Οι μέλισσες πεθαίνουν — και μάλιστα με ανησυχητικό ρυθμό. Την περίοδο 2023-2024, οι μελισσοκόμοι των Ηνωμένων Πολιτειών εκτιμάται ότι έχασαν περίπου το 55,1% των κυψελών τους, ποσοστό που συνιστά τη σοβαρότερη απώλεια των τελευταίων δέκα ετών και είναι κατά 15% υψηλότερο από τον μέσο όρο των προηγούμενων 13 ετών.
Οι μέλισσες επικονιάζουν τα τρία τέταρτα των φρούτων, λαχανικών και ξηρών καρπών που καταναλώνουμε, ενώ πολλοί άνθρωποι στηρίζονται και στα προϊόντα της μέλισσας για τις διατροφικές και θεραπευτικές τους ιδιότητες. Η προοπτική εξαφάνισης των μελισσών δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για όσα διατρέχουν κίνδυνο να χαθούν. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι αν χαθούν οι μέλισσες, θα χαθούμε κι εμείς.
Ο Τζεφ Πέττις, πρόεδρος της Apimondia — της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων — συνόψισε τα οφέλη της μέλισσας για την ανθρώπινη υγεία σε μία λέξη: τεράστια.
Αν και τα δύο τρίτα της διατροφής μας προέρχονται από υδατάνθρακες — όπως το ρύζι, το σιτάρι και το καλαμπόκι, τα οποίοι επικονιάζονται από τον άνεμο και όχι από έντομα — πολλά άλλα σημαντικά τρόφιμα εξαρτώνται από τις μέλισσες. Όπως εξήγησε, δεν θα πεινάσουμε χωρίς τις μέλισσες, αλλά οτιδήποτε θεωρείται θρεπτικό — φρούτα, ξηροί καρποί, λαχανικά — είναι προϊόντα που απαιτούν επικονίαση από ζώα. Η συντριπτική πλειονότητα αυτών επικονιάζεται είτε από τις μέλισσες.
Οι μέλισσες επικονιάζουν
Ο Ράιαν Μπέρρις, τρίτης γενιάς μελισσοκόμος και πρόεδρος της Μελισσοκομικής Ένωσης της Καλιφόρνια, σημείωσε ότι πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πόσα φρούτα και λαχανικά εξαρτώνται από τις μέλισσες για να παραχθούν. Όπως ανέφερε στην εφημερίδα The Epoch Times, η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι τα αμύγδαλα. Αλλά και προϊόντα όπως τα μύρτιλα, τα καρπούζια, ακόμα και τα κρεμμύδια και τα καρότα, χρειάζονται επικονίαση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου 100 διαφορετικές καλλιέργειες εξαρτώνται από αυτήν τη διαδικασία.
Σήμερα υπάρχουν 20.000 είδη μελισσών στον πλανήτη, εκ των οποίων τα 4.000 είναι ενδημικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι μέλισσες είναι από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς επικονιαστές. Μία στις τρεις «μπουκιές» φαγητού εξαρτάται από επικονιαστές, ενώ μία στις τέσσερις οφείλεται σε μέλισσες.
Πέρα όμως από τον κρίσιμο ρόλο τους στην επικονίαση, οι μέλισσες προσφέρουν και πολύτιμα προϊόντα όπως το μέλι, η γύρη, η πρόπολη και ο βασιλικός πολτός — όλα με σημαντικά διατροφικά και θεραπευτικά οφέλη.
Το μέλι
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούνται από τους πρώτους μελισσοκόμους στην ιστορία. Κατασκεύαζαν πήλινες κυψέλες και τις μετέφεραν με σχεδίες στον Νείλο, ώστε οι μέλισσες να επικονιάζουν τα λουλούδια κάθε εποχής. Το μέλι είχε ιερή υπόσταση και χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές, στην ιατρική, ακόμη και ως νομισματική μονάδα ή προσφορά προς τους θεούς. Στον τάφο του Τουταγχαμών βρέθηκε σφραγισμένο βάζο με μέλι ηλικίας άνω των 2.000 ετών, το οποίο ήταν ακόμη βρώσιμο, αφού το μέλι δεν αλλοιώνεται.
