Η ελληνική μας παράδοση διαθέτει μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Από τον Αίσωπο έως τον Ηρόδοτο και από τα Ομηρικά έπη έως τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, μας δίνονται απλόχερα ιστορίες πηγαίες με συγκλονιστικές ανατροπές. Αυτή η σπουδαία παράδοση διασώθηκε λόγω της δύναμης της να μας διδάξει αξίες όπως η υπομονή, η συμπόνια, η αρετή και το υψηλό φρόνημα, αλλά και να μας προειδοποιήσει για τις άσχημες συνέπειες κακών συνηθειών, όπως η αλαζονεία, η ασέβεια απέναντι στους θεούς και ο φόβος.
Ο γιος της Δανάης
Ο Περσέας ήταν γιος της Δανάης και του Δία. Ως γιος θεού, ο Περσέας είχε υπερφυσικές δυνάμεις και τα θεμέλια ώστε να γίνει ημίθεος. Ωστόσο, ακόμη κι αν κάποιος είναι γιος θεού, πρέπει ο ίδιος μέσα από τις δικές του προσπάθειες και την δική του προσωπική καλλιέργεια, να φτάσει να γίνει αθάνατος. Λέγεται ότι οι θεοί δεν έχουν κανένα φόβο. Ότι τα βασίλεια στα οποία κατοικούν είναι ξένοιαστα, χωρίς βάσανα και χωρίς ύπαρξη φόβου-κάτι που διαχωρίζει έναν άνθρωπο από έναν θεό. Ο Περσέας νίκησε το συλλογικό ασυνείδητο του φόβου. Και με αυτή την γενναία του πράξη εγκαινίασε ένα νέο γένος ανθρώπων, αυτό των Περσειδών.
Το συλλογικό ασυνείδητο του φόβου
Ο Καρλ Γιούνγκ, μίλησε για το συλλογικό ασυνείδητο ως «μια βάση δεδομένων» του μυαλού μας, στην οποία έχουν εμφυτευθεί πληροφορίες από παππού προς παππού αιώνες επί αιώνων. Αυτές οι πληροφορίες συνοδεύουν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι σαν η κάθε ύπαρξη που έρχεται στον κόσμο να γνωρίζει αυτές τις πληροφορίες χωρίς να ξέρει ότι τις γνωρίζει.
Οι επιστήμονες επίσης έχουν ανακαλύψει ότι το DNA μεταφέρει κληρονομικά και μνήμες από γενιά σε γενιά. DNA και συλλογικό ασυνείδητο εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό: δημιουργούν δεσμούς πνευματικής συγγένειας μεταξύ προγόνων και απογόνων. Ο εγγονός γνωρίζει τι συνέβη στους παππούδες χωρίς να του πουν απαραίτητα. Γνωρίζει διότι η πληροφορία αυτών των δεδομένων είναι γραμμένη στο DNA του.
Το DNA του Περσέα
Στο DNA του Περσέα είναι γραμμένες δυο λέξεις: ο φόβος και η φυγή. Η προ-προγιαγιά του Ιώ κυνηγήθηκε από την αλογόμυγα της Ήρας από το Άργος έως την Αίγυπτο. Η μητέρα του επίσης έφυγε κυνηγημένη από το Άργος, αφού εκδιώχθηκε από τον ίδιο τον πατέρα της. Ο παππούς του Περσέα από φόβο έδιωξε την μητέρα του Δανάη από το Άργος. Και ο προπάππους του Δαναός από φόβο έφυγε από την γενέτειρα του Αίγυπτο, από φόβο μήπως ο αδελφός του τον σκοτώσει. Φυγή και φόβος. Αυτή είναι η πληροφορία που κυτταρικά έχει περάσει στο DNA του Περσέα.
Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι μιλούν για το σπάσιμο των οικογενειακών κύκλων, αναφερόμενοι σε επαναλαμβανόμενα κακά μοντέλα συμπεριφοράς εντός των οικογενειών, τα οποία επαναλαμβάνουν οι απόγονοι ασυνείδητα. Και ότι η πραγματική δύναμη της βούλησης ενός ανθρώπου είναι το να κατανοήσει αυτούς τους φαύλους κύκλους και να σπάσει αυτό το μοτίβο κακής συμπεριφοράς από παππού προς παππού. Έπειτα θα είναι ελεύθερος να εκπληρώσει το δικό του πεπρωμένο κι όχι να επαναλάβει τα ίδια λάθη.
