό του σύμπαντος. Προτείνει έντεκα διαστάσεις αντί των τεσσάρων που βιώνουμε (τρεις διαστάσεις του χώρου – πλάτος, ύψος και βάθος – και μία του χρόνου), επιδιώκοντας να εξηγήσει πώς οι δυνάμεις της φύσης, συμπεριλαμβανομένης της βαρύτητας, λειτουργούν μαζί σε ένα ενιαίο πλαίσιο, καθιστώντας την μια πιθανή «θεωρία των πάντων».
Ενώ και οι δύο αυτές θεωρίες είναι κομψά, μαθηματικά πλαίσια που βοηθούν στην εξήγηση ορισμένων πτυχών της σωματιδιακής φυσικής και της βαρύτητας, δεν έχουν εμπειρικά επαληθεύσιμες προβλέψεις.
Παρ’ όλα αυτά, στο σύνολό τους, τα φαινόμενα αυτά ανοίγουν την πόρτα στην ιδέα των πολλαπλών διαστάσεων: άλλες διαστάσεις, αν και αόρατες, μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα ανάμεσά μας.
Έξω από τον «πίνακα»
Ο Τζον Μπερκ, ο οποίος έχει πτυχίο μηχανικού και είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες, προσέφερε μια αναλογία: φανταστείτε ότι ζούμε μέσα σε έναν επίπεδο, δισδιάστατο ασπρόμαυρο πίνακα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, θα βιώναμε μόνο το μήκος και το πλάτος – πάνω και κάτω και από άκρη σε άκρη – αλλά όχι το βάθος.
«Δεν θα μπορούσαμε καν να το συλλάβουμε», είπε στην Epoch Times σε συνέντευξή του.
Ο Μπερκ πρότεινε ότι οι επιθανάτιες εμπειρίες μπορεί να είναι σαν η δισδιάστατη συνείδησή μας να ξεκολλάει από αυτόν τον επίπεδο πίνακα και να εισέρχεται σε έναν τρισδιάστατο κόσμο, ένα βασίλειο που πάντα υπήρχε, πέρα από την αντίληψή μας. Από αυτή τη νέα οπτική γωνία, θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον επίπεδο κόσμο μας ως μέρος μιας μεγαλύτερης διαστατικής πραγματικότητας.
Όταν η συνείδησή μας εγκαταλείπει το σώμα, είναι πιθανό να εισέλθει σε αυτούς τους ευρύτερους, πολυδιάστατους χώρους, δήλωσε στην Epoch Times ο Μιχαήλ Πραβίκα, ο οποίος έχει διδακτορικό στη φυσική συμπυκνωμένης ύλης από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Λας Βέγκας.
Η σήραγγα
Τα άτομα που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία συχνά περιγράφουν ότι περνούν μέσα από κάτι που μοιάζει με σήραγγα φωτεινή στην άκρη, πριν εισέλθουν στην άλλη διάσταση.
Ο Νεντ Ντόχερτυ, πρώην διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης για τη Μελέτη Επιθανάτιων Εμπειριών, έγραψε για την προσωπική του εμπειρία σε αυτή τη σήραγγα στο βιβλίο του «Fast Lane to Heaven» («Ο γρήγορος δρόμος για τον Παράδεισο»). Σε αυτό εξηγεί ότι αφού έχασε τη φυσική του συνείδηση, τον τράβηξε μια τεράστια σήραγγα. Στο μακρινό άνοιγμα της σήραγγας, είδε ένα άλλο σύμπαν.
«Αναλογίστηκα τον σκοπό της σήραγγας. Φαινόταν να εκτείνεται από τη Γη στο σύμπαν σε μια απόσταση που μετριέται σε έτη φωτός», έγραψε ο Ντόχερτυ.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι σήραγγες που περιγράφουν οι άνθρωποι που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με μια έννοια που διερευνάται στη θεωρία των χορδών: τις ‘σκουληκότρυπες‘ που συνδέουν διαφορετικές διαστάσεις.