Το μέλι διαθέτει μια ευρεία γκάμα θεραπευτικών ιδιοτήτων. Ανακουφίζει τον βήχα, ωφελεί την πέψη και τη στοματική υγεία, συμβάλλει στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας και της διάρροιας, προστατεύει την καρδιά και παρουσιάζει αντικαρκινική, αντιβακτηριακή, αντιφλεγμονώδη, αντιμυκητιακή και αντιοξειδωτική δράση.
Η Τζάνα Σμιντ, γιατρός φυσιοπαθητικής και βοτανολόγος, η οποία ασχολείται και με τη μελισσοκομία, επεσήμανε ότι δεν είναι όλα τα μέλια ίδια και υπογράμμισε τη σημασία τού να γνωρίζει κανείς την προέλευση του μελιού που καταναλώνει, καθώς πολλά προϊόντα του εμπορίου είναι συνθετικά ή τεχνητά. Σύμφωνα με την ίδια, το καλύτερο είναι το ντόπιο ανεπεξέργαστο μέλι, απευθείας από τον μελισσοκόμο. Όπως ανέφερε, οι σκουρόχρωμες ποικιλίες έχουν υψηλότερη περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά από τις ανοιχτόχρωμες και συνήθως παράγονται τον χειμώνα, όταν οι μέλισσες χρειάζονται περισσότερα θρεπτικά συστατικά — κάτι που μεταφέρεται τελικά και στον άνθρωπο.
Η ίδια ανέφερε επίσης ότι προσέθετε μέλι στο τσάι των παιδιών της πριν τον ύπνο, καθώς βοηθούσε στον καλύτερο ύπνο αλλά και στην προστασία των δοντιών από τα βακτήρια που προκαλούν τερηδόνα. Όπως σημείωσε, παρότι πρόκειται για γλυκαντική ουσία, το μέλι δεν ευνοεί την τερηδόνα — αντίθετα, την καταπολεμά.
Έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι το μέλι καταπολεμά παθογόνα βακτήρια όπως η σαλμονέλα και το Ε. Coli, ενώ μελετάται και για τις αντικαρκινικές του ιδιότητες — κυρίως σε περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, του ήπατος και του παχέος εντέρου, όπου έχει φανεί ότι έχει κυτταροτοξική δράση, αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό καρκινικών κυττάρων και εμποδίζει τη δημιουργία νέων αιμοφόρων αγγείων που τροφοδοτούν τους όγκους.
Σημειώνεται ότι το ωμό μέλι μπορεί να περιέχει σπόρια του Clostridium botulinum, τα οποία ενδέχεται να προκαλέσουν αλλαντίαση — ιδίως σε βρέφη. Για τον λόγο αυτό, συστήνεται γενικά να μη δίνεται ωμό μέλι σε παιδιά κάτω του ενός έτους.
Η γύρη
Η γύρη συλλέγεται από τις μέλισσες και αναμιγνύεται με το σάλιο τους, το οποίο περιέχει ειδικά ένζυμα. Στη συνέχεια αποθηκεύεται στις κυψέλες και μετατρέπεται σε μελισσόψωμο ή αμβροσία, που αποτελεί βασική τροφή για το σμήνος, καθώς περιέχει πρωτεΐνες, λιπαρά, βιταμίνες και μέταλλα. Η ζύμωσή της ενισχύει τη θρεπτική της αξία και καθιστά τα συστατικά της πιο απορροφήσιμα.
