Από τον Γκράχαμ Γιάνγκ
Σχολιασμός
Όταν σκέφτομαι τον όρο Τεχνητή Νοημοσύνη ή A.I., θυμάμαι τα λόγια του Αμερικανού γκουρού επιχειρηματία Μαρκ Κούμπαν, «Θέλεις 20 χρόνια για μια ολονύχτια επιτυχία να συμβεί».
Για την περίπτωση του Α.Ι. είναι περίπου 3 χρόνια εκτός.
Έχουν περάσει 74 χρόνια από τότε που ο Άλαν Τούρινγκ έγραψε το «Υπολογιστικές Μηχανές και Νοημοσύνη» και 68 χρόνια από τότε που επινοήθηκε ο όρος, αλλά τώρα όλοι μιλάνε για το Α.Ι. … ακόμη και οι δημοσιογράφοι.
Γιατί;
Λόγω φόβου. Στον αφηρημένο τομέα, οι επιστημονικές καινοτομίες πάντα απασχολούσαν τον άνθρωπο. Πρακτικά, κανείς δεν ξέρει ποιος μπορεί να χάσει την δουλειά του εξαιτίας του.
Η πραγματεία της Μαίρη Σέλλεϋ «Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας» έχει περάσει στη μαζική κουλτούρα ως ένα προειδοποιητικό παραμύθι ενάντια στην τεχνο-αισιοδοξία, και αναφέρεται σε ζητήματα με πιο αρχαίες ρίζες.
Ο Προμηθέας τιμωρήθηκε από τους Έλληνες Θεούς επειδή παρείχε στον άνθρωπο την πιο πρώιμη μορφή τεχνολογίας – την φωτιά.
Η ανθρωπότητα τιμωρήθηκε από τους ίδιους θεούς οι οποίοι έστειλαν την Πανδώρα στην γη όπου κατά λάθος απελευθέρωσε όλες τις δυστυχίες του κόσμου από το κουτί της.
Η Πανδώρα αντανακλάται στον HAL, το ρομπότ που αναλαμβάνει με φονικό τρόπο τον έλεγχο στο έργο 2001: η Οδύσσεια του Διαστήματος (2001: A Space Odyssey). Ή το Σκάινετ (Skynet), το ρομποτικό δίκτυο με τάσεις γενοκτονίας στις ταινίες του Εξολοθρευτή (Terminator).
Ένα σημαντικό κομμάτι ανθρώπων έχει εξαρχής αναπτύξει τεχνοφοβία, ανησυχούν πως η τεχνητή νοημοσύνη ενδεχομένως να αποκτήσει και τεχνητή συνείδηση, ή πως κάποια ομάδα θα μπορούσε να την ανατρέψει για να δημιουργήσει μια παγκόσμια απειλή.
Από την άλλη, γιατί το Α.Ι. να απειλήσει την δουλειά μου;
Το Α.Ι. έχει βελτιώσει την παραγωγικότητα με το να αναλάβει εργασίες που προς το παρόν έκαναν άνθρωποι. Οι περισσότερες τεχνολογικές πρόοδοι το έχουν επιτύχει αυτό παρόλο που κάποιος μπορεί να μην το βλέπει ακόμα.
Ο ηλεκτρικός αργαλειός κατέστρεψε τις δουλειές χιλιάδων υφαντουργών, και το είχαν προβλέψει. Κατά μια παρόμοια έννοια, ο υπολογιστής και τώρα τα λάπτοπ, κατέστρεψαν αρχικά χιλιάδες γραμματείς και ύστερα κληρικούς, ακόμα και τους επαγγελματίες.
Ήταν τόσο κακό αυτό;
Μπορεί να μην έχουμε τις ίδιες δουλειές με 100 χρόνια πριν, αλλά σε πολλές περιπτώσεις έχουμε διαφορετικές.
Τι είναι το Α.Ι.;
Ίσως ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε είναι μια αυτόματη εξόρυξη δεδομένων. Επομένως, αντί για έναν άνθρωπο να ψάχνει για σχέδια σε μια ομάδα δεδομένων, το κάνει ένα πρόγραμμα υπολογιστή.
Ο πρόσφατος ενθουσιασμός προκλήθηκε κυρίως από τα Μεγάλα Γλωσσικά Μοντέλα (Large Language Models – LLMs), όπως το ChatGPT του OpenAI, μια έκδοση η οποία έχει ενσωματωθεί στην μηχανή αναζήτησης της Microsoft το Bing, ώστε να μπορεί κανείς να το χρησιμοποιήσει για να ψάξει στο ίντερνετ.
