Γράφουν οι Martin Kuldroff και Jay Bhattacharya
Σχολιασμός
Στις 4 Οκτωβρίου 2020, μαζί με τον καθηγητή Σουνέτρα Γκούπτα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, συγγράψαμε τη Διακήρυξη του Great Barrington (GBD). Σκοπός μας ήταν να εκφράσουμε τις σοβαρές ανησυχίες μας για την ανεπαρκή προστασία των ευάλωτων ομάδων και τις καταστροφικές βλάβες της πολιτικής του lockdown για την πανδημία που υιοθετήθηκε από μεγάλο μέρος του κόσμου. Προτείναμε μια εναλλακτική στρατηγική εστιασμένης προστασίας.
Το βασικό επιστημονικό δεδομένο στο οποίο βασίστηκε η GBD -ο υπερ-χιλιαπλάσιος κίνδυνος θανάτου για τους ηλικιωμένους σε σύγκριση με τους νέους- σήμαινε ότι η καλύτερη προστασία των ηλικιωμένων θα ελαχιστοποιούσε τους θανάτους από COVID. Ταυτόχρονα, το άνοιγμα των σχολείων και η άρση του κλειδώματος θα μείωνε τις παράπλευρες απώλειες στον υπόλοιπο πληθυσμό.
Η Διακήρυξη έτυχε τεράστιας υποστήριξης, προσελκύοντας υπογραφές από περισσότερους από 50.000 επιστήμονες και επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου και πάνω από 800.000 μέλη του κοινού. Η ελπίδα μας για τη συγγραφή ήταν διττή. Πρώτον, θέλαμε να βοηθήσουμε το κοινό να καταλάβει ότι – αντίθετα με το επικρατές αφήγημα – δεν υπήρχε επιστημονική συναίνεση υπέρ των lockdown. Σε αυτό, τα καταφέραμε.
Δεύτερον, θέλαμε να παρακινήσουμε μια συζήτηση μεταξύ των επιστημόνων της δημόσιας υγείας σχετικά με το πώς να προστατεύσουμε καλύτερα τους ευάλωτους, τόσο εκείνους που ζουν σε οίκους ευγηρίας (όπου συνέβη το ~40% όλων των θανάτων από COVID) όσο και εκείνους που ζουν στην κοινότητα. Παρουσιάσαμε συγκεκριμένες προτάσεις για εστιασμένη προστασία στο GBD και στα υποστηρικτικά έγγραφα για να παρακινήσουμε τον διάλογο. Αν και ορισμένοι από τη δημόσια υγεία συμμετείχαν πολιτισμένα σε παραγωγικές συζητήσεις μαζί μας, σε αυτόν τον στόχο είχαμε περιορισμένη επιτυχία.
Χωρίς να το γνωρίζουμε, η έκκλησή μας για μια πιο εστιασμένη στρατηγική για την πανδημία δημιούργησε πολιτικό πρόβλημα για τον Δρ. Φράνσις Κόλλινς και τον Δρ. Άντονι Φάουτσι. Ο πρώτος είναι γενετιστής που, μέχρι την περασμένη εβδομάδα, ήταν διευθυντής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (NIH)- ο δεύτερος είναι ανοσολόγος που διευθύνει το Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID). Πρόκειται για τους μεγαλύτερους χρηματοδότες της ιατρικής έρευνας για τις μολυσματικές ασθένειες παγκοσμίως.