Επιπλέον, όπως συζητήθηκε στο α΄ μέρος αυτής της σειράς, ο φυσικός Ρότζερ Πένροουζ και ο αναισθησιολόγος Στούαρτ Χάμεροφ πρότειναν ότι οι μικροσωληνίσκοι στον εγκέφαλο μπορεί να χρησιμεύουν ως κβαντικοί δέκτες της συνείδησης. Αυτοί οι μικροσωληνίσκοι έχουν επίσης μια μοναδική δομή, παρόμοια με αυτή των πραγμάτων που μοιάζουν με σήραγγες.
Σε μελέτη του 2022, που δημοσιεύθηκε στα Annals of the New York Academy of Sciences, ο Σαμ Πάρνια και μια ομάδα ιατρικών εμπειρογνωμόνων από διακεκριμένα πανεπιστήμια παρείχαν την πρώτη ολοκληρωμένη ιατρική συμφωνία που τεκμηριώνει την πραγματικότητα των επιθανάτιων εμπειρίων.
Ειδικότερα, η ομάδα προσδιόρισε τις εμπειρίες στη σήραγγα ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των επιθανάτιων εμπειριών.
Η σήραγγα, σύμφωνα με τη μελέτη, φαίνεται να παρέχει μια σύνδεση με μια άλλη διάσταση, στην οποία οι άνθρωποι βλέπουν υπέροχα, φωτεινά όντα και ξαναζούν ολόκληρη τη ζωή τους με τρόπο που δεν περιορίζεται από τον χρόνο – ένα φαινόμενο που ονομάζεται «ανασκόπηση ζωής».
Μια «ολόκληρη ζωή» έξω από τον χρόνο
Από τις 617 επιθανάτιες εμπειρίες που συλλέχθηκαν από το Ίδρυμα Έρευνας για τις Επιθανάτιες Εμπειρίες, που δημοσιεύθηκε σε μελέτη του 2014, το 14% των ατόμων που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία είδαν τη ζωή τους, σαν να βλέπουν μία στερεοσκοπική ταινία.
Συνολικά, το 50% των επιζώντων με επιθανάτια εμπειρία από τον σεισμό της Τανγκσάν, το 1976, στην Κίνα, ανέφεραν ότι είδαν τη ζωή τους.
Σύμφωνα με τον Μπέρναρντ Καρ, ομότιμο καθηγητή μαθηματικών και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, πολλά στοιχεία των επιθανάτιων εμπειριών, όπως το φαινόμενο της σήραγγας, το έντονο φως και η ανασκόπηση, ευθυγραμμίζονται με την ιδέα της μετάβασης ή της αλληλεπίδρασης με ανώτερες διαστάσεις. Ερμηνεύει αυτές τις εμπειρίες όχι ως παραισθήσεις ή εγκεφαλικά φαινόμενα, αλλά ως ματιές στην αληθινή, πολυδιάστατη φύση της πραγματικότητας.
Στο βιβλίο του «Αποδείξεις της μεταθανάτιας ζωής» ο Δρ Τζέφρυ Λονγκ, εν ενεργεία ογκολόγος ακτινοβολίας και ερευνητής που μελετά τις επιθανάτιες εμπειρίες για περισσότερα από 25 χρόνια, κατέγραψε την περίπτωση ενός άνδρα ονόματι Ρότζερ, ο οποίος επιστρέφοντας από το Κεμπέκ είχε μια εξωσωματική εμπειρία, μετά από ένα τροχαίο δυστύχημα.
«Άρχισα να βλέπω ολόκληρη τη ζωή μου να ξεδιπλώνεται μπροστά μου σαν ταινία που προβάλλεται σε οθόνη, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή. Ήταν τόσο αληθινό!», θυμάται ο Ρότζερ.
Είπε ότι η εμπειρία ήταν πιο ρεαλιστική από μια τρισδιάστατη ταινία, καθώς μπορούσε να νιώσει τα συναισθήματα των ανθρώπων τους οποίους συνάντησε μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και τα καλά ή άσχημα συναισθήματα που τους προκάλεσε.