Η Σμιντ την περιγράφει ως «την τέλεια πολυβιταμίνη του Θεού», καθώς — όπως λέει — περιέχει σχεδόν κάθε γνωστό θρεπτικό συστατικό που χρειάζεται ο άνθρωπος, μαζί με υψηλή απορροφησιμότητα και αντιμικροβιακές, αντιμυκητιακές και αντιικές ιδιότητες. Πρόκειται επίσης για μια από τις πιο εύπεπτες πηγές πρωτεΐνης ανά γραμμάριο.
Ανέφερε ότι η κατανάλωση γύρης δίνει διαρκή ενέργεια καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, χωρίς τις απότομες αυξομειώσεις που προκαλούν η καφεΐνη ή η ζάχαρη. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, δεν πίνει καφέ, παρά μόνο παίρνει τη γύρη της κάθε πρωί — και αυτό αρκεί.
Υπάρχει αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον για τη γύρη των μελισσών, ιδίως λόγω των αντιμικροβιακών ιδιοτήτων της, οι οποίες μπορούν να καταπολεμήσουν μια μεγάλη ποικιλία παθογόνων μικροοργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των βακτηρίων και των μυκήτων. Η ικανότητα αυτή είναι αξιοσημείωτη επειδή ορισμένα βακτήρια γίνονται ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Η γύρη των μελισσών (μελισσόψωμο) φαίνεται ότι μπορεί να καταπολεμήσει τα μικρόβια χωρίς να δημιουργήσει αντίσταση, γεγονός που ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οφείλεται στο ότι περιέχει πολλές διαφορετικές φυσικές ενώσεις που λειτουργούν συνεργατικά. Η γύρη των μελισσών υποστηρίζει επίσης τα καλά βακτήρια του οργανισμού, ωφελώντας τα υγιή μικρόβια του εντέρου — λειτουργώντας σαν προβιοτικό.
Η Σμιντ προσθέτει ότι ως ειδικός στη φυσική γονιμότητα, η γύρη της μέλισσας είναι το νούμερο ένα συμπλήρωμα γονιμότητας. «Αν το σκεφτείτε, είναι η γονιμότητα των φυτών. Γιατί να μην είναι γονιμότητα και για εμάς; Έτσι, μερικές φορές αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται. Το ζευγάρι αρχίζει να παίρνει γύρη μελισσών και μπαμ, είναι γόνιμο.»
Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η γύρη έχει ευρύτατο φάσμα πιθανών θεραπευτικών εφαρμογών, μεταξύ άλλων:
-
Βελτίωση του μεταβολικού συνδρόμου
-
Αντιμετώπιση της παχυσαρκίας
-
Προστασία του ήπατος
-
Καρδιοπροστατευτική δράση
-
Μείωση του ουρικού οξέος
-
Αποτοξινωτική δράση (σε ζωικά μοντέλα)
-
Ρύθμιση ωοθηκικών λειτουργιών
-
Ανακούφιση από αλλεργίες
-
Βελτίωση της πέψης
-
Τόνωση του ανοσοποιητικού
-
Ενίσχυση της γνωστικής λειτουργίας
Σύμφωνα με τη Σμιντ, για να συλλέξουν μία κουταλιά του γλυκού γύρη, οι μέλισσες εργάζονται 8 ώρες την ημέρα επί δύο έως τέσσερις εβδομάδες και επισκέπτονται πάνω από 2 εκατομμύρια άνθη.
Η πρόπολη
Η πρόπολη, γνωστή και ως «κόλλα μέλισσας», είναι μια ρητινώδης ουσία που συλλέγουν οι μέλισσες από διάφορα είδη φυτών. Οι μέλισσες τη χρησιμοποιούν ως ένα είδος δομικού υλικού για την κυψέλη. Σφραγίζει τρύπες και ρωγμές, βελτιώνει τη δομική ακεραιότητα, εξομαλύνει την εσωτερική επιφάνεια της κυψέλης, διατηρεί σταθερή εσωτερική θερμοκρασία 95 βαθμών Κελσίου και προστατεύει την κυψέλη από τα στοιχεία της φύσης, τα αρπακτικά και τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Μόλις σκληρύνει, συμβάλλει στη δημιουργία ενός αντισηπτικού εσωτερικού περιβάλλοντος.
