ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ: Οι παγκόσμιες φιλοδοξίες του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (μέρος α΄)

Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο το νέο βιβλίο της συγγραφικής ομάδας των Εννέα Σχολίων πάνω στο Κομμουνιστικό Κόμμα: Πώς το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας

Πίνακας περιεχομένων

 

Εισαγωγή

1. Η φιλοδοξία του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας να κυριαρχήσει στον κόσμο

α. Η στρατηγική των πολλαπλών οδών του ΚΚΚ για να υπονομεύσει και να περιορίσει τις ΗΠΑ
β. Δημιουργώντας αντιαμερικανικό μίσος σε προετοιμασία για πόλεμο
γ. Η ανοιχτή πρόθεση του ΚΚΚ να νικήσει τις ΗΠΑ

2. Οι στρατηγικές της κομμουνιστικής Κίνας για παγκόσμια κυριαρχία

α. Πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος»: Εδαφική επέκταση υπό την αμφίεση της παγκοσμιοποίησης
β. Η στρατηγική περιφερειακής διπλωματίας για αποκλεισμό των ΗΠΑ από την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού
γ. Στρατηγική στην Ευρώπη: «Διαίρει και βασίλευε»
δ. «Αποικιοκρατία» στην Αφρική με το «κινεζικό μοντέλο»
ε. Μπαίνοντας στη Λατινική Αμερική
στ. Η αυξανόμενη στρατιωτική ικανότητα του ΚΚΚ

Παραπομπές

* * * * *

Το φάσμα του κομμουνισμού έχει περάσει πολλή από την σύγχρονη ιστορία παγιώνοντας τον εαυτό του στον κόσμο, είτε μέσω ανοιχτής απολυταρχικής διακυβέρνησης, είτε μέσω κεκαλυμμένης υπονόμευσης. Η βίαιη επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία στις αρχές του εικοστού αιώνα ετοίμασε τον δρόμο για τον βασικό πράκτορα του φάσματος: το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η νικήτρια Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησε την στρατιωτική ισχύ της για να επιβάλει κομμουνιστική διακυβέρνηση στην Ανατολική Ευρώπη και να υποστηρίξει το ΚΚΚ στον αγώνα του ενάντια της κινεζικής εθνικής κυβέρνησης. Μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, το ΚΚΚ έγινε ο ηγέτης στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, προωθώντας την μαοϊκή ιδεολογία του ανά τον κόσμο.

Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 άφησε τη ΛΔΚ τη μόνη μεγάλη κομμουνιστική δύναμη στον κόσμο. Αντιμετωπίζοντας την νέα γεωπολιτική κατάσταση, το κόμμα πήρε μια νέα, μη πολεμική προσέγγιση: Ενώ διατηρούσε το απολυταρχικό πολιτικό του σύστημα, δελέασε τον υπόλοιπο κόσμο ώστε να συνεργαστεί με την μεταρρυθμισμένη οικονομία αγοράς του. Ως αποτέλεσμα, πολλοί Δυτικοί διανοούμενοι, επιχειρηματίες, και πολιτικοί σταμάτησαν να θεωρούν την ΛΔΚ ένα κομμουνιστικό καθεστώς, πιστεύοντας ότι εγκατέλειψε τις ιδρυτικές ιδεολογικές αρχές του.

Αυτό δεν μπορεί να είναι πιο απομακρυσμένο από την αλήθεια. Παρά την υιοθέτηση των εξωτερικών χαρακτηριστικών ενός συστήματος αγοράς, το ΚΚΚ έφερε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του κομμουνισμού – απάτη, κακία και πάλη – στο αποκορύφωμά τους, δημιουργώντας ένα καθεστώς που χρησιμοποιεί τις πιο επιζήμιες και σταδιακές μεθόδους πολιτικής διαφθοράς που αναπτύχθηκαν μέσα σε χιλιάδες χρόνια.

Η Κίνα είναι ο τόπος πέντε χιλιετιών πολιτισμένης ιστορίας και έχει μια θαυμάσια παραδοσιακή κληρονομιά, που κέρδισε για τους ανθρώπους της σεβασμό και θαυμασμό ανά τον κόσμο. Το ΚΚΚ εκμεταλλεύτηκε αυτά τα θετικά αισθήματα. Αφότου υφάρπαξε την εξουσία και πήρε τους Κινέζους ομήρους, σύγχυσε τις έννοιες του κινεζικού έθνους και του κομμουνιστικού καθεστώτος. Παρουσίασε τις φιλοδοξίες του υπό την αμφίεση της «ειρηνικής ανόδου» της Κίνας, μπερδεύοντας την ικανότητα της διεθνούς κοινότητας να καταλάβει τα πραγματικά του κίνητρα.

Για να ευημερεί και να διατηρείται, η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να ακολουθεί τα πρότυπα συμπεριφοράς που τέθηκαν από τον Δημιουργό. Μεταξύ αυτών είναι η ανάγκη διατήρησης υψηλού ηθικού χαρακτήρα, η τήρηση οικουμενικών αξιών, και η προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων σε αυτά που τους ανήκουν. Η οικονομική ανάπτυξη μιας φυσιολογικής κοινωνίας χρειάζεται να υποστηρίζεται από ένα αντίστοιχο επίπεδο ηθικής συμπεριφοράς.

Αλλά το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς ακολούθησε ένα διαμετρικά αντίθετο μονοπάτι, δημιουργώντας μια γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομική αηδία που προκάλεσε δριμεία ηθική διαφθορά. Το ΚΚΚ δελεάζει τους ανθρώπους με κέρδη, τους ελέγχει με βία, και τους εξαπατά με ψέματα. Έχει καλλιεργήσει την δαιμονική τεχνική του σε σημείο σχεδόν τελειότητας. Η θεμελιώδης φύση του ΚΚΚ δεν άλλαξε ποτέ. Η στρατηγική του κόμματος για οικονομική συνεργασία είναι απλώς το να χρησιμοποιεί τα «θρεπτικά συστατικά του καπιταλιστικού σώματος» για να ενδυναμώσει το δικό του σοσιαλιστικό σώμα, να σταθεροποιήσει την εξουσία του, και να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του, αντί να κάνει την Κίνα ικανή να δει πραγματική ευημερία και ισχύ. [1] Οι μέθοδοί του παραβιάζουν βασικά ήθη και οικουμενικές αξίες.

Το κίνητρο του κακού φάσματος στο να φτιάξει το «οικονομικό θαύμα» της Κίνας είναι απλό: Οικονομική δύναμη δίνει στο καθεστώς του ΚΚΚ την επιρροή πειθούς που χρειάζεται για να επιβάλει τους όρους του στον κόσμο. Αυτές οι ρυθμίσεις δεν στοχεύουν να ωφελήσουν την Κίνα ή τους Κινέζους, αλλά μάλλον εκμεταλλεύονται την λατρεία χρήματος του κόσμου ώστε ο κόσμος να ευθυγραμμιστεί με το ΚΚΚ σε οικονομική συνεργασία και σε διεθνή θέματα.

Εσωτερικά, το Κομμουνιστικό Κόμμα εξουσιάζει μέσω ενός συνδυασμού τυραννίας και των πιο ανηλεών πτυχών του καπιταλιστικού συστήματος. Επιβραβεύει το κακό και τιμωρεί το καλό, κάνοντας τα χειρότερα άτομα τους πιο επιτυχημένους της κοινωνίας. Οι πολιτικές του μεγεθύνουν την κακή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, χρησιμοποιώντας αθεϊσμό για να δημιουργήσει μια κατάσταση πλήρους ανηθικότητας στην οποία οι άνθρωποι δεν έχουν ηθικές ανησυχίες.

Όταν λειτουργεί στο εξωτερικό, το ΚΚΚ προωθεί την ιδεολογία «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά» και δίνει μεγάλα οικονομικά κίνητρα ως δόλωμα ώστε οι άνθρωποι του ελεύθερου κόσμου να σταματήσουν να επαγρυπνούν, να εγκαταλείψουν ηθικές αρχές, και να κάνουν τα στραβά μάτια στις τεράστιες κακοποιήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΚΚΚ και στην δίωξη της θρησκείας. Πολλοί πολιτικοί και επιχειρήσεις σε Δυτικές χώρες έχουν προδώσει τις αξίες τους και χάλασαν τον εαυτό τους για κέρδος, ευθυγραμμιζόμενοι με τις πρακτικές του ΚΚΚ.

Για δεκαετίες, οι ελεύθερες χώρες επέλεγαν την «συνεργασία» ελπίζοντας ότι το ΚΚΚ θα υποστεί μια ειρηνική μεταμόρφωση, αλλά αν και η Κίνα έχει πράγματι υποστεί έναν βαθμό επιφανειακού εκσυγχρονισμού και εκδυτικισμού, το κόμμα δεν εγκατέλειψε ποτέ την κακόβουλη ιδεολογία του ή το πολιτικό του σύστημα. Τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, το πρακτικό αποτέλεσμα της συνεργασίας έκανε το ΚΚΚ να υπονομεύσει επιτυχώς και ειρηνικά τις ηθικές υποχρεώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και να διαφθείρει την θέληση της κοινωνίας.

Το ΚΚΚ σήμερα είναι η κύρια χειρ του κομμουνιστικού φάσματος και έτσι η μεγαλύτερη απειλή για ελεύθερες κοινωνίες παντού. Ακόμα κι αν οι προσπάθειες του κόμματος να γίνει η ηγετική δύναμη του κόσμου δεν είναι άμεσα επιτυχείς, θα έχει όμως επιτύχει τους υποκείμενους στόχους του: να διαδώσει το δηλητήριο του κομμουνισμού σε κάθε γωνιά της γης, να διαχωρίσει τους ανθρώπους από τις ηθικές αξίες τους, και να τους κάνει να προδώσουν την παράδοση και το θείον. Δελεάζει τους ανθρώπους με οικονομικά συμφέροντα, τους χειραγωγεί με οικονομικές παγίδες, διεισδύει στα πολιτικά τους συστήματα, τους εκφοβίζει με στρατιωτική δύναμη, και τους μπερδεύει με προπαγάνδα.

Αντιμετωπίζοντας τέτοιον μεγάλο κίνδυνο, θα πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά τις φιλοδοξίες, στρατηγικές, και τακτικές του καθεστώτος του ΚΚΚ.

Η φιλοδοξία του ΚΚ Κίνας να κυριαρχήσει στον κόσμο

Η αμετάβλητη αποστολή του κομμουνισμού είναι η συνεχής επέκταση. Το ΚΚΚ δεν είναι ικανοποιημένο απλώς να εξουσιάζει τους Κινέζους. Επιθυμεί τον έλεγχο ολόκληρου του κόσμου. Από την ίδια την φύση του, το Κομμουνιστικό Κόμμα αντιτίθεται σε ουρανό, γη, και παράδοση. Στοχεύει να διαλύσει τον «παλιό κόσμο» και να καταργήσει όλα τα κράτη, έθνη, και τάξεις, υποτίθεται στο όνομα της «απελευθέρωσης όλης της ανθρωπότητας.»

Αλλά επειδή ο παραδοσιακός πολιτισμός έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία, κατά καιρούς ο κομμουνισμός έπρεπε να προσαρμοστεί με μια σταδιακή και λιγότερο επιθετική προσέγγιση για να τον αντικαταστήσει. Στην Σοβιετική Ένωση, ο Ιωσήφ Στάλιν ισχυρίστηκε πως χρειαζόταν «σοσιαλισμός σε μία χώρα», ενώ το ΚΚΚ υιοθέτησε «σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά».

Σε αντίθεση με πολιτικά κόμματα που μοιράζονται την εξουσία ή έχουν εξουσία κατά διαστήματα σε Δυτικές δημοκρατίες, το ΚΚΚ έχει εξουσία χωρίς αντιπάλους. Θέτει στρατηγικούς στόχους με εμβέλεια δεκαετιών ή αιώνων. Λίγα χρόνια αφότου υφάρπαξε την εξουσία το 1949, έβγαλε το σύνθημα «ξεπεράστε την Βρετανία και φτάστε την Αμερική», που προηγήθηκε του Μεγάλου Άλματος Εμπρός. Αργότερα, λόγω μη ευνοϊκών εγχώριων και διεθνών συνθηκών, το ΚΚΚ υιοθέτησε ένα χαμηλό προφίλ για δεκαετίες.

Μετά την σφαγή στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989, το μεγαλύτερο τμήμα της διεθνούς κοινότητας απέφευγε το κινεζικό καθεστώς. Σε απάντηση, το κόμμα αξιολόγησε την κατάσταση και κατέληξε ότι δεν ήταν ακόμα ικανό να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες άμεσα. Έτσι αντί να προσπαθήσει να πάρει την ηγεσία στην διεθνή σκηνή, πήρε το μονοπάτι του να κρύβει τις δυνάμεις του και να κερδίζει χρόνο. Αυτό δεν έγινε επειδή το ΚΚΚ άλλαξε τους στόχους του, αλλά επειδή υιοθέτησε διαφορετικές στρατηγικές βάσει αλλαγών στην πολιτική κατάσταση και στην γεωπολιτική τάση. Καταλαβαίνοντας τις πράξεις του καθεστώτος του ΚΚΚ, μπορεί να ειπωθεί ότι το κομμουνιστικό φάντασμα χρησιμοποίησε την αρχαία κινεζική στρατηγική που παριστάνει «ότι επιδιορθώνει στα ανοιχτά τους πλακόστρωτους δρόμους ενώ στα κρυφά προχωρά μέσω κρυφής διαδρομής στην Τσεντσάνγκ.» Η πρώτη κομμουνιστική υπερδύναμη ήταν η Σοβιετική Ένωση, αλλά ο ύστατος στόχος της ήταν να βοηθήσει στην άνοδο και ωρίμανση της κομμουνιστικής Κίνας.

Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξαν η ισχυρότερη χώρα στην γη, διατηρώντας μια τάξη σε διεθνή κλίμακα. Όποια χώρα θέλει να ανατρέψει αυτήν την τάξη θα πρέπει να εξουδετερώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, έτσι σχετικά με την συνολική στρατηγική του ΚΚΚ, η Αμερική είναι ο κύριος εχθρός του κόμματος. Αυτό ήταν έτσι για δεκαετίες, και το ΚΚΚ δεν σταμάτησε ποτέ να προετοιμάζεται για μια ολοκληρωτική επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στο βιβλίο «Ο μαραθώνιος των εκατό ετών: Η κρυφή στρατηγική της Κίνας για την αντικατάσταση της Αμερικής ως παγκόσμια υπερδύναμη», ο ειδικός εθνικής ασφάλειας Μάικλ Πίλσμπουρι έγραψε πως η ΛΔΚ έχει μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία ανατροπής της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής τάξης στην οποία ηγούνται οι ΗΠΑ και θέλει να την αντικαταστήσει με κομμουνισμό έως το 2049, την επέτειο εκατό χρόνων από την άνοδο του ΚΚΚ στην εξουσία στην Κίνα. [2] Ο Πίλσμπουρι σημειώνει ότι η κινεζική ταινία «Σιωπηλός ανταγωνισμός», που παρήχθη από το Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας της Κίνας, λέει πως η διαδικασία πραγματοποίησης του «μεγάλου στόχου» του ΚΚΚ, δηλαδή της κυριαρχίας στον κόσμο «θα έρθει αναπόφευκτα σε συνεχείς συγκρούσεις και αγώνα με το ηγεμονικό σύστημα των ΗΠΑ», και «είναι ένας εκατονταετής αγώνας, που δεν γίνεται να αλλάξει με ανθρώπινη θέληση.» Ο καθηγητής Άρθουρ Γουόλντρον στο Πανεπιστήμιο της Πεννσυλβάνια είπε σε ακρόαση της Γερουσίας το 2004 ότι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΛΑΣ) της Κίνας είναι ο μόνος στρατός στον κόσμο που είναι αφοσιωμένος σε αντιαμερικανικές επιχειρήσεις. [3] Επίσης, οι περισσότερες διπλωματικές σχέσεις και διεθνείς δραστηριότητες του ΚΚΚ και στοχεύουν άμεσα ή έμμεσα τις Ηνωμένες Πολιτείες.

α. Η πολλών οδών στρατηγική του ΚΚΚ για να υπονομεύσει και να περιορίσει τις ΗΠΑ

Το ΚΚΚ έχει μια συστηματική προσέγγιση στην προσπάθειά του να κερδίσει παγκόσμια κυριαρχία. Όσον αφορά την ιδεολογία, ανταγωνίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δημοκρατικές και ελεύθερες χώρες. Χρησιμοποιεί αναγκαστικές μεταφορές τεχνολογίας και κλέβει πνευματική ιδιοκτησία για να κλείσει το τεχνολογικό κενό και να ενισχύσει την οικονομική του ανταγωνιστικότητα, όπως στην κατασκευή ημιαγωγών, όπου έχει μείνει πίσω δεκαετίες. Στρατιωτικά, έχει μια σιωπηλή εχθρότητα με τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω ασύμμετρου και «ολοκληρωτικού πολέμου» σε μέρη όπως η Νότια Σινική Θάλασσα. Υποστηρίζει την Βόρεια Κορέα, το Ιράν, και άλλα αυταρχικά καθεστώτα για να καθυστερήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ.

Στην διπλωματία, το ΚΚΚ έχει προωθήσει την περιφερειακή στρατηγική του της Μίας Ζώνης, Ενός Δρόμου (OBOR). Επέκτεινε τάχιστα την διεθνή του επιρροή σε γειτονικές χώρες, καθώς και σε χώρες στην Ευρώπη, Αφρική, Ωκεανία, και Λατινική Αμερική, σε μια προσπάθεια να χτίσει μια διεθνή συμμαχία, να αναπτύξει μια σφαίρα με ηγέτη την Κίνα, και να απομονώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το ΚΚΚ χρησιμοποιεί πολλές μεθόδους για να επιτύχει αυτούς τους στόχους. Η ΛΔΚ ίδρυσε τον Οργανισμό Συνεργασίας Σαγκάης το 2001, το δίκτυο συνεργασίας «16+1» (τώρα αποκαλείται «17+1») με χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης το 2012, και την Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών το 2015. Συνεργάζεται έντονα ως μέρος του οικονομικού μπλοκ BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, και Νότιος Αφρική) και προωθεί εξίσου έντονα την διεθνοποίηση του νομίσματός της. Προσπαθεί να ελέγξει τη διαμόρφωση βιομηχανικών προτύπων (όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για τα προταθέντα δίκτυα κυψελών 5G) και να κυριαρχήσει στον δημόσιο διάλογο.

Το ΚΚΚ εκμεταλλεύτηκε την ελευθερία τύπου στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δυτικές χώρες για να εκτελέσει επιχειρήσεις ενωμένου μετώπου, να διαδώσει προπαγάνδα, και να κάνει κατασκοπεία. Αυτή είναι η προσπάθειά του να χειραγωγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο γίνεται περισσότερο και να επιβάλλει αλλαγή εκ των έσω, χωρίς να εμπλακεί σε συμβατικές μάχες.

Πράκτορες του ΚΚΚ δωροδοκούν Αμερικανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους, νομοθέτες, διπλωμάτες, και απόστρατους αξιωματικούς του στρατού. Το κόμμα χρησιμοποιεί οικονομικά συμφέροντα για να οδηγήσει Αμερικανούς επιχειρηματίες να πιέσουν προς όφελος των Κινέζων κομμουνιστών και να επηρεάσουν την αμερικανική πολιτική για την Κίνα. Αναγκάζει εταιρείες υψηλής τεχνολογίας να συνεργάζονται με την διαδικτυακή λογοκρισία του ΚΚΚ και με το Μεγάλο Τείχος Προστασίας. Εξαναγκάζει και δίνει κίνητρα σε πολλούς σε κινεζικές κοινότητες του εξωτερικού να δρουν ως υποστηρικτική δύναμη, και διεισδύει σε δυτικές δεξαμενές σκέψης και ακαδημαϊκά τμήματα. Χειραγωγεί αυτά τα ινστιτούτα στο να εκτελούν αυτολογοκρισία σε ευαίσθητα θέματα, και έτσι να υιοθετούν επιτυχώς την στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Κινέζικες εταιρείες, που ελέγχονται ή επηρεάζονται από το ΚΚΚ, έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στο Χόλιγουντ και την βιομηχανία θεάματος.

Από την μία πλευρά, το ΚΚΚ αναπτύσσει την επιρροή του σε διάφορες χώρες για να περιορίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ από την άλλη, φτιάχνει κρυφά κέντρα αντίστασης σε αμερικανικό έδαφος για να τις ανατρέψει εκ των έσω. Έχει φτιάξει ένα μεγάλο δίκτυο πρακτόρων και έχει προκαλέσει διαιρέσεις στην αμερικανική κοινωνία, προκαλώντας μια σοβαρή εσωτερική απειλή.

β. Δημιουργώντας αντιαμερικανικό μίσος σε προετοιμασία για πόλεμο

Πριν οι Κινέζοι κομμουνιστές καταλάβουν την εξουσία, επαινούσαν επανειλημμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες για τη φιλία τους με την Κίνα και για το αμερικανικό δημοκρατικό σύστημα. Ωστόσο, μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος του ΚΚΚ, το κόμμα εκμεταλλεύτηκε αμέσως τα βάσανα που είχε βιώσει η Κίνα στη σύγχρονη ιστορία, καθώς και την επιθυμία του λαού για ένα ισχυρό έθνος. Το ΚΚΚ αυτοπαρουσιάστηκε ως σωτήρας της Κίνας υποδαυλίζοντας μίσος κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων ξένων χωρών.

