Το Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού δεν είναι ένα μέρος στο οποίο θα περίμενε κανείς να βρει μία από τις καλύτερες τσαγερί των ΗΠΑ.
Αλλά δεν είναι μόνο η εξαιρετική γαστρονομική εμπειρία που κάνει αυτό το μέρος εξαιρετικό.
Αφού πήγαινα στην τσαγερί Σαιντ Τζέημς για χρόνια, για το ετήσιο και αργότερα για το μηνιαίο τσάι μητέρας-κόρης, δούλεψα για κάποιο διάστημα εκεί. Έμεινα έκπληκτη όταν ανακάλυψα την εκτεταμένη κουλτούρα που κρύβεται πίσω από την εμπειρία των επισκεπτών.
Κάθε πρωί, ξεκινούσαμε τη μέρα μας με μια συνάντηση, για να συζητήσουμε τους πέντε στόχους μας: χάρη, ευγένεια, ομορφιά, καλοσύνη και αριστεία. Μας ενέπνεε το σύνθημα: «Το καθήκον μάς υποχρεώνει να κάνουμε τα πράγματα καλά, αλλά η αγάπη μάς υποχρεώνει να τα κάνουμε όμορφα».
Πώς μεταφράζεται αυτό σε προσπάθεια να καλλιεργήσουμε την αρετή της φιλοξενίας; Πολύ απλά, η φιλοξενία που εμπνέεται από την αγάπη είναι έντονα εστιασμένη στον άλλον. Είναι αξιόλογο να επιδιώκουμε την αριστεία για την ίδια την αριστεία. Είναι ευγενές και γενναίο να αποφασίζουμε συνεχώς ότι οι προσπάθειές μας θα πηγάζουν από την αγάπη, αγάπη ακόμη και για όσους δεν έχουμε συναντήσει ποτέ.
Το να είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας μου δίδαξε μαθήματα φιλοξενίας που θα μείνουν μαζί μου για όλη μου τη ζωή.
Η αξία της λεπτομέρειας
Όταν σκεφτόμαστε την τελειότητα, συχνά στοχεύουμε ψηλά. Συχνά όμως την επιτυγχάνουμε στρέφοντας την προσοχή μας στα μικρά, επουσιώδη πράγματα, που μπορούν να κάνουν κάποιον να νιώσει ότι τον φροντίζουν μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η μεγαλύτερη αγάπη τείνει να εκδηλώνεται στις μικρές λεπτομέρειες.
Κατά την προετοιμασία των δωματίων στην τσαγερί, οι σερβιτόροι αφιέρωναν πολύ χρόνο στο να διπλώνουν τις πετσέτες δίνοντάς τους το σχήμα μικρών στεμμάτων, να επιλέγουν τις πιο όμορφες φράσεις για να παρουσιάσουν το μενού και να στρώνουν το τραπέζι έτσι ώστε να υπάρχει όχι μόνο τάξη, αλλά και μια καλαισθησία. Το σερβίρισμα του τσαγιού, οι πετσέτες με άρωμα λεβάντας και οι πολυεπίπεδοι δίσκοι σερβιρίσματος ήταν εναρμονισμένα έτσι ώστε όλα να είναι ζεστά και οι επισκέπτες να μην έχουν καμία ανάγκη.
Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι στόχος μου είναι να προκαλέσω την αντίδραση «Ακόμα και αυτό!». Ένας επισκέπτης μπορεί να σκεφτεί: «Ακόμα και οι κάρτες με τα ονόματα είναι όμορφες» ή «Έγραψαν ακόμα και ένα μήνυμα στο κουτί για το φαγητό».
Μου θυμίζει τη φροντίδα που δείχνει ο/η σύζυγος ή ένα άλλο μέλος της οικογένειας όταν μας ετοιμάζει τσάι ή καφέ, πριν ξυπνήσουμε το πρωί. Δείχνει ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα όταν προβλέπουν τις ανάγκες μας πριν καν τις εκφράσουμε ή πριν ακόμα τις συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι. Η αγάπη που εκφράζεται με αυτούς τους μικρούς τρόπους μάς βοηθά να αγαπάμε με περισσότερους τρόπους, καθώς αυξάνεται η ικανότητά μας να προσφέρουμε τον εαυτό μας.
Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του άλλου
Σε μια παραλλαγή του Χρυσού Κανόνα, όταν πρόκειται για την προετοιμασία ενός χώρου, πάντα είχαμε κατά νου την εμπειρία που θα ζούσαν οι επισκέπτες, όταν θα έμπαιναν σε ένα δωμάτιο. Αυτό απαιτούσε μια άσκηση ενσυναίσθησης, να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση των επισκεπτών για να φανταστούμε ποια θα ήταν η αντίδρασή τους στον χώρο.
Πρώτα απ’ όλα, φροντίζαμε να μην υπάρχει τίποτα εκτός θέσης ή ακατάστατο. Αλλά πέρα από αυτό, θέλαμε να ομορφύνουμε τον χώρο έτσι ώστε να μην ένιωθαν απλώς άνεση, αλλά και χαρά.
Αυτό το μάθημα έχει μείνει ιδιαίτερα χαραγμένο στη μνήμη μου από τις διάφορες καταστάσεις που έχω ζήσει. Για παράδειγμα, μου αρέσει να είναι η κουζίνα καθαρή, οπότε αν φτιάξω εγώ το δείπνο, φροντίζω να μην αφήσω κανένα ίχνος από τη δουλειά μου. Ή, καθώς μου αρέσει να έχω έτοιμο νερό για το τσάι μου, φροντίζω η κανάτα να είναι πάντα γεμάτη και έτοιμη για τον επόμενο.
