Από τον Andrew Chen
Ο καθηγητής οικονομικών Νταγκ Άλλεν θέλησε να μάθει γιατί τόσο πολλά αρχικά μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν μέτρα περιορισμού για την COVID-19 κατέληξαν να είναι σε μεγάλο βαθμό λανθασμένα. Αυτό που βρήκε ήταν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία βασίζονταν σε λανθασμένες υποθέσεις και «έτειναν να υπερεκτιμούν τα οφέλη και να υποεκτιμούν το κόστος». Το θεώρησε ανησυχητικό ότι μέτρα όπως ολικά κλεισίματα και περιορισμοί βασίζονταν σε αυτά τα μοντέλα.
«Οικοδομήθηκαν επί ενός συνόλου υποθέσεων. Αυτές οι υποθέσεις φάνηκε ότι ήταν πραγματικά σημαντικές, και τα μοντέλα είναι πολύ ευαίσθητα σε αυτές, και τελικά φάνηκε ότι ήταν λανθασμένα», είπε ο Άλλεν, καθηγητής Οικονομικών στο Μπάρναμπυ Μάουντεν, Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ, σε μια συνέντευξη.
Ο Άλλεν λέει ότι οι περισσότερες από τις αρχικές μελέτες κόστους-οφέλους που εξέτασε δεν προσπάθησαν να διακρίνουν μεταξύ επιβαλλόμενων και εθελοντικών αλλαγών στην συμπεριφορά των ανθρώπων ενώπιον μιας πανδημίας. Αντ΄αυτού, απλώς υπέθεσαν μια εκθετική αύξηση στους φορείς του ιού μέρα με την μέρα έως την επίτευξη ανοσίας αγέλης.
Σε μια επιστημονική εργασία που εκδόθηκε τον Απρίλιο, στην οποία συγκέντρωσε τα ευρήματά του βάσει μιας εξέτασης περισσοτέρων από 80 επιστημονικών εργασιών περί των αποτελεσμάτων των μέτρων περιορισμού ανά τον κόσμο, ο Άλλεν κατέληξε ότι τα μέτρα περιορισμού ίσως ήταν μία από «τις μεγαλύτερες αποτυχίες θέσπισης μέτρων εν καιρώ ειρήνης στην ιστορία του Καναδά».
Λέει ότι πολλές από τις εργασίες στην αρχή της πανδημίας υπέθεσαν ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά αλλάζει μόνο ως αποτέλεσμα κρατικά επιβαλλόμενης παρέμβασης, όπως κλείσιμο σχολείων και μη απαραιτήτων επιχειρήσεων, μασκών και εντολών κοινωνικής απόστασης, και περιορισμών στις ιδιωτικές κοινωνικές συγκεντρώσεις.
Ωστόσο, δεν έλαβαν υπ’ όψιν τις εθελοντικές συμπεριφορικές αλλαγές των ανθρώπων ως αντίδραση σε απειλή ιού, οι οποίες έχουν μεγάλη επίδραση στην αξιολόγηση των πλεονεκτημάτων ενός μέτρου περιορισμού.
«Τα ανθρώπινα όντα κάνουν επιλογές, και αντιδρούμε στο περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, [αλλά] αυτά τα αρχικά μοντέλα δεν το έλαβαν αυτό υπ’ όψιν», είπε ο Άλλεν. «Αν υπάρχει ιός τριγύρω, δεν πηγαίνω σε καταστήματα συχνά. Αν πάω σε κατάστημα, πηγαίνω σε κατάστημα που δεν θα συναντήσω πολύ κόσμο. Αν συναντήσω κόσμο, τείνω να τηρώ μια απόσταση από αυτούς. Δεν χρειάζεσαι μέτρα περιορισμού για να αναγκάσεις τον κόσμο να συμπεριφέρεται έτσι.»