Η ιδεολογία του ΚΚΚ βασίζεται στο μίσος. Η εκδοχή του πατριωτισμού που διαθέτει συνεπάγεται μίσος για την Ιαπωνία, μίσος για την Ταϊβάν, μίσος για τους Θιβετιανούς, μίσος για τις εθνοτικές μειονότητες της Σιντσιάνγκ, μίσος για τους θρησκευόμενους, μίσος για τους αντιφρονούντες και, το πιο σημαντικό, μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει ένα ρητό μεταξύ των Κινέζων χρηστών του διαδικτύου: «Για μικρά προβλήματα, κατηγορήστε την Ιαπωνία και για μεγάλα, κατηγορήστε τις Ηνωμένες Πολιτείες». Υποκινώντας μίσος κατά ξένων εχθρών, το Κόμμα βοηθά στην εκτόνωση της δημόσιας οργής κατά τη διάρκεια εσωτερικών κρίσεων.

Στην πραγματικότητα, το ΚΚΚ δεν ενδιαφέρεται για το αν ο κινεζικός λαός ζει ή πεθαίνει, ούτε ενδιαφέρεται για την εδαφική ακεραιότητα και τη βιώσιμη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της Κίνας. Είναι μια πρόκληση να περιγράψουμε την πραγματική κακία του πώς το ΚΚΚ έχει διώξει τον ίδιο του τον λαό, έχει προδώσει την κυριαρχία της Κίνας, έχει καταστρέψει την ηθική και τον παραδοσιακό πολιτισμό και έχει σαμποτάρει το μέλλον της Κίνας.

Υποκινώντας μίσος προς ξένες χώρες, το ΚΚΚ στοχεύει, πρώτον, να παρουσιάσει τον εαυτό του ως σωτήρα του κινεζικού λαού για να βοηθήσει στη νομιμοποίηση της βάναυσης διακυβέρνησής του. Δεύτερον, να χρησιμοποιήσει το εθνικιστικό συναίσθημα για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού σε περιόδους κρίσης, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Τρίτον, να οικοδομήσει υποστήριξη για τις επεκτατικές φιλοδοξίες και τα βασικά σχέδια του κόμματος ως μέσο «διόρθωσης» των στερήσεων που υπέστη η Κίνα στη σύγχρονη ιστορία. Τέταρτον, να χρησιμοποιήσει το μίσος για να δημιουργήσει την ψυχολογική προετοιμασία που απαιτείται για μελλοντικούς πολέμους.

Το ΚΚΚ έχει εμποτίσει τη νεότερη γενιά με μίσος για τις Ηνωμένες Πολιτείες, προετοιμαζόμενο να τους χρησιμοποιήσει ως πιόνια του στην προσπάθεια να αντικαταστήσει την Αμερική και να κυριαρχήσει στον κόσμο. Όταν έρθει η ώρα, το ΚΚΚ σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τη νεολαία της Κίνας για να διεισδύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα συμμαχικά δημοκρατικά κράτη με διάφορους τρόπους, να συμμετάσχουν σε ένοπλες συγκρούσεις, να διεξάγουν ολοκληρωτικό πόλεμο και, εάν προκύψει η ανάγκη, να θυσιαστούν σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Οι ενθουσιώδεις αντιδράσεις που εξέφρασε μεγάλο μέρος του κινεζικού κοινού μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου έδειξαν ότι το ΚΚΚ έκανε σημαντική πρόοδο με την προπαγάνδα του. Επί του παρόντος, σε μεγάλα κινεζικά πολιτικά και στρατιωτικά φόρουμ, βλέπουμε συνήθως συναισθήματα όπως «Η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να έχουν πόλεμο» — μια ακόμη ένδειξη της επιτυχίας του ΚΚΚ στην εκπαίδευση των ανθρώπων ώστε να μισούν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για μια μακροπρόθεσμη, σταδιακή κινητοποίηση για πόλεμο, σκόπιμα σχεδιασμένη και συστηματικά εκτελούμενη.

Η προπαγάνδα του ΚΚΚ δεν περιορίζεται στα σύνορα της Κίνας. Διεθνώς, υποστηρίζει ρητά ή απροκάλυπτα αδίστακτα καθεστώτα και τρομοκρατικές οργανώσεις που πολεμούν τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρέχοντάς τους οικονομική βοήθεια, όπλα και εξοπλισμό, θεωρητικές συνεισφορές, τακτική εκπαίδευση και δημόσια υποστήριξη. Το Κόμμα κατευθύνει τις παγκόσμιες δυνάμεις του αντιαμερικανισμού και ηγείται ενός άξονα αντιαμερικανικών κρατών.

γ. Η απροκάλυπτη πρόθεση του ΚΚΚ να νικήσει τις ΗΠΑ

Το 2008, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες πάλευαν με μια οικονομική κρίση, το Πεκίνο φιλοξένησε τους πιο ακριβούς Ολυμπιακούς Αγώνες στην ιστορία. Ντυμένο με το κοστούμι της ευημερίας, το καθεστώς βγήκε στη διεθνή σκηνή. Εκείνη την εποχή, η μεταποιητική βιομηχανία των ΗΠΑ βρισκόταν σε παρακμή και η χώρα αντιμετώπιζε μια οικονομική κρίση που πλησίαζε τη σοβαρότητα της Μεγάλης Ύφεσης. Αντιμέτωπη με τέτοιες οικονομικές δυσκολίες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε από την Κίνα να βοηθήσει αγοράζοντας αμερικανικά ομόλογα. Τα φερέφωνα των μέσων ενημέρωσης του ΚΚΚ άρχισαν αμέσως να δημοσιεύουν άρθρα που ισχυρίζονταν ότι «η Αμερική επιβιώνει δανειζόμενη χρήματα από εμάς τους Κινέζους». «Η Αμερική κατρακυλάει, η Κίνα είναι σε θέση να την αντικαταστήσει» και ούτω καθεξής. Σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από το κόμμα στην Κίνα δημοσίευσαν τέτοιους τίτλους και οι ιδέες έγιναν ακόμη και μέρος της λαϊκής γνώμης μεταξύ των δυτικών μέσων ενημέρωσης και ακαδημαϊκών.

Μετά το 2008, οι Ηνωμένες Πολιτείες έδειξαν σημάδια παρακμής σε τομείς όπως η οικονομία, η στρατιωτική ισχύς και η πολιτική σταθερότητα. Στο οικονομικό μέτωπο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκείνη την εποχή προωθούσε την καθολική υγειονομική περίθαλψη, επέκτεινε τα κοινωνικά επιδόματα, έθετε τα ζητήματα του κλίματος στο επίκεντρο της πολιτικής και περιόριζε την παραδοσιακή μεταποίηση. Η βιομηχανία πράσινης ενέργειας ηττήθηκε από τα προϊόντα που κατασκευάζονται στην Κίνα και η αμερικανική μεταποίηση συνέχισε να υποβαθμίζεται. Δεν υπήρχε τρόπος αυτές οι πολιτικές να αντιμετωπίσουν και να προστατεύσουν από τις παράνομες εμπορικές πρακτικές της ΛΔΚ και τη μαζική κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ενώπιον αυτών των τάσεων, πολλοί απλώς αποδέχτηκαν την αφήγηση ότι η Κίνα βρισκόταν σε άνοδο και οι Ηνωμένες Πολιτείες σε παρακμή. Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ μειώθηκαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθέτησαν μια αδύναμη διπλωματική στάση. Στο πολιτικό μέτωπο των ΗΠΑ, η σοσιαλιστική ιδεολογία βρισκόταν σε άνοδο, η δημοκρατική πολιτική γινόταν πεδίο εκδηλώσεων για κομματικές διαμάχες και οι κυβερνητικές λειτουργίες συχνά παρεμποδίζονταν ως αποτέλεσμα. Το ΚΚΚ συνέκρινε αυτό το χάος δυσμενώς με τον στοχευμένο ολοκληρωτισμό του δικού του συστήματος, απεικονίζοντας τη δημοκρατία των ΗΠΑ ως περίγελο.

Το 2010, η Κίνα ξεπέρασε την Ιαπωνία και έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Το 2014, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, αν υπολογιζόταν με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, το ΑΕΠ της Κίνας θα μπορούσε να είχε ξεπεράσει αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών. [4] Βλέποντας ότι η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών φαινόταν να μεταβάλλεται και πιστεύοντας ότι η παρακμή της Αμερικής ήταν μη αναστρέψιμη, το ΚΚΚ τερμάτισε την παλιά του στρατηγική απόκρυψης της δύναμής του και αναμονής. Αντ’ αυτού, το κόμμα έθεσε ανοιχτά και άμεσα στο στόχαστρο τη διεθνή τάξη με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η επίσημη στάση του ΚΚΚ, των μέσων ενημέρωσης και των ειδικών άρχισε σταδιακά να μιλάει απροκάλυπτα για ένα επεκτατικό «κινεζικό όνειρο».

Το 2012, κατά τη διάρκεια του 18ου Εθνικού Συνεδρίου του, το ΚΚΚ εισήγαγε την έννοια της οικοδόμησης μιας «κοινότητας κοινού μέλλοντος για την ανθρωπότητα». Το 2017, στον Παγκόσμιο Διάλογο Πολιτικών Κομμάτων, το ΚΚΚ επικαλέστηκε την αρχαία εικόνα των μυριάδων βασιλείων που έρχονταν να αποτίσουν φόρο τιμής στην κινεζική αυτοκρατορική αυλή. Το ΚΚΚ είχε δημοσιοποιήσει την επιθυμία του να εξαγάγει το κομμουνιστικό «κινεζικό μοντέλο» στον υπόλοιπο κόσμο.

Η φιλοδοξία του ΚΚΚ στη διάδοση αυτού που αποκαλεί «κινεζικό μοντέλο», το «κινεζικό σχέδιο» ή «κινεζική σοφία» είναι να ηγηθεί του κόσμου και να εγκαθιδρύσει μια νέα παγκόσμια τάξη, έναν στόχο για τον οποίο έχει περάσει δεκαετίες προετοιμασίας. Μια τέτοια νέα τάξη θα παρουσίαζε έναν τρομερό νέο άξονα κακού, έναν αντίπαλο πιο απειλητικό για τον ελεύθερο κόσμο από τη συμμαχία του Άξονα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι στρατηγικές της κομμουνιστικής Κίνας για παγκόσμια κυριαρχία

Πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος»: Εδαφική επέκταση υπό αμφίεση παγκοσμιοποίησης

Το 2013, το Πεκίνο παρουσίασε επίσημα την πρωτοβουλία OBOR, γνωστή και ως «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (BRI). Το σχέδιο είναι η Κίνα να επενδύσει τρισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή κρίσιμων υποδομών, όπως λιμάνια, γέφυρες, σιδηροδρόμους και ενεργειακές εγκαταστάσεις, σε δεκάδες χώρες, με στόχο να τις θέσει υπό την επιρροή της Κίνας. Είναι το μεγαλύτερο επενδυτικό έργο στην ιστορία.

Η «Μία zώνη» αναφέρεται στην Οικονομική Ζώνη του Δρόμου του Μεταξιού, η οποία αποτελείται από τρία χερσαία στοιχεία: από την Κίνα μέσω της Κεντρικής Ασίας και της Ρωσίας προς την Ευρώπη και τη Βαλτική Θάλασσα· από τη βορειοδυτική Κίνα μέσω της Κεντρικής και Δυτικής Ασίας προς τον Περσικό Κόλπο και τη Μεσόγειο· και από τη νοτιοδυτική Κίνα μέσω της Ινδοκινέζικης Χερσονήσου προς τον Ινδικό Ωκεανό.

Ο «Ένας δρόμος» αναφέρεται στον Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού του 21ου Αιώνα, ο οποίος αποτελεί μια διπλή προσπάθεια: Η πρώτη διαδρομή πηγαίνει από τα κινεζικά λιμάνια στη Νότια Σινική Θάλασσα, μέσω του Πορθμού της Μαλάκκα και στην Ευρώπη μέσω του Ινδικού Ωκεανού· η δεύτερη κατευθύνεται προς τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.

Η χερσαία Ζώνη αποτελείται από έξι οικονομικούς διαδρόμους:

• Κίνα-Μογγολία-Ρωσία
• Η Νέα Ευρασιατική Χερσαία Γέφυρα
• Κίνα-Κεντρική Ασία-Δυτική Ασία
• Κίνα-Χερσόνησος Ινδοκίνας
• Κίνα-Πακιστάν
• Μπαγκλαντές-Κίνα-Ινδία-Μιανμάρ

Η Νέα Ευρασιατική Χερσαία Γέφυρα θα βασίζεται σε σιδηροδρομικές συνδέσεις μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, όπως από την Γιγού προς τη Μαδρίτη και από την Γουχάν προς το Αμβούργο και τη Λυών. Η μεταφορά από την Κίνα στην Ευρώπη διαρκεί λίγο περισσότερο από δέκα ημέρες σιδηροδρομικώς, σε σύγκριση με πάνω από τριάντα ημέρες δια θαλάσσης. Το China Railway Express, το οποίο εκτείνεται κατά μήκος αυτών των σιδηροδρομικών συνδέσεων, ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2011 και αποτελεί σημαντικό στοιχείο του OBOR.

Ο Οικονομικός Διάδρομος Κίνας-Πακιστάν είναι ένα κοινό σχέδιο των δύο κυβερνήσεων. Περιλαμβάνει έναν αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Κασγκάρ στην επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας με το λιμάνι Γκουαντάρ στο Πακιστάν, στον Ινδικό Ωκεανό. Το ΚΚΚ απέκτησε το δικαίωμα λειτουργίας του λιμανιού, της πύλης του Πακιστάν προς τον Περσικό Κόλπο και την Αραβική Θάλασσα, το 2013. Το λιμάνι καταλαμβάνει μια κρίσιμη στρατηγική θέση, συνδέοντας το Στενό του Ορμούζ, μέσω του οποίου διέρχεται το 40% του αργού πετρελαίου παγκοσμίως, με την Αραβική Θάλασσα.

Το γενικό πλαίσιο του One Road, που βασίζεται στη θάλασσα, είναι η κατασκευή ορισμένων στρατηγικών λιμένων, ώστε να αποκτηθεί ο έλεγχος των παγκόσμιων θαλάσσιων μεταφορών. Σε οικονομικά εύρωστες χώρες, οι κινεζικές εταιρείες συνάπτουν συμμετοχές στο μετοχικό κεφάλαιο ή κοινοπραξίες. Σε οικονομικά ασθενέστερες χώρες, η ΛΔΚ επενδύει μεγάλα χρηματικά ποσά τοπικά και προσπαθεί να αποκτήσει τα δικαιώματα λειτουργίας των λιμένων τους.

Το 2013, η China Merchants Port Holdings Co. Ltd. αγόρασε το 49% των μετοχών από την Terminal Link SAS στη Γαλλία. Με αυτήν την αγορά, απέκτησε τα δικαιώματα λειτουργίας δεκαπέντε τερματικών σταθμών σε οκτώ χώρες σε τέσσερις ηπείρους, συμπεριλαμβανομένου του τερματικού σταθμού εμπορευματοκιβωτίων της Νότιας Φλόριντα στο Μαϊάμι και του τερματικού σταθμού Houston (που τώρα ονομάζεται Terminal Link Texas). [5]

Άλλα λιμάνια και τερματικοί σταθμοί που βρίσκονται τώρα υπό τον έλεγχο της Κίνας περιλαμβάνουν τα λιμάνια της Αμβέρσας και του Ζέεμπρουγκ στο Βέλγιο, τον τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων της διώρυγας Σουέζ στην Αίγυπτο, το Κουμπόρτ (ή Αμπάρλι) στην Τουρκία, το λιμάνι του Πειραιά στην Ελλάδα, τον τερματικό σταθμό Pasir Panjang στη Σιγκαπούρη, τον τερματικό σταθμό Euromax στο Ρότερνταμ στην Ολλανδία, τον τερματικό σταθμό δεύτερης φάσης στο λιμάνι Khalifa στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το λιμάνι Vado στην Ιταλία, το λιμάνι Kuantan στη Μαλαισία, το λιμάνι του Τζιμπουτί στην Ανατολική Αφρική και τη διώρυγα του Παναμά. Εκτός από τις επενδύσεις, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί επίσης τις παγίδες χρέους που δημιούργησε το OBOR για να αποκτήσει τον έλεγχο στρατηγικών τοποθεσιών, όπως στην περίπτωση του λιμένα Hambantota της Σρι Λάνκα, ο οποίος το 2017 μισθώθηκε σε μια κινεζική εταιρεία για ενενήντα εννέα χρόνια.

Το ΚΚΚ ξεκίνησε τον Ψηφιακό Δρόμο του Μεταξιού το 2018 με σκοπό την αναμόρφωση της μελλοντικής ανάπτυξης των υποδομών του διαδικτύου. Ο Ψηφιακός Δρόμος του Μεταξιού θεωρείται προηγμένο στάδιο του έργου OBOR και περιλαμβάνει κυρίως την κατασκευή υποδομών οπτικών ινών, ψηφιακών υπηρεσιών πληροφοριών, διεθνών τηλεπικοινωνιών και ηλεκτρονικού εμπορίου. Το Μεγάλο Τείχος Προστασίας, το οποίο φιλτράρει την κίνηση στο διαδίκτυο στην Κίνα, εξάγεται στις χώρες του OBOR, όπως και τα συστήματα μαζικής επιτήρησης που χρησιμοποιούνται ήδη στην Κίνα. Επιπλέον, πολλές χώρες που συμμετέχουν στο OBOR δεν διαθέτουν πλήρες πιστωτικό σύστημα. Το ΚΚΚ στοχεύει να εισαγάγει τα συστήματα ηλεκτρονικού εμπορίου και ηλεκτρονικών υπηρεσιών πληρωμών, όπως το Alipay, σε αυτές τις χώρες, αποκλείοντας παράλληλα πλήρως τον δυτικό ανταγωνισμό.

Η έκταση της στρατηγικής εμβέλειας του ΚΚΚ μπορεί να φανεί από τις επενδύσεις του σε παγκόσμιες υποδομές. Σύμφωνα με έκθεση της New York Times τον Νοέμβριο του 2018, το ΚΚΚ έχει κατασκευάσει ή κατασκευάζει περισσότερους από σαράντα αγωγούς και άλλα έργα υποδομών πετρελαίου και φυσικού αερίου, περισσότερες από διακόσιες γέφυρες, δρόμους και σιδηροδρόμους, σχεδόν διακόσιους σταθμούς παραγωγής ενέργειας για πυρηνική ενέργεια, φυσικό αέριο, άνθρακα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και μια σειρά από μεγάλα φράγματα. Κατά τη στιγμή της έκθεσης, το ΚΚΚ είχε επενδύσει σε τουλάχιστον 112 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες ανήκαν στην πρωτοβουλία OBOR. [6]

Καθώς το OBOR διαμορφωνόταν, οι προσπάθειες του καθεστώτος του ΚΚΚ να εκτοπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην παγκόσμια σκηνή αυξάνονταν. Προώθησε επιθετικά το γιουάν ως διεθνές νόμισμα, καθώς και το δικό του πιστωτικό σύστημα. Τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα κινεζικής κατασκευής (συμπεριλαμβανομένου του 5G) προωθούνται ως το μέλλον σε πολλές χώρες, όπως και οι σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας κινεζικής κατασκευής. Στόχος είναι να καθιερωθεί τελικά ένα σύνολο προτύπων που ελέγχονται από το ΚΚΚ και είναι ανεξάρτητα από τα τρέχοντα δυτικά πρότυπα.

Στα αρχικά στάδια του OBOR, το ΚΚΚ επικεντρώθηκε σε γειτονικές χώρες, φτάνοντας μέχρι την Ευρώπη. Πολύ γρήγορα, το ΚΚΚ επέκτεινε την εμβέλειά του στην Αφρική, τη Λατινική Αμερική, ακόμη και στον Αρκτικό Ωκεανό, καλύπτοντας ολόκληρο τον κόσμο. Ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού αρχικά αποτελούνταν από μόνο δύο διαδρομές. Μια τρίτη διαδρομή, ο Πολικός Δρόμος του Μεταξιού, προστέθηκε για να συνδεθεί με την Ευρώπη μέσω του Αρκτικού Ωκεανού. Πριν από το OBOR, η Κίνα είχε ήδη επενδύσει σημαντικά σε χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής. Αυτές οι χώρες αποτελούν πλέον μέρος της κύριας δομής του OBOR, η οποία επέτρεψε στο ΚΚΚ να επεκτείνει ταχύτερα την οικονομική και στρατιωτική του εμβέλεια σε αυτές τις ηπείρους.

Ο αρχικός στόχος του OBOR είναι η εξαγωγή της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας της Κίνας μέσω της δημιουργίας βασικών υποδομών, όπως σιδηροδρόμων και αυτοκινητοδρόμων σε άλλες χώρες. Αυτές οι χώρες είναι πλούσιες σε πόρους και ενέργεια. Κατασκευάζοντας υποδομές σε αυτές τις χώρες, το ΚΚΚ επιτυγχάνει δύο δευτερεύοντες στόχους. Ο ένας είναι να ανοίξει δρόμους για την αποστολή εγχώριων προϊόντων στην Ευρώπη με χαμηλό κόστος· ο άλλος είναι να εξασφαλίσει τους στρατηγικούς πόρους των χωρών που συμμετέχουν στο OBOR. Η πρόθεση του ΚΚΚ είναι να αυξήσει τις εξαγωγές της ηπειρωτικής Κίνας και όχι να βοηθήσει τις χώρες κατά μήκος της «Μιας Ζώνης, ενός Δρόμου» να δημιουργήσουν τις δικές τους μεταποιητικές βιομηχανίες — το ΚΚΚ δεν θα βοηθούσε στη δημιουργία ανταγωνισμού στη δική του παραγωγή.