Η μητέρα του Περσέα Δανάη, τράπηκε σε αναγκαστική φυγή διότι ο ίδιος ο πατέρας της την έδιωξε. Και όταν στη Σέριφο που τελικά βρήκε καταφύγιο της δόθηκε η ευκαιρία να τραπεί σε φυγή, εφόσον φοβόταν ότι ο βασιλιάς της Σερίφου Πολυδέκτης ήθελε να την ξελογιάσει, έσπασε το επαναλαμβανόμενο μοτίβο φυγής και φόβου των προγόνων της και παρέμεινε στην Σέριφο κλεισμένη σε ναό βέβαια. Αλλά έμεινε στην πόλη και δεν τράπηκε σε φυγή. Αντιμετώπισε τον φόβο της. Όπως και όταν ο πατέρας της την είχε κλεισμένη σε τάφο. Δεν αναζήτησε διαφυγή. Παρέμεινε κλεισμένη στον υπόγειο τάφο και τελικά εκεί γέννησε τον Περσέα.
Το σπάσιμο της οικογενειακής παράδοσης στη φυγή λοιπόν άρχισε με την Δανάη και η οριστική ρήξη της φυλής των Δαναών με το συλλογικό ασυνείδητο του φόβου, έγινε με τον Περσέα.
Η αποστολή του Περσέα
Ο βασιλιάς της Σερίφου Πολυδέκτης ήθελε να κάνει γυναίκα του την Δανάη, αυτή όταν αρνήθηκε, ο Πολυδέκτης θεώρησε ότι το εμπόδιο ανάμεσα σε αυτόν και την Δανάη ήταν ο γιος της ο Περσέας. Έτσι, αναθέτει στον Περσέα την αποστολή να φέρει στη Σέριφο το κεφάλι της Μέδουσας, σίγουρος ο Πολυδέκτης ότι ο Περσέας θα αποτύχει.
Ο Περσέας δέχεται την αποστολή και ξεκινά να βρει την Μέδουσα. Δεν ξέρει ούτε που είναι ούτε πως θα την σκοτώσει. Ξέρει μόνο ότι θα προσπαθήσει να την βρει και θα το κάνει χωρίς φόβο. Βλέποντας αυτή την αγνή καρδιά του Περσέα οι θεοί τον βοηθούν. Παρουσιάζονται μπροστά του και του δίνουν μαγικά όπλα. Η Αθηνά δίνει στον Περσέα ένα σπαθί να κόψει τον σκληρό λαιμό της Μέδουσας και αστραφτερή ασπίδα για να μην πετρώσει μόλις την αντικρίσει. Και ο Ερμής του δίνει φτερωτά σανδάλια, μαγικό σάκο και την περικεφαλαία του Άδη, ώστε να είναι αόρατος όταν την πλησιάζει.
Η Αθηνά υποδεικνύει στον Περσέα ότι για να βρει τον τόπο διαμονής της Μέδουσας, πρέπει να ρωτήσει τις αδελφές της Γραίες. Οι Γραίες ήταν αποκρουστικές όπως και η αδελφή τους Μέδουσα. Είχαν ένα δόντι και ένα μάτι το οποίο το μοιράζονταν μεταξύ τους. Μόλις αντάλλαξαν το μάτι τους, ο Περσέας το άρπαξε και τους ρώτησε που είναι η αδελφή τους. Και ότι αν δεν του πουν θα χάσουν το μάτι τους για πάντα. Οι γραίες λένε που μένει η Μέδουσα. Ο Περσέας με την περικεφαλαία του Άδη γίνεται αόρατος, και πλησιάζει την Μέδουσα. Κοιτά την Μέδουσα στην αντανάκλαση της ασπίδας του και με το σπαθί του κόβει το κεφάλι της και το βάζει αμέσως στο σάκο του.