Όσοι βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους κατά τη διάρκεια μιας επιθανάτιας εμπειρίας, την αφηγούνται με μια βαθιά αίσθηση ρεαλισμού. Ξεχασμένα από καιρό γεγονότα βιώνονται εκ νέου, συνοδευόμενα από μια βαθιά κατανόηση των σκέψεων και των συναισθημάτων των άλλων κατά τη διάρκεια όλων των παρελθοντικών αλληλεπιδράσεων.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Missouri Medicine, οι ανασκοπήσεις ζωής είναι σταθερά ακριβείς.
Επιπλέον, φαίνεται να συμβαίνουν σε μια διάσταση όπου όλα τα γεγονότα καταγράφονται στο σύνολό τους και ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά, επιτρέποντας στο άτομο να επανεξετάσει ολόκληρη τη ζωή του άμεσα.
Το βιβλίο «Μαθήματα από το φως», με συγγραφέα τον Κέννεθ Ρινγκ, ομότιμο καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, ο οποίος δημοσίευσε σχεδόν 100 εργασίες σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες, κατέγραψε την περίπτωση ενός άνδρα που ανέφερε ότι ξαναέζησε κάθε γεγονός των 22 χρόνων της ζωής του.
«Η φωτεινότητα μού έδειξε κάθε δευτερόλεπτο όλων αυτών των ετών, με εξαιρετικές λεπτομέρειες, σε αυτό που φαινόταν να είναι μόνο μια στιγμή», είπε.
«Είναι μια αναβίωση των γεγονότων, όχι απλώς μια ανάμνηση των γεγονότων», δήλωσε ο Αλεξάντερ. Ο ίδιος εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης της ζωής σας, αν είχατε ενεργήσει εγωιστικά απέναντι στους άλλους κατά τη διάρκεια της ζωής σας, θα βιώσετε ξανά αυτά τα γεγονότα, αλλά τώρα από τη σκοπιά των ανθρώπων που βίωσαν τον πόνο.
Πιστεύει ότι από εδώ προέρχεται η έννοια της «κόλασης» – εκείνοι που προκάλεσαν πόνο και δυστυχία κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να βιώσουν τον ίδιο πόνο κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης της ζωής τους. Αυτό πρέπει να ωθήσει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι «είμαστε πραγματικά όλοι μαζί και πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και να τα πηγαίνουμε καλά», είπε.
Αναμνήσεις πριν από τη γέννηση
Καθώς οι επιθανάτιες εμπειρίες εμπεριέχουν ενδείξεις για άλλες διαστάσεις, οι μελέτες σχετικά με τις αναμνήσεις πριν από τη γέννηση έχουν επίσης δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Ο Δρ Ακίρα Ικεγκάβα είναι μαιευτήρας-γυναικολόγος στην Ιαπωνία. Μεταξύ 2002-2003, εξέτασε 3.061 ζευγάρια γονέων και παιδιών στο Ναγκάνο της Ιαπωνίας. Η έρευνά του σχετικά με τις προγεννητικές αναμνήσεις είχε ως στόχο την παροχή κατευθυντήριων γραμμών για την προγεννητική φροντίδα και εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, πήρε συνεντεύξεις από πολλά παιδιά και γονείς από όλη την Ιαπωνία, συλλέγοντας αναμνήσεις από την προγεννητική περίοδο. Ανακάλυψε ότι το 33% των παιδιών που έδωσαν συνέντευξη θυμόντουσαν ότι βρίσκονταν στη μήτρα πριν από τη γέννησή τους, ενώ το 20,7% θυμόντουσαν την εμπειρία της γέννησής τους. Τα περισσότερα παιδιά που θυμόντουσαν ήταν ηλικίας 2-3 ετών, με τις αναμνήσεις να ξεθωριάζουν στις μεγαλύτερες ηλικίες, ενώ παιδιά άνω των 6 ετών δεν είχαν σχεδόν καμία ανάμνηση.
Προς έκπληξή του, ένα επαναλαμβανόμενο θέμα των προγεννητικών αναμνήσεων ήταν ότι τα παιδιά περιέγραφαν ότι προέρχονταν από ένα μέρος «πάνω από τα πολύχρωμα σύννεφα», όπου συνυπήρχαν με αγγέλους και νεράιδες.
Ο Ικεγκάβα κατέγραψε αυτά τα ευρήματα στα βιβλία της έρευνάς του, όπως το «Όταν βλέπω τη μαμά μου στα σύννεφα».
