Στο ζενίθ της καριέρας του στο Χόλιγουντ, ο Γαβριήλ Γεωργίου, κομμωτής-στυλίστας ουκ ολίγων διασημοτήτων, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο, σε μια βαθιά εμπειρία που τον βοήθησε αργότερα να βρει τον σκοπό της ζωής του: να διαδώσει το μήνυμα της αληθινής ομορφιάς, της αρμονίας και της ειρήνης.
Ο επιτυχημένος 53χρονος τώρα Ελληνοαυστραλός, ο οποίος μεγάλωσε σε μια ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια, έχει μια λαμπρή καριέρα 30 χρόνων. Έχει δουλέψει με κορυφαίους καλλιτέχνες του Χόλιγουντ, όπως ο Κιάνου Ριβς, η Ντρου Μπάριμορ, η Κέιτ Μπλάνσετ, η Τζέσικα Μπιέλ, η Κλόε Σεβινί και ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, αλλά και του Μπόλιγουντ – την ινδική κινηματογραφική βιομηχανία- όπως οι Ντίπικα Παντουκόν, Αϊσβάρια Ράι Μπάτσαν, Πριγιάνκα Τσόπρα Τζόνας, Καρίνα Καπούρ Καν, Ανούσκα Σάρμα, Κατρίνα Κάιφ, Φρίντα Πίντο και Κάνγκανα Ρανάτ.
«Η ομορφιά έχει μια τάση προς, μια σύνδεση με το θείο», δήλωσε ο Γεωργίου στην Epoch Times. «Εξετάστε όλους τους διαφορετικούς πολιτισμούς και θα διαπιστώσετε ότι όταν υπάρχει πίστη στο θείο, δημιουργείται ομορφιά και αισθητική – είτε πρόκειται για τα μαλλιά είτε για τα ρούχα είτε για την αρχιτεκτονική είτε για τη ζωή σε αρμονία με το περιβάλλον. Αλλά δεν μου φαίνεται να υπάρχει και πολύ αυτό σήμερα.
«Αντίθετα, φαίνεται να επικρατεί η ασχήμια […] στα ρούχα, στα μαλλιά, στο μακιγιάζ και σε αυτό που δείχνουν τα περιοδικά και αυτό που η μόδα παρουσιάζει ως «κουλ». Τα πράγματα δείχνουν πολύ πιο παρηκμασμένα, άσχημα ή ξεχαρβαλωμένα. Οπότε κάνω πολύ λιγότερα από αυτά τα πράγματα. Η δουλειά μου επικεντρώνεται περισσότερο στην ποιότητα – βασίζεται πλέον περισσότερο στην ομορφιά.
«Βρίσκω πως ό,τι κι αν κάνω, είτε είναι πολύ πρωτοποριακό είτε δημιουργικό είτε κάτι απλό, παραμένει όμορφο και αρμονικό».
Ο Γεωργίου έχει επίσης συνεργαστεί με διασημότητες για τα εθιμοτυπικά κόκκινα χαλιά των βραβείων Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Awards, Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και πολλά άλλα. Επί του παρόντος, εργάζεται για την επόμενη ταινία του στο Μπόλιγουντ, το «Fighter» (Μαχητής) – ένα μεγαλόπνοο έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν η Ντίπικα Παντουκόν, ο Ριτίκ Ροσάν και ο βετεράνος ηθοποιός του ινδικού κινηματογράφου Ανίλ Καπούρ.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο Γεωργίου ήταν ανάμεσα στους 10 κορυφαίους κομμωτές-στυλίστες στο Λος Άντζελες. Εκείνη την εποχή, ήταν πλούσιος, επιτυχημένος και μέρος του κοινωνικού κύκλου των μεγαλύτερων πάρτι. Ωστόσο, παρ’ όλη την προσοχή και την επιτυχία, ο Γεωργίου ένιωθε σαν ένα άδειο κέλυφος.