Ο κανόνας ισχύει και για τις σχέσεις μας με τους άλλους. Καθώς οι επισκέπτες έμπαιναν στην αίθουσα τσαγιού, τους υποδεχόμασταν με ένα χαμόγελο και συμπεριφερόμασταν έτσι ώστε να τους κάνουμε να νιώθουν ευπρόσδεκτοι. Ανεξάρτητα από το αν ήμασταν αγχωμένοι, αν είχαμε καθυστερήσει ή αν είχαμε άλλα πράγματα στο μυαλό μας, οι επισκέπτες δεν έπρεπε να καταλάβουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οποιαδήποτε προσωπική ανησυχία επισκιαζόταν από την ανιδιοτελή φροντίδα για την ευημερία των επισκεπτών, καθώς προσπαθούσαμε πάντα να τους υποδεχόμαστε με ευγένεια και ευπρέπεια.
‘Εν τω πολλώ το ευ’
Η μητέρα μου, που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένη με μια μέτρια ποσότητα κρέμας στο κέικ της, ζητά πάντα δεύτερη μερίδα, ένα αίτημα που ικανοποιείται με χαρά στο Σαιντ Τζέημς. Μέσα από τέτοιες περιπτώσεις, έχω παρατηρήσει ότι ένα σημαντικό μέρος της φιλοξενίας είναι η νοοτροπία της αφθονίας. Ο επισκέπτης δεν πρέπει ποτέ να αισθάνεται ότι υπάρχει έλλειψη χρόνου, τσαγιού ή υπομονής. Είναι σχεδόν σαν να υπάρχει μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας και μια τσαγιέρα που δεν στερεύει ποτέ. Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε ότι οι πόροι μας είναι περιορισμένοι και ότι η παραμονή διαρκεί μόνο δύο ώρες. Αλλά ιδανικά, η εμπειρία είναι τέτοια που ο επισκέπτης ξεχνά την ενοχλητική πραγματικότητα.
Η δημιουργία αυτής της εντύπωσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά του οικοδεσπότη. Κανένα αίτημα εκ μέρους των επισκεπτών δεν είναι ασήμαντο ή υπερβολικό, και δεν δίνεται ποτέ η εντύπωση ότι ο επισκέπτης ενοχλεί ή παραμένει περισσότερο από το αναμενόμενο.
Μια φίλη μου εφαρμόζει αυτή τη νοοτροπία υπέροχα στο σπίτι της. Όχι μόνο στρώνει ένα περίτεχνα διακοσμημένο τραπέζι, ακόμα και για έναν μόνο επισκέπτη, αλλά έχει επίσης μια πληθώρα επιλογών για τσάι και επιδόρπιο, ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να ικανοποιήσει το προσωπικό του γούστο. Η εκτενής προετοιμασία και η συμπεριφορά της, γεμάτη χάρη και σεβασμό, κάνουν τον επισκέπτη να νιώθει ότι η παρουσία του είναι μεγάλη τιμή για εκείνη. Με αυτή την εντύπωση, ο επισκέπτης με τη σειρά του αισθάνεται βαθιά τιμημένος που η φίλη μου σκέφτηκε κάθε λεπτομέρεια και μπήκε σε τόσο κόπο μόνο για εκείνον.
Η αγάπη κρύβεται στις λεπτομέρειες
Τέλος, η εμπειρία μου στο Σαιντ Τζέημς μού έδειξε ότι η αγάπη εκφράζεται μέσα από τις λεπτομέρειες, όχι γενικά. Είχαμε δύο ώρες στη διάθεσή μας για να γνωρίσουμε τους καλεσμένους μας και, αντί να υιοθετήσουμε την ίδια συμπεριφορά προς όλους, προσαρμόσαμε τη συμπεριφορά μας ώστε κάθε συνάντηση να εξελίσσεται με φυσικό τρόπο.
Αν γνωρίζαμε ότι κάποιος ήταν εκεί για τα γενέθλιά του ή ότι είχε μια δύσκολη μέρα ή ότι γιόρταζε κάτι στη ζωή του, κάναμε το καλύτερο δυνατό για να τον εκπλήξουμε με κάτι παραπάνω από τη συνηθισμένη εμπειρία – ίσως ένα σακουλάκι τσάι για να πάρει στο σπίτι ή περισσότερο από το αγαπημένο του επιδόρπιο. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθούσαμε να δείξουμε ότι εκτιμούσαμε την ατομικότητά του και ότι δεν ήταν απλώς ένα ακόμα πρόσωπο στο πλήθος.
Από τα πολλά είδη τσαγιού που σερβίραμε στην τσαγερί, το καθένα είχε τον δικό του ακριβή χρόνο εκχύλισης που αναδείκνυε πλήρως τη γεύση του. Μερικά από τα τσάγια τα ονομάζαμε «τσάγια πριγκιπισσών», επειδή ήταν πολύ απαιτητικά όσον αφορά τον χρόνο εκχύλισης. Για λίγα δευτερόλεπτα περισσότερο ή λιγότερο, έχαναν μεγάλο μέρος της γεύσης τους. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι είναι παρόμοιοι. Αν μάθετε να προσαρμόζετε τη συμπεριφορά σας στον κάθε έναν, μαθαίνοντας πώς να ικανοποιείτε καλύτερα τις ανάγκες του, θα βιώσετε την πλήρη «γεύση» του χαρακτήρα και της κάθε προσωπικότητας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για την εξυπηρέτησή σας.
Της Marlena Figge