Η πραγματική φιλοδοξία πίσω από το OBOR είναι να χρησιμοποιηθεί η οικονομική ισχύς ως πρωτοπορία για την επιβολή ελέγχου στις οικονομικές και πολιτικές γραμμές ζωής άλλων χωρών, μετατρέποντάς τες σε αποικίες του κινεζικού καθεστώτος και πιόνια στην παγκόσμια σκηνή. Ένα υποπροϊόν της συμμετοχής στα προγράμματα OBOR είναι η εισαγωγή όλων των επιβλαβών πτυχών του κομμουνισμού: διαφθορά, χρέος και ολοκληρωτική καταστολή. Το έργο είναι μια παραπλανητική παγίδα που δεν θα φέρει διαρκή οικονομική ευημερία στους συμμετέχοντες.

Αυτοί οι κίνδυνοι έχουν προκαλέσει ανησυχία σε πολλές χώρες, ωθώντας τις κυβερνήσεις τους να σταματήσουν ή να μειώσουν τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα OBOR. Κατά καιρούς, το Πεκίνο έχει παραδεχτεί ότι θα πρέπει να είναι πιο διαφανές και να κάνει προσαρμογές στις έντονα επικριμένες παγίδες χρέους. Παρ ‘όλα αυτά, τα σχέδια του ΚΚΚ δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Ενώ οι δυτικές επιχειρήσεις λειτουργούν με βάση τις αρχές της επιδίωξης του κέρδους και δεν θα αντέξουν σε ασταθείς χώρες υποδοχής για περισσότερο από μερικά χρόνια, ο υπολογισμός του κόμματος επεκτείνεται στον επόμενο αιώνα. Μπορεί να ανεχθεί ασταθή διεθνή περιβάλλοντα μακροπρόθεσμα χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις άμεσες απώλειες.

Το ΚΚΚ εργάζεται για την ανάπτυξη φιλοκομμουνιστικών κυβερνήσεων που θα το υποστηρίξουν στα Ηνωμένα Έθνη και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς. Στόχος του είναι να αναλάβει ηγεσία σε όλη την Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική στον αγώνα του ενάντια στον ελεύθερο κόσμο και τελικά να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την νούμερο ένα δύναμη στον κόσμο. Το ανθρώπινο κόστος δεν αποτελεί εμπόδιο στην επιδίωξη αυτών των στόχων — για παράδειγμα, το κόμμα μπορεί να αναγκάσει τον κινεζικό λαό να πληρώσει για επενδυτικά κόστη που οι ιδιωτικές δυτικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν ποτέ να διαχειριστούν. Σε αυτόν τον πόλεμο για την κατάκτηση του κόσμου, δεν πρόκειται για το πόσο ισχυρό είναι το ΚΚΚ στα χαρτιά, αλλά για το ότι το ΚΚΚ έχει στη διάθεσή του τους πόρους εκατοντάδων εκατομμυρίων Κινέζων, των οποίων τις ζωές και τα μέσα διαβίωσης το κόμμα θεωρεί αναλώσιμα.

Ο πρώην επικεφαλής στρατηγικής του Λευκού Οίκου, Στιβ Μπάνον, δήλωσε ότι με το έργο OBOR, το κινεζικό καθεστώς είχε ενσωματώσει με επιτυχία τις θέσεις Mackinder-Mahan-Spykman για την παγκόσμια κυριαρχία. Σε ένα άρθρο που συζητούσε αυτήν την άποψη, ο Άντριου Σενγκ του Asia Global Institute έγραψε:

«Ο Σερ Χάλφορντ Μακίντερ ήταν ένας Βρετανός γεωγράφος/ιστορικός με επιρροή που υποστήριξε το 1904 ότι ‘Όποιος κυβερνά την Καρδιά (κεντρική Ασία) κυβερνά το Παγκόσμιο Νησί (Ευρασία). Όποιος κυβερνά το Παγκόσμιο Νησί κυβερνά τον Κόσμο’. Ο Αμερικανός σύγχρονός του, Άλφρεντ Μάχαν, ήταν ναυτικός ιστορικός που διαμόρφωσε τη στρατηγική των ΗΠΑ για την κυριαρχία στη θαλάσσια δύναμη, επεκτείνοντας τη λογική της βρετανικής ναυτικής αυτοκρατορίας για τον έλεγχο των θαλάσσιων λωρίδων, των σημείων στραγγαλισμού και των καναλιών μέσω της αστυνόμευσης του παγκόσμιου εμπορίου. Αντίθετα, ο Νίκολας Τζον Σπάικμαν υποστήριξε ότι οι Ρίμλαντ (οι παράκτιες περιοχές που περιβάλλουν την Ασία) είναι πιο σημαντικές από την Καρδιά, ως εξής: ‘Όποιος ελέγχει τις Ρίμλαντ κυβερνά την ΕυρωΑσία· όποιος κυβερνά την ΕυρωΑσία ελέγχει τις τύχες του κόσμου’». [7]

Αυτές οι ιδέες αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη επαγρύπνηση του Δυτικού κόσμου έναντι των φιλοδοξιών του ΚΚΚ, όπως αποτυπώνονται στο έργο OBOR.

Φυσικά, η φιλοδοξία του ΚΚΚ δεν περιορίζεται στο πεδίο εφαρμογής του OBOR. Η πρωτοβουλία δεν επικεντρώνεται απλώς στην απόκτηση των δικαιωμάτων σε χερσαίες οδούς, θαλάσσιες λωρίδες και μεγάλα λιμάνια. Το ΚΚΚ θέλει να επωφεληθεί από τυχόν αδυναμίες που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Τις τελευταίες δεκαετίες, πολλές χώρες στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική έγιναν νέα ανεξάρτητα κράτη που δημιουργήθηκαν από την αποαποικιοποίηση. Αυτές οι περιοχές βίωσαν ένα κενό εξουσίας, προσκαλώντας το ΚΚΚ να αποκτήσει ερείσματα. Οι πρόσφατα ανεξάρτητες χώρες που κάποτε ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης και των ανατολικοευρωπαϊκών δορυφόρων της είχαν αδύναμη κυριαρχία και ήταν επίσης εύκολοι στόχοι για το καθεστώς του ΚΚΚ. Άλλες ασταθείς χώρες, τις οποίες οι δυτικοί επενδυτές τείνουν να αποφεύγουν, φυσικά έπεσαν στην παγίδα του ΚΚΚ. Μικρές χώρες, νησιωτικά έθνη και υπανάπτυκτες χώρες σε στρατηγικές τοποθεσίες είναι όλες ιδιαίτερα ευάλωτες στις φιλοδοξίες του Πεκίνου.

Ακόμα και ορισμένα κράτη που κάποτε βρίσκονταν σταθερά στο δυτικό δημοκρατικό στρατόπεδο έχουν παρασυρθεί στην τροχιά του ΚΚΚ αφού υπέφεραν από αδύναμες οικονομίες και υψηλό χρέος. Γεωπολιτικά, το ΚΚΚ περικυκλώνει σταδιακά τις Ηνωμένες Πολιτείες ελέγχοντας τις οικονομίες άλλων χωρών. Στόχος είναι να περιθωριοποιήσει και τελικά να απομακρύνει την αμερικανική επιρροή από αυτές τις χώρες, οπότε το ΚΚΚ θα έχει εγκαθιδρύσει μια ξεχωριστή παγκόσμια τάξη με επίκεντρο την κομμουνιστική ηγεμονία. Αυτή δεν είναι μια νέα προσέγγιση. Έχει τις ρίζες της στην αρχική στρατηγική του Κόμματος να καταλάβει την ύπαιθρο για να περικυκλώσει τις πόλεις, η οποία το οδήγησε στη νίκη στον Κινεζικό Εμφύλιο Πόλεμο.

β. Η στρατηγική περιφερειακής διπλωματίας για τον αποκλεισμό των ΗΠΑ από την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού

Οι δεξαμενές σκέψης του Κομμουνιστικού Κόμματος ορίζουν την «περιφερειακή διπλωματία» του καθεστώτος ως εξής: «Η Κίνα γειτνιάζει με δεκατέσσερις χώρες κατά μήκος ενός μεγάλου χερσαίου συνόρου και κοιτάζει πέρα από τη θάλασσα σε έξι άλλες γειτονικές χώρες. Πέρα από αυτό, στα ανατολικά βρίσκεται η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και στα δυτικά η Ευρασία. Δηλαδή, η ακτινική έκταση της εκτεταμένης γειτονιάς της Κίνας καλύπτει τα δύο τρίτα της διεθνούς πολιτικής, οικονομίας και ασφάλειας. Έτσι, το πλαίσιο της διπλωματίας της περιφέρειας είναι κάτι περισσότερο από απλή περιφερειακή στρατηγική. … Είναι μια πραγματικά μεγάλη στρατηγική». [8]

Αυστραλία: Ο αδύναμος κρίκος του δυτικού κόσμου

Τον Ιούνιο του 2017, η Fairfax Media Ltd. και η Australian Broadcasting Corp. δημοσίευσαν τα αποτελέσματα μιας πεντάμηνης έρευνας στο ντοκιμαντέρ «Power and Influence: The Hard Edge of China’s Soft Power». Το ντοκιμαντέρ, το οποίο προκάλεσε ανησυχία σε όλο τον κόσμο, περιέγραψε την εκτεταμένη διείσδυση και έλεγχο του ΚΚΚ στην αυστραλιανή κοινωνία. [9] Έξι μήνες αργότερα, ο Σαμ Νταστιάρι, μέλος του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος, ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη Γερουσία. Η παραίτηση του Νταστιάρι ακολούθησε κατηγορίες ότι είχε δεχτεί χρήματα από Κινέζους εμπόρους που συνδέονται με το ΚΚΚ για να κάνει δηλώσεις υποστήριξης του Πεκίνου σχετικά με τις εδαφικές διαφορές στη Νότια Σινική Θάλασσα. Οι δηλώσεις του για αυτό το κρίσιμο ζήτημα συγκρούστηκαν με τις απόψεις του ίδιου του κόμματός του. [10]

Τον Ιούνιο του 2017, το ABC News της Αυστραλίας ενημέρωσε ένα ρεπορτάζ που αποκάλυπτε πολιτικές δωρεές από οντότητες που συνδέονται με την Κίνα, οι οποίες φαινομενικά αποσκοπούσαν στην επιρροή των εμπορικών πολιτικών Αυστραλίας-Κίνας. Το ρεπορτάζ αποκάλυψε δωρεές άνω των 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων από εταιρείες που συνδέονται με την Κίνα και μεμονωμένους δωρητές σε πολεμικά ταμεία του Φιλελεύθερου και του Εργατικού Κόμματος μεταξύ 2013 και 2015. [11] Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, τα αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης έχουν υπογράψει συμβάσεις με κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, συμφωνώντας να μεταδίδουν προπαγάνδα που παρέχεται από κινεζικά μέσα ενημέρωσης στο αυστραλιανό κοινό. [12]

Το 2017, το βιβλίο «Silent Invasion: China’s Influence in Australia», του συγγραφέα Κλάιβ Χάμιλτον, απορρίφθηκε τρεις φορές από Αυστραλούς εκδότες λόγω φόβου για κινεζικές επιπτώσεις. Μετά από πολλή σκέψη, ένας εκδότης συμφώνησε να το εκτυπώσει. Η λογοκρισία προκάλεσε εκτεταμένη ανησυχία μεταξύ των Αυστραλών σχετικά με την επιρροή της Κίνας στη χώρα τους. [13]

Το 2015, η Αυστραλία επέτρεψε σε μια κινεζική εταιρεία με στενούς δεσμούς με τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΛΑΣ) να εξασφαλίσει ενενήντα εννέα χρόνια μίσθωσης για το λιμάνι Ντάργουιν — ένα στρατηγικό λιμάνι και στρατιωτική τοποθεσία για την προστασία από επιθέσεις από τον βορρά. Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Άρμιτατζ, εξέφρασε το σοκ του για τη συμφωνία και δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν για την εξέλιξη. [14]

Ποια είναι η στρατηγική αξία της διείσδυσης του ΚΚΚ στην Αυστραλία; Ο βασικός στόχος είναι η αποδυνάμωση της συμμαχίας ΗΠΑ-Αυστραλίας. [15] Στη Λευκή Βίβλο για την Εξωτερική Πολιτική του 2017, η αυστραλιανή κυβέρνηση δήλωσε: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η κυρίαρχη δύναμη στην περιοχή μας σε όλη την ιστορία της Αυστραλίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα, η Κίνα αμφισβητεί τη θέση της Αμερικής». [16] Ο Μάλκομ Ντέιβις, ανώτερος αναλυτής στο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Στρατηγικής Πολιτικής, δήλωσε επίσης ότι το Πεκίνο προσπαθούσε να αποκτήσει στρατηγικό πλεονέκτημα στην περιοχή με σκοπό τον τερματισμό της συμμαχίας της Αυστραλίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. [17]

Η Αυστραλία αποτελεί το πεδίο δοκιμών του ΚΚΚ για επιχειρήσεις ήπιας ισχύος στη στρατηγική του για διπλωματία περιφέρειας. [18] Η πρόσφατη ιστορία της διείσδυσης Κινέζων κομμουνιστών στην Αυστραλία χρονολογείται από το 2005, όταν ο Τζόου Γουεντζόνγκ, τότε υφυπουργός Εξωτερικών, έφτασε στην Καμπέρα και ενημέρωσε ανώτερους αξιωματούχους στην κινεζική πρεσβεία για τη νέα διπλωματική προσέγγιση του ΚΚΚ. Είπε ότι ο πρώτος στόχος της ένταξης της Αυστραλίας στην ευρύτερη περιφέρεια της Κίνας ήταν να διασφαλιστεί ότι η Αυστραλία θα χρησιμεύσει ως αξιόπιστη και σταθερή βάση εφοδιασμού για την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας τα επόμενα είκοσι χρόνια. Η αποστολή των παρευρισκομένων στη συνάντηση ήταν να κατανοήσουν πώς το ΚΚΚ θα μπορούσε να ασκήσει ευρεία επιρροή στην Αυστραλία στους τομείς της οικονομίας, της πολιτικής και του πολιτισμού. [19]

Το ΚΚΚ χρησιμοποιεί την οικονομική ισχύ της Κίνας για να αναγκάσει την Αυστραλία να κάνει παραχωρήσεις σε στρατιωτικά ζητήματα και ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η τυπική προσέγγιση που υιοθέτησε το ΚΚΚ για να εξαναγκάσει τους άλλους σε συνεργασία είναι η καλλιέργεια προσωπικών σχέσεων μέσω οικονομικών συμφερόντων και ταυτόχρονα η δημιουργία της έμμεσης απειλής του εκβιασμού. [20]

Μετά από χρόνια έρευνας, ο Χάμιλτον ανέφερε τα εξής: «Οι αυστραλιανοί θεσμοί — από τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τους επαγγελματικούς συλλόγους μας μέχρι τα μέσα ενημέρωσής μας· από βιομηχανίες όπως η εξόρυξη, η γεωργία και ο τουρισμός μέχρι στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία όπως τα λιμάνια και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας· από τα τοπικά μας συμβούλια και τις κυβερνήσεις των πολιτειών μέχρι τα πολιτικά μας κόμματα στην Καμπέρα — διαπερνώνται και διαμορφώνονται από ένα πολύπλοκο σύστημα επιρροής και ελέγχου που επιβλέπεται από φορείς που υπηρετούν το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα». [21]

Από την οικονομική κρίση του 2008, στην πράξη, η Αυστραλία έχει αποδειχθεί πρόθυμη να χρησιμεύσει ως βάση ανεφοδιασμού της ΛΔΚ, λόγω της κοινής πεποίθησης ότι η Κίνα έσωσε την Αυστραλία από την ύφεση. Ο Χάμιλτον λέει ότι ο λόγος που η διείσδυση και η επιρροή του ΚΚΚ είναι τόσο αποτελεσματική είναι ότι οι Αυστραλοί έχουν «μαγευτεί από την πεποίθηση ότι μόνο η Κίνα μπορεί να εγγυηθεί την οικονομική τους ευημερία» και «φοβούνται να αντισταθούν στον εκφοβισμό του Πεκίνου». [22]

Παρά την επίγνωση της διείσδυσης και της επιρροής του ΚΚΚ στη δυτική κοινωνία, και ιδιαίτερα της διείσδυσης και του ελέγχου του στις κινεζικές κοινότητες του εξωτερικού, οι περισσότεροι καλοπροαίρετοι Δυτικοί πίστευαν αφελώς ότι ο κύριος σκοπός των στρατηγικών του Κόμματος ήταν «αρνητικός» — δηλαδή, να φιμώσουν τις φωνές των επικριτών και εκείνων με διαφορετικές πολιτικές απόψεις. Ωστόσο, ο Χάμιλτον λέει ότι πίσω από τις «αρνητικές» επιχειρήσεις βρίσκονται οι «θετικές» φιλοδοξίες του ΚΚΚ: να χρησιμοποιήσει ομογενείς Κινέζους μετανάστες για να αλλάξει το πλαίσιο της αυστραλιανής κοινωνίας και να κάνει τους Δυτικούς να συμπάσχουν με τη ΛΔΚ, ώστε να επιτρέψουν στο Πεκίνο να αυξήσει την επιρροή του. Με αυτόν τον τρόπο, η Αυστραλία θα μεταμορφωνόταν σε βοηθό του κόμματος στον στόχο του να γίνει ασιατική υπερδύναμη και στη συνέχεια παγκόσμια. [23]

Ομοίως, το ΚΚΚ εμβαθύνει την επιρροή του στον στενό γείτονα και σύμμαχο της Αυστραλίας, τη Νέα Ζηλανδία. Η Ανν Μαρί Μπρέιντυ, ειδική στην κινεζική πολιτική στο Πανεπιστήμιο του Κάντερμπερι, έγραψε στην έκθεση του 2017 με τίτλο «Μαγικά Όπλα: Οι Δραστηριότητες Πολιτικής Επιρροής της Κίνας υπό τον Σι Τζινπίνγκ» ότι πολλά μέλη του Κοινοβουλίου της Νέας Ζηλανδίας, γεννημένα στην Κίνα, είχαν στενούς δεσμούς με την ηπειρωτική Κίνα και ότι πολλοί πολιτικοί είχαν δωροδοκηθεί με τεράστιες πολιτικές δωρεές από πλούσιους Κινέζους εμπόρους και οργανώσεις μετώπου του ΚΚΚ, όπως κινεζικές εμπορικές ενώσεις στη Νέα Ζηλανδία. [24] Λίγο μετά τη δημοσίευση της έκθεσής της, το γραφείο της Μπρέιντυ διαρρήχθηκε. Πριν από τη διάρρηξη, είχε λάβει μια ανώνυμη απειλητική επιστολή που έλεγε: «Είσαι η επόμενη». [25]

Το ΚΚΚ ασκεί ενεργά επιρροή στους τοπικούς πολιτικούς της Νέας Ζηλανδίας. Για παράδειγμα, τα μέλη των πολιτικών κομμάτων της Νέας Ζηλανδίας αντιμετωπίζονται πλουσιοπάροχα σε ταξίδια στην Κίνα. Στους συνταξιούχους πολιτικούς προσφέρονται θέσεις με υψηλές αποδοχές σε κινεζικές επιχειρήσεις, καθώς και άλλα οφέλη για να ακολουθούν τις οδηγίες του κόμματος. [26]

Στόχευση των νησιωτικών εθνών του Ειρηνικού για στρατηγικό κέρδος

Παρά το μέγεθός τους, τα μικροσκοπικά νησιωτικά έθνη του Ειρηνικού έχουν μεγάλη στρατηγική σημασία. Αν και η συνολική τους έκταση είναι μόλις 53.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες τους σε τμήματα του ωκεανού ανέρχονται συνολικά σε 19.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα — μια περιοχή πάνω από έξι φορές μεγαλύτερη από τις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Κίνας. Η ανάπτυξη στενότερων δεσμών με τα νησιωτικά έθνη του Ειρηνικού, τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν ως ναυτικές βάσεις, αποτελεί δημόσια αναγνωρισμένο στοιχείο της στρατιωτικής στρατηγικής του ΚΚΚ. [27] Επί του παρόντος, η περιοχή του Ειρηνικού μπορεί να χωριστεί σε πέντε σφαίρες επιρροής: αμερικανική, ιαπωνική, αυστραλιανή, νεοζηλανδική και γαλλική.

Για να αναπτύξει τις ναυτικές του δυνατότητες στον Ειρηνικό Ωκεανό, το ΚΚΚ πρέπει πρώτα να οικοδομήσει καλές σχέσεις με τα νησιωτικά έθνη και στη συνέχεια να απομακρύνει σταδιακά την αμερικανική παρουσία. Το ΚΚΚ ξεπερνά την αμερικανική δραστηριότητα στην περιοχή επενδύοντας τεράστια χρηματικά ποσά σε έργα υποδομών στη Μελανησία, τη Μικρονησία και την Πολυνησία, καθώς και προωθώντας τον τοπικό τουρισμό και καθιστώντας διαθέσιμες πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου. [28]

Μετά την μεγάλης κλίμακας οικονομική βοήθεια και επενδύσεις από την ηπειρωτική Κίνα, η αλαζονική συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι αξιωματούχοι του ΚΚΚ αντανακλά τη νοοτροπία του καθεστώτος όταν αυτό αισθάνεται ότι έχει πάρει θάρρος — προσπαθεί να φερθεί στους ανθρώπους των ασθενέστερων εθνών με τον τρόπο που φέρεται στον κινεζικό λαό που βρίσκεται υπό τον ολοκληρωτικό του έλεγχο. Φυσικά, δεν μπορεί να αναμένεται από το ΚΚΚ να σεβαστεί τους διεθνείς κανονισμούς και τα πρωτόκολλα.