Τα LLMs προσθέτουν ένα ομιλητικό, σχεδόν ανθρώπινο, περιβάλλον εργασίας στα συστήματα ώστε να μπορεί κανείς να τα ρωτάει χρησιμοποιώντας συνηθισμένες λέξεις και προτάσεις και αυτά απαντάνε. Μπορείς ακόμη και να συζητήσεις μαζί τους.
Υπάρχει μια έννοια που ονομάζεται το Τεστ του Τούρινγκ (Turing Test).
Ο Τούρινγκ υπέθεσε πως μια μηχανή θα ήταν πράγματι έξυπνη εάν θα μπορούσες να έχεις μια συνομιλία μαζί της χωρίς να καταλάβεις πως είναι ένας υπολογιστής.
Μιλούσα με το ChatGPT για κάποια κομμάτια αυτού του άρθρου και είναι σαν να μιλάς με ένα πολύ επιτηδευμένο C3PO, το ανδροϊδές από τη τριλογία του Πολέμου των Άστρων (Star Wars).
Οπότε κατά κάποιο τρόπο περνάει το Τεστ Τούρινγκ, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει πως το τεστ δεν είναι επαρκές.
Οι απαντήσει που παίρνω είναι ΟΚ, και ίσως σου δώσουν ένα 4 ή ακόμη και 5 (με άριστα το 7) σε ένα διαγώνισμα πανεπιστημίου πρώτου ή δεύτερου έτους, άλλα το τρίτο έτος ο λέκτορας θα είναι πιο σκληρός στην βαθμολογία.
Το ερώτημα που εγείρεται για μένα δεν είναι αν το Α.Ι. είναι νοήμον. Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το Α.Ι. από έναν μέτριο μαθητή τότε πιθανόν ο μέσος μαθητής να μην είναι νοήμον, ακόμη και αν αποκτήσουν τα διαπιστευτήρια να διοικήσουν μια μεγάλη εταιρία ή γραφειοκρατικό κέντρο.
Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία συμπορεύονται με το Α.Ι.
Στον αντίποδα, οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το Α.Ι. για να γράψουν ειδήσεις και να απολύσουν εκατοντάδες δημοσιογράφους.
Ακόμα χειρότερα, ίσως ήδη χρησιμοποιούν το Α.Ι. για να γράψουν υλικό για ιστοσελίδες, επομένως ίσως να υπάρχει έλλειψη για εναλλακτικές δουλειές που απαιτούν συντακτικές ικανότητες.
Σίγουρα υπάρχει κάτι σε αυτό το φόβο. Από το 1984 παρατηρήθηκε μια μείωση της τάξεως 43% κατά κεφαλήν στα άτομα που εμπλέκονται με τις Πληροφορίες, τα Μέσα Ενημέρωσης και τις Τηλεπικοινωνίες. Αυτό υπονομεύει την πτώση.
Στην ουσία υπήρξε μια αύξηση μεταξύ του 1984 και του 2007, όπου είχαμε και το μέγιστο της απασχόλησης, ένα 19% κατά κεφαλήν.
Από τότε, τα τελευταία 17 χρόνια έχει παρατηρηθεί πτώση 71%. Σε απόλυτους αριθμούς δεν είναι τόσο άσχημα με τους αριθμούς να είναι στα ίδια επίπεδα με το 1995, ταυτόχρονα όμως το εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί κατά 78%.
Ίσως τα πράγματα να χειροτερεύσουν. Ο φόβος είναι λογικός, καθώς η εταιρία News Corporation της Αυστραλίας ετοιμάζει περικοπές σε 600 θέσεις.
Με τα ζοφερά οικονομικά στον τρόπο που παράγουμε ειδήσεις σήμερα, οι οικονομίες θα πρέπει κάπου να ανακαλυφθούν ξανά αλλιώς τα ήδη υπάρχοντα ιδρύματα θα καταρρεύσουν.
Υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά.
Σε πρόσφατα νέα η Vox και η εταιρία The Atlantic έχουν υπογράψει συμφωνία με την OpenAI όπως επίσης και η News Corp. Αυτές οι συμφωνίες είναι πολλά υποσχόμενες επειδή η OpenAI θα τους πληρώνει για να έχει πρόσβαση στις ιστοσελίδες και τα αρχεία τους.
