Το αγγελιοφόρο RNA (mRNA) από το εμβόλιο COVID-19 της Pfizer μπορεί να εισέλθει στα ανθρώπινα ηπατικά κύτταρα και να μετατραπεί σε DNA, σύμφωνα με Σουηδούς ερευνητές του Πανεπιστημίου Lund.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν το mRNA εμβόλιο εισέρχεται στα ανθρώπινα ηπατικά κύτταρα, ενεργοποιεί το DNA του κυττάρου, το οποίο βρίσκεται μέσα στον πυρήνα, αυξάνοντας την παραγωγή της έκφρασης του γονιδίου LINE-1 για την παραγωγή mRNA.
Το mRNA στη συνέχεια εγκαταλείπει τον πυρήνα και εισέρχεται στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου, όπου μεταφράζεται σε πρωτεΐνη LINE-1. Ένα τμήμα της πρωτεΐνης που ονομάζεται ανοιχτό πλαίσιο ανάγνωσης-1 ή ORF-1, πηγαίνει στη συνέχεια πίσω στον πυρήνα, όπου προσκολλάται στο mRNA του εμβολίου και μεταγράφεται αντίστροφα σε spike DNA.
Η αντίστροφη μεταγραφή είναι όταν το DNA κατασκευάζεται από RNA, ενώ η κανονική διαδικασία μεταγραφής περιλαμβάνει ένα τμήμα του DNA που χρησιμεύει ως πρότυπο για τη δημιουργία ενός μορίου mRNA μέσα στον πυρήνα.
«Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζουμε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το εμβόλιο COVID-19 mRNA BNT162b2 είναι σε θέση να εισέλθει στην ανθρώπινη ηπατική κυτταρική σειρά Huh7 in vitro», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Current Issues of Molecular Biology. «Το mRNA BNT162b2 μεταγράφεται αντίστροφα ενδοκυτταρικά σε DNA μόλις 6 [ώρες] μετά την έκθεση στο BNT162b2».
Το BNT162b2 είναι μια ακόμη ονομασία για το εμβόλιο COVID-19 της Pfizer-BioNTech που κυκλοφορεί στην αγορά με την εμπορική ονομασία Comirnaty.
Η όλη διαδικασία έλαβε χώρα ταχύτατα μέσα σε έξι ώρες. Η μετατροπή του mRNA του εμβολίου σε DNA και η ανεύρεσή του μέσα στον πυρήνα του κυττάρου είναι κάτι που σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) δεν θα συνέβαινε.
«Το γενετικό υλικό που παραδίδεται από τα εμβόλια mRNA δεν εισέρχεται ποτέ στον πυρήνα των κυττάρων σας», αναφέρει το CDC στην ιστοσελίδα του με τίτλο «Μύθοι και γεγονότα για τα εμβόλια COVID-19».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές έδειξαν in vitro ή μέσα σε ένα τρυβλίο Petri πώς ένα εμβόλιο mRNA μετατρέπεται σε DNA σε μια σειρά ανθρώπινων ηπατικών κυττάρων και είναι αυτό που οι ειδικοί σε θέματα υγείας και οι ελεγκτές γεγονότων έλεγαν για πάνω από ένα χρόνο ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Το CDC λέει ότι «τα εμβόλια COVID-19 δεν αλλάζουν ούτε αλληλεπιδρούν με το DNA σας με οποιονδήποτε τρόπο», υποστηρίζοντας ότι όλα τα συστατικά τόσο των εμβολίων mRNA όσο και των εμβολίων COVID-19 με ιικό φορέα (που χορηγούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες) απορρίπτονται από τον οργανισμό μόλις παραχθούν αντισώματα. Αυτά τα εμβόλια παραδίδουν γενετικό υλικό που δίνει εντολή στα κύτταρα να αρχίσουν να παράγουν πρωτεΐνες ακίδας που βρίσκονται στην επιφάνεια του SARS-CoV-2, οι οποίες προκαλούν μέσω της COVID-19 την παραγωγή ανοσολογικής απόκρισης.
Η Pfizer δεν σχολίασε τα ευρήματα της σουηδικής μελέτης και δήλωσε μόνο ότι το εμβόλιο mRNA της δεν μεταβάλλει το ανθρώπινο γονιδίωμα.
«Το εμβόλιό μας κατά της COVID-19 δεν μεταβάλλει την αλληλουχία του DNA ενός ανθρώπινου κυττάρου», δήλωσε εκπρόσωπος της Pfizer στην Epoch Times σε ηλεκτρονικό μήνυμα. «Παρουσιάζει μόνο στον οργανισμό τις οδηγίες για τη δημιουργία ανοσίας».
Περισσότεροι από 215 εκατομμύρια ή το 64,9% των Αμερικανών είναι πλήρως εμβολιασμένοι από τις 28 Φεβρουαρίου, ενώ 94 εκατομμύρια έχουν λάβει αναμνηστική δόση.
Αυτοάνοσες διαταραχές
Η σουηδική μελέτη βρήκε επίσης πρωτεΐνες ακίδας που εκφράζονται στην επιφάνεια των ηπατικών κυττάρων, οι οποίες, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να αποτελέσουν στόχο του ανοσοποιητικού συστήματος και ενδεχομένως να προκαλέσουν αυτοάνοση ηπατίτιδα, καθώς «έχουν [υπάρξει] αναφορές περιπτώσεων ατόμων που εμφάνισαν αυτοάνοση ηπατίτιδα μετά τον εμβολιασμό με BNT162b2».