Η Σμιντ προσφέρει έναν μακρύ κατάλογο με τα οφέλη της πρόπολης, ιδιαίτερα για τον εγκέφαλο. Σε αυτά περιλαμβάνονται η μείωση της φλεγμονής στον εγκέφαλο και του οξειδωτικού στρες, η συμβολή στη μείωση των τοξικών επιδράσεων του μεθυλομερκούριου — μια εξαιρετικά τοξική μορφή του υδραργύρου — και του αλουμινίου στον εγκέφαλο, η αύξηση της συναπτικής απόδοσης και η προστασία από τον νευροεκφυλισμό και τη γνωστική εξασθένιση. Επιπροσθέτως είναι ένα εξαιρετικό προβιοτικό και εξαιρετικό για την υγεία του εντέρου.
«Όταν υπάρχει μια λοίμωξη και δεν είμαι απόλυτα σίγουρη για το τι είναι, συνήθως χρησιμοποιώ πρόπολη — ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα καλύτερα από οτιδήποτε άλλο», είπε.
Μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι αυτή η καταπληκτική ουσία έχει πολλές εφαρμογές για την ανθρώπινη υγεία και έχει τις ακόλουθες φαρμακευτικές ιδιότητες:
- Αντιοξειδωτικές
- Αντιφλεγμονώδεις
- Αντιελκωτικές
- Αντικαρκινικές
- Ανοσοτροποποιητικές
- Νευροπροστατευτικές
- Αντιαλλεργικές
- Καρδιοπροστατευτικές
- Αντιδιαβητικές
Μελέτες σε ανθρώπους και ζώα έχουν δείξει ότι η πρόπολη διαθέτει ισχυρές θεραπευτικές ιδιότητες που ωφελούν σε πολλαπλές οξείες και χρόνιες ασθένειες — από αυτοάνοσα νοσήματα όπως ο διαβήτης τύπου 2 και η ρευματοειδής αρθρίτιδα έως καρδιαγγειακές παθήσεις, καρκίνο και COVID-19.
Σε μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη κλινική δοκιμή του 2021, 124 νοσηλευόμενοι ασθενείς με COVID-19 χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Δύο ομάδες έλαβαν βραζιλιάνικη πράσινη πρόπολη — 400 ή 800 χιλιοστόγραμμα ημερησίως — εκτός από την κανονική θεραπεία, ενώ η τρίτη ομάδα δεν έλαβε πρόπολη.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν πρόπολη πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο πέντε έως έξι ημέρες νωρίτερα και όσοι έλαβαν 800 mg πρόπολης ημερησίως είχαν λιγότερη νεφρική βλάβη που σχετίζεται με τον COVID-19. Έτσι, οι συγγραφείς της μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρόπολη είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπεία για τους ασθενείς με COVID-19.
Ο βασιλικός πολτός
Ο βασιλικός πολτός χρησιμοποιείται εδώ και χιλιετίες ως ισχυρό θεραπευτικό μέσο από τον άνθρωπο. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην κινεζική ιατρική, από την αρχαιότητα έως σήμερα. Πρόκειται για μια γενική τονωτική ουσία που, σύμφωνα με ειδικούς, ενισχύει την ανάπτυξη των οστών, των δοντιών και του εγκεφάλου, ενώ συμβάλλει στην αύξηση της γυναικείας γονιμότητας και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης.