Έγραψα πρόσφατα πως το θεωρώ παράλογο από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία να περιμένουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι μηχανές αναζήτησης, όπως το Facebook, το Twitter και η Google, να τους πληρώνει για να δείχνει τα λινκ για τα άρθρα τους στις σελίδες τους, όταν οι οργανισμοί ενημέρωσης λαμβάνουν το μεγαλύτερο ποσοστό κίνησης από τις ίδιες σελίδες οι οποίες ουσιαστικά τους διαφημίζουν.
Αυτός είναι ο σκοπός των μηχανών αναζήτησης και σε μικρότερη κλίμακα των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, και είναι ο λόγος που τα μέσα ενημέρωσης φροντίζουν οι σελίδες τους να είναι φιλικές προς την αναζήτηση και ανακάλυψη τους και προβάλλονται σε αυτές τις σελίδες.
Οι μηχανές αναζήτησης είναι στην ουσία ένα πρωτόγονο Α.Ι.
Συμμαζεύουν υλικό από το διαδίκτυο το οποίο στην συνέχεια το οργανώνουν για τους χρήστες, συχνά, ανάλογα με την μηχανή αναζήτησης, με προσωποποιημένα αποτελέσματα με βάση τις προηγούμενες αναζητήσεις του χρήστη.
Τα LLMs κάνουν το ίδιο, αλλά πιο εκλεπτυσμένα. Παρουσιάζουν το περιεχόμενο ως δικό τους, το οποίο δημιουργεί το νομικό ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Κάτι πρέπει να πληρωθεί.
Επιπλέον, οι περισσότεροι ιστότοποι μέσων ενημέρωσης περιορίζουν την ελεύθερη πρόσβαση σε ένα μικρό κομμάτι της σελίδας τους. Τα LLMs προσθέτουν μεγαλύτερη αξία σε αυτά που προσφέρουν αν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο, και αν θέλουν να την έχουν τότε θα πρέπει να πληρώσουν.
Σε αυτή την περίπτωση τα μέσα ενημέρωσης έχουν βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να συνδικαλιστούν και να πουλήσουν μέρος από το περιεχόμενό τους, βελτιώνοντας τα οικονομικά τους ως προς τα έσοδα, με όφελος προς τους εργοδότες και τους επενδυτές τους.
Βοηθάει επίσης λύνοντας το πρόβλημα των LLMs. Τα chatbots βρέθηκαν να κάνουν λάθη – εσφαλμένα γεγονότα ακόμη και ψευδαισθήσεις – φτιάχνοντας εντελώς τα γεγονότα από το μηδέν.
Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος καθώς το περιεχόμενο του ίντερνετ τείνει προς τις αριστερές πεποιθήσεις, τα συστήματα Α.Ι. θα ακολουθήσουν και αυτά τις απαντήσεις που παρέχονται. Έχοντας πρόσβαση σε έγκυρες πηγές νέων από μια πληθώρα θέσεων θα μπορέσουν να επιτύχουν την ουδετερότητα και να παρέχουν πιο ισορροπημένες απαντήσεις στους χρήστες.
Τα όρια του Α.Ι.
Χρησιμοποιώ το Α.Ι. για 20 χρόνια τώρα, και λόγω αυτού δημιουργήθηκε η εξειδίκευση μου στην δημοσιογραφία.
Όταν πρωτάρχισα να γράφω για τις πολιτικές εκστρατείες δεν ήθελα να γελοιοποιηθώ, όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, μεταφέροντας ως γεγονότα το κουτσομπολιό που άκουγα στις αίθουσες ισχύος, ή στα ψησίματα τα Κυριακάτικα απογεύματα με τα φιλαράκια μου.
Οπότε, μαζί με τον Μάικ Κάισερ, ο οποίος υπήρξε Υφυπουργός Εργασίας του Κουίνσλαντ και για σύντομο χρονικό διάστημα μέρος της βουλής, και ο οποίος επίσης έγραφε σχόλια, εφηύρα έναν τρόπο να εστιάσω στην ομαδική αναζήτηση χρησιμοποιώντας το ίντερνετ.
Συγκεντρώναμε τα δεδομένα μας στο διαδίκτυο μέσω ερευνών που περιλάμβαναν χιλιάδες απαντήσεις σε ανοιχτού τύπου ερωτήσεις.
