Στο διήγημά του «Μια υπηρεσία αγάπης» ο Ο. Χένρυ λέει πως «όταν κάποιος αγαπάει την τέχνη του, καμία υπηρεσία δεν φαίνεται πολύ δύσκολη». Ισχυρίζεται ακόμη ότι αυτή η παραδοχή θα αποδειχθεί τόσο αληθινή όσο και ψευδής, καθώς παρακολουθούμε πώς ο Τζο και η Ντέλια Λάρραμπη, ένα παντρεμένο ζευγάρι, αφοσιώνονται στο κοινό αλλά και στο ατομικό καλλιτεχνικό έργο τους. Μέσα από αυτό το υπέροχο ζευγάρι, ο Χένρυ εξερευνά μέχρι πού μπορεί κανείς να φτάσει για την τέχνη του – και για την αγάπη.
Για την τέχνη
Ο Τζο Λάρραμπη είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης, η επιτυχία του οποίου προδιαγραφόταν ήδη από τα έξι του, όταν ζωγράφισε την αντλία της πόλης. Η υπόσχεση αυτή αποτελεί κίνητρο για τη μετακόμισή του στη Νέα Υόρκη, για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στη ζωγραφική. Παρομοίως, η Ντέλια Καράδερς είναι μια θαυμάσια πιανίστα, της οποίας το παίξιμο «σε έξι οκτάβες» ως παιδί εντυπωσίασε τους γύρω της τόσο πολύ που χρηματοδότησαν τη μετακόμισή της στη Νέα Υόρκη για να εκπαιδευτεί κατάλληλα ως μουσικός. Τόσο ο Τζο όσο και η Ντέλια αγαπούν τις τέχνες τους και θα έκαναν τα πάντα γι’ αυτήν.
Όταν συναντιούνται σε ένα πάρτυ, αναπτύσσεται έλξη μεταξύ τους, η οποία γρήγορα εξελίσσεται σε αγάπη. Σύντομα παντρεύονται και αγοράζουν ένα διαμέρισμα – ένα μικρό καταφύγιο για να στεγάσουν τις τέχνες και την αγάπη τους.
Μετά το γάμο, συνεχίζουν να εργάζονται και τελειοποιούν την τέχνη τους. Ο Τζο εκπαιδεύεται με τον διάσημο Μάτζιστερ, ενώ η Ντέλια εκπαιδεύεται με τον φημισμένο Ρόζενστοκ. Μαζί απολαμβάνουν τις τέχνες τους, το άνετο διαμέρισμά τους και τις «γεμιστές ελιές και τα σάντουιτς με τυρί, στις 11 το βράδυ». Η ζωή είναι ωραία.
Όμως το κόστος των μαθημάτων τέχνης αυξάνεται και ο Τζο και η Ντέλια συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά και τα δύο μαθήματα. Η Ντέλια διαβεβαιώνει τον Τζο ότι θα εγκαταλείψει τα μαθήματα πιάνου και θα βρει μαθητές για να διδάξει. Ο Τζο, επιμένει η Ντέλια, πρέπει να συνεχίσει τα μαθήματα ζωγραφικής με τον Μάτζιστερ. Ο Τζο συμφωνεί απρόθυμα και η Ντέλια αρχίζει να ψάχνει για μαθητές.
Για την αγάπη
Η Ντέλια δεν αργεί να βρει την πρώτη της μαθήτρια. Θα διδάσκει την κόρη του στρατηγού Πίνκνεϋ, την Κλεμεντίνα, και θα λαμβάνει 5 δολάρια ανά μάθημα, κάνοντας τρία μαθήματα την εβδομάδα. Με τόσα χρήματα, διαβεβαιώνει τον Τζο ότι δεν θα χρειαστεί να εγκαταλείψει εκείνος τα μαθήματα ζωγραφικής.
Μετά από την πρώτη εβδομάδα μαθημάτων, η Ντέλια φέρνει με χαρά τρία χαρτονομίσματα των 5 δολαρίων για να τα προσθέσει στις αποταμιεύσεις τους. Αλλά ο Τζο δεν έχει σκοπό να την αφήσει να τον ξεπεράσει και φέρνει «ένα δεκάρικο, ένα τάληρο, ένα δυάρι κι έναν άσο – όλα νόμιμα – και τα βάζει δίπλα στα κέρδη της Ντέλιας». Κέρδισε τα χρήματα πουλώντας έναν από τους πίνακές του σε έναν άνδρα από την Πεορία. Νιώθοντας βασιλιάδες με τα 33 δολάριά τους, ο Τζο και η Ντέλια τρέφουν πολλές ελπίδες για το μέλλον.
Αλλά όταν η Ντέλια επιστρέφει το επόμενο Σαββατοκύριακο από τα μαθήματα πιάνου με ένα καμένο χέρι, ο Τζο συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά.
Με αυτή την ιστορία, ο Χένρυ δείχνει ότι αφ’ ενός ως άτομα, ο Τζο και η Ντέλια αγαπούν την τέχνη τους και προσπαθούν να την τελειοποιήσουν. Παράλληλα, με τις ανιδιοτελείς πράξεις αγάπης τους, αναπτύσσονται μαζί και ο ένας για τον άλλον ως αντρόγυνο.
Όπως λέει η Αν Μόρροου Λίντμπεργκ στο «Gift From the Sea» («Δώρο από τη θάλασσα»): «Ανήκει σε εκείνη τη φυσική τάξη της προσφοράς που ανανεώνεται ακόμη και όταν πρακτικά φαίνεται να την εξαντλούμε». Όταν δίνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο για τους ανθρώπους που αγαπάμε, κερδίζουμε περισσότερα από όσα δώσαμε.
Καθώς κυνηγάμε τα όνειρά μας μαζί με εκείνους που αγαπάμε, θα πρέπει πάντα να επιδιώκουμε να τους προσφέρουμε ανιδιοτελώς τον εαυτό μας. ‘Ο,τι δίνουμε ανιδιοτελώς και με την καρδιά μας, επιστρέφει πολλαπλάσιο.
Της Kate Vidimos