Τα παιδιά θυμόντουσαν ότι βρίσκονταν σε ένα σύννεφο σε μια ανώτερη διάσταση, μαζί με αγγέλους και νεράιδες. Όταν έβρισκαν τις μητέρες τους, άφηναν τα σύννεφα και πετούσαν στη μήτρα εκείνων των γυναικών.
Για παράδειγμα, ένα αγόρι ονόματι Γιουίτσι ήταν τριών ετών όταν κοίταξε μια γαμήλια φωτογραφία των γονιών του και είπε στη μαμά του: «Το έβλεπα από τον ουρανό».
Το αγόρι πρόσθεσε ότι είδε τη μαμά και τον μπαμπά του να είναι μαζί και στην παραλία τότε. Η μητέρα του επιβεβαίωσε ότι μετά τη γαμήλια τελετή είχαν πάει στην παραλία.
Ένα κορίτσι με το όνομα Νατσούμι αφηγήθηκε ότι πριν γεννηθεί, ήταν ένα από τα αγγελάκια που πετούν πάνω από τα σύννεφα, αναζητώντας τη μελλοντική τους μητέρα.
«Είμασταν έξι», είπε. «Η μαμά που είδα τότε περπατούσε στο πεζοδρόμιο φορώντας ένα σκούρο μπλε φόρεμα με λευκές πιτσιλιές». Η μαμά της Νατσούμι επιβεβαίωσε ότι όντως είχε ένα φόρεμα εγκυμοσύνης με αυτό το χρώμα και σχέδιο.
Υψηλότερες διαστάσεις
Ο Δρ Πήτερ Τ. Ουόλινγκ, από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Baylor, δήλωσε στην Epoch Times ότι για να κατανοήσουμε πραγματικά την ανθρώπινη συνείδηση, «θα πρέπει να εξετάσουμε τις υψηλότερες διαστάσεις».
Παρομοίως, ο Πραβίκα υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι η εξέταση υψηλότερων διαστάσεων είναι ένας λογικός τρόπος για να κατανοήσουμε τη συνείδηση.
«Μπορώ να εξηγήσω σχεδόν τα πάντα σε αυτό το σύμπαν με μία εξαίρεση, και αυτή είναι η συνείδηση». Διευκρίνισε ότι ενώ οι φυσικές αρχές μπορούν να περιγράψουν μεγάλο μέρος της πραγματικότητάς μας, αποτυγχάνουν να εξηγήσουν την ταυτόχρονη επίγνωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Σύμφωνα με τον Πραβίκα, μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε την έννοια των πολλών διαστάσεων μέσω μιας άλλης προσέγγισης.
«Το μυαλό είναι η παιδική χαρά του απείρου», δήλωσε ο Πραβίκα στην Epoch Times. «Η ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε υψηλότερες διαστάσεις – πέραν των τεσσάρων που βιώνουμε – υποδηλώνει την ύπαρξή τους. Αν μπορούμε να σκεφτούμε αυτές τις διαστάσεις, πιθανότατα έχουν μια βάση στην πραγματικότητα, ακόμη και αν δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε άμεσα.»
Ο Πραβίκα υποστηρίζει ότι μπορούμε να αντιληφθούμε την έννοια των πολλαπλών διαστάσεων μέσω διεπιστημονικών προσεγγίσεων, συμπεριλαμβανομένων των μαθηματικών, της φιλοσοφίας και του στοχασμού.
Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται καθαρά θεωρητικό, ένας συγκεκριμένος τύπος εμπειρικής μέτρησης του εγκεφάλου υποδηλώνει τη σύνδεση μεταξύ της συνείδησης και των ανώτερων διαστάσεων.
Κύματα γάμμα
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) του ανθρώπινου εγκεφάλου έχει πέντε κοινούς τύπους κυμάτων, από τα οποία τα κύματα γάμμα έχουν την ταχύτερη συχνότητα (έως 32-100 Hz) και το μικρότερο πλάτος.
