Η ελληνική Epoch Times μεταφράζει κατά τμήματα το «Όνειρο Πορφυρών Δωματίων».
Το «Όνειρο Πορφυρών Δωματίων» είναι ένα από τα τέσσερα μεγάλα λογοτεχνικά βιβλία της Κίνας.
Γράφτηκε περί το 1760 από τον Τσάο Σιουε-τσιν, κατά την Δυναστεία Τσινγκ (1644-1911).
Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα τμήματα του βιβλίου εδώ.
* * *
«Την σήμερον», εξήγησε ο βοηθός, «όσοι γίνονται τοπικοί αξιωματούχοι γράφουν για τον εαυτό τους πάντοτε μια μυστική λίστα, στην οποία εισάγονται τα ονόματα και επώνυμα των οικογενειών με την μεγαλύτερη επιρροή και με τους πλουσιότερους αξιόλογους συγγενείς της καλής κοινωνίας στην επαρχία. Αυτό είναι μια τάση σε κάθε επαρχία. Αν κατά λάθος, σε κάποια στιγμή, κάποιος προκαλέσει προβλήματα σε ανθρώπους αυτού του τύπου, τότε, όχι μόνο το αξίωμα, αλλά φοβάμαι ακόμα και η ζωή σου θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί. Γι΄αυτό αυτές οι λίστες αποκαλούνται φυλακτήρια αξιώματος. Αυτή η οικογένεια Σιουέ, που λέγαμε λίγο πριν, πως η αξιοσύνη σας θα μπορούσε να την προκαλέσει; Η υπόθεση που αναλάβατε δεν παρουσιάζει καμία απολύτως δυσκολία όσον αφορά την επίλυσή της· αλλά οι έπαρχοι, που είχαν το αξίωμα πριν από εσάς, όλοι, διαπράττοντας βία προς τα αισθήματα και καλό όνομα αυτών των ανθρώπων, έφτασαν στο τέλος που έφτασαν.»
Καθώς έλεγε αυτές τις λέξεις, έβγαλε, μέσα από μια τσάντα που κρατούσε δίπλα του, ένα φυλακτήριο αξιώματος που είχε γραφτεί από κάποιον άλλον, το οποίο έδωσε στον Γιου-τσιουν· ο οποίος αφότου το εξέτασε, βρήκε ότι ήταν γεμάτο τετριμμένες και ανεξευγένιστες εκφράσεις της κοινής γνώμης, σχετικά με τις μεγαλύτερες οικογένειες και τις αξιόλογες οικογένειες αξιωματούχων σε εκείνη την συγκεκριμένη περιφέρεια. Ήταν ως εξής:
«Η οικογένεια “Τζια” δεν είναι “τζια” (ψέμα)· λευκός νεφρίτης χτίζει τις αίθουσες· από χρυσό αποτελούνται τα άλογά τους! Το Παλάτι “Α Φανγκ” είναι τριακόσια λι σε έκταση, αλλά δεν είναι κατάλληλη κατοικία για έναν “Σι” της Τσιν Λινγκ. Οι ανατολικές θάλασσες δεν έχουν κλίνες λευκού νεφρίτη, και ο “Λουνγκ Γουάνγκ” (Βασιλέας Λουνγκ [κινέζικος δράκος]), ήρθε να ζητήσει μία από τον Τσιν Λινγκ Γουάνγκ (κ. Γουάνγκ της Τσιν Λινγκ). Σε έναν χρόνο πλούσιας εσοδείας, το χιόνι (ομόηχο του επωνύμου Σιουέ), είναι πολύ πλουσιοπάροχο· τα μαργαριτάρια τους και τα πετράδια τους είναι σαν την άμμο, ο χρυσός τους σαν τον σίδηρο.»
Καλά καλά ο Γιου-τσιουν δεν είχε προλάβει να το διαβάσει όλο, όταν ξαφνικά άκουσε την ανακοίνωση, που δόθηκε με το χτύπημε ενός γκονγκ, ότι ο κ. Γουάνγκ είχε έλθει να χαιρετήσει.