«Δεν ήμουν ευτυχισμένος, αν και έβγαζα πολλά χρήματα. Ήταν όλα επίδειξη […] και εγωισμός και όλα αυτά τα πράγματα», είπε. «Ένιωθα ότι η ψυχή μου μαραζώνει. Μιλούσα στο σύμπαν, όταν ήμουν μόνος μου. Σκεφτόμουν: «Τι πρέπει να κάνω για να είμαι καλός άνθρωπος; Τι είναι ένας καλός άνθρωπος; Πού μπορώ να βρω την καθοδήγηση για να γίνω καλός άνθρωπος;».
Αναζητώντας τον σκοπό της ζωής του
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γεωργίου είχε παρόμοιες αναζητήσεις. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, συνήθιζε να αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι αρρωσταίνουν, γιατί υπάρχει ο θάνατος και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής.
«Αναζητούσα και έψαχνα γενικά σε όλη μου τη ζωή», είπε. «Άρχισα να διαβάζω πολλά βιβλία, ταοϊστικά και βουδιστικά βιβλία».
Μετά τα 20, καθώς άρχισε να ζει ανεξάρτητα και είχε περισσότερη ελευθερία, ο Γεωργίου ξεκίνησε να ψάχνει πιο ενεργά το νόημα της ζωής. Επισκέφθηκε τα μοναστήρια του Αγίου Όρους στην Ελλάδα, όπου κατοικούν Βούλγαροι, Ρώσοι και Έλληνες ορθόδοξοι μοναχοί, όπου έμεινε για τέσσερις ημέρες και νύχτες και είχε μερικές πραγματικά βαθιές συζητήσεις με τους μοναχούς.
«Ήταν καταπληκτικό, αλλά ένιωσα ότι, κατά κάποιον τρόπο, δεν ήταν αυτός ο δρόμος μου», ανέφερε. «Δεν ήταν η απόλυτη αλήθεια που αναζητούσα.»
Ωστόσο, συνέχισε να διαβάζει διάφορες γραφές και προσπάθησε να παραμείνει προσγειωμένος. Εν τω μεταξύ, αποφοίτησε από τη σχολή ενδυματολογίας, μακιγιάζ και κομμωτικής-hair styling από το Πανεπιστήμιο Victoria της Μελβούρνης και ξεκίνησε την καριέρα του ως κομμωτής-στυλίστας τη δεκαετία του 1980. Ο Γεωργίου μετακόμισε τελικά στο Χόλιγουντ του Λος Άντζελες, βρέθηκε χαμένος στην υλιστική ζωή και σύντομα άρχισε να κάνει χρήση ναρκωτικών σε πάρτι.
Ο ίδιος δήλωσε: «Ο λόγος για τον οποίο άρχισα να παίρνω περισσότερα από αυτά ήταν για να αντιμετωπίσω αυτή την επιπολαιότητα, οπότε αυτό μου έδινε μια αίσθηση ευφορίας. Ήμουν σε θέση να συνδεθώ με αυτό το επίπεδο υλισμού και πλαστότητας. Έπαιρνα ναρκωτικά για να αντιμετωπίσω τη σκληρή δουλειά, τις πολλές ώρες εργασίας, τα συνεχή ταξίδια και όλες τις άσχημες ενέργειες γύρω μου. Απλά γινόταν πολύ ενοχλητικό».
Η εξωσωματική εμπειρία
Το 2002, ενώ δούλευε σε μια 10ήμερη φωτογράφηση στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους για έναν κατάλογο , ο Γεωργίου είχε μια στιγμή αλήθειας από την οποία αποκόμισε το «μεγαλύτερο μάθημα» της ζωής του.
Κατά τη διάρκεια αυτών των 10 ημερών, ο Γεωργίου έκανε «αποχή» από τα ναρκωτικά. Ωστόσο, κάποια στιγμή, στα μισά της δουλειάς, αρρώστησε πολύ βαριά και δεν ήταν σε θέση ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι, πόσο μάλλον να φτιάξει τα μαλλιά του μοντέλου – τον αντικατέστησε, αναγκαστικά, η μακιγιέζ. Αναπολώντας την παραλίγο επιθανάτια εμπειρία που άλλαξε τη ζωή του για πάντα, ο Γεωργίου δήλωσε:
«Ενώ ήμουν στο κρεβάτι μου, θυμάμαι ότι έφυγα από το σώμα μου, είχα πλήρη συνείδηση και επίγνωση. Αλλά δεν είχα κανέναν φόβο, ήταν κάτι πολύ γαλήνιο και ένιωσα απόλυτη ελευθερία. Ήξερα ότι πέθαινα. Ήξερα ότι έφευγα από το σώμα μου. Ήταν πολύ παράξενο, μπορούσα να δω ένα είδος φωτός και κινούμουν προς αυτό. […] Άκουσα μια πολύ βαθιά θεϊκή φωνή. Ήταν πολυδιάστατη, όπως στις ταινίες περίπου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Και ουσιαστικά μου είπε: “Έχασες το δρόμο σου και ήρθαμε να σε πάρουμε”.