Στη σύνοδο κορυφής του APEC που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2018 στην Παπούα Νέα Γουινέα, η αγενής και απολίτιστη συμπεριφορά των Κινέζων αξιωματούχων σόκαρε τους παρευρισκόμενους. Ένας υψηλόβαθμος Αμερικανός αξιωματούχος χαρακτήρισε τη συμπεριφορά των αξιωματούχων του ΚΚΚ ως «διπλωματία των εκρήξεων». Κινέζοι αξιωματούχοι κατέφυγαν σε φωνές καθώς κατηγορούσαν άλλες χώρες ότι συνωμοτούν εναντίον της Κίνας. Εμπόδισαν απερίφραστα δημοσιογράφους να πάρουν συνεντεύξεις από τους συμμετέχοντες σε ένα φόρουμ που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Κινέζικου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ και των ηγετών των νησιωτικών εθνών του Ειρηνικού, απαιτώντας από όλους τους δημοσιογράφους να ανατρέξουν στο δελτίο τύπου του Πρακτορείου Ειδήσεων Xinhua. Για να αποτρέψουν την καταγραφή δηλώσεων που καταδικάζουν την αθέμιτη εμπορική συμπεριφορά του καθεστώτος του ΚΚΚ σε κοινό ανακοινωθέν, οι αξιωματούχοι απαίτησαν συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Παπούα Νέας Γουινέας. Ο υπουργός απέρριψε το αίτημα με το επιχείρημα ότι παρέμενε αμερόληπτος. [29]

Χρήση παγίδων χρέους για κατάσχεση του ελέγχου των πόρων της Κεντρικής Ασίας

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΚΚΚ κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να αναπτύξει και να εδραιώσει τις σχέσεις του με τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Ο στόχος της στρατηγικής του ΚΚΚ στην Κεντρική Ασία μπορεί να εξεταστεί από διάφορες οπτικές γωνίες:

Πρώτον, η Κεντρική Ασία αποτελεί αναπόφευκτη χερσαία οδό στην επέκταση της Κίνας προς τα δυτικά. Επιπλέον, όταν η Κίνα κατασκευάζει υποδομές για τη μεταφορά αγαθών εντός και εκτός της Κίνας, μπορεί επίσης να επεκτείνει τα εμπορικά της συμφέροντα στην Κεντρική Ασία. Δεύτερον, η Κίνα στοχεύει να καταλάβει τους φυσικούς πόρους, συμπεριλαμβανομένου του άνθρακα, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των πολύτιμων μετάλλων, που αφθονούν σε αυτές τις χώρες. Επιπλέον, ελέγχοντας χώρες της Κεντρικής Ασίας που βρίσκονται γεωγραφικά και πολιτισμικά κοντά στην επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας, το καθεστώς μπορεί να ενισχύσει τον έλεγχό του επί των εθνοτικών μειονοτήτων εκεί.

Το ΚΚΚ έχει γίνει ο πιο ισχυρός παράγοντας στην Κεντρική Ασία. Η Διεθνής Ομάδα Κρίσεων, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα τις Βρυξέλλες, δημοσίευσε μια έκθεση το 2013 στην οποία αναφέρεται ότι η Κίνα εξελίσσεται ραγδαία σε μια οικονομικά κυρίαρχη δύναμη σε αυτήν την περιοχή, εκμεταλλευόμενη την κοινωνική αναταραχή στην Κεντρική Ασία. Το Πεκίνο βλέπει την Κεντρική Ασία ως βάση εφοδιασμού πρώτων υλών και πόρων και ως αγορά για τα προϊόντα του χαμηλών τιμών και ποιότητας. [30] Εν τω μεταξύ, το ΚΚΚ έχει επίσης διοχετεύσει εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε επενδύσεις και βοήθεια στην Κεντρική Ασία στο όνομα της διατήρησης της σταθερότητας στην Σιντζιάνγκ.

Ένα τεράστιο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, σιδηροδρόμων, αεροδιαδρόμων, επικοινωνιών και αγωγών πετρελαίου έχει συνδέσει στενά την Κίνα με την Κεντρική Ασία. Η China Road and Bridge Corporation και οι εργολάβοι της είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, σιδηροδρόμων και γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Κεντρική Ασία. Ανοίγουν δρόμους σε μερικά από τα πιο επικίνδυνα και πολύπλοκα εδάφη και κατασκευάζουν νέους δρόμους για τη μεταφορά των κινεζικών αγαθών στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, καθώς και σε λιμάνια στο Πακιστάν και το Ιράν. Από το 1992 έως το 2012, στις δύο δεκαετίες διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Κίνας και των πέντε χωρών της Κεντρικής Ασίας, ο συνολικός όγκος του εμπορίου μεταξύ Κίνας και Κεντρικής Ασίας αυξήθηκε εκατονταπλασιαστικά, σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας. [31]

Στην Κεντρική Ασία, το ΚΚΚ έχει προωθήσει επενδύσεις σε μεγάλα κρατικά, χρηματοδοτούμενα από πιστώσεις έργα υποδομής. Ορισμένοι μελετητές έχουν συνειδητοποιήσει ότι τέτοιες επενδύσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση μιας νέας διεθνούς τάξης στην οποία η Κίνα θα έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Από αυτή την οπτική γωνία, η Κεντρική Ασία, όπως και η Αυστραλία, αποτελεί ένα ακόμη πεδίο δοκιμών για την επανάσταση του ΚΚΚ στη διπλωματική στρατηγική. [32]

Το Πεκίνο τείνει να υποστηρίζει διεφθαρμένους αυταρχικούς ηγέτες στις χώρες της Κεντρικής Ασίας και τα αδιαφανή επενδυτικά του έργα θεωρούνται ωφέλιμα κυρίως για τις τοπικές ελίτ. Η έκθεση της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων σημείωσε ότι καθεμία από τις κυβερνήσεις της Κεντρικής Ασίας είναι αδύναμη και διεφθαρμένη, και οι χώρες που κυβερνά είναι γεμάτες κοινωνική και οικονομική αναταραχή. [33] Τα μεγάλα έργα υποδομής που προωθεί το ΚΚΚ δεν συνδέονται μόνο με τεράστια δάνεια, αλλά περιλαμβάνουν επίσης επίσημες εγκρίσεις και άδειες, οι οποίες βασίζονται σε κατεστημένα συμφέροντα. Αυτό προκαλεί και επιδεινώνει τη διαφθορά σε αυτά τα καθεστώτα.

Στο Ουζμπεκιστάν, ο Ισλάμ Καρίμοφ, πρώην πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν στην ΕΣΣΔ, διετέλεσε πρόεδρος της χώρας από την εποχή της ανεξαρτησίας το 1991 μέχρι τον θάνατό του το 2016. Το 2005, οι κυβερνητικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με διαδηλωτές στην ανατολική πόλη Αντιτζάν, με αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτους. Το ΚΚΚ αυτοπροσδιορίστηκε ως σύμμαχος του Καρίμοφ, παρέχοντας σταθερή υποστήριξη στα καθεστώτα του Ουζμπεκιστάν και άλλων χωρών της περιοχής στις προσπάθειές τους να διαφυλάξουν το status quo. [34]

Οι εύθραστες οικονομικές δομές χωρών της Κεντρικής Ασίας, σε συνδυασμό με τα τεράστια δάνεια υποδομών της ΛΔΚ, κάνουν αυτές τις χώρες εξαιρετικά ευάλωτες στο να πέσουν την παγίδα χρέους της Κίνας. Το Τουρκμενιστάν υπέφερε από δριμεία οικονομική κρίση, με εκτιμώμενο ποσοστό πληθωρισμού ετησίως το 2018 στο 300%, εκτιμώμενη ανεργία σε περισσότερο από 50%, μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, και καλπάζουσα διαφθορά. Το 2018, η Κίνα ήταν ο μόνος μεγάλος αγοραστής τουρκμενικού αερίου, και επίσης ο μεγαλύτερος πιστωτής του ξένου χρέους της, που ήταν στα $9 δισεκατομμύρια (εκτιμώμενο στο 30% του ΑΕΠ το 2018). [35][36] Τελικά, το Τουρκμενιστάν ίσως δεν έχει επιλογή από το να παραδώσει τις περιοχές του φυσικού αερίου — που παράγουν το 70% του εισοδήματος της χώρας — στην ΛΔΚ για να αποπληρώσει το χρέος του. [37]

Το 2018, το Τατζικιστάν δανείστηκε περισσότερα από $300 εκατομμύρια από την Κίνα για να χτίσει ένα εργοστάσιο ενέργειας. Σε αντάλλαγμα, παρέδωσε την άδεια λειτουργίας ενός χρυσορυχείου στην ΛΔΚ για όσο χρόνο το ορυχείο παράγει αρκετό χρυσό για την αποπληρωμή του χρέους. [38]

Η οικονομία του Κυρζυγιστάν είναι επίσης σε κίνδυνο, καθώς προγράμματα υποδομών μεγάλης κλίμακας από την ΛΔΚ προκάλεσαν επίσης στην χώρα να πέσει σε παγίδα χρέους. Η χώρα αυτή πιθανότατα θα πρέπει να παραδώσει μέρος των φυσικών της πόρων για να αποπληρώσει το χρέος. Το Κυρζυγιστάν επίσης συνεργάστηκε με τις κινεζικές εταιρείες επικοινωνιών Huawei και ZTE για να φτιάξει εργαλεία ψηφιακών επικοινωνιών ώστε να εντείνει τον κυβερνητικό έλεγχο στους ανθρώπους, ενώ αφήνει για το καθεστώς του ΚΚΚ μια πόρτα ώστε να επεκτείνει την παρακολούθησή του σε αυτές τις χώρες. [39]

Το Πεκίνο εκμεταλλεύτηκε το κενό εξουσίας μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης για να εισέλθει στον τομέα ενέργειας του Καζακστάν. Η οικονομία του Καζακστάν εξαρτάται από την παραγωγή αργού πετρελαίου, και το εισόδημά του από το πετρέλαιο χρησιμοποιείται για να αγοράζει φθηνά κινεζικά προϊόντα. Εκτός από τις γεωτρήσεις για πετρέλαιο, η βιομηχανική βάση αυτής της χώρας είναι εύθραυστη. Με την ροή φθηνών κινεζικών αγαθών στην αγορά του, η βιομηχανία κατασκευών του Καζακστάν κατέρρευσε. [40]

Ένα άλλο κίνητρο για την επέκταση του ΚΚΚ στην Κεντρική Ασία είναι να καταστέλλει Ουιγούρους ανιφρονούντες που ζουν στην περιοχή. Ο Οργανισμός Συνεργασίας Σαγκάης, μια τοπική συμμαχία με επικεφαλής Κίνα και Ρωσία, επιτρέπει την έκδοση μεταξύ των έξι κρατών μελών. Μια χώρα μέλος μπορεί ακόμα και να στείλει τους αξιωματούχους της σε μια άλλη χώρα μέλος για εκτέλεση έρευνας. Με τον τρόπο αυτόν, το ΚΚΚ μπορεί να επεκτείνει την καταστολή Ουιγούρων στο εξωτερικό και να συλλαμβάνει Ουιγούρους αντιφρονούντες που βρήκαν καταφύγιο σε γειτονικές χώρες. [41]

Χρήση σημαντικών χωρών για εξασφάλιση στρατηγικών πόρων

Η περιφερειακή στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος εμπεριέχει την δημιουργία οικονομικής εξάρτησης σε σημαντικές χώρες, που μετά χρησιμοποιούνται ως βάση για επίτευξη στρατηγικών στόχων σε ολόκληρη την περιοχή. Σύμφωνα με τις δεξαμενές σκέψης του κόμματος, σημαντικές χώρες είναι χώρες που έχουν αρκετή τοπική δύναμη που το Πεκίνο έχει την ικανότητα και τους πόρους να καθοδηγήσει. Δεν έχουν άμεσες συγκρούσεις με το ΚΚΚ σε στρατηγικά συμφέροντα, και οι περισσότερες δεν έχουν στενές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. [42] Επιπλέον των άνωθι αναφερθέντων Αυστραλίας, Καζακστάν, και άλλων, παραδείγματα χωρών στόχων για το κινεζικό καθεστώς είναι το Ιράν και η Μπούρμα (γνωστή επίσης ως Μιανμάρ.)

Στην Μέση Ανατολή, το Ιράν λαμβάνει το μεγαλύτερο ποσό κινεζικής επένδυσης. Το Ιράν είναι σημαντικός παραγωγός πετρελαίου στην περιοχή και βρίσκεται σε ιδεολογική αντίθεση με την Δύση από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, κάνοντάς το φυσικό οικονομικό και στρατιωτικό εταίρο για την ΛΔΚ. Το Πεκίνο έχει διατηρήσει στενές οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το Ιράν από την δεκαετία του 1980.

Το 1991, η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας ανακάλυψε ότι η Κίνα είχε εξάγει ουράνιο στο Ιράν και ότι η ΛΔΚ και το Ιράν είχαν υπογράψει μυστική πυρηνική συμφωνία το 1990. [43] Το 2002, όταν το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου του Ιράν αποκαλύφθηκε, δυτικές εταιρείες πετρελαίου αποσύρθηκαν από την χώρα, δίνοντας στο ΚΚΚ μια ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να καλλιεργήσει στενότερες σχέσεις με το Ιράν. [44]

Ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών μεταξύ της ΛΔΚ και του Ιράν αυξήθηκε κατά περισσότερο από εκατό φορές μεταξύ 1992 και 2011, παρά τις διεθνείς κυρώσεις στο ιρανικό καθεστώς. [45] Χάρη στην κινεζική βοήθεια, το Ιράν μπόρεσε να αντέξει την διεθνή απομόνωση που του επιβλήθηκε και να αναπτύξει ένα ευρύ οπλοστάσιο βαλλιστικών πυραύλων μικρού έως μεσαίου βεληνεκούς, καθώς και πυραύλους κρουζ κατά πλοίων. Το κινεζικό καθεστώς παρείχε επίσης νάρκες κατά πλοίων και σκάφη ταχείας επίθεσης, και βοήθησε το Ιράν να δημιουργήσει ένα μυστικό σχέδιο χημικών όπλων. [46]

Ένας άλλος κρίσιμος γείτονας που ευνοείται από το ΚΚΚ είναι η Βιρμανία, η οποία διαθέτει μια μακρά ακτογραμμή που παρέχει στρατηγική πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό. Το ΚΚΚ θεωρεί το άνοιγμα ενός καναλιού Κίνας-Βιρμανίας ως στρατηγικό βήμα για την ελαχιστοποίηση της εξάρτησης από το Στενό της Μαλάκα. [47] Το κακό ιστορικό της βιρμανικής στρατιωτικής κυβέρνησης όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει προκαλέσει την απομόνωσή της από τη διεθνή κοινότητα. Το δημοκρατικό κίνημα του 1988 στη Βιρμανία τελικά συντρίφθηκε με στρατιωτική βία. Το επόμενο έτος, στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου, άρματα μάχης του στρατού άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών υπέρ της δημοκρατίας.

Οι δύο αυταρχικές κυβερνήσεις, που καταδικάστηκαν και οι δύο από τη διεθνή κοινότητα, βρήκαν κάποια παρηγοριά στην διπλωματική τους συντροφιά και έκτοτε απολαμβάνουν στενές σχέσεις. Τον Οκτώβριο του 1989, ο Ταν Σβε της Βιρμανίας επισκέφθηκε την Κίνα και οι δύο πλευρές υπέγραψαν συμφωνία όπλων αξίας 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τη δεκαετία του 1990, υπεγράφησαν και πάλι πολλές συμφωνίες όπλων μεταξύ των δύο πλευρών. Ο εξοπλισμός που έχει πουλήσει το ΚΚΚ στη Βιρμανία περιλαμβάνει μαχητικά αεροσκάφη, περιπολικά πλοία, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικά όπλα και πυραύλους. Η κινεζική στρατιωτική, πολιτική και οικονομική υποστήριξη έγινε έτσι η σανίδα σωτηρίας της βιρμανικής στρατιωτικής χούντας στον αγώνα της για συνεχή επιβίωση. [48]

Το 2013, οι Κινέζοι επένδυσαν 5 δισεκατομμύρια δολάρια στον αγωγό αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου Κίνας-Βιρμανίας, ο οποίος λέγεται ότι είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος στρατηγικός αγωγός εισαγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου της Κίνας. Αν και συνάντησε έντονη λαϊκή αντίθεση, το 2017 τέθηκε σε λειτουργία με την υποστήριξη του ΚΚΚ. [49] Παρόμοιες επενδύσεις περιλαμβάνουν το φράγμα Μυιτσόν (το οποίο έχει τεθεί σε αναστολή λόγω τοπικής αντίθεσης) και το ορυχείο χαλκού Λετπαντάουνγκ. Το 2017, το διμερές εμπόριο μεταξύ Κίνας και Βιρμανίας ανήλθε σε 13,54 δισεκατομμύρια δολάρια. Το ΚΚΚ σχεδιάζει επί του παρόντος να δημιουργήσει έναν οικονομικό διάδρομο Κίνας-Βιρμανίας με το 70% του μεριδίου να κατέχεται από την κινεζική πλευρά. Αυτό περιλαμβάνει ένα λιμάνι βαθέων υδάτων για εμπορική πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό και το βιομηχανικό πάρκο της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης Κυαούκπιου. [50] [51]

γ. Στρατηγική στην Ευρώπη: «Διαίρει και βασίλευε»

Η Ευρώπη βρισκόταν στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης μεταξύ του ελεύθερου κόσμου και του κομμουνιστικού στρατοπέδου κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης διατήρησαν μια στενή συμμαχία μέσω του ΝΑΤΟ. Για να δημιουργήσει διχόνοια μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών, το ΚΚΚ υιοθέτησε μια στρατηγική διαίρεσης και κατάκτησης των ευρωπαϊκών χωρών. Κατά συνέπεια, το κόμμα προσάρμοσε τη στρατηγική του ώστε να ταιριάζει στις τοπικές συνθήκες καθώς σταδιακά διείσδυσε και ανέπτυξε επιρροή στην Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια, οι διαφορές μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών σε πολλά σημαντικά ζητήματα έχουν γίνει ολοένα και πιο εμφανείς. Το ΚΚΚ έχει εμπλακεί σε αυτό.

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008, το ΚΚΚ εκμεταλλεύτηκε τις ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες που είχαν επείγουσα ανάγκη από ξένες επενδύσεις. Το κόμμα διοχέτευσε μεγάλα χρηματικά ποσά σε αυτές τις χώρες με αντάλλαγμα συμβιβασμούς σε θέματα όπως το διεθνές κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο για να δημιουργήσει και να διευρύνει τις διαιρέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και στη συνέχεια αποκόμισε τα οφέλη. Στις χώρες που στοχεύει το ΚΚΚ περιλαμβάνονται η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιταλία και η Ουγγαρία.

Το ΚΚΚ επένδυσε σημαντικά στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης δημόσιου χρέους, ανταλλάσσοντας χρήματα με πολιτική επιρροή και χρησιμοποιώντας την Ελλάδα ως άνοιγμα για την οικοδόμηση μεγαλύτερης επιρροής στην Ευρώπη. Μέσα σε λίγα χρόνια, το ΚΚΚ έλαβε τριανταπενταετή παραχώρηση για τον δεύτερο και τρίτο τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων του λιμανιού του Πειραιά, του μεγαλύτερου λιμανιού της Ελλάδας, και ανέλαβε τον κύριο κόμβο μεταφόρτωσης στο λιμάνι.

Τον Μάιο του 2017, η Κίνα και η Ελλάδα υπέγραψαν ένα τριετές σχέδιο δράσης που καλύπτει τους σιδηροδρόμους, τα λιμάνια, την κατασκευή δικτύου αεροδρομίων, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και τις επενδύσεις σε σταθμούς παραγωγής ενέργειας. [52] Η επένδυση του ΚΚΚ έχει ήδη δει πολιτικές αποδόσεις. Από το 2016, η Ελλάδα, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει επανειλημμένα αντιταχθεί σε προτάσεις της ΕΕ που θα επέκριναν τις πολιτικές και το ιστορικό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κινεζικού καθεστώτος. Τον Αύγουστο του 2017, ένα σχόλιο που δημοσιεύτηκε από την New York Times ανέφερε: «Η Ελλάδα έχει αγκαλιάσει τις βλέψεις της Κίνας, του πιο ένθερμου και γεωπολιτικά φιλόδοξου μνηστήρα της». [53]

Το 2012, όταν το ΚΚΚ ξεκίνησε αυτό που θα γινόταν το πλαίσιο συνεργασίας «17+1», η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα που συμμετείχε στην πρωτοβουλία. Ήταν επίσης η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που υπέγραψε συμφωνία OBOR με την Κίνα. Το 2017, ο όγκος των διμερών εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Κίνας και Ουγγαρίας ξεπέρασε τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια. Όπως και η Ελλάδα, η Ουγγαρία έχει επανειλημμένα αντιταχθεί στην κριτική της ΕΕ για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ΚΚΚ. Ο πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας προσέλαβε έναν πλούσιο Κινέζο επιχειρηματία ως προσωπικό του σύμβουλο και έχει κρατήσει αποστάσεις από τον Δαλάι Λάμα. [54]

Μεταξύ των δεκαέξι χωρών που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο, έντεκα είναι χώρες της ΕΕ και πέντε είναι εκτός ΕΕ. Επιπλέον, πολλές έχουν ιστορικό κομμουνιστικής διακυβέρνησης και έχουν διατηρήσει ιδεολογικά και οργανωτικά ίχνη αυτών των καθεστώτων. Σε κάποιο βαθμό, η συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του ΚΚΚ είναι φυσική για τις μετακομμουνιστικές ελίτ.

