Σχολιασμός
Στο βιβλίο του «Η αγχωμένη γενιά», ο κοινωνικός ψυχολόγος και συγγραφέας Τζόναθαν Χάιντ γράφει: «Με την αλλαγή της χιλιετίας, οι εταιρείες τεχνολογίας δημιούργησαν μια σειρά από προϊόντα που άλλαξαν τον κόσμο και μεταμόρφωσαν τη ζωή όχι μόνο των ενηλίκων αλλά και των παιδιών. […] Ωστόσο, οι εταιρείες που τα ανέπτυξαν είχαν κάνει ελάχιστη ή καθόλου έρευνα σχετικά με τις επιπτώσεις στην ψυχική υγεία. Όταν αντιμετώπισαν αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα προϊόντα τους βλάπτουν τους νέους, αντέδρασαν με άρνηση, συσκότιση και εκστρατείες δημοσίων σχέσεων.»
Τα στοιχεία για τις αρνητικές επιπτώσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στους εφήβους, ιδιαίτερα στα κορίτσια, ήρθαν ξανά στο φως την περασμένη εβδομάδα, όταν τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων στις ΗΠΑ εξέδωσαν μια νέα έκθεση που δείχνει μια ανησυχητική αύξηση 60% στα ποσοστά κλινικής κατάθλιψης μεταξύ των έφηβων κοριτσιών κατά την περίοδο 2013-2023.
Οι έφηβες φαινομενικά ήταν πάντα, δυστυχώς, θύματα σεξουαλικής αντικειμενοποίησης, είτε από εφήβους και άντρες είτε από έναν πολιτισμό ψυχαγωγίας που τις σεξουαλικοποιεί σε νεαρή ηλικία, εκμεταλλευόμενος την ανδρική λαγνεία για να κερδίσει τηλεθέαση και χρήματα.
Αλλά με την εμφάνιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των smartphone, αυτή η αντικειμενοποίηση δεκαπλασιάστηκε. Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι η αύξηση του ποσοστού κλινικής κατάθλιψης συνέπιπτε χρονικά την καθολική εξάπλωση των smartphone μεταξύ των εφήβων, με περίπου το 78% εξ αυτών να περνούν τρεις ώρες το λιγότερο μπροστά σε οθόνες κάθε μέρα.
Όπως το θέτει η Λώρα ΝτεΚουκ της εταιρείας LDC Wellbeing με έδρα την Καλιφόρνια: «Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σημαντικός παράγοντας, ειδικά για τα κορίτσια. Ενισχύουν την ανασφάλεια, τον διαδικτυακό εκφοβισμό και την πίεση για απόδοση. Τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να εσωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, κάτι που εμφανίζεται περισσότερο σε διαγνώσεις όπως η κατάθλιψη.»
Όπως έγραψε μια ομάδα νεαρών γυναικών σε ένα ιστολόγιο για το Εθνικό Κέντρο Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης: «Για τη γενιά μας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν σαν ένας τοξικός φίλος. Αντί να σας κάνουν να νιώθετε ανασφαλείς κάνοντας σας ένα αμφιλεγόμενο κομπλιμέντο για την ενδυμασία σας, οι αλγόριθμοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σας τροφοδοτούν με εικόνες χιλιάδων άλλων γυναικών που είναι πιο όμορφες ή πιο αδύνατες ή πιο πλούσιες από εσάς. Όπως ένας τοξικός φίλος εκμεταλλεύεται τις ανασφάλειές σας για να νιώσει ο ίδιος καλύτερα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βγάζουν χρήματα καλλιεργώντας τις ανασφάλειές σας.»
Μια άλλη νέα είπε: «Ήθελα να ταιριάζω σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομορφιάς που έβλεπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. ‘Αδύνατη σαν μοντέλο’, αντί να έχω καμπύλες και θηλυκή εμφάνιση. Ήθελα να έχω το είδος της ομορφιάς που επαινείται αντί του είδους που ‘ντροπιάζεται σαν ανήθικη’ και είναι υπερβολικά σεξουαλικοποιημένη».