Ο Περσέας στην επιστροφή του συναντά δεμένη σε βράχο την Ανδρομέδα. Είναι εκεί αλυσοδεμένη επειδή η μητέρα της η Κασσιόπη καυχήθηκε για την ομορφιά της κόρης της και οι θεοί την τιμώρησαν ζητώντας από την Κασσιόπη να δέσει την κόρη της Ανδρομέδα σε βράχο για να την φάει το Κήτος. Ο Περσέας ελευθερώνει την Ανδρομέδα και την ζητά σε γάμο από τους γονείς της. Στη γαμήλια τελετή ο παλιός αρραβωνιαστικός της Ανδρομέδας ο Φινέας απαιτεί να νυμφευθεί αυτόν και όχι τον Θησέα, αφού αυτός ήταν αρραβωνιασμένος μαζί της. Τότε ο Θησέας, αφού βγάζει το κεφάλι της Μέδουσας, πετρώνει τον Φινέα και μαζί με την Ανδρομέδα, γυρνάει στην Σέριφο.
Στη Σέριφο ο Πολυδέκτης αρνείται να παραδεχτεί τον άθλο του Περσέα, και τον προκαλεί να του δείξει το κεφάλι της Μέδουσας. Ο Περσέας προειδοποιεί τους δικούς του να μην κοιτάξουν το κεφάλι, και το βγάζει και το δείχνει στον Πολυδέκτη. Ο Πολυδέκτης πετρώνει. Ο Περσέας με την μητέρα του Δανάη και την σύζυγο του Ανδρομέδα επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής του το Άργος. Ο παππούς του φοβούμενος τον χρησμό ότι ο Περσέας θα τον σκοτώσει φεύγει από το Άργος. Ο Περσέας τον πείθει να επιστρέψει. Μια μέρα ο Περσέας στο Άργος συμμετέχει σε αγώνα δισκοβολίας και κατά λάθος σκοτώνει τον παππού του. Ως δικαιωματικός διάδοχος του θρόνου αρνείται να πάρει τον θρόνο του Άργους υπό αυτές τις άτιμες συνθήκες της κατά λάθος δολοφονίας του παππού του και ανταλλάσσει τον θρόνο του Άργους με τον θρόνο του ξάδελφου του Μεγαπένθη, βασιλιά της Τίρυνθας. Ο Περσέας γίνεται βασιλιάς της Τίρυνθας και μετά τον θάνατο του, αυτός η Ανδρομέδα και τα πεθερικά του Κασσιόπη και Κηφέας γίνονται αστερισμοί στον ουρανό.
Αποσυμβολισμός του μύθου
Όλοι φοβόμαστε κάτι. Μόλις εντοπίσουμε την πηγή του φόβου μας, θα έχουμε δύναμη πάνω στην μοίρα μας. Η ζωή μας θα αλλάξει και εμείς θα είμαστε πρωταγωνιστές της ζωής μας. Ο μύθος μας πληροφορεί ότι η Μέδουσα είναι θνητό ον όπως εμείς, άρα μπορούμε να το εξοντώσουμε.
Οι αδελφές της Γραίες αντιθέτως, είναι αθάνατες. Είναι τέρατα αιώνια και αθάνατα. Λειτουργούν ως φυλακές κέρβεροι της Μέδουσας και έχουν σκοπό να μην μας πουν που μένει η Μέδουσα. Οι Γραίες είναι τρεις και λειτουργούν ως μοίρες. Ξέρουν τους φόβους μας και χρησιμοποιώντας ένα μάτι το οποίο μοιράζονται, μας παρακολουθούν ώστε να αφήσουμε τον φόβο μας εκεί που κάθεται και να μην διαταράξουμε την μοίρα μας. Η Αθήνα ως θεά της Σοφίας, γνωρίζει πολύ καλά που μένει η Μέδουσα. Γιατί υποδεικνύει στον Περσέα να βρει τις Γραίες; Διότι μόνο αν καταφέρει ευθέως να απευθυνθεί στις Γραίες και να απαιτήσει να μάθει που εδρεύει ο φόβος του, μόνο τότε ο Περσέας θα ξεπεράσει τον κύκλο της φυγής και του φόβου του γένους των Δαναών και θα έχει δύναμη πάνω στη μοίρα του.
