Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν είναι ένας συμβατικός πόλεμος – είναι ένας ψυχολογικός πόλεμος, δήλωσε ένας σκηνοθέτης που κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα ντοκιμαντέρ που στρέφει την προσοχή των ανθρώπων σε αυτό το σημαντικό ζήτημα.
«Είναι ένας πόλεμος προπαγάνδας», δήλωσε ο Μίκι Γουίλις (Mikki Willis), σκηνοθέτης και δημιουργός της σειράς ταινιών «Plandemic». Το τρίτο μέρος, «Plandemic 3: The Great Awakening», κυκλοφόρησε τον Ιούνιο.
«Είναι ένας πόλεμος για να διχάσει τους ανθρώπους και να αποδυναμώσει τη δύναμη των συνεργατικών μας κοινοτήτων να κάνουν κάτι για αυτές τις νέες ιδεολογίες που επιβάλλονται στους Αμερικανούς», δήλωσε ο Γουίλις σε συνέντευξή του στο πρόγραμμα «American Thought Leaders» του EpochTV.
Η νέα ταινία δεν προβάλλει πολλά για την COVID-19 ή τα εμβόλια COVID, καθώς οι σκηνοθέτες έμειναν μακριά από αυτά τα θέματα, δήλωσε ο Γουίλις. Αντ’ αυτού, το ντοκιμαντέρ απεικονίζει «τι βοήθησαν όλες αυτές οι κρίσεις [που σχετίζονται με το COVID] να προωθηθεί».
Για να εξηγήσουν την άποψή τους, οι κινηματογραφιστές έκαναν μια σύγκριση με μερικές πολιτιστικές επαναστάσεις στην ιστορία -κυρίως με την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο Τσετούνγκ στην Κίνα- για να δείξουν ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουν οι δικτάτορες του παρελθόντος να διαπράξουν φρικαλεότητες και γενοκτονίες ήταν να παρασύρουν τον λαό σε ένα «υπνωτικό ξόρκι», ώστε να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή του για να κάνουν κακό, δήλωσε ο Γουίλις.
Οργανώσεις, όπως τα Μαύρα Πουκάμισα του Μουσολίνι, η Νεολαία του Χίτλερ, ο Κόκκινος Στρατός του Λένιν και οι Κόκκινες Φρουρές του Μάο, ήταν παραδείγματα τέτοιων δυνάμεων που σχηματίστηκαν για την επίτευξη των κακόβουλων στόχων των δικτατόρων, πρόσθεσε ο Γουίλις.
«Είναι ένα πραγματικό κάλεσμα αφύπνισης προς τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι μας χρησιμοποιούν ο ένας εναντίον του άλλου», δήλωσε ο Γουίλις. «Όταν είμαστε ενωμένοι, τότε είμαστε κυριολεκτικά ασταμάτητοι».
Τη δεκαετία του 1960, ο Μάο Τσετούνγκ, ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ο οποίος κυβερνούσε τότε την κομμουνιστική Κίνα, ξεκίνησε την Πολιτιστική Επανάσταση, η οποία διεξήχθη από φανατικούς νέους που ενθαρρύνονταν να συντρίβουν, να χτυπούν, να βασανίζουν και να δολοφονούν για χάρη της καταστροφής των λεγόμενων «τεσσάρων παλαιών» της Κίνας -παλαιών εθίμων, παλαιού πολιτισμού, παλαιών συνηθειών και παλαιών ιδεών.
Ο αριθμός των νεκρών της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα υπολογίστηκε από πολλούς ερευνητές σε τουλάχιστον 2 εκατομμύρια, ενώ ο Αμερικανός καθηγητής Ρ.Τ. Ράμελ (Rudolph Joseph Rummel), ο οποίος ερεύνησε τις μαζικές δολοφονίες, έγραψε στο βιβλίο του ότι η Πολιτιστική Επανάσταση στοίχισε τη ζωή σε 7,73 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η δικτατορία χρειάζεται συνενοχή
Κανένας από τους δικτάτορες του παρελθόντος δεν θα κατάφερνε να διαπράξει φρικαλεότητες ή γενοκτονία χωρίς να παρασύρει τον λαό στους στρατούς του, δήλωσε ο Γουίλις.
