Σε ένα βουνό υπήρχε ένας ναός που στέγαζε μια ομάδα μοναχών. Ανάμεσά τους ήταν ένας ηλικιωμένος μοναχός και ένας νεαρός μοναχός. Κάθε φορά που ο γέροντας μοναχός κατέβαινε από το βουνό για να ζητιανέψει για ελεημοσύνη, ο νεαρός μοναχός τον ακολουθούσε. Οι δυο τους ήταν μαζί όπου κι αν πήγαιναν.
Ο νεαρός μοναχός είχε γίνει μοναχός σε τρυφερή ηλικία και ακολουθούσε τον γέροντα μοναχό στην πνευματική του άσκηση. Έπρεπε να κάνει δουλειές όπως να φέρνει νερό, να ανάβει φωτιά, να μαγειρεύει και να καθαρίζει κάθε μέρα, αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε. Στην πραγματικότητα, του άρεσε να τις κάνει.
Η ερώτηση του νεαρού μοναχού
Μια μέρα, ο νεαρός μοναχός σκούπιζε το πάτωμα, όταν ξαφνικά κοίταξε το άγαλμα του Βούδα του ναού και του ήρθε μια σκέψη: «Ψάλλω τη σούτρα και διαλογίζομαι με τον γέρο μοναχό κάθε μέρα για πολλά χρόνια. Τι ακριβώς είναι ο Βούδας;».
Άφησε κάτω τη σκούπα, πήγε στο δωμάτιο του γέρου μοναχού και τον ρώτησε τι είναι ο Βούδας. Ο γέροντας μοναχός είπε φιλικά: «Βούδας είναι ένα άτομο που έχει φωτιστεί. Δεν διαφθείρεται σε ένα βρόμικο περιβάλλον. Ούτε καταβάλλεται σε μια καταστροφή. Κινείται χωρίς να χρησιμοποιεί τα πόδια του και λάμπει χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε φωτός». (Καταγραφή του Βούδα στις διάφορες δυναστείες – Τόμος 5)
Ο νεαρός μοναχός ήταν ενθουσιασμένος. Ρώτησε: «Πώς μπορώ να φθάσω στην φώτιση;»
Ο γέροντας μοναχός χαμογέλασε και απάντησε: «Κάνε το καλό αλλά όχι το κακό. Όταν δεν κάνεις καμιά σκέψη, θα έχεις επιτύχει τη φώτιση»
Ο νεαρός μοναχός είπε: «Δάσκαλε, το έχω ακούσει αυτό εδώ και πολύ καιρό. Θα με διδάξετε μοιραζόμενος μαζί μου την εμπειρία σας;»
Ο ηλικιωμένος μοναχός τον ρώτησε: «Πες μου, τι έκανες κάθε μέρα;».
Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε για λίγο και είπε: «Για παράδειγμα, όταν πηγαίνουμε στην πόλη για να ζητιανέψουμε για ελεημοσύνη και οι άνθρωποι σε συκοφαντούν, δεν το αφήνεις να σε ενοχλεί. Ακολούθησα το παράδειγμά σου. Όταν κάποιος με συκοφαντεί, ούτε εγώ το αφήνω να με ενοχλεί. Βοηθάτε τους άλλους. Κι εγώ δίνω χαρά στους άλλους βοηθώντας τους».
Ο γέροντας μοναχός αναστέναξε. «Σου διδάσκω τον βουδισμό, αλλά δεν σου ζητώ να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου. Μπορεί να μπορείς να μιμηθείς τους τρόπους και τη συμπεριφορά μου, αλλά μπορείς να μιμηθείς τη νοοτροπία μου;.
Ο νεαρός μοναχός χαμογέλασε. «Αυτό δεν είναι εύκολο».
Υπομένοντας υπομονετικά την πείνα
Ο ηλικιωμένος μοναχός του είπε να κοιτάξει τον τοίχο και να διαλογιστεί. Πέρασε μια μέρα και ο νεαρός μοναχός εξακολουθούσε να διαλογίζεται. Ξαφνικά του ήρθε στο μυαλό ότι κανείς δεν του είχε φέρει το φαγητό του. Ίσως ο γέροντας δάσκαλος να το είχε ξεχάσει. Δεν αναστατώθηκε και αποφάσισε να υπομείνει την πείνα και να συνεχίσει το διαλογισμό του.
Αλλά την επόμενη μέρα, και πάλι κανείς δεν του έφερε φαγητό. Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε: «Ο δάσκαλος δοκιμάζει την υπομονή μου και εκπαιδεύει την επιμονή μου. Ο Δάσκαλος είναι τόσο στοργικός. Ακόμη περισσότερο δεν πρέπει να αγανακτήσω». Έπρεπε να γίνει ακόμη πιο εργατικός για να ανταποδώσει στον δάσκαλό του.