Ο Κόλλινς και ο Φάουτσι διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στο σχεδιασμό και την υποστήριξη της στρατηγικής του lockdown που υιοθετήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και πολλές άλλες χώρες. Σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που γράφτηκαν τέσσερις ημέρες μετά τη Διακήρυξη του Great Barrington και αποκαλύφθηκαν πρόσφατα μετά από αίτημα FOIA, αποκαλύφθηκε ότι οι δύο συνωμότησαν για να υπονομεύσουν τη Διακήρυξη. Αντί να συμμετάσχουν σε επιστημονικό διάλογο, ενέκριναν “μια γρήγορη και καταστροφική δημοσιευμένη κατάρριψη” της πρότασης αυτής, την οποία χαρακτήρισαν ως “τρεις περιθωριακούς επιδημιολόγους” από το Χάρβαρντ, την Οξφόρδη και το Στάνφορντ.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μαζί τους ήταν και ο στενός τους συνεργάτης, ο Δρ. Τζέρεμι Φάραρ, επικεφαλής του Wellcome Trust, ενός από τους μεγαλύτερους μη κυβερνητικούς χρηματοδότες ιατρικής έρευνας παγκοσμίως. Συνεργάστηκε με τον Ντομινίκ Κάμινγκς, τον πολιτικό στρατηγικό σύμβουλο του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον. Μαζί ενορχήστρωσαν “μια επιθετική εκστρατεία στον Τύπο εναντίον των υποστηρικτών της Διακήρυξης Great Barrington και άλλων που αντιτίθενται στους γενικούς περιορισμούς του COVID-19”.
Αγνοώντας την έκκληση για εστιασμένη προστασία των ευάλωτων ατόμων, ο Κόλλινς και ο Φάουτσι σκόπιμα χαρακτήρισαν λανθασμένα την GBDl ως μια “στρατηγική ανοσίας της αγέλης”, παρόλο που η εστιασμένη προστασία είναι το ακριβώς αντίθετο της στρατηγικής “άστο να ξεσπάσει”. Είναι πιο σωστό να αποκαλείται η στρατηγική του lockdown που ακολουθήθηκε στρατηγική “άστο να ξεσπάσει”. Χωρίς εστιασμένη προστασία, κάθε ηλικιακή ομάδα θα εκτεθεί τελικά σε ίση αναλογία, αν και με παρατεταμένο ρυθμό σε σύγκριση με μια στρατηγική που δεν κάνει τίποτα.
Όταν οι δημοσιογράφοι άρχισαν να μας ρωτούν γιατί θέλαμε να “αφήσουμε τον ιό να ξεσπάσει”, προβληματιστήκαμε. Αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν στο GBD και είναι αντίθετες με την κεντρική ιδέα της εστιασμένης προστασίας. Δεν είναι σαφές αν ο Κόλλινς και ο Φάουτσι διάβασαν ποτέ το GBD, αν το χαρακτήρισαν σκόπιμα λάθος, ή αν η κατανόησή τους για την επιδημιολογία και τη δημόσια υγεία είναι πιο περιορισμένη από ό,τι νομίζαμε. Σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο για ένα ψέμα.
Μας προβλημάτισε επίσης ο λανθασμένος χαρακτηρισμός της GBD ως “στρατηγική ανοσίας της αγέλης”. Η ανοσία αγέλης είναι ένα επιστημονικά αποδεδειγμένο φαινόμενο, τόσο θεμελιώδες στην επιδημιολογία των λοιμωδών νοσημάτων όσο η βαρύτητα στη φυσική. Κάθε στρατηγική COVID οδηγεί σε ανοσία αγέλης, και η πανδημία τελειώνει όταν ένας επαρκής αριθμός ανθρώπων αποκτήσει ανοσία είτε μέσω COVID-ανάκαμψης είτε μέσω εμβολίου. Είναι τόσο λογικό να ισχυρίζεται ένας επιδημιολόγος ότι υποστηρίζει μια “στρατηγική ανοσίας της αγέλης” όσο και να ισχυρίζεται ένας πιλότος ότι υποστηρίζει μια “στρατηγική βαρύτητας” όταν προσγειώνει ένα αεροπλάνο. Το θέμα είναι πώς να προσγειωθεί το αεροπλάνο με ασφάλεια, και όποια στρατηγική και αν χρησιμοποιεί ο πιλότος, η βαρύτητα εξασφαλίζει ότι το αεροπλάνο θα επιστρέψει τελικά στη γη.