Η Ευρώπη αποτελείται από πολλές μικρές χώρες, γεγονός που καθιστά αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα να ανταγωνιστεί το ΚΚΚ. Το κόμμα το χρησιμοποίησε αυτό για να χειριστεί κάθε κυβέρνηση ξεχωριστά, εκφοβίζοντάς την ώστε να σιωπήσει για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την επιβλαβή εξωτερική πολιτική της Κίνας.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Νορβηγία. Το 2010, η Νορβηγική Επιτροπή Βραβείων Νόμπελ απένειμε το Βραβείο Ειρήνης σε έναν φυλακισμένο Κινέζο αντιφρονούντα. Το ΚΚΚ τιμώρησε γρήγορα τη Νορβηγία εμποδίζοντάς την να εξάγει σολομό στην Κίνα, μεταξύ άλλων μορφών αντιποίνων. Έξι χρόνια αργότερα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών «ομαλοποιήθηκαν», αλλά η Νορβηγία παρέμεινε σιωπηλή για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη ΛΔΚ. [55]

Οι παραδοσιακές δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις έχουν επίσης αισθανθεί την αυξανόμενη επιρροή του ΚΚΚ. Οι άμεσες κινεζικές επενδύσεις στη Γερμανία έχουν αυξηθεί σημαντικά από το 2010. Το 2019, η ΛΔΚ ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Το 2016, επενδυτές από την ηπειρωτική Κίνα και το Χονγκ Κονγκ απέκτησαν πενήντα έξι γερμανικές εταιρείες, με τις επενδύσεις να φτάνουν στο υψηλό των 11 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτές οι συγχωνεύσεις και εξαγορές επέτρεψαν στις κινεζικές εταιρείες να εισέλθουν γρήγορα στην αγορά και να αποκτήσουν προηγμένη δυτική τεχνολογία, εμπορικά σήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία. [56] Το Ίδρυμα Hoover, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης, χαρακτήρισε αυτές τις τακτικές ως επενδύσεις «όπλα». [57]

Η βιομηχανική πόλη Ντούισμπουργκ στη δυτική Γερμανία έχει γίνει ο ευρωπαϊκός κόμβος μετάβασης για το OBOR. Το 80% των τρένων από την Κίνα διέρχονται από το Ντούισμπουργκ πριν κατευθυνθούν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η πόλη έχει επίσης υπογράψει συμφωνία με την Huawei για να γίνει μια «έξυπνη πόλη». Ο δήμαρχος του Ντούισμπουργκ έχει αποκαλέσει την πόλη «Κινέζικη Πόλη» της Γερμανίας. [58]

Στις συναλλαγές με τη Γαλλία, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί εδώ και καιρό μια στρατηγική «διπλωματίας συναλλαγών». Για παράδειγμα, όταν ο τότε επικεφαλής του κόμματος Τζιανγκ Τζεμίν επισκέφθηκε τη Γαλλία το 1999, υπέγραψε συμφωνία για περισσότερα από είκοσι αεροσκάφη Airbus, συνολικής αξίας δεκαπέντε δισεκατομμυρίων φράγκων. Αυτή η μαζική πώληση οδήγησε τη γαλλική κυβέρνηση να υποστηρίξει την είσοδο της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.

Μετά τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, η Γαλλία έγινε η πρώτη δυτική χώρα που δημιούργησε μια ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία με την ηπειρωτική Κίνα. Ο Γάλλος πρόεδρος εκείνη την εποχή ήταν ο πρώτος στη Δύση που αντιτάχθηκε στην κριτική κατά της ΛΔΚ στο ετήσιο συνέδριο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, ο πρώτος που υποστήριξε σθεναρά την άρση του εμπάργκο όπλων της ΕΕ στην Κίνα και ο πρώτος επικεφαλής δυτικής κυβέρνησης που επαίνεσε το ΚΚΚ. [59] Επιπλέον, στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, το ΚΚΚ καθιέρωσε μεγάλης κλίμακας Έτη Κινεζικού Πολιτισμού στη Γαλλία για την προώθηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας υπό το πρόσχημα της πολιτιστικής ανταλλαγής. [60]

Το Ηνωμένο Βασίλειο, παραδοσιακά μεγάλη δύναμη και σημαντικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι επίσης ένας από τους πιο πολύτιμους στόχους του ΚΚΚ. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016, η βρετανική κυβέρνηση ενέκρινε επίσημα την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας Hinkley Point C στο Σόμερσετ της Αγγλίας. Η κυβέρνηση πληρώνει για τον σταθμό μέσω κοινοπραξίας με την Κίνα και μιας γαλλικής κοινοπραξίας. [61]

Το έργο επικρίθηκε έντονα από ειδικούς, συμπεριλαμβανομένων μηχανικών, φυσικών, περιβαλλοντολόγων, ειδικών σε θέματα Κίνας και επιχειρηματικών αναλυτών, οι οποίοι τόνισαν τους τεράστιους κρυφούς κινδύνους που έθετε για την εθνική ασφάλεια της Βρετανίας. Ο Νικ Τίμοθι, πρώην αρχηγός του προσωπικού της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι, επεσήμανε ότι οι ειδικοί ασφαλείας «ανησυχούσαν ότι οι Κινέζοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τον ρόλο τους για να δημιουργήσουν αδυναμίες στα συστήματα υπολογιστών, οι οποίες θα τους επιτρέψουν να διακόψουν την παραγωγή ενέργειας της Βρετανίας κατά βούληση». [62]

Όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί το κινεζικό καθεστώς για να επεκτείνει την επιρροή του στην Ευρώπη είναι διάχυτες και πολυάριθμες. Περιλαμβάνουν την απόκτηση ευρωπαϊκών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, τον έλεγχο των μετοχών σημαντικών λιμένων, τη δωροδοκία συνταξιούχων πολιτικών για να επαινέσουν την πλατφόρμα του ΚΚΚ, την παρακίνηση σινολόγων να επαινέσουν το ΚΚΚ, τη διείσδυση σε πανεπιστήμια, ομάδες προβληματισμού και ερευνητικά ινστιτούτα, και ούτω καθεξής. [63] Για χρόνια, η καθιερωμένη βρετανική εφημερίδα The Daily Telegraph δημοσίευε ένα μηνιαίο ένθετο, το China Watch, που παρήχθη από την αγγλόφωνη έκδοση της China Daily που ελέγχεται από το ΚΚΚ. Το Πεκίνο πλήρωνε τη βρετανική εφημερίδα έως και 750.000 λίρες ετησίως για τη δημοσίευση των ενθέτων, τα οποία περιείχαν άρθρα που εξυμνούσαν το κινεζικό καθεστώς. [64]

Οι δραστηριότητες του ΚΚΚ στην Ευρώπη έχουν προκαλέσει μεγάλες αμφιβολίες στους ερευνητές. Το Παγκόσμιο Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής και το Ινστιτούτο Mercator για Κινεζικές Σπουδές δημοσίευσαν μια ερευνητική έκθεση το 2018 που αποκάλυπτε τις δραστηριότητες διείσδυσης του ΚΚΚ στην Ευρώπη. Αναφέρει:

«Η Κίνα διαθέτει ένα ολοκληρωμένο και ευέλικτο σύνολο εργαλείων επιρροής, που κυμαίνονται από το φανερό έως το συγκαλυμμένο, και αναπτύσσονται κυρίως σε τρεις τομείς: πολιτικές και οικονομικές ελίτ, μέσα ενημέρωσης και κοινή γνώμη, και κοινωνία των πολιτών και ακαδημαϊκή κοινότητα. Επεκτείνοντας την πολιτική της επιρροή, η Κίνα εκμεταλλεύεται το μονόπλευρο άνοιγμα της Ευρώπης. Οι πύλες της Ευρώπης είναι ορθάνοιχτες, ενώ η Κίνα επιδιώκει να περιορίσει αυστηρά την πρόσβαση σε ξένες ιδέες, παράγοντες και κεφάλαια.»

Οι επιπτώσεις αυτής της ασύμμετρης πολιτικής σχέσης αρχίζουν να φαίνονται στην Ευρώπη. Τα ευρωπαϊκά κράτη τείνουν όλο και περισσότερο να προσαρμόζουν τις πολιτικές τους σε περιόδους «προληπτικής υπακοής» για να κερδίσουν την εύνοια της κινεζικής πλευράς. Οι πολιτικές ελίτ εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και στην ευρωπαϊκή γειτονιά έχουν αρχίσει να ασπάζονται την κινεζική ρητορική και τα συμφέροντα, ακόμη και σε περιπτώσεις που αυτά αντιβαίνουν στα εθνικά ή/και ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η ενότητα της ΕΕ έχει πληγεί από τις κινεζικές τακτικές του «διαίρει και βασίλευε», ειδικά όσον αφορά την προστασία και την προβολή των φιλελεύθερων αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το Πεκίνο επωφελείται επίσης από τις «υπηρεσίες» πρόθυμων παραγόντων που διευκολύνουν τις κινεζικές αξίες και τα συμφέροντα. Αντί να προσπαθεί μόνο η Κίνα να δημιουργήσει ενεργά πολιτικό κεφάλαιο, υπάρχει επίσης μεγάλη επιρροή από τις πολιτικές ελίτ στα κράτη μέλη της ΕΕ που επιδιώκουν να προσελκύσουν κινεζικά χρήματα ή να επιτύχουν μεγαλύτερη αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο. [65]

Εκτός από την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διείσδυση στην Ευρώπη, το ΚΚΚ έχει επίσης εμπλακεί σε διάφορες μορφές κατασκοπείας. Στις 22 Οκτωβρίου 2018, η γαλλική εφημερίδα Le Figaro δημοσίευσε μια αποκλειστική σειρά ειδικών ρεπορτάζ που αποκάλυψαν τις διάφορες κατασκοπευτικές δραστηριότητες του ΚΚΚ στη Γαλλία. Αυτό περιελάμβανε τη χρήση ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης επιχειρήσεων, ιδίως του LinkedIn, για την στρατολόγηση Γάλλων για την παροχή πληροφοριών στο ΚΚΚ με σκοπό τη διείσδυση στους πολιτικούς, οικονομικούς και στρατηγικούς τομείς της Γαλλίας και για την απόκτηση εκτεταμένης εμπιστευτικής γνώσης σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Η έκθεση ανέφερε επίσης ότι τέτοιες περιπτώσεις ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου των κατασκοπευτικών επιχειρήσεων του ΚΚΚ στη Γαλλία. [66] Σκοπός του ΚΚΚ είναι η λεηλασία μεγάλης κλίμακας ευαίσθητων πληροφοριών σχετικά με το γαλλικό κράτος και τα οικονομικά του περιουσιακά στοιχεία. Παρόμοιες δραστηριότητες κατασκοπείας έχουν επίσης λάβει χώρα στη Γερμανία. [67]

δ. «Αποικιοποίηση» της Αφρικής με το «κινεζικό μοντέλο»

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές αφρικανικές χώρες αποαποικιοποιήθηκαν και απέκτησαν ανεξαρτησία. Η περιοχή σταδιακά έχασε την προσοχή της Δύσης και η τεχνολογία και το κεφάλαιο μεταφέρθηκαν στην Κίνα. Ενισχυμένο από αυτούς τους πόρους, το ΚΚΚ καταπάτησε τις αφρικανικές χώρες, διεισδύοντας στην πολιτική, τις οικονομίες και τις κοινωνίες τους και αντικαθιστώντας σταθερά ό,τι είχαν θεσπίσει οι δυτικές κυρίαρχες δυνάμεις.

Από τη μία πλευρά, το ΚΚΚ έχει κατακτήσει τα αφρικανικά κράτη με το λάβαρο της βοήθειας στην ανάπτυξη αυτών των χωρών, δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων ελεύθερων χωρών στα Ηνωμένα Έθνη. Από την άλλη πλευρά, μέσω οικονομικής δωροδοκίας και στρατιωτικής βοήθειας, το ΚΚΚ έχει χειραγωγήσει αδιάκοπα τις αφρικανικές κυβερνήσεις και τις ομάδες της αντιπολίτευσης, ελέγχοντας τις υποθέσεις των αφρικανικών χωρών, ενώ παράλληλα τους επιβάλλει το κομμουνιστικό κινεζικό μοντέλο και τις αξίες του.

Η Τράπεζα Εξαγωγών-Εισαγωγών της Κίνας, η οποία ελέγχεται από το ΚΚΚ, δάνεισε 67,2 δισεκατομμύρια δολάρια σε αφρικανικές χώρες από το 2001 έως το 2010. Επιφανειακά, τα δάνεια δεν φαινόταν να συνοδεύονται από πολιτικούς όρους και τα επιτόκια ήταν σχετικά χαμηλά. Ωστόσο, επειδή οι δανειακές συμβάσεις χρησιμοποιούσαν φυσικούς πόρους ως εγγύηση, το ΚΚΚ ουσιαστικά απέκτησε τα δικαιώματα να εξάγει τεράστιες ποσότητες πόρων από αυτές τις χώρες.

Το 2003, το δάνειο που χορηγήθηκε από την Τράπεζα Εξαγωγών-Εισαγωγών της Κίνας στην Αγκόλα χρησιμοποίησε αργό πετρέλαιο ως εγγύηση. Η ακόλουθη κατάσταση αναπτύχθηκε, όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Serge Michel και Michel Beuret με τίτλο «China Safari: On the Trail of Beijing’s Expansion in Africa»:

«Υπάρχουν Κινέζοι για να κάνουν γεωτρήσεις για το πετρέλαιο και στη συνέχεια να το αντλούν στον κινεζικό αγωγό που φυλάσσεται από έναν Κινέζο ισχυρό άνδρα καθ’ οδόν προς ένα λιμάνι που έχτισαν οι Κινέζοι, όπου φορτώνεται σε κινεζικά δεξαμενόπλοια με προορισμό την Κίνα. Κινέζοι εργάτες για να κατασκευάσουν τους δρόμους και τις γέφυρες και το γιγάντιο φράγμα που έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες μικρούς [γαιοκτήμονες]. Κινέζοι για να καλλιεργήσουν κινέζικα τρόφιμα, ώστε άλλοι Κινέζοι να χρειάζεται να τρώνε μόνο κινέζικα λαχανικά με τα εισαγόμενα κινεζικά βασικά προϊόντα τους. Κινέζοι για να εξοπλίσουν μια κυβέρνηση που διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και Κινέζοι για να προστατεύσουν αυτήν την κυβέρνηση και να την υπερασπιστούν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.» [68]

Το 2016, η Κίνα έγινε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος και άμεσος ξένος επενδυτής της Αφρικής. [69] Στην Αφρική, το μοντέλο διοίκησης του ΚΚΚ έχει επικριθεί έντονα για τα πολλά του δεινά: χαμηλούς μισθούς, κακές συνθήκες εργασίας, κακής ποιότητας προϊόντα, «κατασκευές κατακαθιών τόφου» (ένας όρος που αναφέρεται στην κακή κατασκευή κτιρίων στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας, η οποία οδήγησε σε πολλούς θανάτους μετά τον σεισμό του 2008), περιβαλλοντική ρύπανση, δωροδοκία κυβερνητικών αξιωματούχων και άλλες διεφθαρμένες πρακτικές. Οι μεταλλευτικές δραστηριότητες της Κίνας στην Αφρική συναντούν επίσης συχνά διαμαρτυρίες από τους ντόπιους.

Ο Μάικλ Σάτα, πρώην πρόεδρος της Ζάμπια, δήλωσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007: «Θέλουμε να φύγουν οι Κινέζοι και να επιστρέψουν οι παλιοί αποικιοκράτες. Εκμεταλλεύτηκαν τους φυσικούς μας πόρους, αλλά τουλάχιστον μας φρόντισαν καλά. Έφτιαξαν σχολεία, μας δίδαξαν τη γλώσσα τους και μας έφεραν τον βρετανικό πολιτισμό. … Τουλάχιστον ο δυτικός καπιταλισμός έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Οι Κινέζοι θέλουν μόνο να μας εκμεταλλευτούν». [70] Στη Ζάμπια, η κινεζική επιρροή είναι ορατή παντού. Ο Σάτα δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει συμφωνίες με το ΚΚΚ. Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, συναντήθηκε αμέσως με τον πρέσβη της ΛΔΚ και το 2013 επισκέφθηκε την Κίνα.

Το Σουδάν ήταν μια από τις πρώτες βάσεις που ίδρυσε το ΚΚΚ στην Αφρική και τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι επενδύσεις του ΚΚΚ σε αυτήν τη χώρα έχουν αυξηθεί εκθετικά. Εκτός από τα άφθονα αποθέματα πετρελαίου του Σουδάν, το στρατηγικό του λιμάνι στην Ερυθρά Θάλασσα ήταν ζωτικής σημασίας για τα σχέδια του ΚΚΚ. Τη δεκαετία του 1990, όταν η διεθνής κοινότητα απομόνωσε το Σουδάν λόγω της υποστήριξής του στην τρομοκρατία και το ριζοσπαστικό Ισλάμ, το ΚΚΚ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έγινε γρήγορα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Σουδάν, αγοράζοντας το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών πετρελαίου του. [71] Η επένδυση του ΚΚΚ βοήθησε το ολοκληρωτικό καθεστώς του Ομάρ Χασάν Αχμάντ αλ-Μπασίρ να επιβιώσει και να αναπτυχθεί παρά τις κυρώσεις. Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός εξήγαγε επίσης όπλα στο Σουδάν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διευκολύνοντας έμμεσα τη γενοκτονία στο Νταρφούρ στο Σουδάν που ξεκίνησε το 2003.

Στη διεθνή κοινότητα, το ΚΚΚ έπαιξε έναν διπρόσωπο ρόλο: Ενώ η Κίνα έστειλε μια ομάδα ειρηνευτικής δύναμης στον ΟΗΕ για να μεσολαβήσει στη σύγκρουση στο Σουδάν, το Πεκίνο κάλεσε επίσης ανοιχτά τον Μπασίρ στην Κίνα, αν και καταζητούνταν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το ΚΚΚ δήλωσε ότι ανεξάρτητα από το πώς άλλαζε ο κόσμος, ανεξάρτητα από την κατάσταση στο Σουδάν, η Κίνα θα ήταν πάντα φίλος του Σουδάν. [72]

Το ΚΚΚ καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες για να προσελκύσει αναπτυσσόμενες χώρες. Το Φόρουμ για τη Συνεργασία Κίνας-Αφρικής (FOCAC) ιδρύθηκε το 2000, με την πρώτη υπουργική του διάσκεψη να πραγματοποιείται στο Πεκίνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της εναρκτήριας συνάντησης, ο τότε επικεφαλής του ΚΚΚ, Τζιανγκ, ανακοίνωσε ελάφρυνση χρέους 10 δισεκατομμυρίων γιουάν για τις φτωχές χώρες της Αφρικής. Το 2006, όταν το Πεκίνο φιλοξένησε τη σύνοδο κορυφής του FOCAC, το ΚΚΚ όχι μόνο ανακοίνωσε ελάφρυνση χρέους για σαράντα τέσσερις χώρες, αλλά δεσμεύτηκε επίσης για 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση, πιστώσεις, υποτροφίες και διάφορα έργα βοήθειας. [73] Κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του 2015 στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, η ΛΔΚ ανακοίνωσε ότι θα παράσχει 60 δισεκατομμύρια δολάρια για να συνεργαστεί με αφρικανικές χώρες για την υλοποίηση δέκα σημαντικών σχεδίων συνεργασίας. [74] Στις 28 Αυγούστου 2018, ο υφυπουργός Εμπορίου της ΛΔΚ σημείωσε ότι «το 97% των προϊόντων από τριάντα τρεις από τις λιγότερο ανεπτυγμένες αφρικανικές χώρες έχουν μηδενικούς δασμούς». [75] Στις 3 Σεπτεμβρίου 2018, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του 2018, το ΚΚΚ δεσμεύτηκε για άλλη μια φορά ότι θα παράσχει στην Αφρική 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια χωρίς δεσμεύσεις, άτοκα δάνεια και κεφάλαια και επενδύσεις ειδικά για έργα. Ταυτόχρονα, το ΚΚΚ υποσχέθηκε ότι για τις αφρικανικές χώρες με διπλωματικές σχέσεις με την ηπειρωτική Κίνα, θα ακυρώσει τα διακυβερνητικά τους χρέη που έληγαν στο τέλος του 2018. [76]

Όταν ήταν πρωθυπουργός της Αιθιοπίας, ο Μελές Ζενάγουι θέσπισε ένα πενταετές σχέδιο για την Αιθιοπία ακολουθώντας το παράδειγμα της Κίνας. Η οργάνωση και η δομή του κυβερνώντος κόμματος της χώρας εκείνη την εποχή, του Λαϊκού Επαναστατικού Δημοκρατικού Μετώπου της Αιθιοπίας (EPRDF), παρουσίαζε επίσης εντυπωσιακή ομοιότητα με το ΚΚΚ. Μια ανώνυμη πηγή εντός του κινεζικού Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του EPRDF είχαν ταξιδέψει στην Κίνα για σπουδές και εκπαίδευση, και ότι τα παιδιά πολλών σημαντικών αξιωματούχων πήγαν επίσης στην Κίνα για την εκπαίδευσή τους. Αυτό ήταν ακόμη πιο εμφανές σε υπουργικό επίπεδο, όπου σχεδόν κάθε αξιωματούχος διάβαζε τα «Επιλεγμένα Γράμματα του Μάο Τσεντόνγκ». [77]

Τον Μάρτιο του 2013, στη σύνοδο κορυφής των BRICS, ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας δήλωσε ότι η Κίνα ήταν τόσο εμπορικός εταίρος όσο και μοντέλο ανάπτυξης για την Αιθιοπία. Σήμερα, η Αιθιοπία ονομάζεται «Νέα Κίνα» της Αφρικής. Η παρακολούθηση και η λογοκρισία του διαδικτύου, η ολοκληρωτική φύση της κυβέρνησής της, ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης και τα συναφή είναι όλα κατασκευασμένα από το ίδιο κομμουνιστικό καλούπι με της Κίνας. [78] Η ΛΔΚ έχει επίσης διοργανώσει εκπαιδευτικές συνεδρίες που απευθύνονταν σε ηγέτες και κυβερνητικούς αξιωματούχους από άλλα αφρικανικά έθνη.