Ο γέροντας μοναχός τον παρακολουθούσε έξω από το δωμάτιο. Ο νεαρός μοναχός δεν έδειξε θυμό. Ο γέρος μοναχός έγνεψε το κεφάλι του και χαμογέλασε. «Ωραία. Δεν είναι αφηρημένος και δεν κοιτάζει τα λάθη των άλλων. Γι’ αυτό είναι σε θέση να παραμείνει συγκεντρωμένος».
Ο γέροντας μοναχός του ζήτησε να τελειώσει τον διαλογισμό του και είπε: «Δεν κρατάς κακία στους άλλους, ακόμη και για ένα ασήμαντο θέμα. Μπορείς να είσαι σταθερός στο μυαλό. Έλα μαζί μου». Ο νεαρός μοναχός δεν έχασε χρόνο και ακολούθησε τον γέροντα μοναχό έξω.
Ο γέροντας μοναχός τον οδήγησε σε μια αίθουσα διαλογισμού. Στο τραπέζι υπήρχε ένα μπολ με ρύζι, ένα φλιτζάνι τσάι, ένας χιτώνας μοναχού, ένα ζευγάρι ξυλάκια φαγητού και τρία χάλκινα νομίσματα. Ο γέροντας μοναχός του είπε: «Προχθές με ρώτησες πώς θα έπρεπε να καλλιεργήσεις το νου σου και να διαδώσεις τις διδασκαλίες του Βουδισμού. Σου δίνω τρία χάλκινα νομίσματα. Κατέβα μόνος σου στο βουνό για να ζητιανέψεις για ελεημοσύνη. Θα καταλάβεις το νόημα της καλλιέργειας».
Βοηθώντας έναν ζητιάνο
Κατεβαίνοντας το βουνό, ο νεαρός μοναχός συνάντησε έναν ζητιάνο. Παρατήρησε ότι κανείς δεν έδινε στον ζητιάνο φαγητό. Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε: «Πόσο σπάνιες είναι οι αρετές! Κανείς δεν είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει. Αλλά εγώ είμαι απλά ένας φτωχός μοναχός που δεν μπορώ να φροντίσω ούτε τον εαυτό μου. Πώς να τον βοηθήσω;» Ο νεαρός μοναχός δεν είχε φάει για δύο ημέρες. Λυπήθηκε τον ζητιάνο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τον βοηθήσει.
Τότε έφτασε σε ένα εστιατόριο. Αγόρασε δύο ψωμάκια. Κοίταξε τα ψωμάκια στα χέρια του και σκέφτηκε: «Αυτά δεν φτάνουν ούτε για μένα». Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσε να καταφέρει να φάει και τα δύο ψωμάκια. Αποφάσισε να δώσει το ένα στον ζητιάνο.
Τότε σκέφτηκε ξανά. «Η ζωή είναι σύντομη και απρόβλεπτη. Αν δεν βοηθήσω τον ζητιάνο αυτή τη φορά, μπορεί να μην έχω άλλη ευκαιρία να το κάνω. Κανείς δεν θα με περιμένει μέχρι να είμαι έτοιμος. Σύμφωνοι, πεινάω τώρα, αλλά το να μην είμαι πρόθυμος να δώσω και να μοιραστώ με το πρόσχημα ότι είναι πέρα από τις δυνατότητές μου είναι μια τρομερή νοοτροπία. Οφείλω να θεραπεύσω το μυαλό μου».
«Είναι θέμα χρόνου να χάσω αυτό το σώμα μου που είναι φτιαγμένο από σάρκα. Αλλά η συμπόνια μου δεν θα χαθεί ποτέ». Ο νεαρός μοναχός δεν αισθανόταν πλέον πεινασμένος. Αντιθέτως, γέμισε με φωτεινότητα και χαρά. Έδωσε και τα δύο ψωμάκια.
Συμπόνια προς μια νυχτοπεταλούδα
Ο νεαρός μοναχός περιβλήθηκε από γαλήνη εξαιτίας της Βουδιστικής του φύσης. Πριν το καταλάβει, είχε φτάσει σε μια πλαγιά. Ενώ απολάμβανε τη στιγμή της αγαλλίασής του, μια νυχτοπεταλούδα πέταξε προς το μέρος του και πριν προλάβει να αποφύγει, χτύπησε το μάτι του. Πόνεσε τρομερά.
Καθώς ο νεαρός μοναχός υπέφερε τον πόνο, σκέφτηκε: «Πήρα τον όρκο να αποκτήσω τον ορθό καρπό. Αν θυμώσω με την νυχτοπεταλούδα μόνο και μόνο επειδή χτύπησε το μάτι μου, δεν θα μπορέσω να φτάσω ο ίδιος στη φώτιση, πόσο μάλλον να σώσω τα αισθανόμενα όντα. Όχι μόνο δεν πρέπει να κρατάω κακία, αλλά πρέπει επίσης να προσεύχομαι για την νυχτοπεταλούδα. Ελπίζω να μην τραυματιστεί».
