Η ελληνική μας παράδοση διαθέτει μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Από τον Αίσωπο έως τον Ηρόδοτο και από τα ομηρικά έπη έως τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, μας δίνονται απλόχερα ιστορίες πηγαίες με συγκλονιστικές ανατροπές. Αυτή η σπουδαία παράδοση διασώθηκε λόγω της δύναμης της να μας διδάξει αξίες όπως η υπομονή, η συμπόνια, η αρετή και το υψηλό φρόνημα, αλλά και να μας προειδοποιήσει για τις άσχημες συνέπειες κακών συνηθειών, όπως η αλαζονεία, η ασέβεια απέναντι στους θεούς και ο φόβος.
Το γενεαλογικό δέντρο των Δαναών.
Η Δανάη ανήκει στο γένος των Δαναών. Γενέτειρα των Δαναών είναι η Ιώ. Η ιστορία της πολυτάραχη. Η Ιώ μπλέκει σε ατέλειωτες περιπέτειες, οι οποίες αρχίζουν και τελειώνουν με τις παρεμβάσεις των θεών.
Η γιαγιά Ιώ
Η Ιώ είναι η προ-προγιαγιά της Δανάης. Είναι ιέρεια της Ήρας, ορκισμένη να είναι αγνή και αμόλυντη στην Ήρα. Ωστόσο πατάει τον όρκο της και πλαγιάζει με τον Δία. Ως αποτελεσμα, η Ήρα την τιμωρεί και την μεταμορφώνει σε γελάδα που κυνηγημένη από μια αλογόμυγα δεν βρίσκει πουθενά καταφύγιο. Η Ιώ φεύγει από το Άργος, την πατρίδα της, και περιπλανιέται στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο, στη Θεσσαλία και τέλος στην Αίγυπτο. Ο Δίας λυπάται τα τόσα δεινά της Ιούς, την κάνει ξανά άνθρωπο στην Αίγυπτο, και εκεί γεννά το παιδί της Έπαφο και ξεκινά το γένος της Δαναών.
Η δισέγγονη Δανάη
Η Δανάη αντιθέτως με την γιαγιά της ορκίζεται να είναι αγνή και αμόλυντη και το τηρεί. Δεν πλαγιάζει με τον Δία. Ο Δίας την γονιμοποιεί μέσω βροχής. Με παρθενογένεση. Χωρίς επαφή. Η γονιμοποίηση αυτή έρχεται όταν η Δανάη είναι κλεισμένη σε υπόγειο τάφο, μακριά από όλους, σαν ζωντανή νεκρή. Ο πατέρας της φοβάται μήπως η Δανάη γεννήσει παιδί που θα τον σκοτώσει, όπως του προμήνυσε το μαντείο των Δελφών. Έτσι κλείνει τη Δανάη σε υπόγειο τάφο.
Η Δανάη ακριβώς επειδή έφερε τελικά στον κόσμο το παιδί του Δία, εκεί στον τάφο, εξορίζεται από τον τόπο της. Ο πατέρας της τη δένει σε μια βάρκα τόσο ελαφριά, σαν καρυδότσουφλο, και την αφήνει στο έλεος την μοίρας της, να ξεβραστεί σε άγνωστη στεριά. Ο Δίας ωστόσο μέριμνα για την Δανάη. Την ξεβγάζει στην Σέριφο, όπου αυτή και ο γιος της θα τεθούν υπό την προστασία του βασιλιά της Σερίφου.
Η σημασία της θεϊκής προστασίας.
Οι άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν ότι υπάρχει μοίρα, την οποία έχουν προδιαγράψει οι Θεοί. Πιστεύουν ότι τα δεινά τους είναι αποτέλεσμα κακής τύχης και ότι δεν υπάρχουν θεοί που προστατεύουν και ορίζουν τα πάντα στο σύμπαν. Ωστόσο οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν το πίστευαν αυτό. Πίστευαν ότι όλα έχουν προκαθοριστεί από τους Θεούς, και ότι οι Θεοί προστατεύουν τους καλούς ανθρώπους.
