Ομάδα ακτιβιστών, επιστημόνων και πολιτών συνεδρίασε στην Ουάσιγκτον με την ελπίδα να τερματιστεί ο πόλεμος της Κορέας, ο οποίος έχει κολλήσει σε μια διαρκή ανακωχή χωρίς επίσημη ειρηνευτική συμφωνία εδώ και επτά δεκαετίες.
Συγκεντρωμένοι σε μια κατάμεστη αίθουσα διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο George Washington στην Ουάσιγκτον, ακαδημαϊκοί, ακτιβιστές για την ειρήνη και άτομα των οποίων οι οικογένειες διαλύθηκαν από τη σύγκρουση πραγματοποίησαν συνέδριο με αφορμή την 70ή επέτειο της εκεχειρίας που ανέστειλε, αλλά δεν τερμάτισε, τον πόλεμο της Κορέας.
Η Λίντα Γιαρ, διευθύντρια των συνεργασιών για διεθνείς στρατηγικές στην Ασία στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον, δήλωσε ότι το συνέδριο ήταν μια ευκαιρία να ζητηθεί ο τερματισμός του πολέμου που υπάρχει μεταξύ των Ηνωμένων Εθνών και της Βόρειας Κορέας εδώ και περίπου 70 χρόνια.
«Εδώ και 70 χρόνια, όπως γνωρίζετε, ο λαός της κορεατικής χερσονήσου ζει κάτω από το σύννεφο μιας άλυτης σύγκρουσης που ξεσπά σε κρίση κατά καιρούς», δήλωσε η κα Γιαρ.
«Σήμερα, μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να μάθουμε πράγματα, να προβληματιστούμε και να εμβαθύνουμε την κατανόησή μας των προοπτικών και των προκλήσεων που συνεπάγεται η μετάβαση από την εκεχειρία σε μια ειρηνευτική συμφωνία.»
Η ώθηση για μια ειρηνευτική συμφωνία έρχεται καθώς πολλές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της διοργανώτριας του συνεδρίου Korea Peace Now!, φοβούνται όλο και περισσότερο ότι οι εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Κορέας θα εξελιχθούν σε πυρηνική καταστροφή.
Η Κριστίν Αν, συντονίστρια του Korea Peace Now!, δήλωσε ότι το συνέδριο είχε ως στόχο να αλλάξει «τον τρόπο που όλοι σκεφτόμαστε για τον πόλεμο της Κορέας και τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις του» και να προσφέρει «νέους τρόπους σκέψης» για να σπάσει το καλούπι ενός επικίνδυνου πυρηνικού αδιεξόδου.
«Θέλαμε να θέσουμε στο επίκεντρο την ιστορία ατόμων των οποίων οι οικογένειες έχουν διαλυθεί από τον πόλεμο και τα εμπόδια που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ελλείψει ειρήνης», δήλωσε η κα Αν.
«Καθώς η κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο φτάνει σε επικίνδυνα επίπεδα, θεωρήσαμε ότι ήταν σημαντικό να ακούσουμε [επίσης] από στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες και πυρηνικούς επιστήμονες πώς η ειρήνη και η εξομάλυνση μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλο βαθμό στην εξάλειψη της απειλής ενός πυρηνικού πολέμου.»
Ο πιο φρικτός πόλεμος στην ιστορία
Ο πόλεμος της Κορέας ξεκίνησε το 1950 όταν η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα εισέβαλε στη δημοκρατική Νότια Κορέα, αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε μια μαζική σύγκρουση όταν τα Ηνωμένα Έθνη υποστήριξαν τον Νότο, ενώ η Κίνα και η Σοβιετική Ένωση υποστήριξαν τον Βορρά.
Τελικά, το 1953 υπογράφηκε κατάπαυση του πυρός από εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών, της Βόρειας Κορέας και της Κίνας. Η Νότια Κορέα δεν υπέγραψε ποτέ την εκεχειρία, αρνούμενη να αποδεχτεί μια διαιρεμένη Κορέα εκείνη την εποχή, και κανένας Νοτιοκορεάτης δεν ήταν παρών στην υπογραφή της.
Έκτοτε, η Κίνα και η Νότια Κορέα κατέληξαν στη δική τους ειρηνευτική συμφωνία, αφήνοντας τα Ηνωμένα Έθνη, που εκπροσωπούνται κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και τη Βόρεια Κορέα ως τα μόνα ενεργά μέρη της ανακωχής.
Ο Μπρους Κάμινγκς, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, μίλησε εκτενώς για το θέμα της άλυτης φύσης του πολέμου της Κορέας, ιδιαίτερα για αυτό που θεώρησε ως συνεχιζόμενη αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ στη συνέχιση του status quo μέσω του πυρηνικού εκφοβισμού.