Ο Περσέας επιστρέφοντας νικητής επί του φόβου του αντιμετωπίζει άλλο ένα τέρας, το Κήτος. Το Κήτος αντιπροσωπεύει την αυταρέσκεια. Η μέλλουσα πεθερά του Περσέα, η Κασσιόπη, καυχήθηκε ότι η κόρη της είναι η ομορφότερη των νυμφών. Οι θεοί για να την τιμωρήσουν, απαιτούν η Κασσιόπη να δέσει την Ανδρομέδα σε βράχο για να την φάει το Κήτος. Για την γυναικεία φύση, η αυταρέσκεια δείχνει χαρακτήρα που δεν είναι κατάλληλος ούτε για μια σύζυγο, ούτε για μια βασίλισσα, και το γεγονός ότι η Κασσιόπη μαθαίνει την κόρη της Ανδρομέδα στην αυταρέσκεια επίσης είναι ανησυχητικό, εφόσον η Ανδρομέδα πρόκειται να γίνει μέλλουσα σύζυγος και μέλλουσα βασίλισσα. Ο Περσέας ωστόσο, νικώντας τα δικά του εσωτερικά τέρατα μπορεί να βοηθήσει και την Ανδρομέδα να απελευθερωθεί από τον φόβο των γηρατειών και τον φόβο της έλλειψη ομορφιάς, υπεύθυνους φόβους για την ανάπτυξη της αυταρέσκειας. Και να αντιστρέψει την μοίρα της Ανδρομέδας που επρόκειτο να κατασπαραχθεί από το Κήτος. Οι θεοί αφήνουν τον Περσέα να σκοτώσει το Κήτος που οι ίδιοι οι θεοί έχουν στείλει, εφόσον ο στόχος του είναι ευγενής: έχει ερωτευθεί την Ανδρομέδα και θέλει να την παντρευτεί. Και έχει δαμάσει τα δικά του τέρατα, ώστε να μπορεί να διασφαλίσει ότι οι θεοί δεν θα ξαναχρειαστεί να στείλουν ένα Κήτος για να παραδειγματίσουν την Ανδρομέδα και τους γονείς τους, εφόσον η επίδειξη του μέχρι τώρα χαρακτήρα του Περσέα αποτελεί εγγύηση ότι ο Περσέας θα διάγει έναν ενάρετο βίο, που θα ωφελήσει και θα συγκρατήσει και την Ανδρομέδα ως σύζυγο του. Άλλωστε οικογενειακώς η οικογένεια της Ανδρομέδας έχει πάρει το μάθημα της: η έπαρση του χαρίσματος της ομορφιάς εξόργισε τους θεούς και κόντεψε να στοιχίσει την ζωή της Ανδρομέδας. Οι γονείς της Ανδρομεδας αναγνωρίζουν τη γενναιότητα του Περσέα, και το δικό τους λάθος. Της Κασσιόπης που επαίρετο και του Κηφέα που την άφησε να παρασυρθεί. Οικογενειακώς πήραν το μάθημα τους, να μετανοήσουν, και μετά το θάνατό τους πήραν μια θέση στον ουρανό ως αστερισμοί.
Ο Περσέας δεν απελευθέρωσε μόνο την μέλλουσα γυναίκα του από το Κήτος. Προστάτευσε και την μητέρα του μέχρι το τέλος της ζωής του. Επιστρέφοντας την στην γενέτειρα της το Άργος. Και συμφιλιώθηκε με τον παππού του Ακρίσιο. Που είχε κάθε λόγο να μισεί και να εχθρεύεται, εφόσον τους εξόρισε και έκλεισε την μητέρα του σε τάφο ώστε να μην γεννηθεί ο Περσέας. Το θάρρος του Περσέα έλιωσε όλες τις μνησικακίες και το κακό κάρμα του παρελθόντος. Και έδωσε στον Περσέα μια θέση ως βασιλιά του Άργους που του ανήκε δικαιωματικά. Και που ωστόσο από σεβασμό στον παππού του και την κατά λάθος κακή του πράξη να τον σκοτώσει άθελά του, αντάλλαξε τον θρόνο του Άργους με τον θρόνο της Τίρυνθας, έκανε πολλά παιδιά και έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Με την καλοσύνη και την γενναιότητα του εγκαινίασε ένα νέο δυνατότερο γένος από αυτό των Δαναών, το γένος των Περσειδών. Ο γενναίος Ηρακλής επίσης ανήκει στο γένος του Περσέα, στο γένος των Περσειδών. Στο τέλος της ζωής του, οι θεοί τον Περσέα για τον ενάρετο βίο του τον έκαναν ημίθεο, μετατρέποντας τον σε αστερισμό στον ουράνιο θόλο.