Η ανάλυση κόστους-οφέλους του Άλλεν βασίζεται στον υπολογισμό των «χρόνων ζωής που σώθηκαν», που καθορίζει «πόσα χρόνια χαμένης ζωής θα έχουν προκληθεί από τις διάφορες ζημίες των μέτρων περιορισμού σε σύγκριση με πόσα χρόνια απώλειας ζωής σώθηκαν από τα μέτρα περιορισμού».
Βάσει του υπολογισμού του περί χαμένης ζωής, τα μέτρα περιορισμού προκάλεσαν 282 φορές περισσότερη ζημία σε σχέση με το όφελος στην Καναδική κοινωνία μακροπρόθεσμα, δηλαδή 282 φορές περισσότερα χρόνια ζωής χάθηκαν σε σύγκριση με αυτά που σώθηκαν.
Επιπλέον, «η περιορισμένη αποτελεσματικότητα των μέτρων περιορισμού εξηγεί το γιατί, μετά από ένα έτος, ο απόλυτος αριθμός συνολικών θανάτων ανά εκατομμύριο, και το πρότυπο μεταβολής των ημερησίων θανάτων ανά εκατομμύριο, δεν συσχετίζονται αρνητικά με την αυστηρότητα των περιορισμών ανά τις χώρες», γράφει ο Άλλεν. Με άλλα λόγια, στην αξιολόγησή του, τα βαριά μέτρα περιορισμού μείωσαν ελάχιστα τον αριθμό των θανάτων στις περιοχές όπου εφαρμόστηκαν, σε σύγκριση με περιοχές όπου δεν εφαρμόστηκαν μέτρα περιορισμού ή δεν ήταν τόσο αυστηρά.
Σήμερα, περίπου 14 μήνες στην πανδημία, πολλοί δήμοι ανά τον Καναδά ακόμα ακολουθούν την ίδια στρατηγική τροχιά που τέθηκε στην αρχή της πανδημίας. Ο Άλλεν το αποδίδει αυτό σε πολιτικούς λόγους.
Λέει ότι οι πολιτικοί συνήθως παίρνουν τα εύσημα της επίτευξης μειωμένων αριθμών φορέων μέσω των μέτρων περιορισμού τους.
«Πιστεύω πως βγάζει τέλειο νόημα το γιατί κάνουν ακριβώς αυτό που έκαναν πέρυσι», είπε ο Άλλεν.
«Αν είστε πολιτικός, θα λέγατε: “Δεν πρόκειται να βάλουμε πάλι περιορισμούς επειδή δεν έχουν αποτέλεσμα, και στην πραγματικότητα πράξαμε το ισοδύναμο της θανάτωσης 600.000 ανθρώπων πέρυσι”».
Δεν θα το λέγατε, είπε, επειδή «η εναλλακτική είναι ότι αυτοί [οι πολιτικοί] θα πρέπει να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος, και ότι προκάλεσαν … πολλαπλά περισσότερη απώλεια χρόνων ζωής από αυτήν που έσωσαν.»
Ο Άλλεν σκέφτεται λυπημένος ότι τα μέσα ενημέρωσης κατά κύριο λόγο ανέφεραν μόνο την μία πλευρά της συζήτησης περί περιορισμών COVID-19 και δεν εξέτασαν την άλλη πλευρά. Πρόσθετο στις ανησυχίες, λέει, είναι ότι απόψεις αντίθετες στην επίσημη απάντηση συχνά αφαιρούνται από πλατφόρμες κοινωνικών μέσων.
Λέει ότι άκουσε πως ακόμα και η δική του δημοσιευμένη μελέτη υπόκειται σε λογοκρισία από κάποιες σελίδες κοινωνικών μέσων.
«Σε έναν βαθμό είναι ιδιωτικές πλατφόρμες. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά από την άλλη πλευρά, νιώθω κάπως λυπημένος επειδή ζούμε στο είδος κόσμου όπου η έκφραση αντίθετων απόψεων είτε απορρίπτεται, αγνοείται, ή … την κατονομάζουν κάπως, [και] με κάποιους τρόπους ακυρώνεται», είπε ο Άλλεν.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