«Οι περισσότεροι από [αυτούς τους ανθρώπους] είναι απλοί πολίτες που στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν για τους δικτάτορες και να πολεμήσουν εναντίον του ίδιου τους λαού τους, και σε πολλές περιπτώσεις εναντίον των ίδιων τους των οικογενειών τους».
Υπάρχουν άνθρωποι που συμμετείχαν στην Κόκκινη Φρουρά του Μάο που τώρα βγαίνουν με βαθιά μεταμέλεια που παρέδωσαν τους ίδιους τους γονείς τους, είπε ο Γουίλις, «αλλά εκείνη την εποχή ήταν τόσο «μαγεμένοι» που πανηγύριζαν τη φυλάκιση, τα βασανιστήρια και την εκτέλεση των ίδιων τους των γονιών τους».
«Νόμιζαν ότι έκαναν κάτι τόσο δίκαιο για τον κόσμο».
Ο πρώην ερυθροφρουρός Τζανγκ Χονγκμπίνγκ (Zhang Hongbing), ο οποίος κατήγγειλε τη μητέρα του ως «αντεπαναστάτρια» στις αρχές -κάτι που οδήγησε στην εκτέλεσή της- ξεκίνησε αργότερα μια εκστρατεία για να γίνει ο τάφος της μητέρας του ορόσημο της Πολιτιστικής Επανάστασης, σύμφωνα με μια έκθεση του 2013 από την Beijing News.
Ο Τζανγκ, ριζοσπαστικοποιημένος από την Πολιτιστική Επανάσταση, ήταν μόλις 16 ετών το 1970 όταν κατήγγειλε τη μητέρα του στις κομμουνιστικές αρχές επειδή επέκρινε τους πολιτικούς ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) για την προώθηση της λατρείας ειδώλων και για την υποστήριξη του πολιτικού αντιπάλου του Μάο σε μια οικογενειακή διαφωνία.
Η μητέρα του Τζανγκ φυλακίστηκε και εκτελέστηκε μετά την καταγγελία του.
Αργότερα, ο Τζάνγκ μετάνιωσε βαθύτατα για την πράξη του και, από το 2011, απευθύνει έκκληση στις τοπικές αρχές να επισημανθεί και να διατηρηθεί ο τάφος της μητέρας του ως ιστορικό ορόσημο της Πολιτιστικής Επανάστασης, ελπίζοντας ότι οι άνθρωποι θα διδαχθούν από την τραγική του εμπειρία.
«Αφήστε τους ανθρώπους να με περιφρονούν και να με καταδικάζουν. Θέλω να χρησιμεύσω ως αρνητικό παράδειγμα από το οποίο μπορούν όλοι να μάθουν», δήλωσε ο Τζανγκ το 2013.
«Είναι τρομακτική ιδέα να σκεφτούμε ότι είμαστε ικανοί να στραφούμε εναντίον των ίδιων μας των αγαπημένων, των ανθρώπων που μας έδωσαν την ίδια τη ζωή», επισήμανε ο Γουίλις. «Γι’ αυτό το λόγο γίνεται αυτή η αφύπνιση στο «The Great Awakening»».
Μετατόπιση της προσοχής
«Η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτή την κομμουνιστική κατάληψη, η οποία είναι τελικά απλώς ένα παγκοσμιοποιημένο σχέδιο για να φέρει τους πάντες σε κατάσταση απόλυτου ελέγχου», δήλωσε ο Γουίλις. «Μπορούμε να είμαστε η πρώτη γενιά που θα αναγνωρίσει υπεύθυνα, θα εντοπίσει τι συμβαίνει και θα αντιδράσει αναλόγως».
«Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε την ευθύνη που επιτρέψαμε να συμβεί όλο αυτό. Αν και μπορεί να μην το έχουμε διευκολύνει, σίγουρα του επιτρέψαμε μέσω πολλών τρόπων να παρεισφρήσει στη ζωή μας, καθώς ήμασταν επικεντρωμένοι και αποσπασμένοι [από] ανούσια πράγματα στη ζωή μας», είπε.