Ο βασιλικός πολτός είναι ένα λευκό, γαλακτώδες έκκριμα που παράγεται από εργάτριες μέλισσες για τη διατροφή των προνυμφών της βασίλισσας. Οι προνύμφες των κοινών εργατριών λαμβάνουν έναν διαφορετικό, φτωχότερο σε θρεπτικά συστατικά πολτό. Σύμφωνα με μελέτες, η υψηλής ποιότητας διατροφή που λαμβάνει η βασίλισσα είναι αυτή που της επιτρέπει να ζει έως και πέντε χρόνια και να γεννά έως 2.500 αυγά την ημέρα, τη στιγμή που μια εργάτρια ζει περίπου 45 ημέρες και δεν αναπαράγεται.
Πλούσιος σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λιπαρά, βιταμίνες και μέταλλα, ο βασιλικός πολτός αποτελεί βασική τροφή για τις μέλισσες. Σήμερα, χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους ως συμπλήρωμα διατροφής, ως φαρμακευτικό μέσο και ως συστατικό σε καλλυντικά και προϊόντα περιποίησης.
Μελέτες έχουν καταδείξει ότι ο βασιλικός πολτός διαθέτει τις ακόλουθες φαρμακευτικές ιδιότητες:
- Αντιοξειδωτικές
- Αντιλιπιδαιμικές
- Αντιπολλαπλασιαστικές
- αντιμικροβιακές
- Νευροπροστατευτικές
- Αντιφλεγμονώδεις
- Ανοσοτροποποιητικές
- Αντιγηραντική δράση
- Ήπια οιστρογονική επίδραση
Ωστόσο, η ειδικός Τζάνα Σμιντ δήλωσε πως, παρά τα πιθανά οφέλη, δεν συνιστά τη χρήση βασιλικού πολτού, καθώς η μέθοδος συγκομιδής του επιβαρύνει υπερβολικά τις μέλισσες και το μελίσσι για μια ελάχιστη ποσότητα. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, δεν της αρέσει η πρακτική αυτή γιατί θεωρεί ότι υπερβαίνει τα όρια της αρμονικής συμβίωσης με τις μέλισσες.
Σε μελέτη του 2023 διερευνήθηκε η επίδραση του βασιλικού πολτού στις ηπατικές ενζυματικές παραμέτρους και στους γλυκαιμικούς δείκτες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε υγιείς ενήλικες, ο βασιλικός πολτός δεν επηρέασε σημαντικά τη γλυκαιμική εικόνα ή τη λειτουργία του ήπατος. Ωστόσο, σε μελέτες μεγαλύτερης διάρκειας (άνω των 8 εβδομάδων) και σε πληθυσμούς με προϋπάρχουσες παθήσεις, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της γλυκόζης νηστείας στο αίμα — ένδειξη που συνδέεται άμεσα με την προδιαβητική κατάσταση και τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.
Γιατί πεθαίνουν οι μέλισσες
Η μείωση των πληθυσμών των μελισσών τα τελευταία χρόνια έχει καταγραφεί επανειλημμένως ως ανησυχητική. Ο Τζεφ Πέττις επεσήμανε ότι τα αίτια του φαινομένου είναι πολυπαραγοντικά και πολύπλοκα.
Κατά τον ίδιο, ένας βασικός λόγος είναι η απώλεια φυσικών ενδιαιτημάτων για τις μέλισσες, κυρίως εξαιτίας της εξάπλωσης των μονοκαλλιεργειών. Η έλλειψη ποικιλομορφίας περιορίζει την προσφορά ανθών και θρεπτικών συστατικών που χρειάζονται οι μέλισσες. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, καλλιέργειες τύπου «Roundup Ready», όπως το καλαμπόκι και η σόγια, δημιουργούν «στείρους» αγρούς χωρίς καθόλου ζιζάνια, πολλά από οποία είναι, στην πραγματικότητα, χρήσιμα για τις μέλισσες.
Ο δεύτερος βασικός παράγοντας είναι, σύμφωνα με τον Πέττις, η έκθεση σε φυτοφάρμακα, και τρίτος οι ασθένειες και τα παράσιτα που πλήττουν τις μέλισσες. Όπως ανέφερε, όλα αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται με διάφορους τρόπους και επηρεάζουν τους πληθυσμούς, καθιστώντας τη μελισσοκομία ολοένα πιο δύσκολη.