Ο θεμελιώδης στόχος του GBD είναι να ξεπεράσουμε αυτή τη φοβερή πανδημία με τη μικρότερη δυνατή βλάβη στη δημόσια υγεία. Η υγεία, φυσικά, είναι ευρύτερη από τον COVID. Κάθε λογική αξιολόγηση των lockdown θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις παράπλευρες απώλειες που προκαλούν στους ασθενείς με καρκίνο, καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη, άλλες μολυσματικές ασθένειες, καθώς και στην ψυχική υγεία και πολλά άλλα. Με βάση τις μακροχρόνιες αρχές της δημόσιας υγείας, η GBD και η εστιασμένη προστασία του πληθυσμού υψηλού κινδύνου είναι μια μέση λύση μεταξύ των καταστροφικών εγκλεισμών και της στρατηγικής του να μην κάνουμε τίποτα.
Οι Κόλλινς και Φάουτσι ισχυρίστηκαν παραδόξως ότι η εστιασμένη προστασία των ηλικιωμένων είναι αδύνατη χωρίς εμβόλιο. Οι επιστήμονες έχουν τις δικές τους ειδικότητες, αλλά δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες βαθιά εξειδίκευση στη δημόσια υγεία. Η φυσική προσέγγιση θα ήταν να ασχοληθούν με επιδημιολόγους και επιστήμονες της δημόσιας υγείας για τους οποίους το θέμα αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Αν το είχαν κάνει αυτό, ο Κόλλινς και ο Φάουτσι θα είχαν μάθει ότι η δημόσια υγεία αφορά κατά βάση την εστιασμένη προστασία.
Είναι αδύνατο να κλείσει εντελώς η κοινωνία. Τα lockdown προστάτευσαν τους νέους χαμηλού κινδύνου εύπορους επαγγελματίες που εργάζονταν από το σπίτι, όπως διοικητικούς υπαλλήλους, επιστήμονες, καθηγητές, δημοσιογράφους και δικηγόρους, ενώ τα μεγαλύτερης ηλικίας μέλη της εργατικής τάξης υψηλού κινδύνου εκτέθηκαν και πέθαναν σε αναγκαστικά υψηλούς αριθμούς. Αυτή η αποτυχία να κατανοηθεί ότι τα lockdown δεν μπορούσαν να προστατεύσουν τους ευάλωτους οδήγησε στον τραγικά υψηλό αριθμό θανάτων από το COVID.
Δεν γνωρίζουμε γιατί ο Κόλλινς και ο Φάουτσι αποφάσισαν να “πνίξουν τον διάλογο” αντί να χρησιμοποιήσουν τις αξιοσέβαστες θέσεις τους για να οικοδομήσουν και να προωθήσουν έντονες επιστημονικές συζητήσεις για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, εμπλέκοντας επιστήμονες με διαφορετικές γνώσεις και προοπτικές. Μέρος της απάντησης μπορεί να βρίσκεται σε έναν άλλο γρίφο – την τύφλωσή τους στις καταστροφικές επιπτώσεις των εγκλεισμών σε άλλα αποτελέσματα της δημόσιας υγείας.
Οι βλάβες από τα lockdown επηρέασαν τους πάντες, με ιδιαίτερα βαρύ φορτίο για τους χρονίως πάσχοντες- για τα παιδιά, για τα οποία τα σχολεία ήταν κλειστά- για την εργατική τάξη, ιδίως για εκείνους που ζουν στις πυκνοκατοικημένες εσωτερικές πόλεις- και για τους φτωχούς παγκοσμίως, με δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους να υποφέρουν από υποσιτισμό και πείνα. Για παράδειγμα, ο Φάουτσι ήταν σημαντικός υποστηρικτής του κλεισίματος των σχολείων. Αυτά αναγνωρίζονται πλέον ευρέως ως ένα τεράστιο λάθος που έβλαψε τα παιδιά χωρίς να επηρεάσει την εξάπλωση της νόσου. Τα επόμενα χρόνια πρέπει να εργαστούμε σκληρά για να αντιστρέψουμε τη ζημιά που προκάλεσε η λανθασμένη στρατηγική μας για την πανδημία.
