Θα λέγατε ότι οι έξυπνοι άνθρωποι σκέφτονται γρηγορότερα, σωστά;
Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι αυτό ισχύει μόνο εν μέρει, όταν πρόκειται για την επίλυση απλών προβλημάτων. Όταν ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος, τα άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης προτιμούν να μη βιάζονται.
Την εκπληκτική αυτή διαπίστωση έκαναν ερευνητές του BIH και του Charité-Universitätsmedizin του Βερολίνου, μαζί με έναν συνάδελφό τους από τη Βαρκελώνη, οι οποίοι δημοσίευσαν τα συμπεράσματά τους στο περιοδικό Nature Communications.
Οι ερευνητές οργάνωσαν ένα τεστ στο οποίο συμμετείχαν 650 άτομα, όπου τους έδειξαν ορισμένα μοτίβα και τους ζήτησαν να βρουν ποιοι είναι οι κανόνες πίσω από αυτά τα μοτίβα. Τα μοτίβα ήταν διατεταγμένα με τρόπο ώστε να γίνονται προοδευτικά πιο δύσκολα.
Οι επιστήμονες μέτρησαν το IQ των συμμετεχόντων χρησιμοποιώντας συμβατικά τεστ, καθώς και τη σχέση μεταξύ του μετρούμενου IQ, των μοτίβων ενεργοποίησης και της συνολικής επίδοσης στο τεστ.
«Είναι η σωστή ισορροπία διέγερσης-αναστολής των νευρώνων που επηρεάζει τη λήψη αποφάσεων και επιτρέπει λίγο-πολύ σε ένα άτομο να λύνει προβλήματα», δήλωσε μία από τις ερευνήτριες, η καθηγήτρια Πέτρα Ρίτερ [Petra Ritter] του Ινστιτούτου Υγείας του Βερολίνου στο der Charité, σε δήλωση που δημοσιεύθηκε από το IFLScience.
Τα εκπληκτικά αποτελέσματα του τεστ
Οι συμμετέχοντες με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης μπορούσαν να δουν γρήγορα τις λύσεις στα εύκολα προβλήματα. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβαινε όταν αυξανόταν η πολυπλοκότητα των προβλημάτων. Εξακολουθούσαν να δίνουν σωστές λύσεις, αλλά χρειάζονταν πολύ περισσότερο χρόνο για να απαντήσουν στις ερωτήσεις.
Αυτό εξηγείται από τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου τους. Φάνηκε να δείχνουν περισσότερη υπομονή, καθώς όλες οι περιοχές του εγκεφάλου τους έκαναν την απαιτούμενη επεξεργασία, αντί να βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα όταν είχαν λύσει μόνο μερικούς από τους γρίφους.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι αυτή η αργή ανταπόκριση προερχόταν από τον συντονισμό των νοητικών τους οδών, επειδή οι άνθρωποι με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης έχουν πιο συγχρονισμένους εγκεφάλους. Αυτό σημαίνει ότι τα νευρωνικά κυκλώματα του εμπρόσθιου λοβού τους αποφεύγουν να πάρουν αποφάσεις έως ότου όλα τα τμήματα του εγκεφάλου έχουν επεξεργαστεί επαρκώς τις ζητούμενες πληροφορίες.
«Σε πιο δύσκολες εργασίες, πρέπει να αποθηκεύετε την προηγούμενη πρόοδο στη μνήμη εργασίας, ενώ εξερευνάτε άλλες διαδρομές λύσεων και στη συνέχεια ενσωματώνετε τη μία στην άλλη», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας καθηγητής Μάικλ Σίρνερ [Michael Schirner], επιστήμονας στο Τμήμα Νευρολογίας με Πειραματική Νευρολογία, Charité, Universitätsmedizin Berlin, Γερμανία.
«Αυτή η συγκέντρωση στοιχείων για μια συγκεκριμένη λύση μπορεί μερικές φορές να διαρκεί περισσότερο, αλλά οδηγεί επίσης σε καλύτερα αποτελέσματα», προσθέτει ο Σίρνερ.