Ο Γιουν Σουν, συνδιευθυντής του Προγράμματος για την Κίνα στο Κέντρο Στίμσον με έδρα την Ουάσινγκτον, δήλωσε:

«Οργάνωσαν αυτό το είδος πολιτικής εκπαίδευσης έχοντας κατά νου τρεις στόχους. Πρώτον, ότι το καθεστώς του ΚΚΚ είναι νόμιμο — προσπαθεί να πει στον κόσμο πώς το ΚΚΚ έχει διαχειριστεί με επιτυχία την Κίνα και πώς αυτή η επιτυχία θα μπορούσε να αναπαραχθεί για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Δεύτερον, το ΚΚΚ επιδιώκει να προωθήσει την εμπειρία που είχε η Κίνα στην ανάπτυξή της, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης ‘ανταλλαγής ιδεών για το πώς να κυβερνηθεί η χώρα’. Αν και το ΚΚΚ δεν ‘εξάγει ρητά επανάσταση’, σίγουρα εξάγει την ιδεολογική του προσέγγιση. Ο τρίτος στόχος είναι η ενίσχυση των ανταλλαγών μεταξύ Κίνας και Αφρικής.» [79]

Μετά από αρκετές δεκαετίες επίπονης προσπάθειας, μέσω του εμπορίου, το ΚΚΚ απέκτησε ισχυρή θέση στην οικονομία της Αφρικής. Χρησιμοποιώντας οικονομικά κίνητρα, έχει εξαγοράσει μια σειρά από αφρικανικές κυβερνήσεις, έτσι ώστε οι αξιωματούχοι σε αυτές τις χώρες να ακολουθούν κάθε οδηγία του Πεκίνου. Ένας ακαδημαϊκός στο κατεστημένο της ΛΔΚ δήλωσε: «Η πρόοδος της Κίνας τα τελευταία σαράντα χρόνια έχει αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να κάνει ό,τι έκανε η Δύση για να επιτύχει. … Ο αντίκτυπος στην Αφρική ξεπερνά κάθε φαντασία». [80]

ε. Είσοδος στη Λατινική Αμερική

Όντας γεωγραφικά κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Λατινική Αμερική ιστορικά βρισκόταν εντός της σφαίρας επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών. Παρόλο που εμφανίστηκαν πολλά σοσιαλιστικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική όταν το κύμα του κομμουνισμού σάρωσε τον κόσμο στα μέσα του εικοστού αιώνα, αυτές οι επιρροές τελικά δεν αποτέλεσαν σημαντική απειλή για τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή.

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΚΚΚ άρχισε να στοχεύει τη Λατινική Αμερική. Υπό το σύνθημα της «συνεργασίας Νότου προς Νότο», άρχισε να διεισδύει σε όλους τους τομείς της κοινωνίας στην περιοχή, διεισδύοντας σε τομείς όπως η οικονομία, το εμπόριο, ο στρατός, η διπλωματία, ο πολιτισμός και τα συναφή. Οι κυβερνήσεις πολλών χωρών της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, η Κούβα, ο Ισημερινός και η Βολιβία, ήταν ήδη εχθρικές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, και το ΚΚΚ το αξιοποίησε πλήρως αυτό όταν επέκτεινε την επιρροή του σε όλο τον Ειρηνικό, επιδεινώνοντας περαιτέρω τις εντάσεις που είχαν αυτά τα έθνη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ενισχύοντας την αντιαμερικανική τους στάση.

Οι προσπάθειες του ΚΚΚ στη Λατινική Αμερική έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα κέρδη που είχε η Σοβιετική Ένωση στον Ψυχρό Πόλεμο. Η υποστήριξή του προς τα σοσιαλιστικά και αριστερά καθεστώτα στην περιοχή έθεσε τις βάσεις για μακροπρόθεσμη αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πρώτον, το ΚΚΚ χρησιμοποίησε το εξωτερικό εμπόριο και τις επενδύσεις για να επεκτείνει την επιρροή του στη Λατινική Αμερική. Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού think tank Brookings Institution, το 2000, το εμπόριο της ηπειρωτικής Κίνας με τη Λατινική Αμερική ήταν 12 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά μέχρι το 2013 είχε εκτοξευθεί σε περισσότερα από 260 δισεκατομμύρια δολάρια, μια αύξηση άνω των είκοσι φορών. Πριν από το 2008, οι κινεζικές δανειακές δεσμεύσεις δεν υπερέβαιναν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά το 2010 είχαν αυξηθεί στα 37 δισεκατομμύρια δολάρια. [81] Από το 2005 έως το 2016, η ΛΔΚ δεσμεύτηκε να δανείσει 141 δισεκατομμύρια δολάρια σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα, τα κινεζικά δάνεια έχουν ξεπεράσει αυτά της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Διαμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης μαζί. Το ΚΚΚ υποσχέθηκε επίσης το 2015 ότι θα παρείχε στη Λατινική Αμερική 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες επενδύσεις έως το 2025 και ότι το διμερές εμπόριο μεταξύ Κίνας και Λατινικής Αμερικής θα έφτανε τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η Λατινική Αμερική είναι επί του παρόντος ο δεύτερος μεγαλύτερος επενδυτικός στόχος της Κίνας, μετά την Ασία. [82] Η Κίνα είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος των τριών μεγαλύτερων οικονομιών της Λατινικής Αμερικής — Βραζιλίας, Χιλής και Περού — και ο δεύτερος μεγαλύτερος για την Αργεντινή, την Κόστα Ρίκα και την Κούβα. Με την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων στον Ισημερινό, τα λιμενικά έργα στον Παναμά και ένα σχεδιαζόμενο καλώδιο οπτικών ινών που εκτείνεται από την Κίνα στη Χιλή, η επιρροή του ΚΚΚ σε όλη τη Λατινική Αμερική είναι σαφής. [83]

Σε αυτό το διάστημα, το ΚΚΚ έχει αναπτύξει τις κρατικές του εταιρείες για να μετατρέψει τη Λατινική Αμερική σε βάση πόρων του, συμπεριλαμβανομένης της τεράστιας επένδυσης της Baosteel στη Βραζιλία και του ελέγχου της Shougang στα ορυχεία σιδήρου στο Περού. Το ΚΚΚ έχει επίσης δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για το πετρέλαιο του Ισημερινού και τα ορυχεία πετρελαίου και χρυσού της Βενεζουέλας.

Στον στρατιωτικό τομέα, το ΚΚΚ έχει εντείνει τη διείσδυσή του στη Λατινική Αμερική τόσο σε εύρος όσο και σε βάθος. Ο Τζόρνταν Γουίλσον, ερευνητής της Επιτροπής Οικονομικής και Ασφάλειας ΗΠΑ-Κίνας, διαπίστωσε ότι από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το ΚΚΚ είχε προχωρήσει από πωλήσεις χαμηλού επιπέδου στρατιωτικού εξοπλισμού σε πωλήσεις υψηλού επιπέδου στρατιωτικού εξοπλισμού, φτάνοντας σχεδόν τα 100 εκατομμύρια δολάρια σε εξαγωγές μέχρι το 2010. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 2000, το ΚΚΚ αύξησε σημαντικά τις εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι αποδέκτες αυτών των πωλήσεων όπλων ήταν αντι-αμερικανικά καθεστώτα, κυρίως η Βενεζουέλα. Ταυτόχρονα, υπήρξε αύξηση στις ανταλλαγές στρατιωτικής εκπαίδευσης και στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. [84]

Το ΚΚΚ αναπτύσσει ραγδαία δεσμούς με τη Λατινική Αμερική σε διπλωματικές, οικονομικές, πολιτιστικές και στρατιωτικές διαστάσεις. Το 2015, οι νέες απαιτήσεις που περιγράφονται σε μια λευκή βίβλο για την άμυνα από το ΚΚΚ «αναθέτουν συγκεκριμένα στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΛΑΣ) να συμμετέχει ενεργά τόσο στην περιφερειακή όσο και στη διεθνή συνεργασία ασφαλείας και να διασφαλίζει αποτελεσματικά τα υπερπόντια συμφέροντα της Κίνας».

Στο διπλωματικό μέτωπο, λόγω των κινήτρων και των απειλών του ΚΚΚ, ορισμένες χώρες επέλεξαν να διακόψουν τους διπλωματικούς δεσμούς με τη Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) και αντ’ αυτού να αγκαλιάσουν την κομμουνιστική ΛΔΚ. Τον Ιούνιο του 2017, ο Παναμάς ανακοίνωσε ότι είχε τερματίσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν και τώρα αναγνώριζε «μόνο μία Κίνα». Τρία χρόνια νωρίτερα, το ΚΚΚ είχε αρχίσει να σχεδιάζει ενεργά να επενδύσει στις υποδομές του Παναμά, όπως λιμάνια, σιδηροδρόμους και αυτοκινητόδρομους, με το συνολικό ποσό των επενδύσεων να φτάνει περίπου τα 24 δισεκατομμύρια δολάρια. [85] Η Κίνα έχει ήδη αποκτήσει τον έλεγχο και των δύο άκρων της Διώρυγας του Παναμά, η οποία έχει μεγάλη διεθνή στρατηγική σημασία.

Το ΚΚΚ έχει επίσης επενδύσει σχεδόν 30 δισεκατομμύρια δολάρια στο λιμάνι La Union του Ελ Σαλβαδόρ. Τον Ιούλιο του 2018, ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Ελ Σαλβαδόρ προειδοποίησε στην εφημερίδα El Diario De Hoy του Ελ Σαλβαδόρ ότι οι κινεζικές επενδύσεις στο λιμάνι είχαν στρατιωτικό στόχο και άξιζαν ιδιαίτερης προσοχής. [86]

Στο πολιτιστικό μέτωπο, μέχρι τις αρχές του 2018, το ΚΚΚ είχε ιδρύσει τριάντα εννέα Ινστιτούτα Κομφούκιου και έντεκα Αίθουσες Διδασκαλίας Κομφούκιου στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, με συνολικό αριθμό εγγραφών που ξεπερνούσε τις 50.000. [87] Τα Ινστιτούτα Κομφούκιου έχουν αναγνωριστεί ως ιδρύματα που χρησιμοποιούνται από το ΚΚΚ για κατασκοπεία, καθώς και για τη μετάδοση της κουλτούρας και της ιδεολογίας του Κομμουνιστικού Κόμματος υπό το πρόσχημα της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας.

Η επέκταση και η διείσδυση του ΚΚΚ στη Λατινική Αμερική αποτελεί σοβαρή απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χρησιμοποιώντας την πρόσβαση στην κινεζική αγορά και την εξάρτηση από οικονομικές επενδύσεις και στρατιωτική βοήθεια για να επηρεάσει τις πολιτικές των λατινοαμερικανικών κυβερνήσεων, η Κίνα είναι σε θέση να τις τραβήξει στη δική της σφαίρα επιρροής και να τις θέσει αντιμέτωπες με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα κανάλια, τα λιμάνια, οι σιδηρόδρομοι και οι εγκαταστάσεις επικοινωνιών που κατασκευάζει το ΚΚΚ είναι όλα σημαντικά εργαλεία που θα χρησιμοποιηθούν για την επέκταση και την εδραίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας του.

στ. Οι αυξανόμενες στρατιωτικές δυνατότητες του ΚΚΚ

Καθώς η στρατιωτική ισχύς της Κίνας έχει αναπτυχθεί, έχει γίνει πιο επιθετική σε περιοχές όπως η Νότια Σινική Θάλασσα. Το 2009, κινεζικά πλοία ακολούθησαν και παρενόχλησαν ένα αμερικανικό πλοίο επιτήρησης (το USNS Impeccable) ενώ το τελευταίο διεξήγαγε επιχειρήσεις ρουτίνας σε διεθνή ύδατα εκεί. [88] Ένα παρόμοιο περιστατικό έλαβε χώρα σε διεθνή ύδατα στην Κίτρινη Θάλασσα, όταν κινεζικά πλοία επανειλημμένα πλησίασαν σε απόσταση τριάντα μέτρων από το USNS Victorious, αναγκάζοντάς το να κάνει μια επικίνδυνη ξαφνική στάση. [89] Τον Σεπτέμβριο του 2018, ένα κινεζικό πολεμικό πλοίο πραγματοποίησε επιθετικούς ελιγμούς προειδοποιώντας το USS Decatur να αποχωρήσει από την περιοχή. Το κινεζικό πλοίο πλησίασε σε απόσταση σαράντα πέντε μέτρων από την πλώρη του Decatur, αναγκάζοντας το αμερικανικό πλοίο να κάνει ελιγμούς για να αποτρέψει μια σύγκρουση. [90]

Το ΚΚΚ αποκάλυψε τις στρατιωτικές του φιλοδοξίες πολύ καιρό πριν. Η στρατηγική του είναι να μετατραπεί από χερσαία δύναμη σε ναυτική υπερδύναμη και τελικά να εδραιώσει ηγεμονία και στα δύο. Το 1980, η στρατηγική του Πεκίνου ήταν να ασκεί ενεργή άμυνα και η εστίασή του ήταν κυρίως στην υπεράσπιση των δικών του συνόρων. Εκείνη την εποχή, ο κύριος αντίπαλός του ήταν ο Σοβιετικός στρατός. Το 2013, η άμυνα στην πρώτη γραμμή του Πεκίνου μετατράπηκε σε ενεργή επίθεση με σκοπό την επέκταση της πρώτης γραμμής του. Πρότεινε «στρατηγική επίθεση ως σημαντικό είδος ενεργού άμυνας». [91]

To υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ δήλωσε σε ετήσια αναφορά στο Κογκρέσο το 2018:

«Η ναυτική έμφαση της Κίνας και η προσοχή σε αποστολές προστασίας των συμφερόντων της στο εξωτερικό έχουν όλο και περισσότερο ωθήσει τον ΛΑΣ εκτός συνόρων Κίνας και της άμεσης περιφέρειάς της. Η εξελισσόμενη εστίαση του κινεζικού ναυτικού — από ‘άμυνα σε ύδατα εξωτερικού’ έως ένα μείγμα ‘άμυνας υδάτων εξωτερικού’ και ‘προστασίας ανοιχτής θάλασσας’ — αντανακλά το ενδιαφέρον της ηγεσίας για μια ευρύτερη επιχειρησιακή εμβέλεια. Η στρατιωτική στρατηγική της Κίνας και η τρέχουσα μεταρρύθμιση του ΛΑΣ δείχνουν την εγκατάλειψη της ιστορικής γαιοκεντρικής νοοτροπίας της. Παρομοίως, δογματικές αναφορές σε ‘άμυνα προώθησης’ που θα μετακινούσαν πιθανές συγκρούσεις μακριά από την επικράτεια της Κίνας δείχνουν ότι οι δημιουργοί στρατηγικής του ΛΑΣ σκέφτονται για έναν όλο και περισσότερο παγκόσμιο ρόλο.» [92]

Η ΛΔΚ έχει κατασκευάσει νησιά και στρατιωτικοποιήσει βραχονησίδες στη Νότια Σινική Θάλασσα, εξοπλίζοντάς τες με αεροδρόμια, αεροσκάφη ξηράς και πυραύλους. Ενίσχυσε τρεις στρατηγικά σημαντικές βραχονησίδες, συγκεκριμένα την Fiery Cross Reef, την Subi Reef και την Mischief Reef, με πυραύλους κρουζ κατά πλοίων, πυραύλους εδάφους-αέρος και αεροδρόμια. Τα νησιά ουσιαστικά χρησιμεύουν ως στάσιμα αεροπλανοφόρα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης. Σε στρατηγικό επίπεδο, το ναυτικό του ΛΑΣ είναι ικανό να διαπεράσει τα όρια της νησιωτικής αλυσίδας που εκτείνεται από τα νησιά Κουρίλες στα βόρεια μέχρι τα νησιά της Ταϊβάν και του Βόρνεο στα νότια, δίνοντάς του τη δυνατότητα να πολεμά στον ανοιχτό ωκεανό.

Ο Λώρενς Σέλλιν, συνταγματάρχης του Αμερικανικού Στρατού και στρατιωτικός σχολιαστής, έγραψε το 2018: «Η Κίνα προσπαθεί τώρα να επεκτείνει τη διεθνή επιρροή της πέρα από τη Νότια Σινική Θάλασσα συνδεόμενη με ένα παρόμοιο πλαίσιο κυριαρχίας στον βόρειο Ινδικό Ωκεανό. Εάν της επιτραπεί να ολοκληρώσει τη σύνδεση, η Κίνα θα μπορούσε να βρίσκεται σε ακλόνητη θέση να ασκήσει εξουσία σε περίπου το ήμισυ του παγκόσμιου ΑΕΠ». [93]

Η κυριαρχία στη Νότια Σινική Θάλασσα δεν είναι ζήτημα εδάφους, αλλά παγκόσμιας στρατηγικής. Κάθε χρόνο, σχεδόν 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε εμπορεύματα διακινούνται μέσω της Νότιας Σινικής Θάλασσας. [94] Για την Κίνα, ο Θαλάσσιος Δρόμος του Μεταξιού ξεκινά με τη Νότια Σινική Θάλασσα και περίπου το 80% των εισαγωγών πετρελαίου της θα ταξιδεύουν δια θαλάσσης. [95] Η διατήρηση της ειρήνης στη Νότια Σινική Θάλασσα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο περιήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, κάτι που το κινεζικό καθεστώς θεωρεί ως σημαντική πρόκληση για τους στόχους του.

Ο Τέυλορ Φράβελ, αναπληρωτής καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, έγραψε ότι από το 1949, η Κίνα έχει εμπλακεί σε είκοσι τρεις εδαφικές διαφορές με τους γείτονές της. Διευθέτησε δεκαεπτά από αυτές τις διαφορές. Σε δεκαπέντε από αυτές τις διευθετήσεις, το Πεκίνο προσέφερε ουσιαστικούς συμβιβασμούς σχετικά με την κατανομή των αμφισβητούμενων εδαφών. Αλλά όταν πρόκειται για ζητήματα στη Νότια Σινική Θάλασσα, από τη δεκαετία του 1950, ακόμη και όταν το κινεζικό ναυτικό ήταν στρατιωτικά ασήμαντο, έχει υιοθετήσει μια ασυμβίβαστη προσέγγιση και έχει ισχυριστεί αδιαμφισβήτητη κυριαρχία στην περιοχή. Η Κίνα δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τόσο απόλυτη γλώσσα σε άλλες εδαφικές διαφορές.

Ο Φράβελ απαρίθμησε διάφορους λόγους για την ισχυρή στάση της Κίνας στα ζητήματα της Νότιας Σινικής Θάλασσας. «Η Κίνα θεωρεί τα παράκτια νησιά όπως τα [Νησιά Spratly] στρατηγικά. Από αυτά τα νησιά, η Κίνα μπορεί να διεκδικήσει δικαιοδοσία σε παρακείμενα ύδατα που μπορεί να περιέχουν σημαντικούς φυσικούς πόρους, ακόμη και δικαιοδοσία σε ορισμένες δραστηριότητες ξένων πολεμικών πλοίων», είπε. «Οι προεξοχές της Νότιας Σινικής Θάλασσας μπορούν επίσης να εξελιχθούν σε προωθημένα φυλάκια για την προβολή στρατιωτικής ισχύος. … Θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν την υποβρύχια δύναμη της Κίνας εμποδίζοντας άλλα κράτη να παρακολουθούν κινεζικά υποβρύχια που επιδιώκουν να εισέλθουν στον Δυτικό Ειρηνικό από τη Νότια Σινική Θάλασσα». [96]

Οι επιθετικές και επεκτατικές ενέργειες του κινεζικού καθεστώτος στη Νότια Σινική Θάλασσα, ιδίως τα βήματα που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια για να αλλάξει το status quo, έχουν αυξήσει τις στρατιωτικές εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Αντιδρώντας, «η Ιαπωνία, φυσικά, έχει αντιστρέψει μια δεκαετία μειούμενων στρατιωτικών δαπανών, ενώ η Ινδία έχει αναβιώσει τον καθυστερημένο ναυτικό εκσυγχρονισμό», έγραψε ο συγγραφέας και γεωστρατηγικός Μπράχμα Τσελλάνυ το 2018. [97] Καλύπτοντας τις προσπάθειές της με την δικαιολογία της ασφαλούς διέλευσης ενέργειας και εμπορευμάτων, η ενεργός επέκταση της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα έχει ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή και αυξάνει την πιθανότητα στρατιωτικής σύγκρουσης. Ο γεωεπιστήμονας Σκοτ Μοντγκόμερυ του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον επεσήμανε ότι «η κινεζική αντίληψη για τη [Νότια Σινική Θάλασσα] ως ανησυχία για την ασφάλεια έχει οδηγήσει σε διάβρωση της ασφάλειας στην περιοχή». [98] Δυτικοί μελετητές πιστεύουν ότι οι Κινέζοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι εξετάζουν πώς να προβάλλουν ισχύ ακόμη περισσότερο στο εξωτερικό. Το 2017, ο ΛΑΣ ίδρυσε την πρώτη του στρατιωτική βάση στο εξωτερικό στο Τζιμπουτί, στο Κέρας της Αφρικής. [99]

Το καθεστώς του ΚΚΚ διατηρεί τον μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο, με δύο εκατομμύρια ενεργό προσωπικό, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του 2019. [100] Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (ΛΑΣ) διαθέτει επίσης τη μεγαλύτερη χερσαία δύναμη στον κόσμο, τον μεγαλύτερο αριθμό πολεμικών πλοίων, την τρίτη μεγαλύτερη ναυτική χωρητικότητα και μια τεράστια αεροπορική δύναμη. Διαθέτει πυρηνική ικανότητα που αποτελείται από διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων και στρατηγικά βομβαρδιστικά.

