Σχολιασμός
Υπάρχουν πολλές ανεπίσημες ενδείξεις ότι οι γονείς φοβούνται την εφαρμογή του νομοσχεδίου της Βικτώριας που απαγορεύει αυτό που θεωρείται θεραπεία μεταστροφής. Ο φόβος τους πηγάζει από το γεγονός ότι η νομοθεσία ενδεχομένως τιμωρεί τους γονείς επειδή κατευθύνουν και ελέγχουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ένα πρόσφατο άρθρο σημειώνει ότι ο νόμος απαγορεύει στους γονείς να ενεργούν με οποιονδήποτε άλλο τρόπο εκτός από την επιβεβαίωση του προτιμώμενου φύλου του παιδιού.
Συγκεκριμένα, οι γονείς δεν μπορούν να αρνηθούν στο παιδί φάρμακα όπως αναστολείς εφηβείας και ορμονοθεραπείες, χειρουργικές επεμβάσεις αλλαγής φύλου και απαγορεύεται επίσης να αναζητήσουν «μη επιβεβαιωτική συμβουλευτική» οπουδήποτε στην Αυστραλία.
Η Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βικτώριας, η οποία εφαρμόζει τη νομοθεσία, εξηγεί στον ιστότοπό της ότι:
«Πρακτικές που επιδιώκουν να αλλάξουν ή να αποκρύψουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου κάποιου είναι επιβλαβείς και παράνομες» και ότι ο νόμος αυτός «απαγορεύει αυτές τις πρακτικές αλλαγής ή απόκρυψης και παρέχει μια σειρά επιλογών για την πρόληψη και την αντιμετώπισή τους».
Οι υποστηρικτές του κινήματος των τρανσέξουαλ ισχυρίζονται ότι υπάρχει ανθρώπινο δικαίωμα να αλλάζουν φύλο διαφορετικό από το βιολογικό τους και ότι η άποψη ότι οι άνθρωποι γεννιούνται είτε άντρες είτε γυναίκες αποτελεί απεχθές παράδειγμα διακρίσεων και ομοφοβίας.
Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, ο ισχυρισμός τους λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τους νομοθέτες, οι οποίοι προσπαθούν να ποινικοποιήσουν συμπεριφορές που ματαιώνουν την επιθυμία των παιδιών να αλλάξουν φύλο.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή νομικής Πάτρικ Πάρκινσον, «ο νόμος είναι εξαιρετικά επιζήμιος για την ευημερία ορισμένων παιδιών, ιδίως επειδή αποθαρρύνει τους κλινικούς ιατρούς να ασχοληθούν με παιδιά που πάσχουν από δυσφορία φύλου ή αναντιστοιχία φύλου και θα μπορούσε να τους στερήσει τη βοήθεια που χρειάζονται περισσότερο».
Ακόμη και η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η οποία θεωρεί ανήθικη τη θεραπεία αλλαγής ταυτότητας φύλου, παραδέχεται ότι η υποστήριξη των ατόμων «με δυσφορία φύλου μπορεί να περιλαμβάνει ανοιχτή διερεύνηση των συναισθημάτων και των εμπειριών τους σχετικά με την ταυτότητα και την έκφραση του φύλου».
Κλοπή των γονεϊκών δικαιωμάτων
Φυσικά, η δυσφορία φύλου είναι μια σοβαρή πάθηση που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Αλλά το ερώτημα είναι αν οι νόμοι για τους τρανσέξουαλ, όπως η νομοθεσία της Βικτώριας, υπερβαίνουν τους νόμιμους σκοπούς τους, αφαιρώντας από τους γονείς το δικαίωμά τους να εκπαιδεύουν και να καθοδηγούν τα παιδιά τους.
Η άποψη ότι η απαγόρευση της θεραπείας μεταστροφής είναι από μόνη της επιβλαβής και ματαιώνει τις προσπάθειες των γονέων να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους οδήγησε πρόσφατα σε εκκλήσεις για τη σύσταση Βασιλικής Επιτροπής για τη αλλαγή φύλου στα παιδιά.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές της απαγόρευσης των πρακτικών μεταστροφής μπορούν να επικαλεστούν τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού -που επικυρώθηκε από την Αυστραλία στις 17 Δεκεμβρίου 1990- για να ενισχύσουν την υποστήριξή τους για μια «θετική» προσέγγιση της δυσφορίας φύλου των παιδιών.
Παρόλο που το άρθρο 5 της Σύμβασης επιβεβαιώνει ότι «τα συμβαλλόμενα κράτη σέβονται τις ευθύνες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των γονέων», παρέχει ελάχιστη προστασία στους γονείς.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ακολουθείται από τα άρθρα 12 έως 16, τα οποία υπερισχύουν κάθε ασυμβίβαστης διάταξης, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 5.
