Μετάφραση κατά τμήματα του «Ονείρου Πορφυρών Δωματίων».
Το «Όνειρο Πορφυρών Δωματίων» είναι ένα από τα τέσσερα κλασικά βιβλία της Κίνας.
Γράφτηκε περί το 1750 από τον Τσάο Σιουε-τσιν, κατά την Δυναστεία Τσινγκ (1644-1911).
Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα τμήματα εδώ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ
Το πνεύμα της κ. Τζια αποχωρεί από την πόλη της Γιανγκ-τσόου
Ο Λενγκ Τζου-σινγκ μιλά για την έπαυλη Ρονγκ Γκουό
[συνέχεια]
«Είχες την καλή τύχη να ξεκινήσεις τη ζωή σου ως λόγιος», εξήγησε ο Τζου-σινγκ μειδιώντας, «και όμως δεν γνωρίζεις αυτό που έλεγαν οι παλιοί: ότι μια σαρανταποδαρούσα ακόμη και νεκρή δεν στεγνώνει. (Αυτές οι οικογένειες) μπορεί, σύμφωνα με την εκδοχή σου, να μην έχουν την ευημερία παλαιότερων ετών, αλλά, σε σύγκριση με την οικογένεια ενός απλού αξιωματούχου, η κατάστασή τους ούτως ή άλλως παρουσιάζει μια διαφορά. Τελευταία ο αριθμός του προσωπικού, μέρα μέρα με τη μέρα αυξάνεται· οι υποθέσεις τους γίνονται καθημερινά όλο και περισσότερες· κυρίων και προσωπικού, υψηλών και χαμηλών, που ζουν άνετα και αξιοσέβαστα, υπάρχουν πάρα πολλοί· αλλά από εκείνους που έχουν προνοητικότητα ή ετοιμάζουν το οτιδήποτε για το μέλλον, δεν υπάρχει ούτε ένας. Στις καθημερινές τους επιθυμίες, στις υπερβολές τους και στις δαπάνες τους, είναι επίσης ανίκανοι να προσαρμοστούν στις συνθήκες και να ασκήσουν οικονομία· (έτσι ώστε) η παρούσα εξωτερική εμφάνιση να μην έχει υποστεί σημαντική αλλοίωση, αλλά τα πορτοφόλια τους έχουν αρχίσει να αισθάνονται εξαντλημένα! Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μικροπράγμα. Υπάρχει ένα άλλο πιο σοβαρό ζήτημα. Θα πίστευε κανείς ποτέ ότι σε τέτοιες οικογένειες υψηλών αξιωματούχων, σε μια οικογένεια γνωστή για την εκπαίδευση και την καλλιέργειά της, ότι οι γιοι και οι εγγονοί τής σημερινής εποχής θα κατέληγαν κάθε γενιά χειρότερη από την προηγούμενη;»
Ο Γιου-τσιουν, αφού άκουσε αυτές τις παρατηρήσεις, είπε: «Πώς είναι δυνατόν οικογένειες τέτοιας εκπαίδευσης και καλλιέργειας να τηρούν ένα σύστημα εκπαίδευσης και ανατροφής που να μην είναι εξαιρετικό; Όσον αφορά τους άλλους κλάδους της οικογένειας, δεν είμαι σε θέση να πω οτιδήποτε, αλλά μιλώντας μόνο για τα δύο αρχοντικά Ρονγκ και Νινγκ, είναι εκείνα στα οποία, πρώτα από όλα, η εκπαίδευση των παιδιών τους είναι μεθοδική.»