Ο Γιου-τσιουν ταίριαξε βιαστικά τα επίσημα ενδύματά του και το καπέλο, και βγήκε από το δωμάτιο για να χαιρετήσει και να παραλάβει τον επισκέπτη. Επιστρέφοντας μετά από λίγο άρχισε να ρωτά τον βοηθό (για αυτά που έλεγε).
«Αυτές οι τέσσερις οικογένειες», εξήγησε ο βοηθός, «είναι όλες συνδεδεμένες με δεσμούς συγγένειας, ώστε αν προσβάλλετε την μία, προσβάλλετε όλες· αν τιμήσετε την μία, τιμάτε όλες. Για υποστήριξη και προστασία, έχουν όλες αυτούς που φροντίζουν τα συμφέροντά τους! Τώρα αυτός ο Σιουέ, που έχει κατηγορηθεί με ανθρωποκτονία, είναι πράγματι ο Σιουέ που υπονοείται από το “σε έναν χρόνο πλούσιας εσοδείας, το χιόνι (Σιουέ), είναι πολύ πλουσιοπάροχο.” Στην πραγματικότητα, όχι μόνο έχει αυτές τις τρεις οικογένειες να τον στηρίζουν, αλλά οι παλιοί φίλοι (του πατέρα του), και οι δικοί του συγγενείς και φίλοι βρίσκονται στην πρωτεύουσα, καθώς και σε επαρχίες εκτός· και είναι, επιπλέον, όχι λίγοι σε αριθμούς. Ποιον τότε η αξιοσύνη σας σκοπεύει να συλλάβει;»
Όταν ο Γιου-τσιουν άκουσε αυτές τις παρατηρήσεις, χαμογέλασε αμέσως και ρώτησε τον βοηθό: «Αν αυτό που λες είναι αλήθεια, πως τότε θα πρέπει να διευθετηθεί αυτή η αγωγή; Είσαι μήπως γνώστης και του μέρους απόδρασης σε αυτήν την ανθρωποκτονία;»
«Δεν εξαπατώ την αξιοσύνη σας», είπε γελώντας ο βοηθός, «όταν λέω πως όχι μόνο γνωρίζω το μέρος απόδρασης μετά από αυτήν την ανθρωποκτονία, αλλά επίσης γνωρίζω τον άντρα που απήγαγε και πούλησε την κόρη· γνωρίζω επίσης πολύ καλά τον καημένο διάβολο και αγοραστή, τώρα νεκρό. Αλλά περιμένετε, και θα τα πω όλα στην αξιοσύνη σας, με πλήρεις λεπτομέρειες. Αυτό το άτομο, που υπέκυψε στην επίθεση, ήταν γιος ενός μικρού προύχοντα. Το όνομά του ήταν Φενγκ Γιουάν. Ο πατέρας και η μητέρα του έχουν και οι δύο πεθάνει και δεν έχει αδέλφια. Αξιοποιούσε μια μικρή ιδιοκτησία για να μπορέσει να έχει τα προς το ζην, με δυσκολία. Η ηλικία του ήταν δεκαοκτώ ή δεκαεννέα· και είχε μια ισχυρή θέληση για παρέα αντρών, και όχι τόσο γυναικών. Αλλά αυτό ήταν επίσης η ανταπόδοση (για αμαρτίες που διαπράχθηκαν) σε μια προηγούμενη ύπαρξη! Καθώς ερχόμενος, μέσω μιας περίεργης σύμπτωσης, στον δρόμο αυτού του απαγωγέα, που πουλούσε την κόρη, αμέσως με την πρώτη ματιά την ερωτεύθηκε, και αποφάσισε να την αγοράσει και να την κάνει δεύτερη γυναίκα του· ταυτόχρονα πήρε όρκο να μην κάνει παρέα με άρρενες φίλους, ούτε ακόμα να παντρευτεί άλλη κόρη. Και τόσο ειλικρινής ήταν σε αυτό το θέμα που