Ο Πέττις πρόσθεσε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εμφανιστεί εξωγενή παράσιτα, μεταξύ των οποίων δύο είδη ακάρεων, ένα σκαθάρι από την Αφρική και πρόσφατα σφήκες από την Ασία. Όπως δήλωσε, η αλληλουχία αυτών των παραγόντων δημιουργεί διαρκές άγχος για τις μέλισσες, δυσχεραίνοντας την επιβίωσή τους.
Αναφορικά με το λεγόμενο «σύνδρομο κατάρρευσης αποικίας» (colony collapse disorder), ο Πέττις σημείωσε ότι, παρά τις έρευνες που ξεκίνησαν πριν από 20 χρόνια, δεν εντοπίστηκε ποτέ ένας και μοναδικός υπαίτιος. Αντιθέτως, φάνηκε πως πρόκειται για συνδυασμό παραγόντων που προκαλούν τον θάνατο των μελισσών.
Ένα από τα πιο επιβλαβή παράσιτα που έχουν καταγραφεί είναι το άκαρι Varroa destructor. Ο μελισσοκόμος Ράιαν Μπάρρις ανέφερε ότι πρόκειται για τον κυριότερο «δολοφόνο» των μελισσών, καθώς τρέφεται με λίπος και αιμολέμφο —ουσίες απαραίτητες για την ενέργεια και το ανοσοποιητικό σύστημα των μελισσών— ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει ιούς, όπως τον ιό παραμόρφωσης των πτερυγίων, ο οποίος προκαλεί γενετικές παραμορφώσεις και αδυναμία πτήσης.
Ο Μπάρρις συμπλήρωσε ότι πολλοί κρατικοί και ομοσπονδιακοί ρυθμιστικοί φορείς δεν επιθυμούν την παρουσία μελισσών σε δημόσιες εκτάσεις, φοβούμενοι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στους γηγενείς επικονιαστές, χωρίς ωστόσο να διαθέτουν επαρκή τεκμηρίωση. Κατά την άποψή του, αυτοί οι φορείς παραβλέπουν τις διαφορές ανάμεσα στους μελισσοκομικούς και τους γηγενείς επικονιαστές όσον αφορά το μέγεθος, τη γλώσσα (προβοσκίδα) και τις μεθόδους συλλογής νέκταρος και γύρης.
Η Σμιντ επεσήμανε ότι τα φυτοφάρμακα, περιλαμβανομένων των ζιζανιοκτόνων όπως το Roundup που περιέχει γλυφοσάτη, είναι ιδιαίτερα βλαβερά τόσο για τον ανθρώπινο οργανισμό όσο και για τις μέλισσες.
Ιδιαίτερα επικίνδυνα θεωρούνται και τα νεονικοτινοειδή, μια κατηγορία εντομοκτόνων που έχει κατακλύσει τη γεωργία τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Πρόκειται για ουσίες που καθιστούν ολόκληρο το φυτό τοξικό, επηρεάζοντας και το έδαφος, το νερό και την άγρια πανίδα. Τα νεονικοτινοειδή δρουν στο νευρικό σύστημα των μελισσών, διαταράσσοντας τη μνήμη και την ικανότητα προσανατολισμού τους — με αποτέλεσμα πολλές μέλισσες να μην καταφέρνουν να επιστρέψουν στο μελίσσι και τελικά να πεθαίνουν.
