Από τον Victor Davis Hanson
Σχολιασμός
Υπάρχουν 10 νέες ιδέες που αλλάζουν την Αμερική, ίσως μόνιμα.
1. Τα χρήματα είναι ένα δημιούργημα. Μπορούν να κατασκευαστούν από το τίποτα. Ετήσια ελλείματα και συσσωρευμένο εθνικό χρέος δεν έχουν πλέον πολύ σημασία.
Παλιότεροι πρόεδροι δημιούργησαν τεράστια ετήσια ελλείματα, αλλά τουλάχιστον υπήρχαν κάποιες παραχωρήσεις ότι τα χρήματα ήταν πραγματικά και θα έπρεπε να ξεπληρωθούν. Όχι πλέον. Καθώς πλησιάζουμε τα $30 τρισεκατομμύρια εθνικού χρέους και 110 τοις εκατό του ετήσιου ΑΕΠ, οι ελίτ μας πιστεύουν ότι είτε τα μόνιμα μηδενικά ποσοστά επιτοκίου καθιστούν την υποχρέωση μείωσης μη απαιτούμενη, ή ότι όσο μεγαλύτερο το χρέος, τόσο πιθανότερο ότι θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε μια απαιτούμενη αναδιανομή εισοδήματος.
2. Οι νόμοι δεν είναι απαραιτήτως δεσμευτικοί πλέον. Ο Τζο Μπάιντεν πήρε τον όρκο να «φροντίσει ότι οι νόμοι εφαρμόζονται πιστά.» Αλλά έχει εσκεμμένα καταστήσει τους ομοσπονδιακούς νόμους μετανάστευσης άκυρους και ανίσχυρους. Κάποιοι βίαιοι διαδηλωτές θεωρούνται ένοχοι για παραβίαση ομοσπονδιακών νόμων, άλλοι όχι τόσο πολύ. Συλλήψεις, κατηγορητήρια, και δίκες είναι όλα ρευστά. Η ιδεολογία προσδιορίζει το πότε ένας νόμος θεωρείται ακόμα νόμος.
Τα ποσοστά εγκληματικότητας δεν έχουν απαραιτήτως σημασία. Αν κάποιος δεχτεί ληστεία στο αυτοκίνητο, επίθεση, ή πυροβολισμό, ίσως κατανοηθεί να είναι σφάλμα του θύματος στον ίδιο βαθμό που θα είναι και σφάλμα του θύτη. Είτε το θύμα ήταν πολύ χαλαρό, δεν έδειχνε φροντίδα, δεν είχε ευαισθησία, ή προκάλεσε τον επιτιθέμενο. Το πόσο χρήσιμο είναι το έγκλημα στις ευρύτερες ατζέντες της αριστεράς προσδιορίζει αν το θύμα είναι πραγματικά θύμα, και αν ο θύτης είναι πραγματικά θύτης.
3. Ο φυλετισμός είναι πλέον αποδεκτός. Οριζόμαστε πρώτα από την εθνικότητα ή θρησκεία, και μόνο δευτερευόντως – αν ισχύει καθόλου – από μια Αμερικανική κοινή ταυτότητα. Η συγκεκριμένη αποβολή λευκών από πανεπιστημιακούς κοιτώνες, ασφαλείς χώρους, και ομοσπονδιακά προγράμματα οικονομικής στήριξης είναι πλέον μη αμφιλεγόμενη. Είναι μια σιωπηλή αποπληρωμή για υποτιθέμενες [από τους επιβάλλοντες] παλιότερες αμαρτίες, ή ένας τύπος «καλού» ρατσισμού. Αν κάποιος αποκληθεί λανθασμένα ρατσιστής είναι περισσότερο ένοχος από το αν αποκαλέσει κάποιον άλλον λανθασμένα ρατσιστή.
4. Ο μετανάστης είναι προτιμότερος από τον πολίτη. Ο νεοαφιχθείς, σε αντίθεση με τον οικοδεσπότη, δεν είναι λερωμένος με τις αμαρτίες της ίδρυσης και ιστορίας της Αμερικής. Οι περισσότεροι πολίτες σήμερα πρέπει να συμμορφώνονται με κανόνες καραντίνας και κοινωνικής απόστασης, να μην πηγαίνουν σχολείο και να υπακούν όλους τους νόμους.
Αλλά όσοι εισέρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες παράνομα δεν χρειάζεται να ακολουθούν τέτοιους όπως φαίνεται περιττούς κανόνες COVID-19. Τα παιδιά τους θα πρέπει αμέσως να πηγαίνουν σε σχολείο χωρίς ανησυχία για καραντίνες. Οι μετανάστες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την παράνομη είσοδό τους ή για την κατοικία τους στην Αμερική. Οι ελίτ μας πιστεύουν ότι οι παράνομοι εισαχθέντες μοιάζουν περισσότερο στους «ιδρυτές»από ό,τι οι νόμιμοι πολίτες, περίπου τους μισούς από τους οποίους θεωρούν χαμένες περιπτώσεις.