«Η πιθανότητα πυρηνικού πολέμου στην κορεατική χερσόνησο και στα περίχωρά της εξακολουθεί να είναι πολύ ισχυρή και θα ήταν ο πιο τρομερός πόλεμος στην ιστορία”, είπε ο κος Κάμινγκς.
«Και πρέπει να πω ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, όλοι οι πρόεδροι, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, προσπαθούν κατ’ εξακολούθηση να εκφοβίσουν τη Βόρεια Κορέα, πετώντας βομβαρδιστικά με πυρηνικές δυνατότητες στο κορεατικό θέατρο. … Αυτό ισχύει από το 1951.»
Βάσει αυτού του στόχου, ο κος Κάμινγκς δήλωσε ότι η πολιτική των ΗΠΑ που εφαρμόζεται από την εποχή της κυβέρνησης Αϊζενχάουερ απέτυχε σταθερά να παράγει ουσιαστικά αποτελέσματα και συχνά φαινόταν να ενθαρρύνει τη Βόρεια Κορέα να γίνει πιο πολεμοχαρής από ό,τι θα συνέβαινε δια της διπλωματικής οδού .
Παρομοίως, ο κος Κάμινγκς δήλωσε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η πολιτική «μαζικών αντιποίνων” της εποχής του Αϊζενχάουερ συνέβαλε στην υπογραφή της ανακωχής από τη Βόρεια Κορέα. Αντιθέτως, είπε, η Βόρεια Κορέα φαίνεται να είχε επηρεαστεί εξίσου προς την κατάπαυση πυρός από τον θάνατο του Σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν, γεγονός που αποσταθεροποίησε σε μεγάλο βαθμό το κομμουνιστικό μπλοκ στην Ευρασία εκείνη την εποχή.
«Παρά τον πυρηνικό θόρυβο, ωστόσο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι αυτές οι πυρηνικές απειλές επηρέασαν τη Βόρεια Κορέα και η Κίνα ώστε να υπογράψουν την ανακωχή», δήλωσε ο κ. Κάμινγκς.
Ο κος Κάμινγκς δήλωσε επίσης ότι οι δεκαετίες αποτροπής μέσω της ισχύος από τις Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν να αποτρέψουν τη διάδοση των πυρηνικών όπλων στη Βόρεια Κορέα.
Πράγματι, είπε, για τα πρώτα 53 χρόνια της εκεχειρίας, η Βόρεια Κορέα δεν είχε καθόλου πυρηνικά όπλα, αλλά αποφάσισε να τα αποκτήσει λόγω της συνεχούς χρήσης του πυρηνικού οπλοστασίου των Ηνωμένων Πολιτειών ως εκβιαστικού διπλωματικού εργαλείου.
Η Βόρεια Κορέα ολοκλήρωσε την ανάπτυξη των δικών της πυρηνικών όπλων το 2006 και σήμερα εκτιμάται ότι διαθέτει περίπου 20 -30 πυρηνικά όπλα.
Το κομμουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας είναι επίσης βαθιά επηρεασμένο από την κληρονομιά της καταστροφής στον πόλεμο της Κορέας, σε βαθμό που, όπως ανέφερε ο κος Κάμινγκς, οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν.
Οι περισσότεροι Αμερικανοί, είπε ο κος Κάμινγκς, δεν σκέφτονται καθόλου τον πόλεμο της Κορέας και πολύ περισσότερο δεν γνωρίζουν την έκταση της καταστροφής που επέφερε. Αυτό περιλαμβάνει, είπε, ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών που θα θεωρούνταν εγκλήματα πολέμου ακόμη και εκείνη την εποχή, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών βομβαρδισμών μη στρατιωτικών υποδομών, όπως μεγάλων φραγμάτων.
Οι αμερικανικές δυνάμεις, οι οποίες αποτελούσαν περίπου το 90% της ομάδας των Ηνωμένων Εθνών, ισοπέδωσαν περίπου 16 πόλεις της Βόρειας Κορέας κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, μέσω μιας σειράς συνεχών βομβαρδισμών που περιελάμβανε εκτεταμένη χρήση ναπάλμ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν περίπου 635 χιλιάδες τόνους βόμβες στην Κορέα μεταξύ του 1950 και 1953, ποσότητα υπερπολλαπλάσια από αυτή που έριξαν σε ολόκληρο το πεδίο του Ειρηνικού καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι βομβαρδισμοί αυτοί οδήγησαν μεγάλο μέρος της στρατιωτικής υποδομής της Βόρειας Κορέας να αναπτυχθεί υπογείως και ενέπνευσαν στην ηγεσία του καθεστώτος την προσπάθεια απόκτησης πυρηνικών όπλων, που υπάρχουν ακόμα.