έπρεπε να περιμένει έως μετά την τρίτη μέρα πριν μπει στο σπίτι του (ώστε να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες για τον γάμο). Αλλά ποιος θα μπορούσε να προβλέψει το πρόβλημα; Αυτός ο απαγωγέας ήσυχα την πούλησε ξανά στην οικογένεια Σιουέ· η πρόθεσή του ήταν να πάρει τα χρήματα από δύο μέρη, και να αποδράσει. Σε αντίθεση προς τους υπολογισμούς του, δεν μπορούσε τελικά να διαφύγει γρήγορα, και οι δύο αγοραστές τον έπιασαν και τον ξυλοκόπησαν, έως ότου ήταν ημιζωντανός· αλλά κανένας από αυτούς δεν θα έπαιρνε πίσω τα χρήματα, και ο καθένας επέμενε στην κτήση της κόρης. Αλλά πιστεύετε ότι αυτός ο νεαρός κύριος, ο κ. Σιουέ, θα άφηνε την αξίωσή του στο άτομο; Αμέσως συγκέντρωσε τους υπηρέτες του και τους είπε να χρησιμοποιήσουν βία· και, βρίσκοντας αυτόν τον νεαρό άντρα Φενγκ, του επιτέθηκαν έως ότου τον έκαναν κιμά. Μετά μεταφέρθηκε στο σπίτι του, όπου τελικά απεβίωσε μετά από τρεις μέρες. Αυτός ο νεαρός κ. Σιουέ είχε παλιότερα επιλέξει μια μέρα, στην οποία επρόκειτο να ξεκινήσει για την πρωτεύουσα, και αν και είχε ξυλοκοπήσει τον νέο άντρα Φενγκ μέχρι θανάτου, και πήρε την κόρη, παρ΄ όλα αυτά συμπεριφερόταν με τον τρόπο κάποιου που δεν τον απασχολεί καθόλου το θέμα. Και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να πάρει την οικογένειά του και να πάρει τον δρόμο του· αλλά όχι για να διαφύγει (από τις συνέπειες) αυτού. Αυτό το συμβάν ανθρωποκτονίας, (το θεωρούσε) ως το πιο τετριμμένο και ασήμαντο πράγμα, το οποίο, (σκεφτόταν), ότι ο αδελφός του και οι υπηρέτες που βρίσκονταν εκεί, θα μπορούσαν να το τακτοποιήσουν. Αλλά, ωστόσο, αρκετά για αυτόν. Τώρα γνωρίζει η αξιοσύνη σας ποιά είναι αυτή η κόρη που πωλήθηκε;»
«Πως θα μπορούσα να γνωρίζω;» απάντησε ο Γιου-τσιουν.
«Και όμως», παρατήρησε ο βοηθός, καθώς γέλασε ψυχρά, «αυτό είναι άτομο στο οποίο είστε υποχρεωμένος για μεγάλα πράγματα· καθώς δεν είναι άλλη από την κόρη του κ. Τζεν (ομόηχο της Αλήθειας), που ζούσε δίπλα στον ναό Χου Λου. Το όνομά της κατά την γέννηση ήταν “Γινγκ Λιέν” (ομόηχο του Βρέφους που Αγαπώ)».
«Τι! Είναι αλήθεια αυτή;» αναφώνησε ο Γιου-τσιουν γεμάτος έκπληξη. «Είχα ακούσει ότι είχε απαχθεί, όταν ήταν πέντε ετών· αλλά πωλήθηκε τόσο πρόσφατα;»