Οι συγγραφείς της πρώτης αναφερόμενης περίπτωσης μιας υγιούς 35χρονης γυναίκας που εμφάνισε αυτοάνοση ηπατίτιδα μια εβδομάδα μετά την πρώτη δόση του εμβολίου COVID-19 της Pfizer δήλωσαν ότι υπάρχει πιθανότητα «τα αντισώματα που κατευθύνονται από την πρωτεΐνη ακίδας και προκαλούνται από τον εμβολιασμό να προκαλέσουν επίσης αυτοάνοσες καταστάσεις σε άτομα με προδιάθεση», καθώς έχει αποδειχθεί ότι «οι σοβαρές περιπτώσεις λοίμωξης από SARS-CoV-2 χαρακτηρίζονται από μια αυτοφλεγμονώδη απορρύθμιση που συμβάλλει σε ιστική βλάβη», για την οποία φαίνεται να ευθύνεται η πρωτεΐνη ακίδας του ιού.
Οι πρωτεΐνες ακίδας μπορεί να κυκλοφορούν στον οργανισμό μετά από μόλυνση ή ένεση με εμβόλιο COVID-19. Θεωρήθηκε ότι η πρωτεΐνη ακίδας του εμβολίου θα παρέμενε κυρίως στο σημείο της ένεσης και θα διαρκούσε έως και αρκετές εβδομάδες, όπως άλλες πρωτεΐνες που παράγονται στον οργανισμό. Μελέτες όμως δείχνουν ότι αυτό δεν ισχύει.
Η μελέτη βιοδιανομής (pdf) της ιαπωνικής ρυθμιστικής αρχής για το εμβόλιο της Pfizer έδειξε ότι ορισμένα από τα mRNA μετακινήθηκαν από το σημείο της ένεσης και μέσω της κυκλοφορίας του αίματος βρέθηκαν σε διάφορα όργανα όπως το ήπαρ, ο σπλήνας, τα επινεφρίδια και οι ωοθήκες αρουραίων 48 ώρες μετά την ένεση.
Σε μια διαφορετική μελέτη, οι πρωτεΐνες ακίδας που δημιουργήθηκαν στο σώμα μετά τη λήψη μιας ένεσης COVID-19 της Pfizer βρέθηκαν σε μικροσκοπικά κυστίδια μεμβράνης που ονομάζονται εξωσώματα – τα οποία μεσολαβούν στην επικοινωνία μεταξύ κυττάρων μεταφέροντας γενετικό υλικό σε άλλα κύτταρα – για τουλάχιστον τέσσερις μήνες μετά τη δεύτερη δόση του εμβολίου.
Η παραμονή της πρωτεΐνης ακίδας στον οργανισμό «αυξάνει την προοπτική μιας συνεχιζόμενης φλεγμονής και βλάβης στα όργανα που εκφράζουν την πρωτεΐνη ακίδας», σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες της οργάνωσης Doctors for COVID Ethics, η οποία αποτελείται από γιατρούς και επιστήμονες που «επιδιώκουν να προασπίσουν την ιατρική δεοντολογία, την ασφάλεια των ασθενών και τα ανθρώπινα δικαιώματα ως απάντηση στην COVID-19».
«Όσο η πρωτεΐνη ακίδας μπορεί να ανιχνευθεί σε κυστίδια μεμβράνης που προέρχονται από κύτταρα, το ανοσοποιητικό σύστημα θα επιτίθεται στα κύτταρα που απελευθερώνουν αυτά τα κυστίδια», δήλωσαν.
Ο Δρ Πίτερ ΜακΚάλοου, παθολόγος, καρδιολόγος και επιδημιολόγος, έγραψε στο Twitter ότι τα ευρήματα της σουηδικής μελέτης έχουν «τεράστιες επιπτώσεις της μόνιμης χρωμοσωμικής αλλαγής και της μακροχρόνιας συνισταμένης σύνθεσης της ακίδας που οδηγεί στην παθογένεια ενός εντελώς νέου είδους χρόνιων ασθενειών».
Είναι άγνωστο αν τα ευρήματα της μελέτης θα εμφανιστούν σε ζωντανούς οργανισμούς ή αν το DNA που μετατρέπεται από το mRNA του εμβολίου θα ενσωματωθεί στο γονιδίωμα του κυττάρου. Οι συγγραφείς δήλωσαν ότι απαιτούνται περισσότερες έρευνες, μεταξύ άλλων σε ολόκληρους ζωντανούς οργανισμούς, όπως τα ζώα, για να κατανοηθούν καλύτερα οι πιθανές επιδράσεις του εμβολίου mRNA.
«Σε αυτό το στάδιο, δεν γνωρίζουμε αν το DNA που μεταγράφεται αντίστροφα από το BNT162b2 ενσωματώνεται στο γονιδίωμα του κυττάρου. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να καταδειχθεί η επίδραση του BNT162b2 στη γονιδιωματική ακεραιότητα, συμπεριλαμβανομένης της αλληλούχισης ολόκληρου του γονιδιώματος των κυττάρων που εκτέθηκαν στο BNT162b2, καθώς και ιστών από ανθρώπινα υποκείμενα που έλαβαν εμβολιασμό με BNT162b2», ανέφεραν οι συγγραφείς.