Εξαιτίας αυτού, είπε ο κος Κάμινγκς, ενώ τα εγκλήματα του κομμουνιστικού καθεστώτος δεν μπορούν να παραβλεφθούν, τα κίνητρά του για την επιδίωξη πυρηνικών όπλων ήταν αρκετά ξεκάθαρα.
«Δεν θέλω να δικαιολογήσω τους Βορειοκορεάτες – είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί των περισσότερων προβλημάτων τους», δήλωσε ο κος Κάμινγκς. «Αλλά δεν έχει σημασία ποιος θα κυβερνούσε την Πιονγκγιάνγκ υπό αυτού του είδους την απειλή. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελαν κάτω από αυτού του είδους την απειλή θα ήταν τα πυρηνικά όπλα.»
Η αποτυχία μιας καταστροφικής πολιτικής
Δεδομένου ότι η Βόρεια Κορέα διαθέτει πυρηνικά όπλα τώρα και ότι και η Νότια Κορέα τα θέλει, ο κος Κάμινγκς περιέγραψε τις συνεχείς προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να χρησιμοποιήσουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο ως αποτρεπτικό μέσο ως την «αποτυχία μιας καταστροφικής πολιτικής» που διαρκεί περισσότερο από μισό αιώνα.
Επιπλέον, είπε, η σταθερά αντιφατική επικοινωνία της κυβέρνησης Μπάιντεν στο θέμα της Βόρειας Κορέας, λέγοντας ότι είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε οποιεσδήποτε συνομιλίες για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων με τη Βόρεια Κορέα, ενώ αρνείται σχεδόν κάθε επίσημη διπλωματία με το ερμητικό έθνος, επιδεινώνει τα πράγματα.
«Πρόκειται για μια απολύτως οργουελιανή διγλωσσία, αυτή στην οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση Μπάιντεν», δήλωσε ο κ. Κάμινγκς.
«Δεν κάνουν καλή δουλειά, όπως δεν έκαναν ο Ομπάμα και ο Τραμπ.»
Ο κος Κάμινγκς κατηγόρησε επίσης τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης ότι δεν αντιμετωπίζουν επαρκώς την πραγματικότητα του συνεχιζόμενου αδιεξόδου και το πώς η πολιτική των ΗΠΑ συμβάλλει στις συνθήκες που διαμορφώνουν τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές αποφάσεις της Βόρειας Κορέας.
«Τώρα, είμαστε ακόμα σε πόλεμο με τη Βόρεια Κορέα, με το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου προ των πυλών, και σχεδόν ποτέ δεν ακούμε κάτι άλλο εκτός από προπαγάνδα», δήλωσε ο κος Κάμινγκς.
«Αρνούμαστε να δούμε με ειλικρίνεια μια σύγκρουση που υποβόσκει εδώ και 80 χρόνια και η οποία είναι έτοιμη να αναφλεγεί ανά πάσα στιγμή.»
Σύμφωνα με τον κο Κάμινγκς, οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επανεκινήσουν άμεσες διπλωματικές συνομιλίες με το καθεστώς της Βόρειας Κορέας και να καταλήξουν σε μια ειρηνευτική συμφωνία, που θα αντικαταστήσει την εκεχειρία. Μόνο μέσω κανονικών διπλωματικών σχέσεων μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφύγει τον ανοικτό πόλεμο μέχρι τώρα, λέει ο κος Κάμινγκς, η ταχεία ανάπτυξη των πυρηνικών και η αυξανόμενη εχθρότητα μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Πιονγιάνγκ δεν μπορούν επ’ ουδενί να χαρακτηριστούν «νίκη». Αντιθέτως, θα μπορούσαν εύκολα να καταλήξουν σε πυρηνικό πόλεμο.
«Οι ΗΠΑ έχουν αποφύγει μεν έναν νέο πόλεμο στην Κορέα, αλλά το αποτέλεσμα [της τακτικής τους] είναι η ανάπτυξη της Βόρειας Κορέας ως μεγάλης πυρηνικής δύναμης, κάτι που δεν μπορώ να θεωρήσω ‘επιτυχία’.»
«Κατ’ εμέ, είναι απείρως σημαντικότερο να καλλιεργηθούν φυσιολογικές σχέσεις με τη Βόρεια Κορέα.»