«Απαγωγείς τέτοιου τύπου», συνέχισε ο βοηθός, «απαγάγουν μόνο κορίτσια βρέφη, τα οποία μεγαλώνουν έως την ηλικία των δώδεκα ή δεκατριών, και τότε τα πηγαίνουν σε περίεργα μέρη και τα ξεφορτώνονται μέσω των βοηθών τους. Σε παλιότερες μέρες, καθημερινά παίζαμε με αυτό το κορίτσι, την Γινγκ Λιέν, και έτσι είχαμε κάνει καλή φιλία. Έτσι με το πέρας επτά ή οκτώ χρόνων, η μορφή της έχει γίνει αξεπέραστα εντυπωσιακή, ενώ τα γενικά χαρακτηριστικά της, από την άλλη μεριά, δεν υπέστησαν κάποια αλλαγή· και γι΄ αυτό μπόρεσα να την αναγνωρίσω. Επιπλέον, ανάμεσα στα δύο φρύδια της, είχε ένα σημάδι, στο μέγεθος κόκκου ρυζιού, χρώματος γαρίφαλου, που είχε από την γέννησή της στον κόσμο. Αυτός ο απαγωγέας, έτυχε επίσης, να νοικιάσει το σπίτι μου για να ζει· και μια μέρα, στην οποία ο απαγωγέας δεν ήταν σπίτι, μπόρεσα και να την ρωτήσω κάποια πράγματα. Είπε ότι ο απαγωγέας την έχει χτυπήσει τόσο, που ένιωσε τρόμο, και δεν μπορούσε καθόλου να τολμήσει να μιλήσει για την κατάστασή της· απλώς λέγοντας για τον εαυτό του πως ο απαγωγέας ήταν ο πατέρας της, και ότι, καθώς δεν είχε χρήματα να πληρώσει τα χρέη του, την ξεφορτώθηκε μέσω πώλησης! Προσπάθησα πολλές φορές να την πείσω να μου απαντήσει, αλλά και πάλι άρχιζε να κλαίει και δεν έλεγε τίποτα πέραν του: “Δεν θυμάμαι τίποτα από τα παλιά χρόνια”. Για αυτό, ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία· μια μέρα ο νέος άντρας Φενγκ και ο απαγωγέας συναντήθηκαν, είπε ότι τα χρήματα πληρώθηκαν· αλλά καθώς ο απαγωγέας έτυχε να είναι μεθυσμένος, είπε η Γινγκ Λιέν, καθώς αναστέναζε: “η τιμωρία μου εκείνη την μέρα ήταν μεγάλη!” Αργότερα πάλι όταν άκουσε ότι ο νεαρός Φενγκ, μετά από τρεις μέρες, θα την έπαιρνε στο σπίτι του, και πάλι βίωσε μια αλλαγή και πήρε τέτοιο θλιμμένο ύφος που, μην μπορώντας να το αντέξω, περίμενα έως ότου ο απαγωγέας έφυγε, και είπα πάλι στην γυναίκα μου να πάει και να της πει, για να την χαροποιήσει, ότι ο σκοπός του κ. Φενγκ να περιμένει για μια ευοίωνη μέρα, στην οποία να έρθει και να την πάρει, ήταν απόδειξη ότι δεν θα την βλέπει ως υπηρέτρια. “Επιπλέον”, (της εξήγησε η γυναίκα μου), “είναι ένας τύπος ανθρώπου που έχει σταθερές συνήθειες, και έχει στο σπίτι αρκετούς πόρους για τα προς το ζην, ώστε αν, επίσης με την υπερβολική απέχθειά του προς τις γυναίκες, πραγματικά σε αγοράζει τώρα, σε μια υψηλή τιμή, θα πρέπει να είσαι ικανή να μαντέψεις το ζήτημα, χωρίς κάποια εξήγηση. Θα πρέπει να κάνεις υπομονή για δύο ή τρεις μέρες, και τι ανάγκη υπάρχει να νιώθεις λύπη και απογοήτευση;” Μετά από αυτές τις διαβεβαιώσεις, έγινε κάπως πιο ήρεμη, κολακεύοντας τον εαυτό της ότι από τότε και ύστερα θα είχε ένα δικό της σπίτι.»
