Ο υπουργός Μεταφορών, Σον Ντάφι, αποκάλυψε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στη σεληνιακή επιφάνεια, στο πλαίσιο της αποστολής «Άρτεμις» για την επιστροφή και μακροχρόνια παραμονή στη Σελήνη.
«Βρισκόμαστε σε κούρσα για τη Σελήνη, σε αγώνα δρόμου με την Κίνα», δήλωσε ο Ντάφι σε δημοσιογράφους στις 5 Αυγούστου. «Για να έχουμε μια βάση στη Σελήνη, χρειαζόμαστε ενέργεια. Σε ορισμένες κρίσιμες τοποθεσίες θα αξιοποιήσουμε την ηλιακή ενέργεια, αλλά αυτή η τεχνολογία πυρηνικής σχάσης είναι απολύτως απαραίτητη».
Ο Ντάφι ανέλαβε προσωρινός διαχειριστής της NASA τον Ιούλιο, μετά την απόσυρση της υποψηφιότητας του Τζάρεντ Άιζακμαν – ιδιώτη αστροναύτη και συμμάχου του Έλον Μασκ – από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, λίγο πριν από την επικύρωση της Γερουσίας.
Όπως εξήγησε στη συνέντευξη Τύπου, η ιδέα αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας στη Σελήνη δεν είναι καινούργια, καθώς είχε συζητηθεί ήδη από την πρώτη θητεία του Τραμπ, αλλά και στη διοίκηση Μπάιντεν. «Έχουν δαπανηθεί εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για τη μελέτη του σχεδίου και του κατά πόσον είναι εφικτό. Τώρα όμως περνάμε στην επόμενη φάση», επεσήμανε. «Δώσαμε εντολή να προχωρήσουμε: να αναπτύξουμε την τεχνολογία μας, να κινηθούμε, να το κάνουμε πραγματικότητα».
Ο υπουργός υπογράμμισε τα σχέδια της NASA για αποστολή του «Άρτεμις 2» με τετραμελές πλήρωμα γύρω από τη Σελήνη, ενώ η επόμενη αποστολή, «Άρτεμις 3», θα πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη προσελήνωση από τον Δεκέμβριο του 1972. «Το Άρτεμις 3 θα παραμείνει στη Σελήνη για έξι ημέρες».
Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι το πρόγραμμα έχει καθυστερήσεις. «Αν θέλουμε να συμμετέχουμε σε αυτήν την κούρσα για τη Σελήνη και τον Άρη, πρέπει να οργανωθούμε σοβαρά», είπε. «Οφείλουμε να επιστρατεύσουμε κάθε πόρο και προσοχή με στόχο τη Σελήνη – και αυτό θα κάνουμε».
Μετά το «Άρτεμις 3», ο προσωρινός διαχειριστής της NASA ανέφερε ότι μη επανδρωμένες αποστολές θα αρχίσουν να μεταφέρουν εξοπλισμό στην επιφάνεια της Σελήνης, θέτοντας τις βάσεις για μακροχρόνιες παραμονές. Όμως, σύμφωνα με τον Ντάφι, η ηλιακή ενέργεια – που εδώ και χρόνια καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού σε χαμηλή τροχιά – δεν επαρκεί για τις ενεργειακές απαιτήσεις μιας τέτοιας βάσης.
«Μπορούμε να χτίσουμε βάση», είπε. «Όμως είναι ζήτημα υψίστης σημασίας. Υπάρχει μια περιοχή στη Σελήνη που αναγνωρίζεται ως η καλύτερη απ’ όλους. Εκεί έχουμε πάγο και ηλιακή ακτινοβολία. Θέλουμε να φτάσουμε πρώτοι και να τη διεκδικήσουμε για την Αμερική. Για να γίνει αυτό, η τεχνολογία της πυρηνικής σχάσης είναι καθοριστικής σημασίας για την επιβίωση, επειδή η ηλιακή ενέργεια δεν επαρκεί».
Παρά τις διαρκείς καθυστερήσεις του προγράμματος Άρτεμις, ο επόμενος στόχος της NASA για επανδρωμένη προσελήνωση τοποθετείται στα μέσα του 2027. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες, το διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας σχεδιάζει την πρώτη επανδρωμένη προσσελήνωση μέχρι το 2030.
Με τη συμβολή του Τζάκσον Ρίτσμοντ