Η ειρηνευτική προσπάθεια του Κογκρέσου συναντά αντιδράσεις
Οι απόψεις που εκφράστηκαν στο συνέδριο ήταν αμφιλεγόμενες. Πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, πολίτες τόσο στη Νότια Κορέα όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν μόνο οι επιδείξεις δύναμης μπορούν να αποτρέψουν τη Βόρεια Κορέα από την κήρυξη πολέμου.
Ως εκ τούτου, οι εντάσεις αναζωπυρώνονται τόσο εντός όσο και εκτός του Κογκρέσου, σχετικά με ένα νομοσχέδιο που θα υποχρέωνε την κυβέρνηση να συνάψει μονομερώς μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Βόρεια Κορέα, ακόμη και όταν το καθεστώς συνεχίζει να απειλεί τη Νότια Κορέα και τις Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνικό αφανισμό. Ο Νόμος για την Ειρήνη στην Κορεατική Χερσόνησο, που εισήχθη από τον βουλευτή Μπραντ Σέρμαν (Δ-Καλιφ.) τον Μάρτιο και υποστηρίχθηκε από τους διοργανωτές του συνεδρίου της Παρασκευής, θα υποχρέωνε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιδιώξει αμέσως την αντικατάσταση της ισχύουσας ανακωχής με μια επίσημη ειρηνευτική συμφωνία.
Το νομοσχέδιο, το οποίο χαιρετίστηκε από ακτιβιστές για την ειρήνη ως ένα πολυπόθητο τέλος σε μια 73χρονη σύγκρουση, συγκεντρώνει όλο και περισσότερες επικρίσεις από Κορεάτες Αμερικανούς και συναφείς οργανώσεις υπεράσπισης, οι οποίοι φοβούνται ότι μπορεί να αποδυναμώσει άσκοπα τις προσπάθειες αποτροπής της Νότιας Κορέας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Για το σκοπό αυτό, ο ειδησεογραφικός οργανισμός One Korea Network (OKN) και η ομάδα επιρροής U.S.-Korea Alliance Foundation (USKAF) συνεργάστηκαν αυτή την εβδομάδα για να συντονίσουν μια σειρά εκδηλώσεων με στόχο την αποθάρρυνση της ψήφισης του νομοσχεδίου, συμπεριλαμβανομένης της αντιδιαμαρτυρίας για τις προσπάθειες του Korea Peace Now!
Σε συνέντευξη Τύπου στις 26 Ιουλίου στην Ουάσιγκτον, οι πολέμιοι του νομοσχεδίου συγκεντρώθηκαν για να αντιμετωπίσουν αυτό που αποκάλεσαν «ψεύτικη ειρήνη» μιας «φιλο-βορειοκορεατικής» πρωτοβουλίας.
Όποια και αν είναι η έκβαση της νομοθετικής μάχης, πάντως, ο πολιτικός μηχανισμός που λειτουργεί στην Ουάσιγκτον και τη Σεούλ φαίνεται προς το παρόν να επιταχύνει μόνο τη χρήση στρατιωτικής βίας ως μέτρο αποτροπής.
Η στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ-Νότιας Κορέας έφτασε στο ζενίθ της τον Απρίλιο, όταν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν υποδέχθηκε τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Γιουν Σουκ Γιολ στην Ουάσιγκτον. Εκεί, οι δύο υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ουάσιγκτον, η οποία ενίσχυσε τη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών να υπερασπιστούν τη Νότια Κορέα υπό την πυρηνική τους ομπρέλα με αντάλλαγμα η Νότια Κορέα να μην επιδιώξει την ανάπτυξη δικών της πυρηνικών όπλων.
Έκτοτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν δύο πυρηνικά υποβρύχια στη Νότια Κορέα και προσκάλεσαν τον κο Γιουν να ξεναγηθεί σε ένα από αυτά, με αποτέλεσμα ο ηγέτης της Νότιας Κορέας να γίνει ο πρώτος και μοναδικός ξένος ηγέτης που πάτησε ποτέ το πόδι του σε αμερικανικό πυρηνικό υποβρύχιο.
Η επίδειξη δύναμης προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες από την κομμουνιστική Βόρεια Κορέα και τη σύμμαχό της Κίνα, επιδεινώνοντας τις εντάσεις εν μέσω των ήδη τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δημοκρατικών και κομμουνιστικών δυνάμεων.
Σε απάντηση, η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε δύο βαλλιστικούς πυραύλους στη θάλασσα. Η κρατική προπαγάνδα της Βόρειας Κορέας ανέφερε ότι η κομμουνιστική ηγεσία του έθνους έχει ορκιστεί να «εξοντώσει τον εχθρό» του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού».
Επιμέλεια: Αλία Ζάε