«Αλλά ποιος θα πίστευε ότι ο κόσμος είναι απλώς γεμάτος απογοητεύσεις! Την επόμενη μέρα, έγινε γνωστό ότι ο απαγωγέας την πούλησε πάλι στην οικογένεια Σιουέ! Αν την είχε πουλήσει σε οποιονδήποτε άλλον δεν θα είχε προκύψει κανένα πρόβλημα· αλλά αυτός ο νεαρός κύριος Σιουέ, που όλοι τον γνωρίζουν ως “ο Ανόητος και Πιεστικός Πρίγκιπας”, είναι το πιο διεφθαρμένο και παθιασμένο ον στον κόσμο. Επίσης, ρίχνει χρήματα σαν να ήταν σκόνη. Την μέρα που έκανε την επίθεση με χτυπήματα που έπεφταν σαν φύλλα και σαν νερό που τρέχει, τράβηξε την Γινγκ Λιέν περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή, με ωμή βία, και κανένας, ακόμα και έως σήμερα, δεν γνωρίζει αν βρίσκεται μεταξύ των νεκρών ή των ζωντανών. Αυτός ο νεαρός Φενγκ είχε μια περίοδο άδειας ευτυχίας· καθώς (όχι μόνο) δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία του, αλλά αντιθέτως ξόδεψε τα χρήματά του και έχασε την ζωή του· και δεν ήταν αυτή μια αξιολύπητη περίπτωση;»
Όταν ο Γιου-τσιουν άκουσε για αυτά τα συμβάντα αναστέναξε επίσης. «Αυτό πράγματι ήταν», παρατήρησε, «μια ανταπόδοση που τους περίμενε! Η συνάντησή τους δεν ήταν τυχαία· γιατί αν ήταν, πως θα γινόταν αυτός ο Φενγκ Γιουάν να ερωτευθεί την Γινγκ Λιέν;»
«Αυτή η Γινγκ Λιέν, όλα αυτά τα χρόνια, έπρεπε να υποφέρει πολλή κακή μεταχείριση στα χέρια του απαγωγέα, και, συν τω χρόνω, βρήκε μια οδό διαφυγής· και όντας συγχρόνως γεμάτος θερμό αίσθημα, αν την έκανε γυναίκα του, και αν ζούσαν μαζί, το γεγονός θα ήταν σίγουρα χαρμόσυνο· αλλά, όπως τα έφερε η τύχη, συνέβησαν και πάλι αυτές οι αναποδιές.»
«Αυτός ο Σιουέ είναι, είναι αλήθεια, πιο φορτωμένος με πλούτη και τιμές από ό,τι ήταν ο Φενγκ, αλλά όταν σκεπτόμαστε τι είδους άντρας είναι, σίγουρα, με το μεγάλο πλήθος κορών προσωπικού του, και με τις φιλήδονες και ασυνήθιστες συνήθειές του, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ίσος του Φενγκ Γιουάν, που είχε δώσει την καρδιά του σε ένα άτομο! Αυτό ασφαλώς θα μπορούσε να ονομαστεί ένα φανταστικό αισθηματικό πεπρωμένο, το οποίο, μέσω μιας παράξενης σύμπτωσης, έπεσε σε ένα ζευγάρι που αποτελείτο από δύο ατυχή νεαρά άτομα! Αλλά γιατί να συζητάμε για τρίτους; Το μόνο πράγμα τώρα είναι τι απόφαση να δοθεί σε αυτήν την υπόθεση, ώστε να κάνουμε τα πράγματα καλά.»
«Η αξιοσύνη σας», παρατήρησε ο βοηθός χαμογελώντας, «επέδειξε, σε παλαιότερα χρόνια, τέτοια σπουδαία ευφυΐα και σύνεση, και πως τώρα εσείς, εν αντιθέσει, γίνεστε άτομο χωρίς καθόλου ιδέες! Ο υπηρέτης σας έχει ακούσει ότι η προαγωγή της αξιοσύνης σας σε αυτό το αξίωμα είναι λόγω των προσπαθειών των οικογενειών Τζια και Γουάνγκ· και καθώς αυτός ο Σιουε Παν είναι συγγενής της έπαυλης Τζια, γιατί η αξιοσύνη σας δεν αφήνει την βάρκα να πάει με το ρεύμα, και να οδηγήσει με την εκτέλεση μιας καλής πράξης, αυτήν την υπόθεση σε ένα τέλος, ώστε να μπορείτε πάλι σε μελλοντικές ημέρες, να είστε ικανός να κοιτάξετε κατά πρόσωπο τους δύο δούκες Τζια και Γουάνγκ;»
«Αυτό που προτείνεις», απάντησε ο Γιου-τσιουν, «είναι, φυσικά, αρκετά σωστό· αλλά αυτή η υπόθεση αφορά μια ανθρώπινη ζωή, και τιμημένος ως ήμουν, από την Μεγαλειότητά του τον Αυτοκράτορα, από μια επαναφορά στο αξίωμα, και από την επιλογή για μια θέση, πως μπορώ αυτήν την στιγμή, όταν δίνω κάθε προσπάθειά μου για να δείξω ευγνωμοσύνη, να αγνοήσω τους νόμους; Αυτό είναι κάτι που δεν έχω την δύναμη να κάνω.»