«Με τη σκέψη μου απάντησα: “Ξέρω ότι έχω χάσει τον δρόμο μου και ξέρω ότι έχω έρθει εδώ για έναν σκοπό και ότι έχω μια αποστολή. Απλά δεν τον έχω βρει ακόμα.” Είπα: “Σας παρακαλώ, δώστε μου μια ευκαιρία. Δεν είμαι έτοιμος να φύγω ακόμα. Σας παρακαλώ, δώστε μου μια ευκαιρία, άλλη μια ευκαιρία”. Και μόλις το σκέφτηκα αυτό – γιατί το εννοούσα πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς μου – άρχισα να επιστρέφω στο σώμα μου και τα μάτια μου άνοιξαν και μετά άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα.»
Με την επιστροφή του στο Λος Άντζελες, ο Γεωργίου σταμάτησε να παίρνει ναρκωτικά και, όπως είπε, οι «λεγόμενοι φίλοι» του εξαφανίστηκαν επίσης από τη ζωή του. Εξαντλημένος από τα πάντα, σκέφτηκε να γίνει μοναχός. Ήξερε, όμως, ότι μπορεί κανείς «να κάνει άλματα στην κοινωνία με τις δυσκολίες και τους πειρασμούς» και σκέφτηκε ότι ο μοναχισμός δεν ήταν ο δρόμος του.
Με την ταπεινή του καρδιά να λαχταρά να βρει τον αληθινό σκοπό της ζωής του, ο Γεωργίου είχε πίστη στο αρχαίο παλιό ρητό: «Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο δάσκαλος θα εμφανιστεί».
Ανακαλύπτοντας την ειρήνη και τη θετικότητα
Αφήνοντας τα πάντα πίσω, σε ηλικία 32 ετών, επέστρεψε να ζήσει με τους γονείς του στην Αυστραλία. Τους πρώτους τέσσερεις μήνες που επέστρεψε στην πατρίδα του, έζησε μια ζωή «ερημίτη». «Υπό μία έννοια, ήταν ένα είδος αποτοξίνωσης, γιατί το μόνο που έκανα ήταν να τρώω, να κοιμάμαι και να διαβάζω βιβλία», είπε.
Σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν ήθελε να επιστρέψει στο Χόλιγουντ, έτσι κατέθεσε προκαταβολή για ένα διαμέρισμα στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας. Νιώθοντας μια μικρή ανακούφιση που είχε πλέον κάνει μια αλλαγή στη ζωή του, άρχισε να ψάχνει για δουλειά.
Μετά από μια μεγάλη καριέρα στις ΗΠΑ, στην πρώτη του δουλειά στην Αυστραλία, μια τηλεοπτική διαφήμιση για μια εταιρεία αυτοκινήτων, ο ταλαντούχος στυλίστας έπιασε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη μακιγιέζ.
«Είχαμε παρόμοιο παρελθόν, εκείνη περιόδευε κυρίως με τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα σε όλο τον κόσμο. Είπε επίσης ότι έπασχε από τη νόσο του Κρον, μια πολύ σπάνια ασθένεια, για την οποία δεν υπάρχει θεραπεία», είπε, προσθέτοντας ότι του εξήγησε πως απαλλάχτηκε από τα προβλήματα υγείας όταν άρχισε να ασκεί μια πνευματική πρακτική που ονομάζεται Φάλουν Γκονγκ, γνωστή και ως Φάλουν Ντάφα.