«Αναφερόμουν ακριβώς σε αυτά τα δύο αρχοντικά μόλις τώρα», είπε ο Τζου-σινγκ αναστενάζοντας. «Αλλά θα σου πω και κάτι ακόμα. Τις παλιές μέρες, ο δούκας του Νινγκ Γκουό και ο δούκας του Ρονγκ Γκουό ήταν αδέλφια της ίδιας μητέρας. Ο δούκας Νινγκ ήταν ο πρεσβύτερος· είχε τέσσερις γιους. Μετά τον θάνατο του δούκα του Νινγκ Γκουό, ο μεγαλύτερος γιος του, Τζια Τάι-χουα, πήρε τον τίτλο. Είχε επίσης δύο γιους· αλλά ο μεγαλύτερος, του οποίου το όνομα ήταν Χου, πέθανε στην ηλικία των οκτώ ή εννέα και ο μόνος επιζών, ο δεύτερος γιος, ο Τζια Τσινγκ, κληρονόμησε τον τίτλο. Το μυαλό του είναι επί του παρόντος αποκλειστικά απασχολημένο με ταοϊστικές μελέτες· η μόνη του χαρά είναι να παρασκευάζει χάπια και να καλλιεργεί τις διπλές δυνάμεις· ενώ κάθε άλλη σκέψη δεν βρίσκει θέση στο μυαλό του. Ευτυχώς, είχε σε νεαρή ηλικία, αφήσει έναν γιο, τον Τζιά Τζεν (Ψεύτικος Αληθινός), στο βασίλειο των κοσμικών, και ο πατέρας του, χαρούμενος καθώς όλη του η καρδιά ήταν αφιερωμένη στην σκέψη της επίτευξης φώτισης και αθανασίας, παραχώρησε τον επίσημο τίτλο του σε αυτόν. Ο γονέας του, επίσης, δεν είναι πρόθυμος να επιστρέψει στην αρχική οικογενειακή έδρα, αλλά ζει έξω από τα τείχη της πρωτεύουσας, συναναστρφόμενος ανόητα με όλους τους ταοϊστές ιερείς. Αυτός ο κ. Τζεν είχε επίσης έναν γιο, τον Τζια Ρονγκ, ο οποίος, αυτήν την περίοδο, είναι μόλις δεκαέξι ετών. Ο κ. Τσινγκ δεν δίνει επί του παρόντος καμία προσοχή σε τίποτα, έτσι ώστε ο κ. Τζεν φυσικά δεν αφιερώνει χρόνο στις σπουδές του, αλλά καθώς ασχολείται αποκλειστικά με γιορτές και απολαύσεις, έχει ανατρέψει την σειρά των πραγμάτων στο αρχοντικό Νινγκ Γκουό, και όμως κανείς δεν μπορεί να πάρει το θάρρος να πάει και να τον κρατήσει υπό έλεγχο. Αλλά τώρα θα σου πω για το αρχοντικό Ρονγκ για την επωφελή ενημέρωσή σου. Το περίεργο περιστατικό, το οποίο ανέφερα μόλις τώρα, προέκυψε με αυτόν τον τρόπο. Μετά τον θάνατο του δούκα Ρονγκ, ο μεγαλύτερος γιος, Τζια Τάι-σαν, κληρονόμησε τον βαθμό ευγενείας. Πήρε για τον εαυτό του ως σύζυγο, την κόρη του Μαρκησίου Σι, μιας ευγενούς οικογένειας της Τσιν Λινγκ, από την οποία είχε δύο γιους. Ο μεγαλύτερος είναι ο Τζια Σε, ο νεότερος ο Τζια Τζενγκ (Ψεύτικος Ορθός). Αυτός ο Τάι-σαν είναι πλέον νεκρός εδώ και πολύ καιρό. Αλλά η σύζυγός του είναι ακόμα ζωντανή και ο μεγαλύτερος γιος, ο Τζια Σε, πήρε τον τίτλο ευγενείας. Είναι ένας άντρας φιλικής και ευγενικής διάθεσης, αλλά επίσης δεν σκέφτεται για την κατεύθυνση οποιουδήποτε οικιακού ζητήματος. Ο δεύτερος γιος Τζια Τζενγκ έδειξε, από την παιδική του ηλικία, μια μεγάλη κλίση για τα βιβλία και μεγάλωσε γινόμενος σωστός και ορθός στον χαρακτήρα. Ο παππούς του τον καμάρωνε πολύ, και θα τον είχε να ξεκινήσει τη ζωή του μέσω της αρένας των δημοσίων εξετάσεων [1], αλλά, όταν κανείς δεν το περίμενε, ο Τάι-σαν, ετοιμοθάνατος, άφησε μια αίτηση ως επιθυμία, η οποία υποβλήθηκε στον Αυτοκράτορα. Η Αυτού Μεγαλειότητα, εκτιμώντας τον πρώην υπουργό της, εξέδωσε άμεσες εντολές ότι ο μεγαλύτερος γιος πρέπει να κληρονομήσει