Τα κύματα γάμμα σχετίζονται με γνωστικές λειτουργίες υψηλότερου επιπέδου, όπως η αντίληψη, η επίλυση προβλημάτων και η συνείδηση. Εμφανίζονται συχνά όταν ένα άτομο βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα συγκεντρωμένη κατάσταση βαθιάς ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο PNAS από την Τζίμο Μπόρτζιγκιν, συνεργαζόμενη καθηγήτρια στο Τμήμα Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ανέφερε μια απροσδόκητη αύξηση των κυμάτων γάμμα στον ετοιμοθάνατο εγκέφαλο δύο ασθενών – γεγονός που συνέβη μετά την απόσυρση της αναπνευστικής τους υποστήριξης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο ασθενείς εμφάνισαν εκρήξεις εγκεφαλικής δραστηριότητας σε διαφορετικά μήκη κύματος σε μια συγκεκριμένη περιοχή στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, η οποία θεωρείται απαραίτητη για τη συνειδητή μας επίγνωση.
Ωστόσο, η προέλευση αυτών των κυμάτων γάμμα δεν μπορεί να εξηγηθεί από την εγκεφαλική δραστηριότητα, καθώς τα σώματα των ασθενών πέθαιναν και οι εγκέφαλοί τους ήταν υποξικοί – στερημένοι από οξυγόνο.
Κατά την άποψη του Δρος Αλεξάντερ, ο εγκέφαλος «λειτουργεί ως πομποδέκτης», λαμβάνοντας σήματα από μια άλλη διάσταση με την οποία συνδέεται η συνείδηση. Η έξαρση των κυμάτων γάμμα που παρατηρείται όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν, υποδηλώνει μια αλλαγή στη διάσταση με την οποία συνδέεται η συνείδηση.
Τα κύματα γάμμα είναι συνηθισμένα σε ταλαντούχους μουσικούς, κορυφαίους αθλητές και άλλους ανθρώπους με υψηλές επιδόσεις. Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι όσοι κάνουν διαλογισμό για καιρό εμφανίζουν σημαντικά περισσότερα κύματα γάμμα, τα οποία κυριαρχούν στις μετρήσεις του ΗΕΓ τους.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη θεωρία των μικροσωληναρίων του Χάμεροφ, οι πληροφορίες που σχετίζονται με τη συνείδηση μεταδίδονται από ένα κβαντικό πεδίο σε συχνότητες πολύ υψηλότερες από τις ακτίνες γάμμα (βλ. α΄μέρος).
Το ουράνιο σπίτι
Στα προηγούμενα τρία άρθρα της σειράς παραθέσαμε μεγάλο όγκο σύγχρονων βιοϊατρικών ερευνών για ανθρώπους που ζουν με ελάχιστη εγκεφαλική ύλη, για τις επιθανάτιες εμπειρίες και για τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές, υλικό που υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλός μας δεν αποτελεί προϋπόθεση της συνείδησής μας και ότι η συνείδηση είναι μη τοπική, μη φυσική και συνεχής.
Όλες αυτές οι αναφορές και μελέτες προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της συνείδησης, η οποία φαίνεται να συνδέεται στενά με έναν ανώτερο προορισμό.
Στη μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στα Χρονικά της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, εκτός από τη σήραγγα και την ανασκόπηση της ζωής, πολλοί άνθρωποι με επιθανάτιες εμπειρίες ανέφεραν ότι επέστρεφαν «στο σπίτι» – ένα μέρος που συχνά περιγράφεται ως μέρος με ουράνιες οντότητες και ουράνια τοπία.
«Επέστρεφα στην αρχή μου και στην αρχή των πάντων», ανέφερε ένας συμμετέχων στη μελέτη.
Των Yuhong Dong M.D., Ph.D. & Makai Allbert
* * * * *
Όλα τα άρθρα της σειράς:
α΄ μέρος: Μπορεί να υπάρξει συνείδηση χωρίς εγκέφαλο;
β΄μέρος: Πού πηγαίνει η συνείδηση αν δεν πηγαίνει στον τάφο;
γ΄ μέρος: Το ποτάμι της συνείδησης, μέσα στον χώρο και τον χρόνο
δ΄μέρος: Η σχέση της συνείδησης με τις ανώτερες διαστάσεις
