Πρόσφατη μελέτη ομάδας ψυχολόγων από το Πανεπιστήμιο Macquarie του Σίδνεϊ αποκαλύπτει ότι οι νέοι με χαμηλότερη εκτελεστική λειτουργία, όπως αδύναμος αυτοέλεγχος και μεγαλύτερη παρορμητικότητα, είναι πιο ευάλωτοι στον εθισμό στα παιχνίδια.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι τα παιδιά που δεν ικανοποιούν τις βασικές τους ανάγκες στην πραγματική ζωή, όπως η αυτοεκτίμηση, η κοινωνική ένταξη ή η αίσθηση ότι έχουν τον έλεγχο του εξωτερικού τους περιβάλλοντος, είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχή εθισμού στα διαδικτυακά παιχνίδια.
Παρόλο που η σχέση γονέα-παιδιού δεν έχει βρεθεί ακόμη να έχει άμεση σχέση με τα προβλήματα εθισμού στα παιχνίδια, οι συγγραφείς υποστήριξαν ότι ένα δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον μπορεί να ευνοεί τις ανεκπλήρωτες ανάγκες και τα προβλήματα αυτοελέγχου, τα οποία με τη σειρά τους κάνουν το παιδί πιο επιρρεπές σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές παιχνιδιού.
Η μελέτη διεξήχθη σε 979 μαθητές της Αυστραλίας ηλικίας 12-17 ετών και δημοσιεύθηκε στο International Journal of Environmental Research and Public Health τον Μάιο.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Γουέιν Γουορμπάρτον, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Faculty of Medicine, Health and Human Sciences του Πανεπιστημίου Macquarie, προειδοποίησε ότι ο έντονος χρόνος στην οθόνη μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών και των εφήβων.
«Πολλά από αυτά που κάνουμε στα παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι επαναλαμβανόμενα και δεν εξασκούνται οι νοητικές μας λειτουργίες», δήλωσε στην έκδοση του Πανεπιστημίου Macquarie, The Lighthouse, στις 15 Ιουλίου.
«Η διαδικτυακή αλληλεπίδραση δεν παρέχει το ίδιο επίπεδο σύνθετης πνευματικής διέγερσης και σωματικής επαφής με το να βλέπεις φίλους στην πραγματική ζωή».
Ακριβώς όπως και οι μύες, ο εγκέφαλος είναι «το απόλυτο όργανο που είτε το χρησιμοποιείς ή το χάνεις», οπότε μπορεί να ατροφήσει όταν δεν ερεθίζεται, και αυτό είναι ορατό στις τομογραφίες του εγκεφάλου των βαρέων χρηστών οθόνης, είπε.
«Αυτό θα ήταν ανησυχητικό για τους ανθρώπους κάθε ηλικίας, αλλά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τους εγκεφάλους που εξακολουθούν να αναπτύσσονται».
Πώς ο εθισμός στην οθόνη επηρεάζει των εγκέφαλο των νέων
Ο Γουορμπάρτον, ωστόσο, δεν είναι ο πρώτος που επισημαίνει τον νευρωνικό μηχανισμό που διέπει τον εθισμό στην οθόνη.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Behavioral Addictions στις 30 Ιουνίου, ερευνητές από την Κίνα και την Αμερική σημείωσαν ότι η υψηλή χρήση οθόνης μπορεί να επηρεάσει τη νευροανάπτυξη των νέων και έχει συνδεθεί με τη λέπτυνση του φλοιού στα παιδιά.
Σημείωσαν ότι τα δομικά μοτίβα του εγκεφάλου των νέων που περνούν μεγάλο χρονικό διάστημα στο διαδίκτυο, είτε για παιχνίδια είτε για τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αυτά που συνδέονται με την πρώιμη έναρξη της χρήσης αλκοόλ.
Άλλες έρευνες διαπίστωσαν επίσης ότι ενώ τα αγόρια ανέφεραν υψηλότερη προβληματική χρήση βιντεοπαιχνιδιών, τα κορίτσια ανέφεραν υψηλότερη προβληματική χρήση κοινωνικών μέσων και κινητών τηλεφώνων.
Ο εθιστικός σχεδιασμός των βιντεοπαιχνιδιών
Ο εθιστικός σχεδιασμός των βιντεοπαιχνιδιών που χρησιμοποιεί το σύστημα ανταμοιβής για να κρατήσει τους παίκτες στο παιχνίδι, είναι η αιτία του υπερβολικού παιχνιδιού, έγραψαν δύο Ινδοί ερευνητές σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Health Sciences στις 5 Ιουλίου.
«Αυτό το είδος ανταμοιβής μπορεί να αυξήσει την ντοπαμίνη στον εγκέφαλο των παικτών, να ενεργοποιήσει το σύστημα ανταμοιβής και, μόλις ο παίκτης ανταμειφθεί, το άτομο μπορεί να εθιστεί μακροπρόθεσμα», ανέφεραν.
«Συγκεκριμένα επιτεύγματα, η επιθυμία για απόκτηση δύναμης, ταχεία πρόοδο, συσσώρευση πλούτου, συμβόλων και κύρους είναι τα κυριότερα κίνητρα. Ένας άλλος ψυχολογικός παράγοντας είναι η ανεξέλεγκτη επιθυμία αναζήτησης επιτευγμάτων ή η εξόντωση της πλήξης, του άγχους και της δυσφορίας».