τον τίτλο, και περαιτέρω ρώτησε πόσοι γιοί υπήρχαν εκτός από αυτόν, εκφράζοντας ταυτόχρονα την επιθυμία να παρουσιαστούν όλοι ενώπιον της αυτοκρατορικής παρουσίας. Η Αυτού Μεγαλειότητα, εξάλλου, επέδειξε εξαιρετική γενναιοδωρία, και απένειμε στον κ. Τζενγκ την υψηλή θέση του Υφυπουργού δεύτερης τάξης (ενός υπουργείου) και του είπε να συμμετάσχει στην διοίκηση του υπουργείου για να αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία. Έχει ήδη προαχθεί από τότε, στο αξίωμα του Υπουργού δεύτερης τάξης. Η σύζυγος αυτού του κ. Τζενγκ, πρώην Γουάνγκ, γέννησε πρώτα έναν γιο που ονομάζεται Τζια Τζου, ο οποίος έγινε αξιωματούχος στο δέκατο τέταρτο έτος της ηλικίας του. Περίπου στα είκοσι παντρεύτηκε, αλλά αρρώστησε και πέθανε λίγο μετά την γέννηση ενός γιού. Το δεύτερο παιδί της (συζύγου του κ. Τζενγκ) ήταν μια κόρη, που ήρθε στον κόσμο με μια περίεργη σύμπτωση, την πρώτη μέρα του χρόνου. Είχε μια χαρά που δεν την περίμενε τον επόμενο χρόνο, να γεννήσει έναν γιο, ο οποίος, ακόμα πιο περίεργο, είχε την στιγμή της γέννησής του ένα κομμάτι πολύχρωμου και καθαρού σαν κρύσταλλο, απαστράπτοντος νεφρίτη στο στόμα του, στο οποίο φαίνονται αμυδρά κάποια ιδεογράμματα. Τώρα, πες μου, δεν ήταν αυτό πρωτοφανές και περίεργο; ε;»
«Πραγματικά περίεργο!» φώναξε ο Γιου-τσιουν με χαμόγελο. «Αλλά αναμένω ότι οι μετέπειτα εμπειρίες αυτού του όντος δεν θα είναι κακές.»
Ο Τζου-σινγκ έδωσε ένα αμυδρό χαμόγελο. «Όλοι,» είπε, «έχουν την ίδια σκέψη. Γι΄αυτό η μητέρα του τον προσέχει όπως θα πρόσεχε ένα πολύτιμο κόσμημα. Την ημέρα των πρώτων γενεθλίων του, ο κ. Τζενγκ είχε την επιθυμία να δει τι είδους κλίσεις έχει, και τοποθέτησε μπροστά στο παιδί όλων των ειδών τα πράγματα, αναρίθμητα, ώστε να μπορέσει να πιάσει κάποιο. Σε αντίθεση με κάθε προσδοκία, αγνόησε τα πάντα, και τεντώνοντας το χέρι του, πήρε απλώς ρουζ, σκόνη και μερικές καρφίτσες μαλλιών, με τα οποία άρχισε να παίζει. Ο κ. Τζενγκ ένιωσε αμέσως άσχημα, καθώς θεώρησε πως αυτός ο νέος, με το πέρασμα του χρόνου, θα γινόταν ένας συβαρίτης, αφοσιωμένος σε κρασί και γυναίκες [2], και για αυτόν τον λόγο, άρχισε σύντομα να μην νιώθει τόση συμπάθεια για αυτόν. Αλλά η γιαγιά του είναι αυτή που παρ΄ όλα όσα γίνονται, τον εκτιμά όσο και την αναπνοή της ίδιας της ζωής της. Απλώς αν σου πω το τι έγινε είναι περίεργο! Τώρα έχει μεγαλώσει στα επτά ή οκτώ, και, αν και εξαιρετικά ισχυρογνώμων, σε ευφυία και νοητική ανάπτυξη όμως, ούτε ένας στους εκατό δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτόν! Και όσο για τα λόγια αυτού του παιδιού, δεν είναι λιγότερο αξιοσημείωτα. Τα κόκκαλα και η σάρκα των γυναικών, λέει, είναι φτιαγμένα από νερό, ενώ αυτά των αντρών από λάσπη. ‘Οι γυναίκες στα μάτια μου είναι αγνές και ευχάριστες’, λέει, ‘ενώ μόλις βλέπω άντρα, νιώθω αμέσως πόσο διεφθαρμένος, κακός και απωθητικός είναι!’ Τώρα πες μου, δεν είναι αυτές οι προτάσεις γελοίες; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με το πέρασμα του χρόνου θα γίνει ένας φιλήδονος λιμοκοντόρος.»