Η στρατιωτική επέκταση της κομμουνιστικής Κίνας δεν περιορίζεται στις παραδοσιακές διαιρέσεις ξηράς, θάλασσας και αέρα. Σημειώνει επίσης πρόοδο στους τομείς του διαστήματος και του ηλεκτρομαγνητικού πολέμου.

Το κινεζικό καθεστώς διαθέτει επίσης 1,7 εκατομμύρια προσωπικό στην Ένοπλη Λαϊκή Αστυνομία, μια παραστρατιωτική οργάνωση που έχει ως κύριο καθήκον τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης. Όπως και ο ΛΑΣ, η οργάνωση βρίσκεται υπό την ενοποιημένη ηγεσία της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του ΚΚΚ. Επιπλέον, το ΚΚΚ διατηρεί επίσης μεγάλο αριθμό εφεδρειών και πολιτοφυλακών. Το στρατιωτικό δόγμα του κόμματος τόνιζε πάντα τη σημασία του «λαϊκού πολέμου». Υπό το ολοκληρωτικό σύστημα του ΚΚΚ, μπορεί να ανακατευθύνει γρήγορα όλους τους διαθέσιμους πόρους για στρατιωτική χρήση σε περίπτωση πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι το ΚΚΚ διαθέτει μια δεξαμενή άνω του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων από τους οποίους μπορεί να στρατολογήσει τεράστιο αριθμό ανθρώπων. Ακόμη και οι Κινέζοι του εξωτερικού συμμετέχουν στη στρατιωτική και μυστική στρατηγική του ΚΚΚ. Το 2017, η ΛΔΚ ψήφισε έναν «εθνικό νόμο για τις μυστικές υπηρεσίες» που απαιτούσε από όλους τους Κινέζους πολίτες να βοηθήσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα, ανεξάρτητα από το πού κατοικούν.

Το ΑΕΠ της Κίνας αυξήθηκε ραγδαία μεταξύ 1997 και 2007. Οι επίγειες δυνάμεις του ΛΑΣ διαθέτουν πλέον χιλιάδες σύγχρονα κύρια άρματα μάχης. Το Ναυτικό του ΛΑΣ έχει δύο αεροπλανοφόρα στον στόλο του και κατασκευάζει περισσότερα. Το ενενήντα τοις εκατό των μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας του ΛΑΣ είναι τέταρτης γενιάς και το ΚΚΚ έχει αρχίσει να εισάγει μαχητικά πέμπτης γενιάς.

Στις αρχές του 2017, η ΛΔΚ ανακοίνωσε αύξηση 6,5% στον ετήσιο στρατιωτικό προϋπολογισμό της, προσαρμοσμένη στον πληθωρισμό, στα 154,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Η ανάλυση δεδομένων από το 2008 έως το 2017 δείχνει ότι ο επίσημος στρατιωτικός προϋπολογισμός του Πεκίνου αυξήθηκε με ετήσιο μέσο όρο 8% σε όρους προσαρμοσμένους στον πληθωρισμό κατά την περίοδο αυτή. [101] Οι παρατηρητές εκτιμούν ότι οι πραγματικές στρατιωτικές δαπάνες του ΚΚΚ είναι διπλάσιες από αυτές που αναγνωρίζονται επίσημα. Εκτός από αυτό, η στρατιωτική ισχύς του καθεστώτος δεν αντικατοπτρίζεται πλήρως στις στρατιωτικές δαπάνες, επειδή οι πραγματικές στρατιωτικές του δαπάνες είναι υψηλότερες από τα δημόσια στοιχεία και το ΚΚΚ μπορεί να επιτάξει πολλούς πολιτικούς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό κατά την κρίση του. Ολόκληρο το βιομηχανικό σύστημα μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του πολέμου, πράγμα που σημαίνει ότι οι πραγματικές στρατιωτικές του δυνατότητες υπερβαίνουν κατά πολύ τα επίσημα στοιχεία και τις συνήθεις εκτιμήσεις.

Το ΚΚΚ χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα κατασκοπείας για να προλάβει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην τεχνολογία. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, περισσότερο από το 90% της κατασκοπείας εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών που διεξάγεται μέσω hacking προέρχεται από τη ΛΔΚ και τα δίκτυα του ΚΚΚ διεισδύουν σε μεγάλες αμερικανικές εταιρείες και στον στρατό, κλέβοντας τεχνολογία και γνώσεις που οι Κινέζοι δεν μπορούν να αναπτύξουν ανεξάρτητα. [102]

Το ΚΚΚ έχτισε ένα παγκόσμιο σύστημα που αποτελείται από περισσότερα από τριάντα Μπέιντοου (Μεγάλης Άρκτου) δορυφόρους πλοήγησης, με δυνατότητες GPS παγκόσμιας τοποθέτησης στρατού. Μαζί με αυτό, ο ΛΑΣ τοποθετεί όλο και πιο ανεπτυγμένα μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Στην παρουσίαση Τζουχάι του 2018 στην Κίνα, το μη επανδρωμένο CH-7 Rainbow παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και προσέλκυσε την προσοχή ειδικών στα στρατιωτικά. Η σειρά Rainbow δείχνει ότι η Κίνα έχει πλέον ισάξια τεχνολογία κατασκευής ενόπλων μη επανδρωμένων οχημάτων. Ένας μεγάλος αριθμός των προηγούμενων CH-4 Rainbow κατέκλυσαν τις στρατιωτικές αγορές Ιορδανίας, Ιράκ, Τουρκμενιστάν, και Πακιστάν, χώρες που δεν μπορούσαν να αγοράσουν ένοπλα μη επανδρωμένα από τις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω περιορισμών. [103] Το τελευταίο CH-7 Rainbow, κατά κάποιους τρόπους, είναι ισάξια εξοπλισμένο με το X-47B, το καλύτερο μη επανδρωμένο που έχουν οι ΗΠΑ. [104] Ένα βίντεο που έπαιζε στην παρουσίαση των αεροσκαφών προσομοίωνε τα αεροσκάφη να πολεμούν τον εχθρό, που ήταν σαφώς οι Ηνωμένες Πολιτείες. [105] Το μικρό μέγεθος των αεροσκαφών τους επιτρέπει να απογειώνονται από διάφορες βάσεις, όπως πολιτικά πλοία, που θα έδινε στο ΚΚΚ πλεονέκτημα επί της Ταϊβάν σε πιθανή σύγκρουση. [106] Μεγάλος αριθμός εναέριων μη επανδρωμένων μπορούν να δημιουργούν ομάδες υπό τον έλεγχο δορυφόρων και τεχνητής νοημοσύνης, κάνοντάς τα χρήσιμα σε τοπικές και ασύμμετρες συγκρούσεις.

Το κινεζικό μαχητικό αεροπορίας stealth J-20, που επίσης αποκαλύφθηκε στην παρουσίαση της Τζουχάι, μοιάζει με το αμερικανικό F-22, ενώ το κινεζικό J-31 φαίνεται σχεδιασμένο με βάση το F-35. Αν και ακόμα δεν έχει περάσει τον αμερικανικό στρατό σε πολλούς τομείς, η αμυντική βιομηχανία της ΛΔΚ κλείνει το κενό με τις Ηνωμένες Πολιτείες στην ανάπτυξη μοντέρνων μαχητικών αεροσκαφών.

Όσον αφορά τις τακτικές, ο ΛΑΣ εστιάζεται σε ασύμμετρες δυνατότητες: ασύμμετρος πόλεμος, ασύμμετρες στρατηγικές, και ασύμμετρα όπλα. [107] Ο Ναύαρχος Φίλιπ Ντέιβιντσον, διοικητής της Διοίκησης Ινδο-Ειρηνικού, περιέγραψε την Κίνα ως «παρόμοιο ανταγωνιστή.» Είπε ότι η Κίνα δεν προσπαθεί να εξισωθεί με την μαχητική ικανότητα της Αμερικής ως ένας προς έναν. Αντ’ αυτού, προσπαθεί να φτάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες χτίζοντας κρίσιμες ασύμμετρες ικανότητες, όπως την χρήση πυραύλων κατά πλοίων και ικανότητες στον πόλεμο υποβρυχίων. Λόγω αυτού, προειδοποίησε ότι «δεν υπάρχει εγγύηση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα νικήσουν σε μελλοντική σύγκρουση με την Κίνα.» [108]

Ένα τέτοιο ασύμμετρο όπλο είναι ο βαλλιστικός πύραυλος κατά πλοίων Dongfeng 21D. Παραδοσιακά, οι βαλλιστικοί πύραυλοι χρησιμοποιούνται για να φέρουν πυρηνικές κεφαλές σε στατικούς στόχους όπως πόλεις και στρατιωτικές βάσεις, αλλά ο Dongfeng 21D είναι ένα μοναδικό όπλο με σκοπό να χρησιμοποιηθεί κατά αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ σε ομαδικές ναυμαχίες. Το ΚΚΚ έχει επίσης ακολουθήσει την στρατηγική της Σοβιετικής περιόδου τοποθέτησης μεγάλων αριθμών κατευθυνόμενων πυραύλων σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει την ναυτική υπεροχή των ΗΠΑ. Το 2018, ο ΛΑΣ αποκάλυψε τον επίγειο υπερηχητικό πύραυλο κατά πλοίων YJ-12B, γνωστό ως «δολοφόνο αεροπλανοφόρων». Έχει μια εμβέλεια 550 χιλιομέτρων στον δυτικό Ειρηνικό, στον οποίον ομάδες μάχης αμερικανικών αεροπλανοφόρων θα είναι ευάλωτες σε εξαιρετικά χαμηλού υψομέτρου μαζικές βολές.

Οπλισμένος με πυραύλους όπως ο Dongfeng 21D και ο YJ-12, ο ΛΑΣ δεν χρειάζεται να φτάσει το Αμερικανικό Ναυτικό σε δύναμη ένας προς έναν — όπως στον αριθμό των μάχιμων αεροπλανοφόρων — για να είναι ικανός να αποτρέψει τοπική πρόσβαση στον Δυτικό Ειρηνικό.

Μετά την ταχύτατη επέκταση της στρατιωτικής της δύναμης, η ΛΔΚ έγινε ένας τεράστιος εξαγωγέας όπλων στα απολυταρχικά καθεστώτα του κόσμου, όπως στην Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Αφ’ ενός, ο στόχος είναι η επέκταση στρατιωτικών συμμαχιών, αφ’ ετέρου, η διασπορά και αντίσταση στην Αμερικανική στρατιωτική ισχύ. Για τον σκοπό αυτόν, το ΚΚΚ ενθαρρύνει το μίσος κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκοντας κοινό σύνθημα με άλλα αντι-Αμερικανικά καθεστώτα.

Την ίδια στιγμή, η ηγεσία του κόμματος χρησιμοποιεί τρομοκρατικές στρατιωτικές θεωρίες όπως τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Μιλά για την ανάγκη πολέμου λέγοντας ότι «ο πόλεμος δεν είναι μακριά μας, είναι ο τόπος γέννησης του ‘Κινεζικού αιώνα.’» Κανονικοποιεί την βία και τον τρόμο με ρητά όπως «ο θάνατος είναι η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της ιστορίας.» Δικαιολογεί την επιθετικότητα με ρητά «δεν υπάρχει δικαίωμα στην ανάπτυξη χωρίς το δικαίωμα στον πόλεμο» και «η ανάπτυξη μιας χώρας θέτει κίνδυνο σε μια άλλη — αυτός είναι ο γενικός κανόνας της παγκόσμιας ιστορίας.» [109]

Ο Τζου Τσενγκχού, στρατηγός και κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας της ΛΔΚ, δήλωσε δημόσια το 2005 ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβαιναν σε πόλεμο στην Διώρυγα της Ταϊβάν, η Κίνα θα χρησιμοποιούσε αποτρεπτικά πυρηνικά όπλα για να διαλύσει εκατοντάδες πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμα κι αν όλη η Κίνα ανατολικά της Σι’αν (πόλης στην δυτική άκρη των παραδοσιακών συνόρων της Κίνας) καταστρεφόταν ως συνέπεια. [110] Οι δηλώσεις του Τζου έγιναν κυρίως για να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι στρατιωτικές στρατηγικές του ΚΚΚ πάντα υποτάσσονται στις πολιτικές του ανάγκες, και ότι οι στρατιωτικές φιλοδοξίες του καθεστώτος διαμορφώνουν μόνο μία διάσταση του ευρύτερου σχεδίου του για ίδρυση κομμουνιστικής ηγεμονίας σε όλη την υφήλιο. [111]

Παραπομπές

1. Zhao Kejin 趙可金, “Heping fazhan daolu: moshi de tupo” 和平發展道路：模式的突破 [“The Road of Peaceful Development: A Paradigmatic Breakthrough”], People.cn, November 11, 2009, http://theory.people.com.cn/GB/10355796.html. [In Chinese]
2. Michael Pillsbury, The Hundred-Year Marathon: China’s Secret Strategy to Replace America as the Global Superpower (New York: Henry Holt and Co., 2015), chap. 5.
3. US Congress, Senate, Committee on Foreign Relations: Subcommittee on East Asian and Pacific Affairs, US–China Relations: Status of Reforms in China, 108th Cong., 1st sess., April 22, 2004, https://www.foreign.senate.gov/imo/media/doc/WaldronTestimony040422.pdf.
4. Chris Giles, “China Poised to Pass US as World’s Leading Economic Power This Year,” Financial Times, April 29, 2014, https://www.ft.com/content/d79ffff8-cfb7-11e3-9b2b-00144feabdc0.
5. “CMHI and CMA CGM Complete the Terminal Link Transaction,” CMA-CGM and CMHI, June 11, 2013, https://www.cma-cgm.com/static/News/Attachments/CMHI%20and%20CMA%20CGM%20complete%20the%20Terminal%20Link%20transaction.pdf.
6. Derek Watkins, K. K. Rebecca Lai, and Keith Bradsher, “The World, Built by China,” The New York Times, November 18, 2018, https://www.nytimes.com/interactive/2018/11/18/world/asia/world-built-by-china.html.
7. Andrew Sheng, “A Civilizational Clash With China Comes Closer,” Asia Global Institute: The University of Hong Kong, January 16, 2018, https://www.asiaglobalinstitute.hku.hk/news-post/a-civilizational-clash-with-china-comes-closer.
8. Wu Xinbo 吳心伯, “Dui zhoubian waijiao yanjiu de yixie sikao” 對周邊外交研究的一些思考 [“Reflections on the Study of Periphery Diplomacy”], World Affairs, issue 2 (2015), http://www.cas.fudan.edu.cn/picture/2328.pdf. [In Chinese]
9. Nick McKenzie and Sarah Ferguson, Power and Influence: The Hard Edge of China’s Soft Power, Australian Broadcasting Corporation, June 5, 2017, video, https://www.abc.net.au/4corners/power-and-influence-promo/8579844.
10. “Sam Dastyari Resignation: How We Got Here,” Australian Broadcasting Corporation, December 11, 2017, https://www.abc.net.au/news/2017-12-12/sam-dastyari-resignation-how-did-we-get-here/9249380.
11. Chris Uhlmann and Andrew Greene, “Chinese Donors to Australian Political Parties: Who Gave How Much?” Australian Broadcasting Corporation, June 7, 2017, https://www.abc.net.au/news/2016-08-21/china-australia-political-donations/7766654?nw=0.
12. John Fitzgerald, “China in Xi’s ‘New Era,’” Journal of Democracy, no. 29, April 2018, https://muse.jhu.edu/article/690074.
13. Tara Francis Chan, “Rejected Three Times Due to Fear of Beijing, Controversial Book on China’s Secret Influence Will Finally Be Published,” Business Insider, February 5, 2018, https://www.businessinsider.com/australian-book-on-chinas-influence-gets-publisher-2018-2.
14. Jonathan Pearlman, “US Alarm Over Aussie Port Deal With China Firm,” The Straits Times, November 19, 2015, https://www.straitstimes.com/asia/australianz/us-alarm-over-aussie-port-deal-with-china-firm.
15. Christopher Walker and Jessica Ludwig, “From ‘Soft Power’ to ‘Sharp Power’: Rising Authoritarian Influence in the Democratic World,” in Sharp Power: Rising Authoritarian Influence (Washington, DC: National Endowment for Democracy, 2017), 20, https://www.ned.org/wp-content/uploads/2017/12/Sharp-Power-Rising-Authoritarian-Influence-Full-Report.pdf.
16. “2017 Foreign Policy White Paper,” Australian government, November 23, 2017, https://www.fpwhitepaper.gov.au/foreign-policy-white-paper/overview.
17. Caitlyn Gribbin, “Malcolm Turnbull Declares He Will ‘Stand Up’ for Australia in Response to China’s Criticism,” Australian Broadcasting Corporation, December 8, 2017, https://www.abc.net.au/news/2017-12-09/malcolm-turnbull-says-he-will-stand-up-for-australia/9243274.
18. Irene Luo, “Former Chinese Diplomat on China’s Infiltration of Australia,” The Epoch Times, July 5, 2017, https://www.theepochtimes.com/former-chinese-diplomat-on-chinas-infiltration-of-australia_2264745.html.
19. Clive Hamilton, Silent Invasion: China’s Influence in Australia (Melbourne: Hardie Grant, 2018), chap. 1.
20. Ibid.

21. Ibid.

22. Ibid.

23. Ibid., chap. 3.

24. Anne-Marie Brady, “Magic Weapons: China’s Political Influence Activities Under Xi Jinping,” Wilson Center, September 16, 2017, https://www.wilsoncenter.org/sites/default/files/media/documents/article/magic_weapons.pdf.
25. Eleanor Ainge Roy, “‘I’m Being Watched’: Anne Marie Brady, the China Critic Living in Fear for Beijing,” The Guardian, January 22, 2019, https://www.theguardian.com/world/2019/jan/23/im-being-watched-anne-marie-brady-the-china-critic-living-in-fear-of-beijing.
26. Brady, “Magic Weapons.”

27. Lin Tinghui 林廷輝, “Long zai mosheng de haiyu: Zhongguo dui Taipingyang daoguo waijiao zhi kunjing” 龍在陌生海域：中國對太平洋島國外交之困境 [“The Dragon in Strange Waters: China’s Diplomatic Quagmire in the Pacific Islands”], Journal on International Relations, issue 30, p. 58, https://diplomacy.nccu.edu.tw/download.php?filename=451_b9915791.pdf&dir=archive&title=File. [In Chinese]
28. Ben Bohane, “The US Is Losing the Pacific to China,” The Wall Street Journal, June 7, 2017, https://www.wsj.com/articles/the-u-s-is-losing-the-pacific-to-china-1496853380.
29. Josh Rogin, “Inside China’s ‘Tantrum Diplomacy’ at APEC,” The Washington Post, November 20, 2018, https://www.washingtonpost.com/news/josh-rogin/wp/2018/11/20/inside-chinas-tantrum-diplomacy-at-apec.
30. International Crisis Group, “China’s Central Asia Problem,” report, no. 244, February 27, 2013, https://www.crisisgroup.org/europe-central-asia/central-asia/china-s-central-asia-problem.
31. Wu Jiao and Zhang Yunbi, “Xi Proposes a ‘New Silk Road’ With Central Asia,” China Daily, September 8, 2013, http://www.chinadaily.com.cn/sunday/2013-09/08/content_16952160.htm.
32. Raffaello Pantucci and Sarah Lain, “China’s Eurasian Pivot: The Silk Road Economic Belt,” Whitehall Papers 88, no. 1 (May 16, 2017): 1–6, https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/02681307.2016.1274603.
33. International Crisis Group, “China’s Central Asia Problem.”

