Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν άνθρωποι που προτιμούν να επικοινωνούν και να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που υπήρχαν πριν από τη διάδοση του διαδικτύου και των smartphone.
Σύμφωνα με έρευνα της Pew Research το 2024, το 98% των ενηλίκων των ΗΠΑ έχουν κινητό τηλέφωνο και το 91% διαθέτουν smartphone.
Σύμφωνα με έρευνα του 2011, το 83% των Αμερικανών είχε κινητό τηλέφωνο και το 35% ένα smartphone.
Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη κάτοχοι μη smartphone. Ακόμη και μεταξύ των κατόχων smartphone, υπάρχουν εκείνοι που προτιμούν να χρησιμοποιούν άλλες μεθόδους αντί του διαδικτύου για να επικοινωνήσουν, να βρουν πληροφορίες, να μάθουν τα νέα.
«Έχω ένα αναδιπλούμενο τηλέφωνο. Δεν πήρα ποτέ iPhone και δεν ένιωσα ότι χρειάζομαι ένα», είπε στην Epoch Times ο Μάικλ Αντονίνι, συνταξιούχος οδοντίατρος και πρώην επίτροπος σχεδιασμού του Σαν Φρανσίσκο.
Ο Αντονίνι είπε ότι προτιμά να μιλά στο τηλέφωνο απευθείας με όποιον χρειάζεται, αντί να στέλνει γραπτά μηνύματα.
«Δεν νομίζω ότι [το γραπτό μήνυμα είναι] απαραίτητο», είπε. «Ένα φωνητικό μήνυμα είναι εντάξει ή μία επιστολή που θα ταχυδρομήσουμε.»
Ο Τόμας Ίργουιν, που ζει κοντά στο Γιουτζίν του Όρεγκον, είπε στην Epoch Times ότι προτιμά να μη στέλνει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, γραπτά μηνύματα ή να περνά χρόνο στο διαδίκτυο, επειδή δεν είναι ασφαλές.
Αντ’ αυτού, προτιμά να επικοινωνεί αυτοπροσώπως. Πιστεύει ότι όταν χρησιμοποιούμε email ή άλλο γραπτό μέσο για να επικοινωνήσουμε, περιοριζόμαστε.
«Επικοινωνούμε με τον τόνο της φωνής μας, με τα μάτια μας, με τη γλώσσα του σώματός μας, με τα χέρια μας. Την αίσθηση της φωνής μας. Υπάρχουν τόσα πράγματα που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε», λέει, προσθέτοντας ότι περιορίζοντας τη χρήση γραπτών μηνυμάτων και email νιώθει πιο κοντά στην πραγματικότητα και πιο κοντά στον Θεό.
Ο Κουέντιν Κοπ, ένας συνταξιούχος πρώην επόπτης του Σαν Φρανσίσκο, γερουσιαστής της πολιτείας Καλιφόρνια και δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου, αποφεύγει τα email, τα γραπτά μηνύματα και να περνάει χρόνο στο διαδίκτυο για διαφορετικό λόγο. Όπως είπε στην Epoch Times, δεν το κάνει «κυρίως επειδή ο κόσμος με προσπέρασε, είμαι 96 ετών και δεν έμαθα ποτέ να χρησιμοποιώ υπολογιστή, ακόμη και πριν συνταξιοδοτηθώ ως δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το 2010 περίπου».
Προτιμά τα τηλεφωνήματα, για να ακούει τη φωνή του άλλου, ή μερικές φορές στέλνει ένα γράμμα.
Μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι οι αλληλεπιδράσεις που περιελάμβαναν φωνή, είτε τηλεφωνική κλήση, βίντεο κλήση είτε άμεση συνομιλία, δημιουργούν ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς.
Ο Αντονίνι σημείωσε ότι ένα κινητό τηλέφωνο μάς βοηθά να βρίσκουμε κάποιον όταν δεν είναι στο σπίτι, αλλά θεωρεί περιττό το να βασίζεται κανείς στο τηλέφωνο για αναζήτηση πληροφοριών.
«Έχω μια βιβλιοθήκη με δεν ξέρω πόσα βιβλία, μερικές χιλιάδες βιβλία στο σπίτι… Έχω βιβλία παγκόσμιας ιστορίας, βιβλία ιστορίας των ΗΠΑ», είπε. «Θα μάθετε πολύ περισσότερα πράγματα, αν τα μάθετε με τον παραδοσιακό τρόπο.»
Ο Αντονίνι είπε ότι μπορεί να μάθει τα νέα διαβάζοντας μια τυπωμένη εφημερίδα και περιστασιακά παρακολουθώντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση.
«Έτσι δεν χρειάζεται να ψάξω σε έναν υπολογιστή για να μάθω τι συμβαίνει», είπε.
Ο Κοπ επίσης προτιμά να διαβάζει τις φυσικές εφημερίδες από τις ψηφιακές.
Δραστηριοποιείται επίσης ως σύμβουλος από άλλον δικηγόρο. Αντί να χρησιμοποιεί email, λαμβάνει έγγραφα ταχυδρομικώς ή με φαξ.
«Θα έλεγα ότι η γενιά μου, όπως και η προηγούμενη, τα πήγαν καλά χωρίς τεχνολογία, χωρίς υπολογιστή, χωρίς email – και εγώ τα πάω αρκετά καλά για τις επαγγελματικές υποχρεώσεις που έχω», είπε.