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα νεονικοτινοειδή ευθύνονται για το 92% της αύξησης της τοξικότητας της γεωργίας στις ΗΠΑ προς τα έντομα. Εκτός από τις μέλισσες, έχουν συνδεθεί με τη μείωση πληθυσμών πουλιών και ψαριών, καθώς και με συγγενείς ανωμαλίες σε ελάφια. Επιπλέον, αυξάνονται οι ενδείξεις για σοβαρές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία —ιδιαίτερα στα παιδιά. Σε μελέτη, νεονικοτινοειδή ανιχνεύθηκαν στα ούρα του 50% των παιδιών ηλικίας 3 έως 5 ετών, ενώ ελβετική έρευνα του 2020 ανίχνευσε τα ίδια χημικά στο πλάσμα και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό όλων των παιδιών που λάμβαναν θεραπεία για λευχαιμία και λέμφωμα non-Hodgkin.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τις μέλισσες
Ευτυχώς, υπάρχουν πράγματα που μπορούμε όλοι να κάνουμε για να βοηθήσουμε τις μέλισσες και να υποστηρίξουμε αυτούς τους σημαντικούς επικονιαστές.
- Φυτέψτε ντόπια λουλούδια και δέντρα, ειδικά αυτά που ανθίζουν όλο το καλοκαίρι, καθώς οι μέλισσες χρειάζονται τροφή από την άνοιξη έως το φθινόπωρο.
- Αγοράστε τοπικό μέλι για να στηρίξετε τους μελισσοκόμους.
- Αποφύγετε τη χρήση εντομοκτόνων ή φυτοφαρμάκων γύρω από την αυλή σας και χρησιμοποιήστε αντί αυτών φυσικές μεθόδους. Η Σμιντ λέει ότι η χρήση ξιδιού και νερού με λίγο αλάτι σκοτώνει τα ζιζάνια χωρίς να βλάψει τίποτα άλλο.
- Επιτρέψτε σε μια περιοχή της αυλής ή του κήπου σας να είναι κατάφυτη ή λιγότερο περικομμένη για να παρέχει τροφή και περιβάλλοντα φωλιάσματος για τις μέλισσες.
- Φυτέψτε έναν μελισσόκηπο με ενδημικά λουλούδια για να προσελκύσετε μέλισσες και άλλους επικονιαστές.
- Δημιουργήστε έναν σταθμό ποτίσματος μελισσών με φιλτραρισμένο νερό χρησιμοποιώντας ένα βαθύ πιάτο με βότσαλα ή μάρμαρα κοντά σε ανθισμένα φυτά για να δώσετε στις μέλισσες ένα ασφαλές μέρος για να πίνουν.
- Δημιουργήστε ένα σπιτάκι μελισσών που μπορείτε να κρεμάσετε στην αυλή σας για να δώσετε στις μέλισσες ένα μέρος για να ζήσουν.
- Κρατήστε τις κυψέλες μακριά από πηγές ακτινοβολίας wifi και ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά τις μέλισσες.
- Αν παρατηρήσετε ένα σμήνος μελισσών στην ιδιοκτησία σας, επικοινωνήστε με έναν τοπικό μελισσοκομικό σύλλογο, το πανεπιστημιακό τμήμα γεωργίας ή έναν τοπικό μελισσοκόμο για να τις συλλέξει, όχι με έναν εξολοθρευτή.
- Ενθαρρύνετε τους νομοθέτες να φτιάξουν νόμους που υποστηρίζουν και προστατεύουν τις μέλισσες.
- Διαδώστε την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις μέλισσες και πώς μπορούμε να τις υποστηρίξουμε.
Η Σμιντ σέβεται τους μικροσκοπικούς επικονιαστές που μας προσφέρουν τόσα πολλά.
«Λέμε ότι εμείς φροντίζουμε τις μέλισσες, αλλά νιώθω πως στην πραγματικότητα εκείνες φροντίζουν εμάς — ξέρουν τι να κάνουν, αρκεί να τους προσφέρουμε έναν ασφαλή τόπο. Κι εκείνες απλώς εργάζονται ακούραστα και προσφέρουν, ξανά και ξανά.»
Της Emma Suttie, D.Ac, AP