«Το πρώτο πράγμα που πραγματικά ξεχώρισα ήταν το γεγονός ότι ήταν μια πρακτική του νου και του σώματος – μου άρεσε πολύ αυτή η ισορροπία, γιατί συνήθως είναι το ένα ή το άλλο. Μου άρεσε επίσης το γεγονός ότι βασιζόταν στις οικουμενικές αρχές της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας και το γεγονός ότι ήταν δωρεάν», ανέφερε ο Γεωργίου.
Εντυπωσιασμένος, πήγε να μάθει τις πέντε ήπιες, αργές ασκήσεις του Φάλουν Γκονγκ σε ένα πάρκο την επόμενη εβδομάδα. Ανακαλώντας την εμπειρία του από την εκμάθηση των ασκήσεων, είπε:
«Ήταν πραγματικά δυνατή – ήταν τόσο έντονη κατά τη διάρκεια του δεύτερου σετ ασκήσεων. Ήμουν έτοιμος να λιποθυμήσω, όλα άρχισαν να περιστρέφονται πολύ έντονα. Ένιωσα ότι ήθελα να κάνω εμετό […] και πήρα βαθιές αναπνοές. Κατάλαβα ότι ήταν σαν να έβγαινε κάτι αρνητικό από μέσα μου. Και μέσα σε λίγα λεπτά, ήμουν μια χαρά. Όλα εξαφανίστηκαν. Εντυπωσιάστηκα. Σηκώθηκα και τελείωσα τις ασκήσεις. Τότε ήταν που σκέφτηκα: «Κάτι πραγματικά ισχυρό συμβαίνει εδώ. Πρέπει να μάθω τι είναι αυτό».
Ο Γεωργίου ζήτησε το υλικό του Φάλουν Γκονγκ. Αυτό συνέβη πριν από 21 χρόνια.
«Άλλαξε εντελώς τη ζωή μου», είπε ο Γεωργίου, ο οποίος θυμάται ότι άφησε πίσω πολλά προβλήματα υγείας, όπως βρογχίτιδα, σκολίωση και κατάθλιψη.
«Λόγω του πόνου που σχετιζόταν με τη σκολίωση, όταν ξάπλωνα να κοιμηθώ ήταν αρκετά επώδυνο μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Έτσι, κάθε φορά που καθόμουν σταυροπόδι στο διαλογισμό τις πρώτες φορές και ακολουθούσα τις κινήσεις της άσκησης και σηκωνόμουν, ακουγόταν ο ήχος του “κρακ-κρακ”. Από τότε δεν είχα ποτέ ξανά τον πόνο, σαν να εξαφανίστηκε. Συνέβησαν πολλά καταπληκτικά πράγματα».
«Πάντα νιώθω μια αίσθηση γαλήνης και θετικότητας. Είναι μια στροφή 180 μοιρών στη ζωή μου».
Ο Γεωργίου λέει ότι βρήκε, επίσης, τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον απασχολούσαν από την παιδική του ηλικία. «Ήταν σαν κομμάτια από ένα παζλ, αλλά όλα τελικά ενώνονταν, από κάθε επίπεδο, θρησκεία, ενέργεια και το σύμπαν μέχρι τον σκοπό ύπαρξης του ανθρώπου και τη σχέση του με όλα αυτά», δήλωσε.
Μιλώντας για την 24χρονη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, είπε ότι «δεν μπορούσε να το πιστέψει» όταν έμαθε για πρώτη φορά για αυτές τις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Γεωργίου λέει ότι πολλές κυβερνήσεις κάνουν τα στραβά μάτια στην Κίνα λόγω οικονομικών κερδών.
«Πραγματικά το αμφισβήτησα. Έλεγα, γιατί κάτι τόσο όμορφο και τόσο χρήσιμο, να διώκεται; Απλά δεν έβγαζε νόημα. Εξετάζοντας όμως την ιστορία, συνειδητοποίησα ότι ο Σωκράτης, ο Ιησούς, ο Βούδας Σακιαμούνι […] σχεδόν όλοι τους διώχθηκαν. Απλά έμεινα άναυδος όταν συνειδητοποίησα ότι όποιος θέλησε να βελτιώσει πνευματικά την κοινωνία διώχθηκε».
