Ο κύριος λόγος που σπούδασα αρχαιολογία ήταν το ενδιαφέρον μου για τον μινωικό πολιτισμό. Μου έκανε εντύπωση ο Μινώταυρος, μισός άνθρωπος μισός ταύρος, και το γεγονός ότι οι ιερείς της Κρήτης τον λάτρευαν. Επίσης, εντύπωση μου έκανε που οι Αθηναίοι πλήρωναν φόρο στους Μινωίτες, δίνοντας τα καλύτερα παλικάρια τους στον Μινώταυρο κάθε έτος για να τα φάει. Αυτός ήταν ο λεγόμενος φόρος των Αθηναίων στους Κρήτες.
Πρόσφατα διάβασα ένα οικονομικό άρθρο που αναλύει με ακρίβεια πως το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Τραπεζών είναι ουσιαστικά ένας «παγκόσμιος Μινώταυρος» που όλες οι κυβερνήσεις δίνουν φόρο σε αυτόν, τον ταΐζουν με το αίμα των πολιτών τους και δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Ακόμα και οι οικονομικά ισχυροί αρχαίοι Αθηναίοι τότε, δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το να δίνουν φόρο στον Μινώταυρο της Κρήτης.
Πιστεύω ότι αυτή η παρομοίωση του παγκόσμιου συστήματος Τραπεζών με τον Μινώταυρο από οικονομολόγους επιστήμονες είναι ακριβής. Οι κυβερνήσεις δεν έχουν διέξοδο από τον «παγκόσμιο» Μινώταυρο, δηλαδή τις Τράπεζες, όπως δεν είχαν και οι Αθηναίοι από τους Κρητες. Μολονότι η αρχαία Αθήνα ήταν μια δυνατή οικονομικά πόλη-κράτος, παρόλα αυτά, ελεγχόταν από τον ανθρωπόμορφο Ταύρο, δίνοντας φόρο αίματος.
Οι μύθοι που περιστρέφονται γύρω από τον Μινώταυρο είναι ιστορίες λαγνείας, απληστίας και ερωτικής ακολασίας. Ο βασιλιάς Μίνωας ενώ υποσχέθηκε στον Ποσειδώνα ότι θα θυσιάσει ένα όμορφο λευκό ταύρο προς τιμήν του, ανόητα νόμισε ότι θα ξεγελάσει τον Ποσειδώνα και πήγε και θυσίασε έναν άλλο ταύρο, νομίζοντας ότι ο Ποσειδώνας δεν θα το προσέξει. Ως αποτέλεσμα, ο Ποσειδώνας έκανε την γυναίκα του Μίνωα να ερωτευθεί τον ταύρο και να σμίξει ερωτικά μαζί του, γεννώντας τον ανθρωπόμορφο Μινώταυρο.
Τι μας λέει ο μύθος; Οι άνθρωποι χωρίς σεβασμό στους θεούς, ως τιμωρία, θα ελέγχονται από τα κατώτερα ένστικτα τους, θα είναι άπληστοι και θα υποκύπτουν στη λαγνεία και την ανάρμοστη ερωτική επιθυμία. Ο Μίνωας δεν έδειξε σεβασμό στους θεούς. Νόμισε πονηρά ότι θα τους ξεγελάσει γιατί δεν ήθελε να θυσιάσει τον όμορφο ταύρο, ήθελε να τον κατέχει. Ήθελε να κερδίσει την βασιλεία όπως του υποσχέθηκε ο Ποσειδώνας, χωρίς να θυσιάσει τίποτα, ακόμη κι ένα ταύρο, μια τόσο μικρή θυσία. Ως αποτέλεσμα, κυριεύτηκε από το πάθος του να κατέχει, δημιουργώντας ένα τέρας, τον Μινώταυρο, που τρεφόταν με ανθρώπους.