5. Οι περισσότεροι Αμερικανοί θα πρέπει να δέχονται συμπεριφορά όπως αυτή που δίνουμε στα μικρά παιδιά. Δεν γίνεται να τους ζητήσεις να δείξουν μια ταυτότητα για να ψηφίσουν. «Ευγενή ψέματα» από τους ελίτ μας για τους κανονισμούς COVID-19 είναι απαραίτητα για την προστασία των «Νεάτερνταλ» από τον εαυτό τους.
Οι Αμερικανοί αξίζουν ανακούφιση από την πίεση των βαθμών, των τυποποιημένων ενιαίων εξετάσεων, και των συνηθισμένων κανόνων σχολικής συμπεριφοράς. Ακόμα δεν έχουν ιδέα γιατί είναι καλό για αυτούς να πληρώνουν πολύ περισσότερο για το πετρέλαιό τους, την θέρμανση, και τον κλιματισμό.
6. Η υποκρισία είναι παλιομοδίτικη. Η μετάδοση υποκριτικών μηνυμάτων [όμως] είναι ζωντανή. Ακτιβιστές κλιματικής αλλαγής πετάνε με ιδιωτικά τζετ. Πολεμιστές «κοινωνικής δικαιοσύνης» ζουν σε περιτειχισμένες κοινότητες. Πολυδισεκατομμυριούχοι ελιτιστές παρουσιάζονται ως θύματα σεξισμού, ρατσισμού, και ομοφυλοφοβίας. Η ελίτ χρειάζεται αυτές τις απαλλαγές για να βοηθήσει τους αβοήθητους. Είναι αυτό που λες σε κατώτερους άλλους για το πως να ζουν, όχι το πως εσύ ο ίδιος ζεις, που μετράει.
7. Η αγνόηση ή η διαιώνιση των αστέγων είναι προτιμότερη από την επίλυση. Είναι πιο καλοσυνάτο να αφήνουν χιλιάδες αστέγους να ζουν, τρώνε, αφοδεύουν, και να παίρνουν ναρκωτικά σε δημόσιους δρόμους και πεζοδρόμια από το να δώσουν άδεια σε φθηνή κατοικία, να χορηγούν νοσοκομειακή περίθαλψη για τους νοητικά άρρωστους, και να δημιουργούν επαρκείς χώρους δημόσιας στέγασης.
8. Ο ΜακΑρθισμός είναι καλός. Η καταστροφή ζωών και καριέρας για λανθασμένες σκέψεις σώζει περισσότερες ζωές και καριέρες. Ο πολιτισμός ακύρωσης και η Εξουσία του Τρόμου του Τουίτερ παρέχουν την απαιτούμενη αποθάρρυνση.
Τώρα που οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε απόσταση μιας λέξης, πράξης, ή ματιάς από το να χάσουν τον βιοπορισμό τους, είναι πιο προσεκτικοί και θα συμπεριφερθούν με έναν πιο πεφωτισμένο τρόπο. Η γκιλοτίνα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι το καλοσυνάτο, επιστημονικό εργαλείο των «αφυπνισμένων».
9. Η άγνοια είναι προτιμότερη από την γνώση. Ούτε η ανατροπή αγαλμάτων, ούτε η αλλαγή ονομάτων, ούτε το Πρότζεκτ 1619 απαιτεί το όποιο στοιχείο ή ιστορική γνώση. Ήρωες του παρελθόντος ήταν απλά κατασκευάσματα. Προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, και επαγγελματικά διπλώματα ισοδυναμούν με διαπιστευτήρια, όχι με γνώση. Το εμπορικό όνομα, όχι αυτό που το δημιούργησε, είναι το μόνο που μετράει.
10. Ο «αφυπνισμός» είναι η νέα θρησκεία, αναπτυσσόμενος ταχύτερα και σε μεγαλύτερη έκταση από τον χριστιανισμό. Το ιερατείο του είναι μεγαλύτερο του κλήρου και έχει πολλή περισσότερη δύναμη. Η Σίλικον Βάλεϋ είναι το νέο Βατικανό, και οι Amazon, Apple, Facebook, Google, και Τwitter είναι τα νέα ευαγγέλια.
Οι Αμερικανοί φοβούνται αυτούς τους κανόνες στην ιδιωτική τους ζωή, ενώ στην δημόσια φαίνεται να τους αποδέχονται. Μπορεί ακόμα να είναι μεταβατικοί και να δεχτούν μια αντίδραση. Ή είναι ήδη ημιμόνιμοι και παγιωμένοι.
Η απάντηση προσδιορίζει το αν μια συνταγματική πολιτεία συνεχίζει σύμφωνα με το όραμα που κάποτε υπήρξε για αυτήν, ή διαστρέφεται σε κάτι που αυτοί που την δημιούργησαν ποτέ δεν είχαν φανταστεί.
Ο Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον είναι ένας συντηρητικός σχολιαστής, κλασικιστής, και ιστορικός στρατιωτικής ιστορίας. Είναι επίτιμος καθηγητής κλασικής γραμματείας στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, ανώτερος συνεργάτης στην κλασική γραμματεία και στρατιωτική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, συνεργάτης στο Κολλέγιο Χίλσντεϊλ, και διακεκριμένος συνεργάτης στο Center for American Greatness. Ο Χάνσον έχει γράψει 16 βιβλία, όπως τα «The Western Way of War», «Fields Without Dreams», και «The Case for Trump».
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως τις απόψεις της Epoch Times.