Στην πραγματικότητα, η Wall Street Journal ανέφερε ότι η ίδια η έρευνα του Facebook δείχνει ότι η ιστοσελίδα χειροτερεύει την αυτοεικόνα για μία στις τρεις έφηβες.
Αλλά δεν είναι μόνο οι συγκρίσεις και τα σχόλια για το σώμα που οδηγούν τις έφηβες στην κατάθλιψη. Σε πρόσφατο άρθρο του Σον Σελάι στην Washington Times, παραθέτει την Άλισον Μπονάτσι, διευθύντρια εκπαίδευσης της Cyber Safety Consulting, μιας εταιρείας που βοηθά τα σχολεία να αναπτύξουν πολιτικές ασφάλειας στο διαδίκτυο: «[Τα κορίτσια είναι] επίσης πιο πιθανό από τα αγόρια να βιώσουν ‘ψηφιακά δράματα’, λόγω αποκλεισμού από ομάδες ή διαδικτυακού κουτσομπολιού». Έτσι, τα έφηβα κορίτσια αντιμετωπίζουν έναν ψηφιακό κόσμο όπου πιέζονται να συμμορφώνονται με συγκεκριμένα πρότυπα, γίνονται στόχος αρπακτικών, χλευάζονται από τους συνομηλίκους τους και απομονώνονται αν επιλέξουν να μη συμμετάσχουν σε ένα διαδικτυακό παιχνίδι υπεροχής με βάση την εμφάνιση.»
Όπως δηλώνει ο Τζόναθαν Χάιντ: «Όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύει ένα κορίτσι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τόσο πιο πιθανό είναι να είναι καταθλιπτικό ή αγχωμένο. Τα κορίτσια που λένε ότι ξοδεύουν πέντε ή περισσότερες ώρες κάθε μέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι καταθλιπτικά από εκείνα που αναφέρουν ότι δεν ξοδεύουν καθόλου χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.»
Προσθέτει: «Η συντριπτική εντύπωση που μου δίνουν οι οικογένειες τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών είναι ότι είναι παγιδευμένοι και ανίσχυροι μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση ψυχικής υγείας στην ιστορία για τα παιδιά τους. Τι πρέπει να κάνουν — τι πρέπει να κάνουμε εμείς;»
Ενώ οι γονείς και τα σχολεία προσπαθούν να εφαρμόσουν πολιτικές που περιορίζουν τη χρήση των smartphone μεταξύ των εφήβων, όποιος έχει μεγαλώσει παιδιά, γνωρίζει ότι οι έφηβοι θα βρουν έναν τρόπο να παρακάμψουν οποιονδήποτε κανονισμό. Το κλειδί είναι να αναγκαστούν οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίες χρησιμεύουν ως πύλη πρόσβασης στο βλαβερό περιεχόμενο, να τηρούν ορισμένα πρότυπα.
Ένα από τα κύρια κενά που εκμεταλλεύονται οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης είναι ότι το Κογκρέσο δεν έχει ακόμη μεταρρυθμίσει το Άρθρο 230 του Νόμου περί Ευπρέπειας στις Επικοινωνίες, το οποίο επιτρέπει στις εταιρείες να αποφεύγουν την ευθύνη και να κερδίζουν χρήματα από το επιβλαβές διαδικτυακό περιεχόμενο, ιδίως αυτό που επηρεάζει αρνητικά την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών.
Αλλά όσοι μεγαλώνουν κορίτσια, θα πρέπει όχι μόνο να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με το τι βλέπουν οι κόρες τους στο διαδίκτυο, αλλά και να φροντίζουν να επιβεβαιώνουν την αξία και την εσωτερική τους ομορφιά, ιδίως οι πατέρες, προκειμένου να αντισταθμίσουν την τοξική επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που έχει οδηγήσει σε αυτήν την ανησυχητική αύξηση της κατάθλιψης.
Μέσω της γνήσιας, ανθρώπινης — και όχι της ψηφιακής — σύνδεσης, θα μπορέσουμε να αντιστρέψουμε αυτήν την τραγική τάση και να αποκαταστήσουμε ένα ισχυρό αίσθημα ασφάλειας, αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης στις έφηβες.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