Ο Γουίλις υποστήριξε ότι ενώ οι άνθρωποι περνούν χρόνο στο TikTok και οι άνδρες έχουν εμμονή με το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, γύρω τους συμβαίνουν πράγματα που καταστρέφουν τις ζωές τους και τις ζωές των αγαπημένων τους προσώπων, ιδίως των παιδιών τους.
Είναι καιρός οι άνθρωποι να στρέψουν την προσοχή τους σε αυτά τα καταστροφικά ζητήματα, ώστε «να μπορέσουν να ενωθούν και να αναδημιουργήσουν πραγματικά ένα σύστημα που να λειτουργεί για όλους μας», δήλωσε ο Γουίλις.
«Η προσοχή μας είναι το πιο πολύτιμο αγαθό μας», δήλωσε ο Γουίλις. «Όλες οι διαφημίσεις έχουν ως στόχο να αιχμαλωτίσουν την προσοχή μας».
Η εμπειρία των προσφύγων
Ο Γουίλις πήρε επίσης συνεντεύξεις από Κινέζους αντιφρονούντες για το ντοκιμαντέρ και έμαθε ότι «όλοι έχουν την ίδια ιστορία».
Η ταινία παρουσιάζει τρεις πρόσφυγες, ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, οι οποίοι διώκονται για τις πεποιθήσεις τους από το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας και εγκατέλειψαν τη χώρα τους.
Προειδοποιούν τους Αμερικανούς για το «τι συμβαίνει και τι έρχεται», δήλωσε ο Γουίλις. «Διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να το κάνουν αυτό, επειδή υπάρχουν μυστικά αστυνομικά τμήματα σε όλες τις ΗΠΑ, και μεγάλο μέρος του σκοπού αυτών των αστυνομικών τμημάτων [είναι] να κυνηγούν τους αντιφρονούντες».
«Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι ζωές τους απειλούνται, αλλά βρίσκονται εδώ πραγματικά για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό να διασφαλίσουν ότι αυτό δεν θα συνεχίσει να εξαπλώνεται σε άλλους αθώους ανθρώπους».
Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πνευματική πειθαρχία με βασικές αρχές την αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα που διώκεται σκληρά από το ΚΚΚ στην Κίνα τα τελευταία 23 χρόνια.
Η Κρίσταλ Τσεν (Crystal Chen), ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ και πρόσφυγας του ΚΚΚ, δήλωσε στην ταινία ότι κρατήθηκε σε ένα κέντρο πλύσης εγκεφάλου, της πέρασαν χειροπέδες, την κρέμασαν σε ένα σωλήνα με τα πόδια της να αγγίζουν μόλις και μετά βίας το έδαφος για τρεις ημέρες , και τη βασάνισαν τέσσερις άνδρες κρατούμενοι στα όρια του θανάτου. Τα βασανιστήρια διακόπηκαν μόνο όταν ένας από τους δράστες ξαφνικά λιποθύμησε στο πάτωμα, είπε η Τσεν.
Μια άλλη ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ και πρόσφυγας του ΚΚΚ, η Μινγκούι Γουάνγκ (Minghui Wang), δήλωσε στο ντοκιμαντέρ ότι από την ηλικία 1 έως 5 ετών, τη φρόντιζαν οι παππούδες της επειδή οι γονείς της ήταν πάντα στα κρατητήρια και βασανίζονταν. Η πρώτη ξεκάθαρη ανάμνηση της Γουάνγκ για τη μητέρα της ήταν όταν την έφεραν σε ένα κέντρο πλύσης εγκεφάλου και είδε τη μητέρα της να πονάει επειδή βασανιζόταν με καθετήρα εξαναγκαστικής σίτισης.
Αυτή η εμπειρία ήταν «πολύ τραυματική», δήλωσε η Γουάνγκ. Θυμήθηκε επίσης ότι ο διευθυντής του σχολείου της της είπε αρκετές φορές να μην συμμετέχει σε ό,τι κάνουν οι γονείς της και να αναφέρει τις δραστηριότητές τους.