Ενώ δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες και επαγγελματίες της ιατρικής υπέγραψαν τη Διακήρυξη του Great Barrington, γιατί δεν μίλησαν περισσότεροι στα μέσα ενημέρωσης; Κάποιοι το έκαναν, κάποιοι προσπάθησαν αλλά απέτυχαν, ενώ άλλοι ήταν πολύ επιφυλακτικοί στο να το κάνουν. Όταν γράψαμε τη Διακήρυξη, γνωρίζαμε ότι θέταμε σε κίνδυνο την επαγγελματική μας καριέρα, καθώς και την ικανότητά μας να συντηρούμε τις οικογένειές μας. Αυτή ήταν μια συνειδητή απόφαση εκ μέρους μας, και συμμεριζόμαστε πλήρως τους ανθρώπους που αποφάσισαν αντ’ αυτού να επικεντρωθούν στη διατήρηση των σημαντικών ερευνητικών εργαστηρίων και δραστηριοτήτων τους.
Οι επιστήμονες θα διστάσουν φυσικά πριν θέσουν τον εαυτό τους σε μια κατάσταση όπου ο διευθυντής του NIH, με ετήσιο προϋπολογισμό επιστημονικής έρευνας 42,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θέλει να τους ρίξει. Μπορεί επίσης να μην είναι συνετό να αναστατώσουν τον διευθυντή του NIAID, με ετήσιο προϋπολογισμό 6,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την έρευνα σε θέματα μολυσματικών ασθενειών, ή τον διευθυντή του Wellcome Trust, με ετήσιο προϋπολογισμό 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Καθήμενοι στην κορυφή ισχυρών οργανισμών χρηματοδότησης, οι Κόλλινς, Φάουτσι και Φάρραρ διοχετεύουν ερευνητικά δολάρια σχεδόν σε κάθε επιδημιολόγο, ανοσολόγο και ιολόγο με σημαντική παρουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Κόλλινς, ο Φάουτσι και ο Φάρραρ απέκτησαν τη στρατηγική πανδημίας που υποστήριζαν και τα αποτελέσματα τους ανήκουν μαζί με άλλους υποστηρικτές του κλειδώματος. Το GBD ήταν και είναι άβολο γι’ αυτούς, επειδή αποτελεί σαφή απόδειξη ότι υπήρχε μια καλύτερη, λιγότερο θανατηφόρα εναλλακτική λύση.
Τώρα έχουμε πάνω από 800.000 θανάτους από COVID στις Ηνωμένες Πολιτείες, συν τις παράπλευρες απώλειες. Η Σουηδία και άλλες σκανδιναβικές χώρες -που επικεντρώνονται λιγότερο στα lockdown και περισσότερο στην προστασία των ηλικιωμένων- είχαν λιγότερους θανάτους από COVID ανά πληθυσμό από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Φλόριντα, η οποία απέφυγε μεγάλο μέρος των παράπλευρων βλαβών από τον εγκλεισμό, κατατάσσεται σήμερα στην 22η καλύτερη θέση στις Ηνωμένες Πολιτείες σε θνησιμότητα από COVID προσαρμοσμένη στην ηλικία.
Στην ακαδημαϊκή ιατρική, η εξασφάλιση μιας επιχορήγησης από το NIH φτιάχνει ή καταστρέφει την καριέρα κάποιου, οπότε οι επιστήμονες έχουν ισχυρό κίνητρο να παραμείνουν στη σωστή πλευρά των προτεραιοτήτων του NIH και του NIAID. Αν θέλουμε οι επιστήμονες να μιλούν ελεύθερα στο μέλλον, θα πρέπει να αποφύγουμε να έχουμε τους ίδιους ανθρώπους υπεύθυνους για την πολιτική δημόσιας υγείας και τη χρηματοδότηση της ιατρικής έρευνας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της The Epoch Times.