Σύμφωνα με την Pew Research το 2021, μόνο το 7% των Αμερικανών δήλωσαν ότι δεν χρησιμοποιούν το διαδίκτυο.
«Το μόνο πράγμα που πιστεύω ότι είναι πολύ ενημερωτικό, και το παίρνω σχεδόν κάθε χρόνο, είναι το «World Almanac»», είπε ο Αντονίνι. «Επομένως, αν θέλετε να μάθετε οτιδήποτε για μια χώρα ή στατιστικά στοιχεία ή όλα αυτά τα πράγματα, είναι πιθανώς στο Almanac. Μόλις πήρα ένα νέο για το 2025.»
Είπε ότι μπορεί να χρειαστεί λίγο περισσότερη προσπάθεια για να βρει κανείς τις πληροφορίες που αναζητά, αλλά μπορεί να γίνει, και αν δεν μπορείτε να βρείτε τις πληροφορίες στο σπίτι σας, οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες υλικό.
«Έτσι το κάναμε παλιά και δεν υπάρχει λόγος να μην μπορείτε να το κάνετε τώρα», είπε ο Αντονίνι.
Μια μετα-ανάλυση του 2018 διαπίστωσε ότι με την ανάγνωση τυπωμένων κειμένων έχουμε καλύτερη κατανόηση σε σχέση με την ψηφιακή ανάγνωση.
Ο Αντονίνι είπε ότι τα κινητά τηλέφωνα αποσπούν την προσοχή και εμποδίζουν τους ανθρώπους να προσέχουν τι κάνουν, πού πηγαίνουν και τι συμβαίνει στο περιβάλλον τους.
«Δεν εκτιμούν τον καθαρό αέρα, τον ήλιο και τα κτίρια που βλέπουν», είπε. «Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν πώς να διαβάζουν τις πινακίδες στον δρόμο και δεν ξέρουν πώς να πάνε κάπου χωρίς το τηλέφωνό τους. Έχουν χάσει εντελώς την ικανότητα να διαβάζουν χάρτες.»
Πιστεύει ότι οι άνθρωποι χάνουν πολλά βασιζόμενοι στα τηλέφωνα αντί να χρησιμοποιούν το μυαλό τους.
«Για παράδειγμα, είμαι συνταξιούχος οδοντίατρος και προς το τέλος της καριέρας μου προσλαμβάναμε νεότερους ανθρώπους και πολλοί από αυτούς δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι μέρα ήταν χωρίς το τηλέφωνό τους», είπε ο Αντονίνι. «Δεν ήξεραν πώς να διαβάζουν ένα ημερολόγιο, δεν μπορούσαν να γράψουν πολύ καλά, είχαν πρόβλημα με την απλή πρόσθεση, ακόμα και με μία γενική μαθηματική εκτίμηση».
Σύμφωνα με τον ιστότοπο The Decision Lab, το «φαινόμενο Google», γνωστό και ως ψηφιακή αμνησία, είναι η τάση να ξεχνάμε πληροφορίες που μπορούν να αναζητηθούν στο διαδίκτυο. Η ανθρώπινη μνήμη έχει πάψει να δεσμεύει πληροφορίες στη μνήμη, γνωρίζοντας ότι μπορεί να τις βρει εύκολα στο διαδίκτυο.
Ο ιστότοπος δηλώνει ότι το φαινόμενο Google μπορεί να είναι χρήσιμο όσον αφορά το ότι ο εγκέφαλός μας δίνει προτεραιότητα στις πληροφορίες που πρέπει να θυμόμαστε, ώστε να μην είμαστε υπερφορτωμένοι με δεδομένα, αλλά δεν είναι τόσο χρήσιμο εάν πρέπει να θυμάστε έναν αριθμό τηλεφώνου ή πώς να πάτε κάπου και δεν έχετε το τηλέφωνό σας μαζί.
Ο Αντονίνι είπε ότι το 1972 έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη με τη γυναίκα και την αδερφή του. Στο ταξίδι, αγόρασε το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα Volkswagen του 1972, και πέρασε επτά εβδομάδες οδηγώντας σε όλη την Ευρώπη.
«Ταξιδεύαμε μια χαρά, είχαμε χάρτες των διαφόρων χωρών, ξέραμε πού ήταν οι δρόμοι, ακολουθούσαμε τους χάρτες, μπορούσαμε να βρούμε οδηγίες από τον ήλιο και τα οδόσημα και δεν νομίζω ότι χαθήκαμε ούτε μια φορά», είπε. «Δεν είχαμε πρόβλημα να βρούμε τοποθεσίες. Τώρα όλοι πανικοβάλλονται και δεν μπορούν να πάνε πουθενά αν δεν έχουν τηλέφωνο.»
Ο Αντονίνι είπε ότι είναι επικίνδυνο, επειδή πολλοί άνθρωποι οδηγούν και κοιτάζουν τα τηλέφωνά τους.
«Γι’ αυτό προτιμώ να παίρνω απλό ταξί αντί για Uber, γιατί αυτοί οι τύποι συνήθως ξέρουν πού πάνε και δεν βασίζονται στις οθόνες τους», τόνισε.
Του Κήγκαν Μπίλλινγκς