Ο Γιου-τσιουν, ο οποίος ξαφνικά πήρε μια αυστηρή έκφραση, διέκοψε άμεσα την συζήτηση. «Δεν είναι ακριβώς έτσι», είπε. «Δεν μπορείτε να καταλάβετε, λυπάμαι που το λέω, το πεπρωμένο αυτού του παιδιού. Ακόμα και για τον παλιό λόγιο της Ακαδημίας Χανλίν, κ. Τζενγκ, έλεγαν λανθασμένα ότι είναι ένας ανίκανος και άσωτος ανόητος! Αλλά εκτός κι αν ένας άνθρωπος, μέσω πολλής μελέτης των βιβλίων και γνώσης της γραμματείας, αυξηθεί τόσο (σε σοφία) ώστε επιτύχει το ταλέντο να διακρίνει την φύση των πραγμάτων, και την νοητική ισχύ να κατανοεί την ταοϊστική διδασκαλία και επίσης να καταλαβαίνει την πρώτη αρχή, (αν δεν τα επιτύχει αυτά) δεν είναι σε θέση να πραγματοποιεί καμία κρίση.»
[Συνεχίζεται.]
Παραπομπές
[1]: ΣτΜ: Οι δημόσιες εξετάσεις, ή αυτοκρατορικές εξετάσεις, ήταν οι εξετάσεις τοποθέτησης διοικητικών αξιωματούχων στις διάφορες επαρχίες της αυτοκρατορίας.
Μπορούσε να συμμετέχει ο καθένας, και ελεγχόταν η κατανόηση του εξεταζόμενου σχετικά με την κομφουκιανική διδασκαλία. Ελεγχόταν το βάθος της σκέψης επί των αρετών που δίδαξε ο Κομφούκιος, της αξίας της εκπαίδευσης, της ηθικής ακεραιότητας, των ανθρωπίνων σχέσεων και πολλών άλλων.
Αναλόγως τον βαθμό τους, οι επιτυχόντες τοποθετούνταν από τις ανώτατες διοικητικές επαρχιακές θέσεις μέχρι τις κατώτερες, όπως γραμματείς του διοικητηρίου.
Ο Τζια Τζενγκ, πατέρας του Παο-γιου, του παιδιού που γεννήθηκε μαζί με τον πολύτιμο λίθο, την ζωή του οποίου θα διαβάσουμε στα επόμενα κεφάλαια, ήταν μέλος της ανώτατης επιτροπής που όριζε τα θέματα των αυτοκρατορικών εξετάσεων και βαθμολογούσε τα γραπτά.
Τα αυτοκρατορικά διατάγματα έφταναν μόνο μέχρι το επίπεδο της επαρχίας. Από εκεί και κάτω αξιωματούχοι ήταν οι λόγιοι, επιτυχόντες των εξετάσεων, οι οποίοι είχαν τον ρόλο εκδίκασης υποθέσεων που έφερναν σε αυτούς οι κάτοικοι.
Οι άνθρωποι ήταν ελεύθεροι να ζήσουν τις ζωές τους, και να κρατούν τα χρήματα από την εργασία τους, δεν υπήρχε κρατική παρέμβαση στις προσωπικές ζωές τους, σε αντίθεση με το σήμερα.
Η παλιά Κίνα δεν ήταν μια καταπιεστική κοινωνία δηλαδή, όπως κάποιοι σήμερα υποθέτουν.
[2]: ΣτΜ: Αυτό σχετίζεται πιθανότατα με ένα πολιτισμικό χαρακτηριστικό της εποχής, όπου οι άντρες επιτρεπόταν να παντρευτούν περισσότερες από μία γυναίκες. Στον απλό κόσμο ήταν εξαιρετικά σπάνιο, και θεωρούνταν ηθικό και αποδεκτό μόνο σε περίπτωση που το ζευγάρι παρέμενε άτεκνο μετά από χρόνια.
Η μετάφραση γίνεται από αγγλική μετάφραση του 1880, η οποία σε σπάνιες περιπτώσεις ίσως αποδίδει το νόημα λίγο πιο ελεύθερα, οπότε κάποιες λεπτομέρειες του πλήρους νοήματος των ιδεογραμμάτων, είναι λογικό να απουσιάζουν. Έχει παρ’ όλα αυτά τον ίδιο ή καλύτερο βαθμό ακρίβειας από άλλες αγγλικές μεταφράσεις.
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