Οι άνθρωποι σήμερα που λατρεύουν το κέρδος και εξυψώνουν την λαγνεία ως μέγιστη αρετή, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που αγαπούν τον χρήμα και ελέγχονται από αυτό. Όπως ο Μίνωας έφτιαξε ένα πολύπλοκο αρχιτεκτονικό σύστημα που έκρυψε τον Μινώταυρο, ώστε να μην τον βλέπουμε, ωστόσο αυτός ο ταύρος τρεφόταν με ανθρώπινο αίμα, από πολίτες εκτός Κρήτης, έτσι και σήμερα το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αν και δεν βλέπουμε ποιος είναι πίσω από αυτό, είναι σίγουρα ένας Μινώταυρος που τρέφεται από την απληστία μας, το πάθος μας για ερωτική συνεύρεση και την πλήρη απουσία συνείδησης ενός ανώτερου Θεού.
Τι μπορεί να γίνει?
Νομίζω ο αρχαίος μύθος μας δίνει την λύση: ο Θησέας, γιος του βασιλιά της Αθήνας, νιώθοντας ότι είναι άδικο να χάνονται τα παλικάρια της χώρας του με το να τα τρώει ο Μινώταυρος, αποφάσισε ο ίδιος να πάει εκεί με σκοπό να τον σκοτώσει. Κάποιοι λένε ότι επιλέχθηκε από κλήρο αλλά όπως και να έχει, ένας γόνος βασιλικής οικογένειας πήγε να αντιμετωπίσει τον Μινώταυρο. Με θάρρος, τόλμη και με απόλυτη πίστη ότι θα τα καταφέρει, είπε στον πατέρα του Αιγαία, «θα γυρίσω κι αν τα έχω καταφέρει να απελευθερώσω τους συμπατριώτες μου Αθηναίους, θα υψώσω στα πανιά του καραβιού μας άσπρη σημαία, σημάδι ότι τα κατάφερα».
Με αυτή την αγνή καρδιά ο Θησέας πήγε στην Κρήτη και βρήκε σαν σύμμαχό του τον αρχιτέκτονα Δαίδαλο. Ο Δαίδαλος, Αθηναίος στην καταγωγή, είχε πάει στην Κρήτη να σχεδιάσει τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Επειδή ήταν άριστος τεχνίτης, ο Μίνωας τον κράτησε εκεί ως δούλο του. Μόνο ο Δαίδαλος ήξερε πως να βγει κάνεις από τον λαβύρινθο σαν δημιουργός του. Ο Δαίδαλος μέσω της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα που ερωτεύτηκε τον Θησέα, έδωσε στον Θησέα μίτο για να μην χαθεί, ενώ ο Δαίδαλος για αυτόν και τον γιο του σχεδίασε φτερά για να πετάξει μακριά από τον Μινώταυρο και την Κρήτη.
Αντιπαραβάλλοντας το χτες με το σήμερα, πιστεύω ότι ένας άνθρωπος έχει την δύναμη να παίξει τον ρόλο του Θησέα. Κάθε ένας από εμάς έχει έναν ανώτερο σκοπό, να εξυψωθεί πέρα και πάνω από τα υλικά αγαθά και να καλλιεργήσει παγκόσμιες αρετές μέσα του όπως την συμπόνια για τους άλλους, την θυσία, την ανιδιοτέλεια και την καλοσύνη. Εάν θέλουμε να παίξουμε τον ρόλο του Θησέα θα πρέπει να αφήσουμε πίσω οτιδήποτε εγωιστικό και να βοηθήσουμε εμείς οι ίδιοι να αντισταθούμε σε ότι μας υποβιβάζει στο επίπεδο του ζώου.
Στην προσπάθεια μας να εξυψωθούμε ως άνθρωποι δεν είμαστε μόνοι μας. Ο Θησέας σε αυτή την προσπάθεια του βρήκε σύμμαχο τον Δαίδαλο. Αν και ο Δαίδαλος ήταν δούλος του παλατιού ουσιαστικά, μόλις είδε την προσπάθεια του Θησέα, αφυπνίστηκε, τον βοήθησε και έσπασε τα δεσμά του από το παλάτι.
Υπάρχουν άραγε άνθρωποι στην εποχή μας που λαμβάνουν τη θέση του Θησέα; Πιθανόν να βρίσκονται πιο κοντά από ότι πιστεύουμε.
Ο Βασίλειος Κάτσενος συνέβαλε στην δημιουργία αυτού του άρθρου.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