Το γεγονός ότι ο Δίας γονιμοποιεί τόσο την Ιώ όσο και τη Δανάη, σημαίνει ότι το γένος της Ιούς, αυτό το γένος των Δαναών, είναι γραφτό να είναι υπό την προστασία των Θεών. Το γένος της Δανάης είναι γενιά καλών ανθρώπων, γι’αυτο και γονιμοποιούνται δυο φορές από τον Δία, μια με την Ιώ και μια με τη Δανάη. Η γιαγιά Ιώ, έχει την προστασία του Δία. Ωστόσο, επειδή πλάγιασε μαζί του, αν και ιέρεια της Ήρας, το αποτέλεσμα της κακής της πράξης, είναι η αιώνια περιπλάνηση από το Άργος, στον Εύξεινο Πόντο, στην Θεσσαλία, τον Καύκασο και τέλος την Αίγυπτο. Είναι ατελείωτα τα βάσανα της Ιούς μέχρι να γεννήσει τον καρπό της με τον Δία, τον Έπαφο. Ωστόσο ο Έπαφος, αν και γονιμοποιήθηκε από τον Δία, δε γίνεται αθάνατος, ούτε περνά στο πάνθεον των ημίθεων ηρώων. Την αθανασία μέλλει να πάρει ο γιος της εγγονής της Ιούς της Δανάης, ο Περσέας.
Αποσυμβολισμός του μύθου
Η Δανάη επιφανειακά φαίνεται μια απλή κοπέλα που την κατακεραύνωσε η μοίρα. Και το γεγονός ότι στο τέλος θα γυρίσει στο Άργος με τον γιο της, θα γίνει βασίλισσα στη Σέριφο χωρίς να παντρευτεί τον βασιλιά της Σερίφου και θα ζήσει για να δει όντως να εκπληρώνονται οι χρησμοί του μαντείου των Δελφών, όντως ο γιος της κατά λάθος θα σκοτώσει τον πατέρα της, επιφανειακά μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι όλα αυτά είναι τυχαία. Και αποτελεσμα κακών συγκυριών. Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δεν πίστευαν κάτι τέτοιο. Πίστευαν ότι τα βάσανα που μας δίνονται είναι δίκαια, υπό την έννοια ότι έχουν μια αιτία από πίσω της.
Η αιτία είναι οι κακές μας πράξεις, που δημιουργούν κάρμα. Και το οποίο για να ξεπληρωθεί μας δίνονται βάσανα και συμφορές. Αυτά τα βάσανα, μπορεί να προέρχονται είτε από εμάς τους ίδιους είτε από τους προγόνους μας. Οι κακές πράξεις των προγόνων μας μπορεί να μεταφέρουν κάρμα που χρειάζεται να ξεπληρωθεί απο εμάς. «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα» λέει το αρχαίο ρητό. Ωστόσο, για να ξεπληρώσει κανείς το κάρμα του, είτε δικό του είτε των προγόνων του, χρειάζεται όχι μόνο να υποφέρει βασανα, αλλά να έχει και καλή συμπεριφορά την ώρα που τα περνάει όλα αυτά. Να έχει υπομονή, καρτερικότητα, να μην τα βάζει με τους Θεούς και να συνεχίσει να πιστεύει στις βουλές τους. Η Δανάη κράτησε την πίστη της στους θεούς με το να επιμείνει να είναι αγνή και αμόλυντη, όταν κλείστηκε σε ιερό ναό στη Σέριφο και παρακαλούσε τους θεούς να μην καταφέρει ο βασιλιάς της Σερίφου να την κάνει δική του, παρά το γεγονός ότι στην επιφάνεια το να γίνει βασίλισσα της Σερίφου φαινόταν μια καλή και εξασφαλισμένη επιλογή. Κρατώντας ψηλά και σε πρώτη θέση τον γιο της, αφοσιωμένη σε αυτόν, παρά το γεγονός ότι ήταν αυτός ο γιος της που εξαρχής της έδωσε τα τόσα βασανα, οι θεοί την ανταμείβουν δίνοντάς της ένα καλό μέλλον στο τέλος. Και ένα γιο που μέλλει να γίνει αθάνατος.
(Συνεχίζεται)
(Μυθολογικός κύκλος: Το γένος των Δαναών, η ιστορία του Περσέα: Νικώντας το συλλογικό ασυνείδητο του φόβου)
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