Πολιτιστική Επανάσταση
Η Λίλι Τανγκ Γουίλιαμς (Lily Tang Williams), Κινέζα μετανάστρια και εκπαιδευτικός που παρουσιάζεται στην ταινία, ζούσε στην Κίνα και ήταν 2 ετών όταν ξεκίνησε η Πολιτιστική Επανάσταση. Η Τανγκ Γουίλιαμς δήλωσε ότι βίωσε τη μαοϊκή κατήχηση ως παιδί.
Η Τανγκ Γουίλιαμς επεσήμανε τις ομοιότητες που παρατήρησε μεταξύ της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα και της σημερινής κατάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες, την οποία αποκάλεσε «αμερικανική επανάσταση».
Μια από τις ομοιότητες είναι ότι τα παιδιά διδάσκονται «να μην εμπιστεύονται πλέον τους γονείς τους», δήλωσε η Τανγκ Γουίλιαμς. Τα παιδιά τότε αισθάνονται μπερδεμένα και πρέπει να στραφούν στους δασκάλους τους και σε άλλα πρόσωπα εξουσίας, εξήγησε.
Ο Γουίλις επισήμανε μια πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι σχεδόν το ένα τρίτο των μιλλένιαλς (millennials : άτομα που γεννήθηκαν από το 1981 έως το 1996) στην Αμερική θα επέλεγε να έχουν κάμερες παρακολούθησης στα σπίτια τους συνδεδεμένες με την κυβέρνηση, προκειμένου να αποτραπεί η ενδοοικογενειακή βία.
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Ινστιτούτο CATO τον Μάιο ανέφερε ότι το 29% των Αμερικανών κάτω των 30 ετών τάσσεται υπέρ της εγκατάστασης κυβερνητικών καμερών παρακολούθησης οργουελικού τύπου σε κάθε νοικοκυριό, προκειμένου να «μειωθεί η ενδοοικογενειακή βία, η κακοποίηση και άλλες παράνομες δραστηριότητες».
«Φανταστείτε να σας παρακολουθούν μέσα στο σπίτι σας και το ένα τρίτο της νέας γενιάς να πιστεύει ότι αυτό είναι εντάξει», δήλωσε ο Γουίλις. «Πώς συνέβη αυτό; Πώς έφτασαν εκεί; Πρέπει να αρχίσουμε να θέτουμε αυτά τα ερωτήματα».
Γιατί χρειάζεται η «Μεγάλη Αφύπνιση»
Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ «The Great Awakening» («Η Μεγάλη Αφύπνιση») ήταν ένα σκόπιμο δευτερογενές αποτέλεσμα της «Great Reset» («Μεγάλη Επαναφορά»), δήλωσε ο Γουίλις.
Η «Μεγάλη Επαναφορά» είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την αναδιάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία έχει πρωτοστατήσει και υποστηρίζεται από τον Κλάους Σβαμπ (Klaus Schwab), τον ιδρυτή και εκτελεστικό πρόεδρο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum).
Κατά την άποψη του Σβαμπ, «η πανδημία αντιπροσωπεύει ένα σπάνιο αλλά στενό παράθυρο ευκαιρίας για να προβληματιστούμε, να επαναπροσδιορίσουμε και να επαναφέρουμε τον κόσμο μας», έγραψε τον Ιούνιο του 2020.
«Μια θετική πλευρά της πανδημίας είναι ότι έδειξε πόσο γρήγορα μπορούμε να κάνουμε ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Σχεδόν αμέσως, η κρίση ανάγκασε επιχειρήσεις και άτομα να εγκαταλείψουν πρακτικές που επί μακρόν θεωρούνταν απαραίτητες, από τα συχνά αεροπορικά ταξίδια μέχρι την εργασία σε γραφείο», δήλωσε ο Σβαμπ.
Ο Γουίλις είπε ότι οι αρχιτέκτονες της «Μεγάλης Επαναφοράς» συνυπογράφουν τις ζωές των ανθρώπων με αυτή την επωνυμία, επειδή όλοι αισθάνονται ότι ήρθε η ώρα για μια επαναφορά.
«Έτσι, κατά κάποιο τρόπο συνυπονομεύουμε αυτό το συνυπονομευμένο μήνυμα για να πούμε ότι ήρθε η ώρα για τη «Μεγάλη Αφύπνιση»».
Από τους Ella Kietlinska και Jan Jekielek.