«Θέλω ο κόσμος να μάθει για τα οφέλη του Φάλουν Γκονγκ και για όσα συμβαίνουν πραγματικά στην Κίνα».
Ισχυρή εργασιακή ηθική
Ανακτώντας την υγεία, τη ζωή και τον σκοπό του, ο Γεωργίου ήταν έτοιμος να τολμήσει να επιστρέψει σε μια μεγαλύτερη βιομηχανία για να «είναι ένα θετικό φως» προς τους ανθρώπους.
«Σκέφτηκα, εντάξει, θα επιστρέψω στη βιομηχανία και θα είμαι τώρα μια θετική επιρροή, όχι μια αρνητική όπως ήμουν πριν και τόσο χαμένος […] γιατί ξέρω ότι είναι μια αρκετά σκοτεινή βιομηχανία», δήλωσε ο Γεωργίου.
Αφού εργάστηκε για ένα διάστημα στην Ελλάδα, μετακόμισε στην Ινδία, όπου, τα τελευταία 11 χρόνια, έχει συνεργαστεί με μερικές από τις μεγαλύτερες διασημότητες της βιομηχανίας του κινηματογράφου και της μόδας. Από τότε που άρχισε να ακολουθεί τη διδασκαλία του Φάλουν Γκονγκ, ο Γεωργίου έχει καταφέρει να εξετάζει προσεκτικά όλες τις προκλήσεις και να τις αντιμετωπίζει με υπομονή και συμπόνια.
Η θετική ενέργεια του Γεωργίου κατά τη διάρκεια ενός γεμάτου προγράμματος είναι αδιαμφισβήτητη και, όπως λέει, οι άνθρωποι γύρω του τον συγχαίρουν πάντα για το φωτεινό χαμόγελό του.
«Τώρα πια δεν παίρνω τα πράγματα κατάκαρδα ή προσωπικά, απλά βλέπω τα πράγματα με μεγαλύτερη κατανόηση και ομορφιά», δήλωσε. «Ακόμη και αν υπάρχουν αρνητικές ενέργειες γύρω μου, δεν τις αφήνω να με επηρεάσουν. Εξακολουθώ να προσπαθώ να είμαι ευγενικός και συμπονετικός, σε όποια δεδομένη κατάσταση κι αν βρίσκομαι – και νομίζω ότι οι άνθρωποι το παρατηρούν αυτό».
Παρά τις πολλές ώρες εργασίας και τον λιγότερο ύπνο, ο Γεωργίου δίνει το 100% σε κάθε δουλειά που αναλαμβάνει.
Εκτός από επιτυχημένος κομμωτής-στυλίστας διασημοτήτων, ο Γεωργίου έχει μια αρκετά ευέλικτη προσωπικότητα και έχει δοκιμάσει τις δυνάμεις του ακόμη και στην υποκριτική. Έκανε ένα πέρασμα στην ταινία του Μπόλιγουντ «Dhaakad». Έχει επίσης παίξει το ρόλο ενός από τους κύριους μαθητές του Σωκράτη σε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Socrates Secrets» (Τα Μυστικά του Σωκράτη) από το «Divine Messengers» (Θεϊκοί Αγγελιοφόροι), μια αποκλειστική κινηματογράφηση της Epoch TV στην Ελλάδα.
Όταν κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ, ο Γεωργίου δήλωσε ότι έμεινε έκπληκτος και δάκρυσε, καθώς παρουσίαζε τις βαθιά συγκινητικές διδασκαλίες του Σωκράτη.
«Δεν κοιτούσα καν τον εαυτό μου», είπε. «Ήμουν απλά χαρούμενος που ήμουν μέρος κάποιου πράγματος με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν και να ανοίξουν το μυαλό τους και να βρουν βαθύτερο νόημα και σκοπό μέσα από αυτό».
«Αυτό που με γεμίζει τώρα είναι να δουλεύω πάνω σε πράγματα που μπορούν επίσης να είναι κάτι σημαντικό για την ανθρωπότητα, που μπορούν να δημιουργήσουν κάτι όμορφο και που μπορούν να βοηθήσουν την ανθρωπότητα με έναν ορισμένο τρόπο».
Από την Daksha Devnani. Ο Arsh Sarao συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