34. Kong Quan 孔泉, “Zhongguo zhichi Wuzibiekesitan wei guojia anquan suo zuo nuli” 中國支持烏茲別克斯坦為國家安全所做努力 [“China Supports Uzbekistan’s Efforts for National Security”], People.cn, May 17, 2005, http://world.people.com.cn/GB/8212/14450/46162/3395401.htm. [In Chinese]
35. Benno Zogg, “Turkmenistan Reaches Its Limits With Economic and Security Challenges,” IPI Global Observatory, July 31, 2018, https://theglobalobservatory.org/2018/07/turkmenistan-limits-economic-security-challenges.
36. Jakub Jakóbowski and Mariusz Marszewski, “Crisis in Turkmenistan: A Test for China’s Policy in the Region,” Centre for Eastern Studies, August 31, 2018, https://www.osw.waw.pl/en/publikacje/osw-commentary/2018-08-31/crisis-turkmenistan-a-test-chinas-policy-region-0.
37. Eiji Furukawa, “Belt and Road Debt Trap Spreads to Central Asia,” Nikkei Asian Review, August 29, 2018, https://asia.nikkei.com/Spotlight/Belt-and-Road/Belt-and-Road-debt-trap-spreads-to-Central-Asia.
38. “Tajikistan: Chinese Company Gets Gold Mine in Return for Power Plant,” Eurasianet, April 11, 2018, https://eurasianet.org/tajikistan-chinese-company-gets-gold-mine-in-return-for-power-plant.
39. Danny Anderson, “Risky Business: A Case Study of PRC Investment in Tajikistan and Kyrgyzstan,” The Jamestown Foundation, China Brief, 18, no. 14, August 10, 2018, https://jamestown.org/program/risky-business-a-case-study-of-prc-investment-in-tajikistan-and-kyrgyzstan.
40. Juan Pablo Cardenal and Heriberto Araújo, China’s Silent Army: The Pioneers, Traders, Fixers and Workers Who Are Remaking the World in Beijing’s Image, trans. Catherine Mansfield (New York: Crown Publishing Group, 2013), chap. 2.
41. Lindsey Kennedy and Nathan Paul Southern, “China Created a New Terrorist Threat by Repressing Secessionist Fervor in Its Western Frontier,” Quartz, May 31, 2017, https://qz.com/993601/china-uyghur-terrorism.
42. Xu Jin 徐進 et al., “Dazao Zhongguo zhoubian anquan de ‘zhanlue zhidian’ guojia” 打造中國周邊安全的「戰略支點」國家 [“Making ‘Strategic Pivots’ for China’s Border Security”], World Affairs 2014, no. 15 (2014): 14–23, http://cssn.cn/jjx/xk/jjx_lljjx/sjjjygjjjx/201411/W020141128513034121053.pdf. [In Chinese]
43. Therese Delpech, Iran and the Bomb: The Abdication of International Responsibility (New York: Columbia University Press, 2007), 49.
44. Cardenal and Araújo, China’s Silent Army, epilogue.
45. Seyed Reza Miraskari et al., “An Analysis of International Outsourcing in Iran–China Trade Relations,” Journal of Money and Economy, vol. 8, no. 1 (Winter 2013): 110–39, http://jme.mbri.ac.ir/files/site1/user_files_10c681/admin_t-A-10-25-59-c2da06b.pdf.
46. Scott Harold and Alireza Nader, China and Iran: Economic, Political, and Military Relations (Washington, DC: RAND Corporation, 2012), 7, https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/occasional_papers/2012/RAND_OP351.pdf.
47. “Raoguo ‘Maliujia kunju’ de shangye jichu — ruhe baozheng Zhong Mian youqi guandao youxiao yunying” 繞過「馬六甲困局」的商業基礎——如何保證中緬油氣管道有效運營 [“The Commercial Foundation to Bypass the ‘Malacca Dilemma’: How to Ensure the Effective Operation of the China–Myanmar Oil and Gas Pipelines”], The First Finance Daily, July 22, 2013, https://www.yicai.com/news/2877768.html. [In Chinese]
48. Bertil Lintner, “Burma and Its Neighbors,” Asia Pacific Media Services, February 1992, http://www.asiapacificms.com/papers/pdf/burma_india_china.pdf.
49. “Xianzhi liangnian hou, Zhong Mian yuanyou guandao zhongyu tongkai” 閒置兩年後 中緬原油管道終於開通 [“After Two Years of Inactivity, the China–Myanmar Crude Oil Pipeline Is Finally Opened”], BBC Chinese, April 10, 2017, https://www.bbc.com/zhongwen/simp/chinese-news-39559135. [In Chinese]
50. Zhuang Beining 莊北甯 and Che Hongliang 車宏亮, “Zhong Mian qianshu Jiaopiao shenshuigang zhuan’an kuangjia xieding” 中緬簽署皎漂深水港專案框架協定 [“China–Myanmar Signs the Framework Agreement for the Kyaukpyu Deep-Water Port Project”], Xinhuanet.com, November 8, 2018, http://www.xinhuanet.com/2018-11/08/c_1123686146.htm. [In Chinese]
51. Lu Cheng 鹿鋮, “Zhong Mian Jingji zoulang: Miandian fabiao de xinxing tujing” 中緬經濟走廊：緬甸發展的新興途徑 [“China–Myanmar Economic Corridor: An Emerging Approach to Myanmar’s Development”], Guangming Net, September 17, 2018, http://news.gmw.cn/2018-09/17/content_31210352.htm. [In Chinese]
52. Lin Ping 林坪, “Jiemi Zhongguo rui liliang (shiyi): Ouzhou zhengjie” 揭祕中國銳實力（十一）欧洲政界 [“Disclosing China’s Sharp Power (Part XI) European Politics”], Radio Free Asia, November 5, 2018, https://www.rfa.org/mandarin/ytbdzhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl-11052018102634.html. [In Chinese]
53. Jason Horowitz and Liz Alderman, “Chastised by EU, a Resentful Greece Embraces China’s Cash and Interests,” The New York Times, August 26, 2017, https://www.nytimes.com/2017/08/26/world/europe/greece-china-piraeus-alexis-tsipras.html.
54. Jan Velinger, “President’s Spokesman Lashes Out at Culture Minister for Meeting With Dalai Lama,” Radio Prague International, October 18, 2016, https://www.radio.cz/en/section/curraffrs/presidents-spokesman-lashes-out-at-culture-minister-for-meeting-with-dalai-lama.
55. Lin Ping, “Disclosing China’s Sharp Power.”

56. “Deguo lanpishu: Zhongguo zai Deguo feijinrong zhijie touzi dafu zengzhang” 德國藍皮書：中國在德國非金融直接投資大幅增長 [“German Blue Book: China’s Non-Financial Direct Investment in Germany Has Grown Substantially”], Sina.com.cn, July 9, 2017, http://mil.news.sina.com.cn/dgby/2018-07-09/doc-ihezpzwt8827910.shtml. [In Chinese]
57. Hoover Institution, Chinese Influence and American Interests: Promoting Constructive Vigilance (Stanford, CA: Hoover Institution Press, 2018), 163, https://www.hoover.org/sites/default/files/research/docs/chineseinfluence_americaninterests_fullreport_web.pdf.
58. Philip Oltermann, “Germany’s ‘China City’: How Duisburg Became Xi Jinping’s Gateway to Europe,” The Guardian, August 1, 2018, https://www.theguardian.com/cities/2018/aug/01/germanys-china-city-duisburg-became-xi-jinping-gateway-europe.
59. “Xilake: Re’ai Zhongguo de ren” 希拉克：熱愛中國的人 [“Chirac: A Man Who Loved China”], China Net, March 20, 2007, http://www.china.com.cn/international/txt/2007-03/20/content_18421202.htm. [In Chinese]
60. Various, Di jiu zhang: Tan zhan (shang) 第九章：貪戰（上）[“Chapter 9: The War of Greed (Part I)”], in Zhenshi de Jiang Zemin 真實的江澤民 [The Real Jiang Zemin], The Epoch Times, June 18, 2012, http://www.epochtimes.com/b5/12/6/18/n3615092.htm. [In Chinese]
61. Holly Watt, “Hinkley Point: The ‘Dreadful Deal’ Behind the World’s Most Expensive Power Plant,” The Guardian, December 21, 2017, https://www.theguardian.com/news/2017/dec/21/hinkley-point-c-dreadful-deal-behind-worlds-most-expensive-power-plant.
62. Nick Timothy, “The Government Is Selling Our National Security to China,” Conservative Home, October 20, 2015, http://www.conservativehome.com/thecolumnists/2015/10/nick-timothy-the-government-is-selling-our-national-security-to-china.html.
63. Lin Ping 林坪, “Jiemi Zhongguo rui liliang (shi’er): zai Ouzhou de jingji shentou” 揭祕中國銳實力（十二）在歐洲的經濟滲透 [“Disclosing China’s Sharp Power (Part XII) Economic Infiltration in Europe”], Radio Free Asia, November 12, 2018, https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/yl-11082018122750.html; “Jiemi Zhongguo rui liliang (shisan): Ouzhou xueshu, yanlun ziyou” 揭祕中國銳實力（十三）歐洲學術、言論自由 [“Disclosing China’s Sharp Power (Part XIII) Encroachment on Academic Freedom and Freedom of Speech in Europe”], Radio Free Asia, November 12, 2018 [自由亞洲電台], https://www.rfa.org/mandarin/zhuanlan/zhuantixilie/zhongguochujiaoshenxiangshijie/MCIEU-11122018165706.html. [In Chinese]
64. Jack Hazlewood, “China Spends Big on Propaganda in Britain … but Returns Are Low,” Hong Kong Free Press, April 3, 2016, https://www.hongkongfp.com/2016/04/03/china-spends-big-on-propaganda-in-britain-but-returns-are-low.
65. Thorsten Benner et al., “Authoritarian Advance: Responding to China’s Growing Political Influence in Europe,” Global Public Policy Institute, February 2018, https://www.gppi.net/media/Benner_MERICS_2018_Authoritarian_Advance.pdf.
66. Christophe Cornevin and Jean Chichizola, “The Revelations of Le Figaro on the Chinese Spy Program That Targets France” [“Les révélations du Figaro sur le programme d’espionnage chinois qui vise la France”], Le Figaro, October 22, 2018, http://www.lefigaro.fr/actualite-france/2018/10/22/01016-20181022ARTFIG00246-les-revelations-du-figaro-sur-le-programme-d-espionnage-chinois-qui-vise-la-france.php. [In French]
67. “German Spy Agency Warns of Chinese LinkedIn Espionage,” BBC News, December 10, 2017, https://www.bbc.com/news/world-europe-42304297.
68. Serge Michel and Michel Beuret, China Safari: On the Trail of Beijing’s Expansion in Africa (New York: Nation Books, 2010), 162.
69. “China Is the Single Largest Investor in Africa,” CGTN, May 7, 2017, https://africa.cgtn.com/2017/05/07/china-is-the-single-largest-investor-in-africa.
70. “Not as Bad as They Say,” The Economist, October 1, 2011, https://www.economist.com/middle-east-and-africa/2011/10/01/not-as-bad-as-they-say.
71. Joseph Hammond, “Sudan: China’s Original Foothold in Africa,” The Diplomat, June 14, 2017, https://thediplomat.com/2017/06/sudan-chinas-original-foothold-in-africa.
72. “Beijing shengqing kuandai zao tongji de Sudan zongtong Baxier” 北京盛情款待遭通緝的蘇丹總統巴希爾 [“Beijing Shows Hospitality to the Wanted Sudanese President Bashir”], Radio France Internationale (RFI), June 29, 2011, http://cn.rfi.fr/中國/20110629-北京盛情款待遭通緝的蘇丹總統巴希爾. [In Chinese]
73. “Zhongguo de heping fazhan daolu” 中国的和平发展道路 [“China’s Path of Peaceful Development”], Information Office of the State Council, http://www.scio.gov.cn/zfbps/ndhf/2005/Document/307900/307900.htm. [In Chinese]
74. Pan Xiaotao 潘小濤, “Zhongguoren, qing zhunbei zai dasa bi” 中國人，請準備再大撒幣 [“Chinese, Get Ready to Give Out More Money”], Apple Daily, August 31, 2018, https://hk.news.appledaily.com/local/daily/article/20180831/20488504. [In Chinese]
75. Chen Haifeng 陈海峰, ed., “Shangwubu: Feizhou 33 ge zui bu fada guojia 97% de chanpin xiangshou ling guanshui” 商務部：非洲33個最不發達國家97%的產品享受零關稅 [“Ministry of Commerce: 97 Percent of Products in 33 Least-Developed Countries in Africa Enjoy Zero Tariffs”], China News, August 28, 2018, http://www.chinanews.com/gn/2018/08-28/8612256.shtml. [In Chinese]
76. Jia Ao 家傲, “Zhongguo zai xiang Feizhou dasa bi, Meiguo jingjue” 中國再向非洲大撒幣 美國警覺 [“China Gives Africa Big Bucks Again and America Gets Alert”], Radio Free Asia, September 3, 2018, https://www.rfa.org/mandarin/yataibaodao/junshiwaijiao/hc-09032018110327.html. [In Chinese]
77. Cai Linzhe 蔡臨哲, “Aisai’ebiya xuexi ‘Zhongguo moshi’” 埃塞俄比亞學習「中國模式」[“Ethiopia Is Learning the ‘Chinese Model’”], Phoenix Weekly, May 15, 2013, http://www.ifengweekly.com/detil.php?id=403. [In Chinese]
78. Andrew Harding, “Jizhe laihong: Feizhou chu le ge ‘Xin Zhongguo’” 記者來鴻：非洲出了個「新中國」[“Correspondence From Our Reporters: ‘A New China’ in Africa”], BBC Chinese, July 27, 2015, https://www.bbc.com/ukchina/simp/fooc/2015/07/150727_fooc_ethiopia_development. [In Chinese]
79. Si Yang 斯洋, “Zhengduo huayuquan, shuchu Zhongguo moshi, Zhongguo yingxiang OuMei he YaFei fangshi da butong” 爭奪話語權，輸出中國模式，中國影響歐美和亞非方式大不同 [“To Seize Discursive Power and Export the ‘Chinese Model,’ China Resorts to Different Means in Europe-America and Asia-Africa”], Voice of America, December 7, 2018, https://www.voachinese.com/a/4420434.html. [In Chinese]
80. Quan Ye 泉野, “Duihua Wang Wen: cong cheqian lun dao ‘xin zhimin zhuyi’ wuqu beihou de zhen wenti” 對話王文：從撒錢論到「新殖民主義」誤區背後的真問題 [“A Dialogue With Wang Wen: From the Theory of Spending Money to the Real Problem Behind the Misconstrued New Colonialism”], Duowei News, September 2, 2018, http://news.dwnews.com/china/news/2018-09-02/60081911_all.html. [In Chinese]
81. Ted Piccone, “The Geopolitics of China’s Rise in Latin America,” Brookings Institution, Geoeconomics and Global Issues 2 (November 2016), 4, https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/11/the-geopolitics-of-chinas-rise-in-latin-america_ted-piccone.pdf.
82. Megha Rajagopalan, “China’s Xi Woos Latin America With $250 Billion Investments,” Reuters, January 7, 2015, https://www.reuters.com/article/us-china-latam-idUSKBN0KH06Q20150108.
83. Alfonso Serrano, “China Fills Trump’s Empty Seat at Latin America Summit,” The New York Times, April 17, 2018, https://www.nytimes.com/2018/04/13/opinion/china-trump-pence-summit-lima-latin-america.html.
84. Jordan Wilson, “China’s Military Agreements with Argentina: A Potential New Phase in China–Latin America Defense Relations,” US–China Economic and Security Review Commission: Staff Research Report, November 5, 2015, https://www.uscc.gov/sites/default/files/Research/China%27s%20Military%20Agreements%20with%20Argentina.pdf.
85. Jin Yusen 金雨森, “Zhonggong jinqian waijiao kong chengwei zuihou yi gen daocao” 中共金錢外交恐成為最後一根稻草 [“The CCP’s Dollar Diplomacy May Be the Last Straw”], watchinese.com, July 5, 2017, https://www.watchinese.com/article/2017/23053. [In Chinese]
86. “Zhonggojng ju’e jinyuan qiang Saerwaduo, yin Meiguo youlü” 中共巨額金援搶薩爾瓦多 引美國憂慮 [“The CCP’s Huge Amount of Financial Aid to El Salvador Causes Anxiety for America”], NTD Television, August 22, 2018, http://www.ntdtv.com/xtr/gb/2018/08/23/a1388573.html. [In Chinese]
87. Huang Xiaoxiao 黃瀟瀟, “La Mei he Jialebi diqu Kongzi Xueyuan da 39 suo” 拉美和加勒比地區孔子學院達39所 [“Number of Confucius Institutes in Latin America and the Caribbeans Increases to 39”], People.cn, January 26, 2018, http://world.people.com.cn/n1/2018/0126/c1002-29788625.htm. [In Chinese]
88. “Pentagon Says Chinese Vessels Harassed US Ship,” CNN, March 9, 2009, http://www.cnn.com/2009/POLITICS/03/09/us.navy.china/index.html.
89. Barbara Starr, “Chinese Boats Harassed US Ship, Officials Say,” CNN, May 5, 2009, http://edition.cnn.com/2009/WORLD/asiapcf/05/05/china.maritime.harassment/index.html.
90. Barbara Starr, Ryan Browne, and Brad Lendon, “Chinese Warship in ‘Unsafe’ Encounter With US Destroyer, Amid Rising US-China Tensions,” CNN, October 1, 2018, https://www.cnn.com/2018/10/01/politics/china-us-warship-unsafe-encounter/index.html.
91. Military Strategy Research Department of the Academy of Military Science, Zhanlue xue 戰略學 [Strategic Studies], (Beijing: Military Science Publishing House, 2013), 47. [In Chinese]
92. Office of the Secretary of Defense, Annual Report to Congress: Military and Security Developments Involving the People’s Republic of China 2018 (Washington DC: US Department of Defense, May 16, 2018), 46–47, https://media.defense.gov/2018/Aug/16/2001955282/-1/-1/1/2018-CHINA-MILITARY-POWER-REPORT.PDF.
93. Lawrence Sellin, “The US Needs a New Plan to Address Chinese Power in Southern Asia,” The Daily Caller, June 5, 2018, https://dailycaller.com/2018/06/05/afghanistan-pakistan-america-china/.
94. Panos Mourdoukoutas, “China Will Lose The South China Sea Game,” Forbes, July 1, 2018, https://www.forbes.com/sites/panosmourdoukoutas/2018/07/01/china-will-lose-the-south-china-sea-game/#5783cad73575.
95. Michael Lelyveld, “China’s Oil Import Dependence Climbs as Output Falls,” Radio Free Asia, December 4, 2017, https://www.rfa.org/english/commentaries/energy_watch/chinas-oil-import-dependence-climbs-as-output-falls-12042017102429.html.
96. M. Taylor Fravel, “Why Does China Care So Much About the South China Sea? Here Are 5 Reasons,” The Washington Post, July 13, 2016, https://www.washingtonpost.com/news/monkey-cage/wp/2016/07/13/why-does-china-care-so-much-about-the-south-china-sea-here-are-5-reasons.
97. Brahma Chellaney, “Why the South China Sea Is Critical to Security,” The Japan Times, March 26, 2018, https://www.japantimes.co.jp/opinion/2018/03/26/commentary/world-commentary/south-china-sea-critical-security/#.XAnOBBNKiF1.
98. Scott Montgomery, “Oil, History, and the South China Sea: A Dangerous Mix,” Global Policy, August 7, 2018, https://www.globalpolicyjournal.com/blog/07/08/2018/oil-history-and-south-china-sea-dangerous-mix.
99. Hal Brands, “China’s Master Plan: A Global Military Threat,” The Japan Times, June 12, 2018, https://www.japantimes.co.jp/opinion/2018/06/12/commentary/world-commentary/chinas-master-plan-global-military-threat/#.W9JPPBNKj5V.
100. Joel Wuthnow, “China’s Other Army: The People’s Armed Police in an Era of Reform,” Center for the Study of Chinese Military Affairs, Institute for National Strategic Studies, China Strategic Perspectives 14 (Washington DC: National Defense University Press, April 2019), https://inss.ndu.edu/Portals/82/China%20SP%2014%20Final%20for%20Web.pdf.
101. US Department of Defense, Office of the Secretary of Defense, Annual Report to Congress: Military and Security Developments Involving the People’s Republic of China 2018, May 16, 2018, https://media.defense.gov/2018/Aug/16/2001955282/-1/-1/1/2018-CHINA-MILITARY-POWER-REPORT.PDF.
102. David E. Sanger, “US Blames China’s Military Directly for Cyberattacks,” The New York Times, May 6, 2013, http://www.nytimes.com/2013/05/07/world/asia/us-accuses-chinas-military-in-cyberattacks.html.
103. Sharon Weinberger, “China Has Already Won the Drone Wars,” Foreign Policy, May 10, 2018, https://foreignpolicy.com/2018/05/10/china-trump-middle-east-drone-wars/.
104. Rick Joe, “China’s Air Force on the Rise: Zhuhai Airshow 2018,” The Diplomat, November 13, 2018, https://thediplomat.com/2018/11/chinas-air-force-on-the-rise-zhuhai-airshow-2018/.
105. Huang Yuxiang 黃宇翔, “Zhongguo wurenzhanji jingyan Zhuhai Hangzhan liangxiang, jiaxiang di shi Meiguo” 中國無人戰機驚豔珠海航展亮相假想敵是美國 [“Chinese Drones, Whose Target Is America, Stun the Audience at Zhuhai Air Show”], Asia Weekly, vol. 32, issue 46 (November 25, 2018), https://www.yzzk.com/cfm/blogger3.cfm?id=1542252826622&author=%E9%BB%83%E5%AE%87%E7%BF%94. [In Chinese]
106. Ibid.

107. Peter Navarro, Crouching Tiger: What China’s Militarism Means for the World (New York: Prometheus Books, 2015).
108. Steven Lee Myers, “With Ships and Missiles, China Is Ready to Challenge US Navy in Pacific,” The New York Times, August 29, 2018, https://www.nytimes.com/2018/08/29/world/asia/china-navy-aircraft-carrier-pacific.html.
109. San Renxing 三人行, “Ping xuexinggongsi de mori fengkuangdu” 評血腥公司的末日瘋狂賭 [“On the Bloody Company’s Mad Doomsday Gambling”], The Epoch Times, August 1, 2005, http://www.epochtimes.com/b5/5/8/1/n1003911.htm and http://www.epochtimes.com/b5/5/8/2/n1004823.htm [In Chinese]; and Li Tianxiao, “Shen yao Zhonggong wang, bi xian shi qi kuang” 神要中共亡 必先使其狂 [“If God Wants the CCP to Die, He Will Make It Go Mad First”], The Epoch Times, August 17, 2005, http://www.epochtimes.com/gb/5/8/17/n1021109.htm. [In Chinese]
110. Jonathan Watts, “Chinese General Warns of Nuclear Risk to US,” The Guardian, July 15, 2005, https://www.theguardian.com/world/2005/jul/16/china.jonathanwatts.
111. Pillsbury, The Hundred-Year Marathon, chap. 2.