Συγκρίνοντας με τον εγκέφαλο Silico
Η Ρίτερ και οι συνεργάτες της αποφάσισαν να συγκρίνουν τα δεδομένα τους με δεδομένα από ένα «γενικό» μοντέλο ανθρώπινου εγκεφάλου που δημιουργήθηκε από εγκεφαλικές τομογραφίες και μαθηματικά μοντέλα, γνωστό ως «silico brain» ή προσομοίωση του ανθρώπινου εγκεφάλου σε υπολογιστή.
«Μπορούμε να αναπαράγουμε τη δραστηριότητα μεμονωμένων εγκεφάλων πολύ αποτελεσματικά», δήλωσε η Ρίτερ στο MedicalXpress.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αντιδράσεις των συμμετεχόντων και εκείνες των τεχνητά δημιουργημένων εγκεφάλων ταιριάζουν.
«Ανακαλύψαμε στην πορεία ότι αυτοί οι silico εγκέφαλοι συμπεριφέρονται διαφορετικά μεταξύ τους -και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται και οι βιολογικοί τους. Τα εικονικά μας άβαταρ ταιριάζουν με τις διανοητικές επιδόσεις και τους χρόνους αντίδρασης των βιολογικών τους αναλόγων», εξήγησε η Ρίτερ.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι το πείραμά τους θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας του εγκεφάλου και στην ανεύρεση συγκεκριμένων στόχων παρέμβασης για τους ανθρώπους που πάσχουν από νευροεκφυλιστικές ασθένειες.
Τι είναι ο εγκέφαλος Silico
Ο εγκέφαλος silico σχεδιάστηκε για πρώτη φορά ως μέρος μιας εργασίας του ερευνητή Χένρι Μάρκραμ [Henry Markram], ο οποίος ξεκίνησε το Human Brain Project (HBP) και το Blue Brain Project (BBP), τα οποία αποσκοπούσαν στην προσομοίωση του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσα σε έναν υπολογιστή.
Ο εγκέφαλος silico αναφέρεται σε ένα υπολογιστικό μοντέλο ή προσομοίωση του εγκεφάλου που δημιουργήθηκε με τη χρήση αλγορίθμων και τεχνικών υπολογιστή. Στόχος του Μάρκραμ ήταν να αναπαραγάγει τη δομή και τη λειτουργικότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσα σε ένα υπολογιστικό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει τη μοντελοποίηση των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων των νευρώνων, των συνάψεων και των νευρωνικών κυκλωμάτων που διέπουν τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Είχε κάποια επιτυχία με το πρόγραμμα BBP το 2015, κυκλοφορώντας μια προσομοίωση 30.000 νευρώνων αρουραίου. Ωστόσο, αυτό είναι μόλις το 0,15% του εγκεφάλου του τρωκτικού.
Ο Μάρκραμ ελπίζει ότι με την προσομοίωση του εγκεφάλου στον υπολογιστή, οι επιστήμονες και οι ερευνητές μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου, να μελετήσουν τη συμπεριφορά του υπό διαφορετικές συνθήκες και ενδεχομένως να αναπτύξουν θεραπείες για εγκεφαλικές διαταραχές και ασθένειες.
Ωστόσο, τα προγράμματα που τρέχει ο Μάρκραμ έχουν επικριθεί έντονα, με πολλούς νευροεπιστήμονες να υποστηρίζουν ότι η ιδέα ότι θα μπορούσε να χαρτογραφηθεί το πώς συνδέονται και συνεργάζονται οι νευρώνες και πώς ο εγκέφαλος σχηματίζει αποφάσεις και μνήμες ήταν γελοία.
“Δεν είναι προφανές για μένα τι θα πετύχαινε η πολύ μεγάλης κλίμακας φύση της προσομοίωσης», δήλωσε στο The Atlantic η Αν Τσέρτσλαντ από το Εργαστήριο Cold Spring Harbor.
Η Τσέρτσλαντ και η ομάδα της εργάζονται στην προσομοίωση δικτύων νευρώνων, για να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο οι εγκέφαλοι συνδυάζουν οπτικές και ακουστικές πληροφορίες.
“Θα μπορούσα να το υλοποιήσω αυτό με εκατοντάδες χιλιάδες νευρώνες και δεν είναι σαφές σε τι θα με ωφελούσε να έχω 70 δισεκατομμύρια», δήλωσε.
Της Irina Antonova
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