Ακόμη και αν η άποψη αυτή αποδειχθεί νομικά εσφαλμένη, το δικαίωμα των γονέων να κατευθύνουν και να καθοδηγούν τα παιδιά τους περιορίζεται από τις απαιτήσεις ότι η εν λόγω γονική κατεύθυνση και καθοδήγηση πρέπει να είναι «κατάλληλη» και με «τρόπο που να συνάδει με τις εξελισσόμενες δυνατότητες του παιδιού».
Η διατύπωση αυτή υποδηλώνει ότι, προκειμένου να αποφασιστεί η καταλληλότητα της καθοδήγησης των γονέων, η γονεϊκή κατεύθυνση και καθοδήγηση αναπόφευκτα θα υπόκειται σε εξωτερικό έλεγχο και εξέταση.
Πως η Σύμβαση μπορεί να υποστηρίξει τις απαγορεύσεις της «θεραπείας μεταστροφής»
Το άρθρο 12 παρέχει στα παιδιά το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους «σε όλα τα θέματα που αφορούν το παιδί, οι απόψεις του παιδιού λαμβάνουν τη δέουσα βαρύτητα ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του».
Ορίζει επίσης ότι τα παιδιά έχουν δικαίωμα ακρόασης σε δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες που αφορούν το παιδί.
Ως εκ τούτου, το άρθρο 12 «δεν έχει μόνο μια σαφή δυνατότητα να παρέμβει στις σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιού, αλλά και μεταξύ εκπαιδευτικών και παιδιών στην τάξη, όπου έχει τη δυνατότητα να υπονομεύσει το κύρος των εκπαιδευτικών που εξακολουθούν να πιστεύουν στην καθοδηγητική εκπαίδευση».
Το άρθρο 13 διακηρύσσει ότι το παιδί έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος «να αναζητά, να λαμβάνει και να μεταδίδει πληροφορίες και ιδέες κάθε είδους».
Αυτό το άρθρο θα μπορούσε εύκολα να ερμηνευθεί ότι τα παιδιά, που ορίζονται ως άτομα κάτω των 18 ετών, έχουν το δικαίωμα να ακούν και να βλέπουν πορνογραφικό υλικό.
Το άρθρο 14 της Σύμβασης ορίζει ότι το παιδί έχει δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Το δικαίωμα του παιδιού υπόκειται μόνο στο δικαίωμα του γονέα να παρέχει κατεύθυνση και καθοδήγηση.
Ωστόσο, το κράτος υποχρεούται μόνο να «σέβεται» το δικαίωμα των γονέων να παρέχουν κατευθύνσεις στο παιδί. Έτσι, ένα παιδί θα είναι ελεύθερο να απορρίψει τη γονεϊκή καθοδήγηση σχετικά με τη αλλαγή φύλου.
Σύμφωνα με το άρθρο 16, ένα παιδί δεν πρέπει να «υπόκειται σε αυθαίρετη ή παράνομη παρέμβαση στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του».
Η αναφορά στο «αυθαίρετο» μπορεί να επιτρέψει στα παιδιά να αντισταθούν στη γονεϊκή παρέμβαση σε θέματα που τα παιδιά θεωρούν ιδιωτικά, συμπεριλαμβανομένων των ιατρικών θεραπειών. Το άρθρο θα προστατεύει έναν ιατρό που προσφέρει αντισυλληπτικά σε ένα 14χρονο κορίτσι ή αναστολείς της εφηβείας σε έναν έφηβο που σκοπεύει να αλλάξει φύλο.
Ο ΟΗΕ επέτρεψε τη «θετική» προσέγγιση
Οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι η Σύμβαση διευκολύνει τη σημερινή «θετική» προσέγγιση της Αυστραλίας για τη αλλαγή φύλου, αλλά επηρεάζει επίσης αρνητικά, ακόμη και μοιραία, την ικανότητα των γονέων να καθοδηγούν τα παιδιά τους σε αυτόν τον συγκεχυμένο και δύσκολο τομέα.
Καθώς η Σύμβαση διευκόλυνε μια μετρήσιμη μείωση της εξουσίας των γονέων, συνέβαλε ή και υποκίνησε τη σημερινή ατζέντα για τους τρανσέξουαλ, η οποία τώρα προωθείται επιμελώς από τα εκπαιδευτικά τμήματα και τις κυβερνήσεις.
Μια μελετημένη κρίση σχετικά με τη σημερινή συζήτηση για τη τρανσεξουαλικότητα θα πρέπει να περιλαμβάνει την εξέταση όλων των συγκυριακών συνθηκών, συμπεριλαμβανομένων των αποδεικτικών στοιχείων για την πιθανή βλάβη που προκαλούν στα παιδιά οι πρακτικές αλλαγής φύλου.
Με την υπονόμευση των εποπτικών εξουσιών των γονέων επί των παιδιών τους, αυτή η συζήτηση θα θέσει πιθανώς σε κίνδυνο μια αντικειμενική και αμερόληπτη συζήτηση αυτού του αμφιλεγόμενου θέματος.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.