Καθώς ηρεμούσε, υποχώρησε και ο πόνος. Η καρδιά του γέμισε και πάλι με αγαλλίαση και φωτεινότητα. «Η νυχτοπετλούδα είναι εδώ για να με βοηθήσει να φτάσω στην φώτιση Αν πληγωθώ ξανά από έντομα, πρέπει να το δεχτώ ως γεγονός και να είμαι ευγνώμων στα έντομα, καθώς ήταν εδώ για μένα».
Φώτιση
Ο γέροντας μοναχός παρακολουθούσε από μακριά τον νεαρό μοναχό και παρατηρούσε κάθε του σκέψη. Ήξερε ότι ο τελευταίος είχε κατανοήσει πλήρως τα πάντα στη ζωή. Όταν είσαι συμπονετικός, θα βάλεις τα αισθανόμενα όντα πάνω από όλα τα άλλα. Όταν τίποτα δεν εμποδίζει το νου σου, θα έχεις το κίνητρο να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι σκληρά για την καλλιέργεια του νου.
Ο νεαρός μοναχός επέστρεψε στο ναό και υποκλίθηκε στον γέροντα μοναχό. Είπε: «Δάσκαλε, κατάλαβα μερικά πράγματα. Αν συναντήσω έναν ζητιάνο, πρέπει να του δώσω φαγητό. Αν δω έναν φτωχό άνθρωπο, θα πρέπει να του δώσω χρήματα και ρούχα. Αν συναντήσω έναν τραυματισμένο άνθρωπο, θα πρέπει να τον βοηθήσω εγκαίρως. Όλα όσα έχω είναι προς όφελος των αισθανόμενων όντων και είμαι έτοιμος να τα παραδώσω ανά πάσα στιγμή».
Τα λόγια του γέμισαν τους πάντες με θαυμασμό, αλλά ο ηλικιωμένος μοναχός παρέμεινε σιωπηλός. Έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί, δεν υπάρχει κανένα λυτρωτικό γνώρισμα» και βγήκε έξω.
Όλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Ο νεαρός μοναχός ήταν μπερδεμένος. Ήταν μια μέρα γεμάτη λάμψη και χαρά. Γιατί ο Δάσκαλος είπε ότι δεν είχε ούτε ένα λυτρωτικό γνώρισμα; Άρχισε να χρησιμοποιεί τη σοφία του για να ερμηνεύσει ξανά την κατάσταση. «Ο Δάσκαλος ήταν πάντα καλοπροαίρετος, ειδικά προς εμένα. Μήπως επειδή είπα κάτι λάθος;»
Θυμήθηκε τη νοοτροπία και τη στάση του όταν μιλούσε στον Δάσκαλό του, και ξαφνικά, συνειδητοποίησε κάτι. «Έδινα συνέχεια έμφαση στα συναισθήματά μου. Ο Δάσκαλος δεν είναι θυμωμένος μαζί μου, αλλά με δοκιμάζει. Δεν θέλει να μιλάω απλώς σαν τον Βούδα. Πρέπει να είμαι πραγματικά σε θέση να το αποδώσω».
Καθώς θυμήθηκε τι είχε πει, συνειδητοποίησε κάτι. «Μπορεί να φαίνεται ότι δεν έκανα τίποτα κακό, αλλά το μυαλό μου δεν ήταν αγνό. Ήθελα όλοι να μάθουν πόσο καλοπροαίρετος και ευγενικός ήμουν και πόσα έχω επιτύχει. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να προχωρήσω. Τη στιγμή που αρχίζω να είμαι γεμάτος με τον εαυτό μου και ο νους μου δεν είναι πλέον καθαρός, δεν έχω «ούτε ένα λυτρωτικό γνώρισμα».
Ο ηλικιωμένος μοναχός βρισκόταν σε μια ήσυχη γωνιά κουνώντας το κεφάλι του. «Οι σκέψεις του νεαρού μοναχού είναι αγνές. Είναι σε θέση να απορρίπτει τις αποσπασματικές σκέψεις ανά πάσα στιγμή και να βάζει τη συμπόνια πάνω από όλα τα άλλα. Έχει τις προϋποθέσεις για την αγνή γη του Βούδα».
Εκείνη τη στιγμή, αυτό που είδε μπροστά του ο νεαρός μοναχός δεν ήταν πλέον κτίρια στον θνητό κόσμο, αλλά η φωτεινή γη του Βούδα, και ότι καθόταν σε έναν λωτό και ανυψωνόταν.
Του Su Lin