Ερωτήσεις όπως, «Ποιό είναι το μεγαλύτερο ζήτημα για εσάς σε αυτές τις εκλογές;» Ήταν σαν μια μαζική επιστημονική εκδοχή του vox pop, του τρόπου δημοσιογραφίας όπου στέλνεις έναν δημοσιογράφο σε έναν δημόσιο χώρο να ρωτήσει τον καθένα συγκεκριμένα για το τι πιστεύουν.
Αναλύοντας όλα αυτά τα δεδομένα δεν ήταν καθόλου εύκολο ώσπου το 2004 βρήκα το Leximancer. Αναπτύχθηκε στο πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ και αναζητούσε την ύπαρξη λέξεων και το πόσο συχνά συνδέονταν με άλλες λέξεις. Μπορούσε να αποκαλύψει συσχετισμούς οι οποίοι ήταν δύσκολοι στον εντοπισμό με άλλα μέσα.
Το Leximancer μπορούσε να κοσκινίσει τα δεδομένα και να παρέχει γλωσσικούς χάρτες δείχνοντας σύμφωνα με τις ερωτήσεις της έρευνάς μου πως τα διάφορα ζητήματα επηρέαζαν την ψήφο.
Ξαφνικά, με ελάχιστο προϋπολογισμό είχα τις καλύτερες εκλογικές πληροφορίες στην χώρα εκτός των μεγάλων πολιτικών κομμάτων, που ξόδευαν εκατομμύρια για να τις αποκτήσουν, και μπορούσα να γράψω ακριβή και διορατικά άρθρα για μεγάλες εφημερίδες.
Το ChatGPT και τα όμοια προγράμματα του θα παρέχουν πολλές τέτοιες ευκαιρίες.
Για παράδειγμα, ενδεχομένως το Α.Ι. να γράψει ένα αντίγραφο των πρακτορείων ειδήσεων που περιλαμβάνει «μόνο τα γεγονότα».
Και πάλι όμως κάποιος θα πρέπει να το ελέγξει, επειδή δεν μπορείς να εμπιστευτείς το Α.Ι. να είναι απόλυτα έγκυρο, και δεν θα φαινόταν καλό στο δικαστήριο να πεις πως το δημοσίευμα σου δούλευε στον αυτόματο όταν συνέβη η δυσφήμηση.
Και το Α.Ι. επίσης πρέπει από κάπου να λάβει το αντίγραφο, το οποίο θα γραφτεί για άλλους οργανισμούς από άτομα με δημοσιογραφικές δεξιότητες. Είναι πιθανόν πως το Α.Ι. θα μετακινήσει την εργασία από τον τομέα των ειδήσεων στον τομέα των δημοσίων σχέσεων.
Πιθανόν ο μεγαλύτερος εργασιακός κίνδυνος να μην υπάρχει για τα άτομα που χρησιμοποιούν λέξεις αλλά για τα άτομα που χρησιμοποιούν μαθηματικά και γράφουν κώδικα. Το Α.Ι. χρησιμοποιείται για την συγγραφή κώδικα Η/Υ, όπου από ότι φαίνεται έχει μεταβλητές ικανότητες και μπορεί επίσης και να ελέγξει τον κώδικα και μάλιστα πολύ καλά.
Ο συγγραφέας Λουκ Μπούργκις στην πραγματικότητα πιστεύει πως το Α.Ι. μπορεί να καθοδηγήσει ανατίμηση στην ψηφιακές ανθρωπιστικές επιστήμες επειδή δεν έχει την διορατικότητα που ένας άνθρωπος προσφέρει όταν επιτελεί έργο κατά το οποίο μπορεί να κάνει συνδέσεις οι οποίες δεν έχουν γίνει στο παρελθόν.
Αν έχει δίκιο τότε θα πρέπει να βρεθεί ένας διαφορετικός τρόπος εκμάθησης των ψηφιακών ανθρωπιστικών επιστημών. Προς το παρόν, τα τμήματα αυτών τείνουν να κυριαρχούνται από διαφωνίες από τις αρχές, και είναι ο λόγος που η κριτική θεωρία ανέλαβε τόσο εύκολα.
Ίσως αυτό στο οποίο το Α.Ι. οδηγήσει να είναι ένας ανασχηματισμός στην ανθρώπινη σκέψη όπου η πρωτότυπη σκέψη, αναγκαστικά, να προτιμάται από την λογοκλοπή των υποσημειώσεων, ακριβώς επειδή οι μηχανές είναι πολύ καλές σε αυτό.
Οι ιδέες και οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφές και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
